'ခ.....မောင်ရှူတင်ရှိလို့သွားဦးမယ်နော်...'
'အင်း....အိမ်ပြန်နောက်မကျစေနဲ့မောင်....'
---
'ခ....မောင့်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ချိန်းထားလို့..အဲ့တာ..အပြင်....'
'ခကိုပြောစရာမလိုပါဘူးမောင်...မောင့်သူငယ်ချင်းတွေနဲ့က တခါတလေမှတွေ့ရတာဘဲ..သွားတွေ့လိုက်ပါ...အရက်တွေလျှော့သောက်ခဲ့နော်မောင်..အပြန်ကျကားမောင်းပြန်ရမှာမဟုတ်လား...???'
-----
'ခ....မောင်ဗိုက်ဆာနေပြီ....'
'အင်း...နေ့လည်စာရပြီမောင်...အုပ်စောင်းအောက်မှာအဆင်သင့်ဘဲ....မောင်ဆာနေပြီဆိုခဏစောင့်..ခထမင်းခူးပေးမယ်...'
---------------
'ခရေ...မောင့်ရဲ့ကုတ်နက်ပြာလေးတွေ့သေးလား....??လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ရက်ကမောင်ဝယ်လာတာလေ....'
'ဘီဒီုရဲ့ဒုတိယအဆင့် ညာဘက်ကသုံးထည်မြောက်မှာမောင်...ယူသွားလိုက်တော့နော်မောင်..ခလာယူမပေးတော့ဘူး..'
---------------------
'ခရေ......ခ..မောင်ဖက်ထားလို့ရမလား..ဟမ်..ခကိုဖက်ထားပြီးအိပ်ချင်လို့...'
'ခွင့်တောင်းစရာမလိုပါဘူးမောင်...မောင်ဆိုတာကလည်းအစကတည်းကခကိုပိုင်တာမို့..'
'ခ.....မောင်လေ...ခကို...'
'အိပ်တော့မောင်..ခအရမ်းအိပ်ချင်ပြီ....'
-----------------------
အခုရက်ပိုင်းမောင့်ကိုအရင်တိုင်းလိုလေသေးမရှိ ခဂရုစိုက်ပေးပေမယ့်ခမောင်နဲ့နည်းနည်းခပ်ခွာခွာသာနေခဲ့သည်...
လိုအပ်လို့မောင်ကမေးလာရင်တောင်ပြန်ဖြေဖို့လိုရင်ဖြေပေးတယ်....လိုအပ်တာထက်ကိုမောင့်ကိုပိုမပြောဖြစ်...
ဒီအခြေအနေက..အင်း..ဘယ်လိုပြောရမလဲ..မောင်နဲ့ခကြားသွေးအေးစစ်ပွဲဆင်နွှဲနေသလိုပေါ့..
မတတ်နိုင်ဘူးမောင်..အဲ့လိုဖြစ်အောင်မောင်ဘဲလုပ်ခဲ့တာမို့..
ခလည်းမောင်နဲ့အခုလိုကြီးဘယ်နေချင်ပါမလဲ....မတော်လို့..ဘုရားသခင်အလိုကျ မောင်ကခကိုထားသွားတဲ့အခါကြရင် ခနေတတ်အောင်ကိုယ့်စိတ်ကိုအခုထဲက ပြင်ဆင်နေတာမို့ပါ...
တကယ်ပါ..မောင်နဲ့ခအခုထက်ပိုပြီးအပြတ်အပြတ်နဲ့နှာခေါင်းသွေးမထွက်ချင်တော့ဘူး...အရင်လိုလေးပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်အဆင်ပြေပြေနဲ့နေချင်တယ်မောင်...
မောင်ကနေ့တိုင်းလိုလိုကိုပြောပါတယ်...သူကခတစ်ယောက်တည်းကိုဘဲချစ်တာပါတဲ့...
အင်း....ယုံခဲ့ပါတယ်မောင်....ခမောင်ပြောသမျှကိုအရင်ကဘာမှမစဥ◌်း စားဘဲမျက်စိမှိတ်ယုံခဲ့ဖူးပါတယ်ဗျာ..အခုတော့ယုံသင့်မယုံသင့်ဆိုတာကိုခတွေးနေတုန်း...ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်..အင်း..ခနဲ့မောင်ရဲ့ဇာတ်လမ်းလေးရဲ့အဆုံးသတ်အနားသတ်မျဥ◌်းနားကိုရောက်လာရင်တော့ ခမောင့်ကြောင့်နာကြင်မှုတွေတပွေ့တပိုက်နဲ့ အိမ်မပြန်ချင်ဘူးမောင်..
မောင်ကခကိုနောက်ဆုံးမှာထားခဲ့ဖို့တွေးထားခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင်မောင်ခကိုမထားခဲ့ခင်ခဘက်ကအရင်လမ်းခွဲစကားပြောပြီးအရင်ထားခဲ့ရလိမ့်မယ်မောင်..
ဒါဆိုအဆုံးသတ်မှာ ခသိပ်မနာကြင်ရလောက်ဘူးလို့ခထင်တယ်မောင်....
ကြီးမေနဲ့အခုတလောခအဆက်အသွယ်ရတယ်မောင်...ကြီးမေကမေးတယ်..ခအဆင်ပြေလားတဲ့...
အင်း....ပြေတယ်လို့ပြောခဲ့ရတာပေါ့...
ဟူး...ခလေ..မောင့်ကြောင့်နဲ့မူသာဝါဒကံကိုခဏခဏချိုးဖောက်မိတယ်သိလား...နောက်များဘုရားရှိခိုးတဲ့အခါ ကံငါးပါးအကြောင်းပါလာရင် အဲ့မုသာဝါဒကံကိုဖယ်ပြီးမှရှိခိုးရတော့မယ်ထင်ပါ့မောင်ရေ....
-------------------
'ခရေခ...ခ....'
အပေါထပ်ကမောင့်ခေါသံကြားတာကြောင့်ကျင်းကောကိုချီလျက်နဲ့ဘဲခအပေါကိုတက်ခဲ့လိုက်သည်...
'ခေါသလားမောင်...??'
'အင်း...မောင့်ကိုအကျီလေးထုတ်ပေးထားပါဦး...မောင်နောက်ကျနေပြီမို့...'
'အင်း..အင်း...'
ကျင်းကောလေးကိုချီထားရက်ကခဏအောက်ချလိုက်ပြီး မောင့်အတွက်အဝတ်ထုတ်ပေးဖို့အဝတ်ဗီဒိုစီလာခဲ့လိုက်သည်....
ညလည်းရောက်ပြီဆိုတော့ပေါ့ပေါ့ပါးပါးညအိပ်ဝတ်တထည်သာထုတ်ပေးပြီးကုတင်ပေါမှာတင်ထားလိုက်သည်....
နောက်တော့ အခန်းထဲမှာဘဲသမီးလေးနဲ့ကစားနေလိုက်သည်...
မကြာပါ မောင်ကရေချိုးခန်းထဲကနေထွက်လာလေသည်..
ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားတည်းကမောင်ထွက်လာပြီဆိုတာသိလိုက်ပေမဲ့ခ လှည့်မကြည့်မိ....ဒီတိုင်းသမီးနဲ့အရုပ်ကလေးပြစ်လိုက်...စလိုက်လုပ်နေမိသည်...
ထိုင်နေတဲ့ခအနားကို မောင်က ခြေလှမ်းစိပ်စိပ်လှမ်းလိုက်ပြီးအနားရောက်တော့ ဒူးတဖက်ထောက်ထိုင်ချလိုက်ကာခကိုအနောက်ဘက်ကနေသိုင်းဖက်လိုက်တဲ့မောင်...မောင့်မေးဖျားကလည်းခလည်ပင်းပေါတင်ထားသေး...
တခါတခါခလည်ပင်းတလျှောက်ကိုမောင့်နှုတ်ခမ်းတွေနှာခေါင်းတွေနဲ့ပွတ်ဆွဲတတ်ပြီးအနံ့လည်းခံပြန်သေးသည်...
'မောင်...ရေချိုးပြီးရင်အဝတ်သွားဝတ်..အေးစက်စက်ကိုယ်ကြီးနဲ့အနားမလားနဲ့...'
'ခကလည်း..'
'ဟာ...ဘာလုပ်တာလဲ..??'
ရုတ်တရက်ထိုင်နေရက်ကနေ ခကိုကောက်ပွေ့လိုက်ပါသောမောင်....
'ပွေ့ထားတာလေခရာ...'
'ချပေးအခု...'
'ခ...မောင့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတုန်းလား..??'
'ဟင်း..မဆိုးဘူး...'
'ဟုတ်လို့လား..မောင်ကတော့အဲ့လိုမထင်ဘူး...ခမောင့်ကိုဒေါသထွက်နေပါတယ်...အရင်ကလိုတီတီတာတာပြောတတ်တဲ့မောင့်အသဲလေးကအခုတော့ရေခဲတုန်းကြီးဖြစ်လို့...ခပြောင်းလဲသွားတယ်သိလား'
'မောင်ထင်လို့ပါ...ခကိုချပေးမောင်ရာ...'
'ဟော..တွေ့လား..အရင်တုန်းကဆိုမောင်အခုလိုလေးပွေ့ချီထားရင် ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်တတ်တဲ့ယုန်ပေါက်လေးက အခုတော့...'
'မောင့်...အရေးမကြီးတာတွေမပြောနဲ့..ချဆိုအခုချပေး...'
'ချပေးပါ့မယ်ခရယ်..ခကလည်းစိတ်ကြီးဘဲကွာ....'
'ဟင်း...အဲ့မှာအကျီတွေနော်..ကုတင်ပေါမှာ...'
ပြောစရာရှိတာပြောပြီး အခန်းပြင်ပြန်ထွက်ဖို့ပြင်တော့ မောင်ကခေါင်းတဗျင်းဗျင်းကုတ်ကာ ရယ်ကျဲကျဲနဲ့ပြောလာပြန်သည်...
'ဟို...ခ....ဘာလို့ညဝတ်အကျီတွေထုတ်ထားပြန်တာလဲဟင်....??'
'ညအိပ်ခါနီးကိုမောင်ကအဝတ်စားအကောင်းတွေဝတ်ပြီးအိပ်ဦးမလို့လား...???'
'အာ..အခုမှသတိရတာ..ခကိုမောင်ပြောဖို့မေ့နေတာနဲ့တူတယ်..မောင်ဒီနေ့ပွဲတစ်ခုကိုသွားစရာရှိတယ်....'
'ပွဲ..??ဘာပွဲမို့လို့ ည၁၀နာရီနောက်ပိုင်းမှသွားရတာလဲမောင်...??ခသိခွင့်ရှိမလား...'
'ဟား..ဟား..ဟိုလေ...ပွဲကတော့ ညနေ၅နာရီလောက်ထဲကစတာ..မောင်တို့အနုပညာအသိုင်းဝိုင်းထဲက မင်းသားတစ်လက်လေ..ဇွဲထက်လေ..ခသိတယ်မလား..??သူ့မွေးနေ့လေ...မောင်ကအလုပ်မအားတာနဲ့အခုမှသွားရတာ...'
'အော်...ဟုတ်လား....??'
'ဒါနဲ့...ခ...မောင်လေညကြ...ညကြ...'
'မောင်အိမ်ပြန်မလာဘူးမို့လား...?'
'အဲ...'
'ပြောပါမောင်..မောင်ခစီကခွင့်တောင်းချင်တာဒါမလား...??'
'ဟို..ခ..မောင်တို့တွေက ယောက်ျားလေးတွေဆိုတော့ခလည်းသိပါတဘ်..အသောက်အစားတော့နည်းနည်းပါမှာပေါ့..အဲ့တာ...မောင်အများကြီးသောက်မိပြီးအပြန်ကားမောင်းရင်အဆင်မပြေမှာစိုးလို့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့အခန်းမှာအကုန်စုအိပ်ကြမလို့..မောင်မနက်စောစောပြန်လခဲ့မယ်လေခ...'
'ဟုတ်လား..??မောင်တို့သူငယ်ချင်းတွေချည်းဘဲလား..တခြားအဖော်တွေဘာတွေရောမပါဘူးလားမောင်...??'
'မပါပါဘူးခရာ..မောင်တို့သူငယ်ချင်းတွေမွေ့နေ့မှာစုသောက်ကြရုံပါ..တခြားဘာcaseမှမပါဘူးခ..စိတ်ချ....'
'ဟင်း......'
'ခ.......'
မောင့်ကိုကျောခိုင်းမထားတော့ဘဲမောင်အနားကိုလျှောက်လာကာမောင်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လိုက်မိသည်...
မောင့်မျက်နှာချောချောကိုသေချာကြည့်ကာ မောင့်မျက်နှာပေါခလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထိကိုင်လိုက်ပြီး
'မောင်....'
'ပြောပါခ....'
'ခအဲ့ပွဲကိုမသွားစေချင်ဘူးဆိုရင်ရောမောင်မသွားဘဲနေပေးလို့ရမလား..??'
'ဟမ်...'
မောင့်ရင်ဘတ်ပေါခမျက်နှာအပ်ပြီးမောင့်ခါးကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ကာစကားဆိုမိပြန်သည်..
'မောင်..မသွားပါနဲ့လားမောင်..ခကိုတစ်ယောက်တည်းထားမသွားပါနဲ့မောင်ရယ်...'
'ခ...မောင်ကခရီးဝေးသွားမှာမှမဟုတ်တာ..ဒီတစ်ညလေးတည်းလေ..အရင်ကဆိုမောင်လေးငါးရက်လောက်ခကိုထားပြီးသွားနေကြလေ...'
'အဲ့တာကမောင့်အလုပ်ကြောင့်လေမောင်...အခုဟာကမတူဘူး...ခကြောက်တယ်..မောင်ခကိုပစ်ပြီးအသစ်တစ်ယောက်တွေ့သွားမှာကြောက်တယ်မောင်ရယ်...ဟင့်..နော်..မောင်..မောင်လည်းသိသားဘဲ...ခမောင့်ကိုဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ...ခမှာလိုအပ်ချက်တွေရှိတယ်ဆိုတာလည်းခသိပါတယ်....မောင်ရယ်..မောင်ခကိုမကြိုက်တာရှိရင်..ဟင့်..အင့်..ပြောပါမောင်..ခပြင်ပေးပါ့မယ်..ခကိုတော့ထားမသွားနဲ့နော်မောင်...'
'မငိုပါနဲ့ခရယ်..မငိုနဲ့နော်...ခငိုရင်မောင်မခံစားနိုင်လို့ပါ..'
'ဟင့်..အင့်..ရွှတ်..မောင်မကြိုက်ရင်ခမငို..အစ်....မငိုတော့ဘူးနော်..'
ရှိုက်သံလေးတွေတအင့်အင့်ထွက်နေသောခကိုယ်လေးကိုကျွန်တော်ပွေ့ချီလိုက်ပြီး ကြမ်းပေါထိုင်လိုက်ကာရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်သည်...
'ခရယ်..မောင့်ကြောင့်ခခံစားခဲ့ရတာ...အားလုံးကမောင့်ကြောင့်ပါကွာ...ဒီမောင်မကောင်းလို့ပါ...'
'မဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ်...မောင်ခအပေါဘယ်လောက်ကောင်းလဲခသိပါတယ်..ခနားလည်နားလည်ပါတယ်..မောင့်မှာလည်းမောင့်အပူတွေရှိမှာဘဲလေ...မောင်ဟိုအမနဲ့ပတ်သက်နေရတယ်ဆိုတာလည်းအကြောင်းရင်းတစ်ခုရှိမှာဘဲလေ...ခကိုပြောမရလို့မောင်မပြောပြတာလို့ခနားလည်ပေးလို့ရပါတယ်မောင်...ဒါပေမဲ့တစ်ခုဘဲမောင်..အဲ့ကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီးခလက်ခံရခက်နေသေးရုံပါမောင်ရယ်...'
'ဒါကြောင့်အသဲလေးကအခုတလောမောင့်ကိုရှောင်နေတာပေါ့..ဟုတ်လား...'
'အွန်း..'
'ချစ်လိုက်တာအသဲရာ...'
'ခလည်းမောင့်ကိုချစ်ပါတယ်ဗျာ...'
'ခ...'
'ဗျာ...'
'မောင်အဲ့ပွဲကိုမသွားတော့ဘူးနော်....'
'ဗျာ...တ..တကယ်လားမောင်...'
'အင်း...တကယ်ပေါ့အချစ်ရဲ့..'
'ဟီး..အဲ့တာကြောင့်မောင့်ကိုခကအချစ်ပိုနေရတာ...'
'အတတ်ကလေး..'
'ဟီး..ဟီး..'
'အခုမှဘဲမောင့်ဆည်းလှည်းလေးကအသက်ဝင်လာတော့တယ်...အခုရက်ပိုင်းခကမောင့်ကိုလိုတာထက်ပိုမပြောတော့မောင့်မှာဘယ်လောက်နေရခက်လဲ..သိလားအသဲလေး....'
'ဟုတ်လား..ဟီး...Sorryနော်မောင်..ဘွာတေးဘွာတေး..'
'အဲ့လိုပြောရုံနဲ့ရမလားလို့ခကလည်း..ခလည်းသိပါတယ်မောင်ကလွယ်လွယ်နဲ့ခွင့်လွှတ်ပေးတတ်တဲ့လူမဟုတ်ဘူးဆိုတာ..'
'အာ့ဆိုဘယ်လိုလုပ်ပေးရမှာလဲပြော...'
'ဒါကတော့သိပ်မခက်ပါဘူး....မောင့်အသဲလေးမောင့်ကိုအာငွေ့ပေးပြီးသံယောဇဥ◌် အမျှင်လေးတွေကျန်သည်အထိခရီးဆက်ရအောင်လို့...အဲ့လိုလုပ်ပေးရမှာဗျာ...'
'ဘာကြီး...??မောင်ရာ..မောင်ပြောလိုက်ရင်ပေါက်တတ်ကရတွေချည်းဘဲ...သေချာပြော..ဟွန်း...'
'တည့်တိုးကြိုက်တယ်ဆိုမှတော့မောင်ကလည်းတည့်တိုးပြောရတော့မှာပေါ့...ဟောဒီ့မှည့်နက်လေးရှိတဲ့ခနှုတ်ခမ်းဖူးလေးကိုနမ်းချင်ပါတယ်ဗျာ..'
'အဲ့တာများ..ဘာခက်တာမှတ်လို့..နမ်းတာများ..ဟွန်း..'
'ခဏလေးမဟုတ်ဘူးနော်ခ...ဟဲ..ဟဲ...'
'မောင့်...ဘယ်လောက်တောင်နမ်းမှာမို့လဲကွာ..ခကိုတော့အသက်ရှူရပ်ပြီးမသေခိုင်းဘူးမို့လား...ဟမ်..ဟမ်မောင်..??'
'အဟက်...ဘာတွေလျှောက်တွေးမှန်းလည်းမသိဘူးအသဲလေးရာ....ခလေးကိုမောင်က အဲ့လိုလုပ်ပါ့မလားကွာ...'
'တော်သေးတာပေါ့..မောင့်အကြောင်းမသိတာမှတ်လို့..မောင်က အဲ့လိုလုပ်ရင် စီမံကိန်းချပြီးအကျင့်ပုတ်တာလေ..ခကိုရုန်းလေမလွှတ်ပေးလေ..အဲ့တာကြောင့်မေးရတာ..ဟွန်း...'
'အဟက်...ဟုတ်ပါပြီဗျာ...မင်းလေးကလေဘာလေးနဲ့စပ်မွေးလာလို့အဲ့လောက်တောင်စကားတွေတတ်ပြီးဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့်လှနေရတာလဲဗျာ...ချစ်ဖို့ကလည်းကောင်းသေး...ယုန်သွားလေးနဲ့မောင့်ယုန်ပေါက်လေး...'
'မောင်နော်..သူများကလှတာမဟုတ်ဘူး..ကြည့်ကောင်းတာဗျ..ကြည့်ကောင်းတာ..ဘယ့်နှယ့်ကိုယ်ယူထားတာအထီးမှန်းသိသိရက်နဲ့သူများကိုများလှတယ်တဲ့...'
'ဟုတ်လို့လား..??'
'ဟမ်..ဘာကိုလဲမောင်ရာ..??'
'ခကအထီးလေးဟုတ်လို့လားလို့...??'
'မယုံရင်မှတ်ပုံတင်ထုတ်ပြရမလားပြော..ကျားဆိုတာကြီးကိုပုံကြီးချဲ့ပြီးတောင်ပြလိုက်ချင်သေး..'
'အဲ့တာကဒီတိုင်းစကားလုံးလေးဘဲလေ..မောင်လည်းရေးတတ်သား..ခလေးကတကယ်အထီးလေးဟုတ်မဟုတ်ကိုအခုမောင်စမ်းကြည့်ရမလား...အဟမ်း...'
'ဟာ..မောင့်..ဘာတွေပြောနေတာလဲ..အကျင့်မကောင်းတဲ့အယုတ်တမာကြီး..အဲ့တာကြောင့်ပြောတာမောင်က စီမံကိန်းချပြီးယုတ်ပါတယ်လို့...'
'ဒါဆိုလည်းပြောရတာလေးတန်သွားအောင်မောင်အခုဘဲလက်တွေ့ပြမယ်လေကွာ....'
'မောင်ကွာ...အင့်ဟာ..အင့်ဟာ....'
ခကလက်နဲ့ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကိုတဖုန်းဖုန်းရိုက်နေချိန်မှာဘဲခကိုချီရက်နဲ့ကျွန်တော်အိ်ယာပေါပစ်လှဲလိုက်သည်..နောက်တော့ခအပေါကနေအုပ်မိုးလိုက်ပြီဂခလက်နှစ်ဖက်ကိုကျွန်တော့်လက်နဲ့အပေါမြှောက်ပြီးချုပ်ထားလိုက်သည်...
'အားလေးကလည်းကြည့်ပါဦးကွာ...မောင်လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့ချုပ်ထားလို့တောင်ရတယ်...'
'မောင်နော်...ခလက်တွေခုလွှတ်...ခုလွှတ်ဆို...'
'မောင့်ကိုအနမ်းပေးမယ်ဆို...'
'အင်းလေ...မောင်ကလက်မှမလွှတ်ပေးတာ..ပြီးတော့အခုလိုကြီးအပေါကနေမနေနဲ့...'
'မောင်ကအထက်ပုဂ္ဂိုလ်လေကွာ..အထက်မှာမနေလို့မောင်ကအောက်မှာနေရမှာလားလို့...'
'သိဘူး..အဲ့လိုမောင်ကအပေါမှာနေရင်ခမောင့်ကိုကြောက်လို့....'
'အသဲရာ..နားရွက်လေးတေါနီနေတာဘဲ..ရှက်နေပြန်တာလား..ဟုတ်လား..နှုတ်ခမ်းတွေလည်းအရမ်းမကိုက်နဲ့လေ..ပေါက်ကုန်မှကွာ'
'မသိဘူး...မောင့်..ဖယ်ကွာ...'
'ငြိမ်ငြိမ်နေခရာ..မောင်ခဏလေးဘဲနမ်းမယ်..အိုကေ....'
'မောင်ကလည်း...'
'မဆိုးနဲ့ခရာ.....'
အဲ့လိုပြောလိုက်တော့မျက်လွှာလေးအောက်ချပြီးအကြာပါချက်ချင်းဘဲကျွန်တော့်ကိုမော့ကြည့်လာပြန်ပါသည်...
'မောင်ရဲ့နတ်သမီးလေး...မောင်အရမ်းချစ်တယ်ကွာ....'
အရင်ဆုံးကျွန်တော်သဘောကျတဲ့ခရဲ့နှုတ်ခမ်းအောက်ကမှည့်နက်လေးကိုလက်နဲ့ခပ်ဖွဖွပွတ်ဆွဲမိသည်...
ခကိုကြည့်မိတော့ ကျွန်တော်နဲ့အကြည့်ချင်းဆုံလေသည်...
ညမီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာခဟာအလွန်ကိုလှပပါပေတယ်...
နောက်တော့ ထပ်တူကျသွားတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေ...
အရမ်းကြီးမကြမ်းသလိုနူးညံ့နေတာလဲမဟုတ်ဘူး..
'အွန်း...အွတ်..မောင်...ဟွန်း...ခ...ခဏ...'
'ဘာဖြစ်လို့လဲခ...??အသက်ရှူကြပ်လို့လား...??'
'ဟို..ဟို..နှုတ်ခမ်းကိုမကိုက်နဲ့လို့...'
'ဘာဖြစ်တယ်ခ....??'
'နှုတ်ခမ်းကိုမကိုက်နဲ့ခွေးပေါက်ရဲ့..နော်...လူမြင်မကေင်းလို့..အဲ့..အဲ့တာသတိပေးတာ...'
'ဟား..ဟား..ဟား..ဟား...အင်းပါကွာ..အင်းပါ...ခသဘောအတိုင်းပါ...'
'ကျေး...အွန်း...'
ဟာ..အရမ်းဘဲ..မောင်ကတော့လေ..ကျေးဇူးပါမောင်ဆိုတဲ့စကားလေးကိုပြီးအောင်တောင်မပြောလိုက်ရဘူး...ဟူး...မောင်စုတ်....
ခရဲ့မျက်နှာ..လည်ပင်းနဲ့ညှပ်ရိုးတလျှောက်နေရာလပ်မကျန်အနမ်းတွေချွေနေရင်းနဲ့မောင်ဟာခအပေါကနေရုတ်တရက်ကုန်းထလိုက်ပါတော့သည်...
အကျီကြယ်သီးပြုတ်နေသောခရဲ့အဝတ်ကိုခလက်နဲ့အသာစုကိုင်ရင်းခလည်းထထိုင်မိသည်...
'မောင်...မောင်..ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်...??'
'ဟိုခ...ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး..'
'မောင့်မျက်နှာမှာလည်းချွေးတွေနဲ့..မောင်တစ်ခုခုတော့ဖြစ်နေတယ်မဟုတ်လား..ခကိုပြောပါမောင်...'
'တ..တကယ်ကိုမောင်ဘာမှ...'
'ကြည့်...မောင်ပြောတဲ့ခကိုချစ်ပါတယ်ဆိုတာဒါလားပြော...ဟွန်း...မောင်တကယ်ခကိုမချစ်ဘူးပါဘူး...'
'မဟုတ်ပါဘူးခရယ်..မောင်ခကိုချစ်ပါတယ်ကွာ..အခုဟာကခကိုဒုက္ခမပေးချင်တော့လို့ပါ...'
'မသိဘူး...မောင်ခကိုမချစ်ရင်ခကိုဘာမှလာမပြောတော့နဲ့..အိပ်တော့မယ်သွား..လူဆိုးကြီး..'ဟုဆိုကာကျွန်တော့်ချစ်လင်ကိုယ်တာတေလေးဟာအိပ်ယာပေါကိုပစ်လှဲလိုက်ပြီးတဖက်စောင်းကာကောက်စိတ်လုပ်တော့တာပေါ့...
တကယ်ပါသူ ခကိုအားနာတာရောဒုက္ခမပေးချင်တော့တာကြောင့်မပြောတော့တာကိုဒီအကြောတင်းလေးကသူ့ကိုမချစ်ပါဘူးဆိုပြီးအထင်လွဲသွားပြန်ပြီ...ဟင်း
'ကဲပါ..ကျွန်တော့်ချစ်လင်ကိုတာတေလေးကစိတ်ဆိုးတော့လည်းဟော့ဒီ့ ကနှမတော်လေးကိုမောင်တော်ကချော့ရတော်မူရဦးမှာပေါ့လေ..အဟင်း..အဟင်း...'
'သွား..ဘေးကိုလာကပ်မအိပ်နဲ့...ဖယ်စမ်းပါခါးနားကလက်တွေကို...'
'နှမတော်လေးကလည်း..မောင်တော်ကနှမတော်လေးကိုမကိုင်ဘဲမှမအိပ်တတ်တာ...'
'မောင့်..ဘာစကားကြီးလဲ...??'
'အဲ..အဲ..လက်..လက်ကိုမကိုင်ဘဲအသားကိုမထိဘဲမအိပ်တတ်ဘူးလို့..အဲ့တာပြောတာကိုခကစကားမှဆုံးအောင်နားမထောင်ဘဲကိုး..ဟဲ..ဟဲ..အဲ့တာကြောင့်...'
'ဘာအဲ့တာကြောင့်လဲ..??ဟွန်း..မောင်နော်..မသိရင်ခက်မယ်..သွား..ခကိုမှမချစ်တဲ့သူနဲ့တူတူကပ်ပြီးမအိပ်နိုင်ဘူး...သွား..ဟိုဘက်ကိုတိုး...'
'ခကလည်း..မောင့်ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ..အသဲလေး..အသဲလေးရာ...'
'ခါးပေါကမောင့်လက်ကိုဖယ်ကွာ...ပြီးတော့ဟိုဘက်တိုးသာအိပ် ..အနားလာလို့ကတော့ကုတင်ပေါကနေကန်ချပစ်မယ်...'
'ဟိုဘက်မှာနေရာမရှိတော့ဘူးခရဲ့...'
'ဘာကိုနေရာမရှိတာလဲ..စကားတတ်တိုင်းလျှောက်မပြောနဲ့မောင်..king sizeမွေ့ယာကြီးပေါနှစ်ယောက်တည်းအိပ်နေပြီးနေရာမရှိဘူးဆိုတာကတော့..ကလေး..မင်းနည်းနည်းလွန်သွားပြီလို့မထင်ဘူးလား...'
'ဝွန့်..ဘာကလေးလည်း...ယောက်ျားကိုနော်ခ...'
'ကလေးမို့လိုကလေးပြောတာလေ...မောင်ကတကယ်လည်းကလေးဘဲကို...ခထက်၆နှစ်တောင်ငယ်တာ..'
'မသိဘူးကွာ..ကလေးဖြစ်ရကြေးဆိုရင်တောင်ခကိုဘဲမောင့်ကလေးလုပ်ခိုင်းမျာ..မောင်ကတော့လုပ်ဘူး...'
'ရမလား...မောင်နော်..ဖယ်..ဖယ်..စိတ်ကောက်နေပါတယ်ဆိုမှ...သွား..'
'ဟာဗျာ....ဟူး...ခနဲ့တော့ခက်ပြီ...'
'ဘာကိုခက်ရတာတုန်း...ဟင်း..မောင်နော်...'
'မောင်အခုဘာဖြစ်နေတာလဲခမသိဘူးလား..??'
'မသိလို့မေးတာပေါ့မောင်ရဲ့..သိရင်ခင်ဗျားကိုအားညောင်းခံမေးမနေဘူး...'
'မောင်ခကိုအပိုင်သိမ်းချင်နေတာသိလား..နမ်းယုံနဲ့တင်မရလို့..အဲ့..အဲ့တာ...'
'ဗျာ....'
'ဟုတ်တယ်..နမ်းနေရင်းနဲ့လွတ်လွဝ်ထွက်သွားတဲ့မောင့်စိတ်တွေကိုမောင်ဘယ်လိုထိန်းနေရလဲခသိလို့လား...အခုမောင်ပြောပြီးပြီဆိုတော့ခမောင့်ကိုရွှေစိတ်တော်မညိုးပါတော့နဲ့နော်..အသဲလေး...'
'အင်း..အင်းပါမောင်.....'
'ခ...မောင်...toiletထဲခဏသွား...'
'မသွားနဲ့မောင်...မောင်နဲ့တူတူနေနေမှတော့အခုလိုကိစ္စဆိုတာဖြစ်လာမှာဘဲလေ..ခနားလည်ပါတယ်..မောင်ခကိုအားနာစရာမလိုဘူး..မောင်လိုအပ်နေရင်ခကိုပြောလေ..ခ..ခပေးမှာပေါ့လို့...'
'ဒါပေမယ့်..ဒါပေမယ့်မောင့်ကြောင့်ခနာကြင်...'
'အဲ့တာတော့ မောင်အရမ်းမကြမ်းနဲ့လေ...ကိုယ်ချင်းစာပြီးလျှော့သင့်တာလျှော့ပေါ့..အား..တကယ်ပါဘဲ..မောင်ကလည်း..ခဘာတွပြောနေရမှန်းကိုမသိတော့ဘူး...လူဆိုးကြီး...'
'အဟမ်း..ခလေး..ပြောတာကပြောပြီးသွားပြီလေကွာ...အခုမှဘာလို့ရှက်နေရတာလဲ..ကြည့်စမ်းပါဦး..ပါးလေးတွေမျက်နှာလေးတွေနားလေးတွေတောင်ရဲတက်လာပြီကွာ..ဟား..ဟား..မောင့်berryသီးလေး..'
'ခလည်းရှက်ချင်လို့ရှက်တာမှမဟုတ်တာ..သူ့ဘာသူဖြစ်လာတဲ့ဟာ...အဲ့တာမောင့်ကြောင့်...'
'ဟော..အပြစ်ပြောပြန်ပြီကွာ...ကဲပါ..ခလည်းအိပ်တော့..မောင်အဆင်ပြေတာမို့...'
ပြောပြီးတာနဲ့ရေချိုးခန်းဘက်ကိုဦးတည်ဖို့ပြင်နေတြ့မောင့်ကိုအနောက်ကနေဆွဲဖက်လိုက်သည်...
မောင်လက်ဖဝါးပြင်ကျယ်ထဲခလက်တစ်စုံနဲ့တင်းကြပ်စွာယှက်ကိုင်ရင်း
'ခ...ခကခွင့်ပြုတာမို့မောင်ခကိုယူပါမောင်.......'
'ခ......'
'မောင်...ဟို..နောက်တစ်ခေါက်ထပ်မပြောတော့ဘူးနော်...မယူရင်လဲရ....'
ခစကားတောင်မဆုံးလိုက်ခကိုကုတင်ပေါတွန်းချလိုက်ပြန်တဲ့မောင်...
နောက်တော့ခခါးနားကိုမောင့်လက်တွေရစ်သွယ်လာကာခမျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ရင်း
'ဟဲ..ဟဲ..အခွင့်အရေးကြီးကကိုယ့်ရှေ့မှာအဆင်သင့်ရှိနေတာကိုမောင်ကလက်လွှတ်ခံရအောင်ငတုံးမှမဟုတ်တာ..အဲ့တော့..'
'မောင့်..ခဏ...'
'အင်းပြော...'
'နည်းနည်းလေးငြင်သာပေးနော်...မောင်.....'
'ဟုတ်ပါပြီဗျာ...မောင်ဆုတောင်းတယ်သိလားခ...'
'ဘာကိုလဲမောင်...'
'အဟမ်း...ဘာမှတော့မဟုတ်ပါဘူး..ဟိုလေ..ဒီနေ့ည ညတာရှည်ပါစေလို့ဆုတောင်းနေတာ...'
'မောင့်.....'
'ဟား..ဟား..ဟား...'
'အဲ့အပြုံးကြီးကိုကမုန်းချင်စရာ..လူယုတ်မာအပြုံးနဲ့....'
'အဲ့တော့ချစ်လို့မရတော့ဘူးပေါ့..'
'ဟုတ်ပါဘူး..ချစ်လို့မဝပါဘူးလို့လေ...ဟီး...'
'ခကတော့လေ...ဟင်း....'
ထိုနေ့ညကတော့ မောင်နဲ့ခအပြာရောင်ညလေးတစ်ညကိုလက်တွဲညီညီဖန်တီးထုဆစ်ပုံဖော်ခဲ့ကြပါတယ်...
မနက်၃နာရီလောက်ကြတော့ ခလှုပ်တောင်မလှုပ်နိုင်တော့..မောင်ကဘဲ အိပ်ယာခင်းတွေလဲ..ခကိုပါသန့်ရှ်းရေလုပ်ပေးပြီးမောင်လည်းရေချိုးလိုက်တော့သည်.....အားလုံပြီးတော့မောင်ကခကိုမောင့်လက်မောင်းပေါခေါင်းအုံးရင်းမောင့်ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာနှစ်ယောက်လုံးအိပ်စက်လိုက်ကြတော့သည်...
ညကအိပ်တာမိုးလင်းမှအိပ်ရတာကြောင့်ခရောမောင်ရောမိုးကြီးလင်းနေတာတောင်မထနိုင်...
အိပ်ကောင်းကောင်းနဲ့အိပ်နေတာဘဘ်နှစ်နာရီမှန်းတောင်မသိတော့...
ရုတ်တရက်ဘေးကဖုန်းမြည်လာတာကြောင့်ခနိုးလာခဲ့သည်...
ကြည့်လိုက်တော့မောင့်ရဲ့ဖုန်း...
မောင့်ကိုကြည့်မိတော့လည်းမောင်ကအိပ်နေတာများသိုးလို့..ပါးစပ်ကနေတောင်တဖူးဖူးမှုတ်နေသေး.....
တကယ့်ကိုကလေးကြီးလေး..
မောင်နိုးမှာစိုးတာကြောင့်မောင်ရဲ့မြည်နေတဲ့ဖုန်းကိုထပိတ်လိုက်ရင်းခလည်းမောင့်လက်မောင်းကြားထဲခိုဝင်ကာတဖန်အိပ်စက်ခြင်းစီသို့....
------
----------
'ခရေ...ခ.....ခ....'
'ဟမ်..အမ်..မောင်...'
အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့မျက်လုံးနှစ်လုံးကိုအားကုန်ပွတ်ကာမောင့်ကိုမော့ကြည့်တော့ မောင့်မျက်နှာပေါမှာဒေါသရိပ်တို့ကအပြည့်
'မောင်...ဘာဖြစ်ပြန်ပြီလဲ..??'
'ဖုန်းရော...ငါ့ဖုန်းရော...ခ..ငါ့ဖုန်းရောလို့...မေးနေတယ်လေ...'
'ဖုန်းက...အော်...ဒီမှာ..ခခေါင်းအုံးအောက်မှာ....'
ခေါင်းအုံးအောက်ကမောင့်ဖုန်းလေးကိုထုတ်ပေးလိုက်တော့ဇတ်ကနဲ့လက်ထဲကဆွဲလုသွားပါသောမောင်...
'မင်းကိုငါအများကြီးပြောင်းလဲသွားပြီလို့ထင်နေတာ...မင်းအခုလိုသူများဖုန်းကိုယူကိုင်ပြီးသူများအတွင်းရေးတွေကိုစပ်စုတဲ့အထိ..အဲ့လိုလုပ်ရက်မျိုးလုပ်လိမ့်မယ်လို့ငါမထင်ခဲ့ဘူး..ခက်ခွန်းခ..ငါမင်းကိုအထင်သေးမိတယ်သိလား...'
'ဘာတွေပြောနေတာလဲမောင်...??ဟား..ဟား..မောင်ကတော့နောက်နေပြန်ပြီ...'
'လာပြန်ပြီလားအဲ့စကား..ငါမင်းကိုအဲ့လိုနောက်ရအောင်ငါ့မှာသောက်ရမ်းအချိန်တွေပေါမနေဘူးခက်ခွန်းခ.....'
'မောင့်...ခမောင့်ကိုနားမလည်တော့ဘူး...မောင်ခကိုနားလည်မှုလွဲနေပြန်ပြီထင်တယ်...ခဖမာင့်ဖုန်းကိုကိုင်တယ်ဆိုတာခဝန်ခံပါတယ်..အဲ့တာကလည်း မောင့်စီမနက်ကဖုန်းလာတုန်းက...ပထမတော့မောင့်ကိုနှိုးပေးဦးမလို့ဘဲ...ဒါပေမဲ့မောင့်ကိုကြည့်တော့အပိ်မောကျနေတာကြောင့်ဖုန်းတွေထပ်ခေါလာရင်မောင်နိုးလာမှာကြောင့်ခစက်ပိတ်လိုက်တာမောင်..တခြားခမောင့်ဖုန်းကိုဘာမှမလုပ်ထားဘူး....'
'အေး..မင်းအတွက်တော့ဘာမှမဟုတ်တဲ့ကိစ္စဆိုပေမဲ့ငါ့အတွက်တော့ စောက်ပြဿနာအကြီးကြီးတက်သွားပြီကွ..သိလား..နည်းနည်းလေးအလျှော့ပေးလိုက်တာနဲ့..ဟက်..ခွေးလေးအရောဝင်ပရက်နရက်ဆိုတာဒါမျိုးကိုပြောတာပါလား...'
'မောင့်..မောင့်စကားတွေမလွန်လာနဲ့နော်မောင်....ခမှာလည်းသီးခံနိုင်တဲ့အတိုင်းအတာဆိုတာရှိတယ်..အရာရာတိုင်းမောင့်စိတ်တိုင်းကျလုပ်မပေးနိုင်ဘူး..'
'ခက်ခွန်းခ...မင်း...မင်း...'
မောင်ဟာခရဲ့လည်ပင်းနာကအဝတ်စကိုလက်နဲ့တင်းကြပ်စာစုပ်ကိုင်ထားရင်းခကိုစူးရဲစွာကြည့်လေသည်...
'မောင်ခကိုအဲ့လိုမကြည့်နဲ့..'
'ကြည့်တော့ဘာဖြစ်လဲကွာ...'
'ခမကြိုက်ဘူး...မောင့်မျက်လုံးထဲမှာအမုန်းရိပ်တွေပြည့်နေတဲ့အချိန်ခကိုအဲ့လိုမျိုးကြီးမကြည့်နဲ့...'
'ခက်ခွန်းခ...မင်းကငါမပြောမပြောနဲ့လွန်လာပြီသိလား...'
'လွန်တယ်...ဟုတ်လား..??မောင်..ပြောစမ်းပါဦး..ခမောင့်ဖုန်းကိုကိုင်လိုက်တာနဲ့မောင်ဘာတွေထိခိုက်သွားလဲ..ဟမ်..ဖြေလေမောင်...'
'အေး..မငါ့ကိုဖုန်းခေါနေတာ...ကြည့်စမ်း..မင်းမျက်လုံးနဲ့....ဖုန်းကောပေါင်း၆၄ကော..တွေ့လား..သူငါ့ကိုဘယ်လိုထင်သွားမလဲ...ဟင်...'
'ဘာ...!!မောင်ခအပေါအခုလိုချည်းပြောင်းလဲသွားရတာဒီမိန်းမကြောင့်ဘဲပေါ့..ဟုတ်လားမောင်...ခရင်တွေနာလွန်းလို့ပါ..ဖြေစမ်းပါဦးမောင်ရာ...'
'အဲ့တော့မင်းကဘာဖြစ်ချင်လဲ...ပြောလေ...'
'ကောင်းပြီ...ခမေးမယ်မောင်...အဲ့မိန်းမနဲ့ခဆို မောင်ဘယ်သူ့ကိုရွေးမလဲ...ဟင့်...ဖြေမောင်...ဖြေလေ...'
'ငါလည်းမင်းကိုမေးခွန်းပြန်မေးမယ်ခက်ခွန်းခ..မင်းပြောတဲ့အဲ့မိန်းနဲ့မင်းနှိုင်းယှဥ◌် ရအောင် မင်းသူ့ရဲ့ခြေတဖြားတောင်မှီလို့လား....'
'ဟမ်........'
'သူမကလှတယ်...လှတယ်ဆိုတာထက်ကျက်သရေရှိတာ..နောက်တော့ သူမကငါ့ကိုနားလည်ပေးနိုင်တယ်..ငါဘာလုပ်လုပ်ငါ့ကိုအားပေးတယ်....ယုံကြည်မှုအပြည့်အဝပေးတယ်..နောက်ပြီး..သူမမှာကမက်လောက်စရာပိုက်ဆံတွေ..စည်းစိမ်တွေရှိတယ်.အော်..ကျန်သေးတယ်..သူမကခေတ်ပညာတတ်တယောက်..သူမယူထားတဲ့ဘွဲ့ကိုက အဆင့်အတန်းရောဂုဏ်ရောရှိတယ်...ပြောစမ်းပါဦးခ...မင်းမှာရောငါမက်လောက်စရာ..သူမနဲ့ယှဥ◌် လောက်စရာဘာတွေများရှိလို့လဲ..'
'မောင့်.....မင်း....'
'ပြောလေ...ငါမေးနေတာဖြေလေ...မင်းမှာပြောစရာစကားမရှိတော့ဘူးမလား..မင်းလိုဂုဏ်သိက္ခာမရှိ..အထည်ကြီးပျက်..ဘိန်းသမားအရက်သမားတစ်ယောက်ရဲ့သား...ဘဝပျက်ပြီးသားလူတစ်ယောက်ကိုငါလက်ထပ်ယူပြီးချစ်ပေးထား..အခုလိုချမ်းချမ်းသာသာနေနိုင်အောင်ထားပေးထားတာနဲ့တင်မင်းငါ့ကိုကျေးဇူးတင်သင့်နေပြီခက်ခွန်းခ....'
'ဟက်..ဟား..ဟား..ဟား..ဟား...'
မောင့်ကိုကြည့်ပြီးမျက်ရည်တွေနဲ့ခတစ်ယောက်တည်းရယ်နေမိသည်...
အိုး..မောင့်မျက်လုံးထဲမှာမြင်နေတဲ့ခကအဲ့လောက်တောင်ဘဲအဆင့်မရှိ..မဟုတ်ဘူး..အောက်တန်းကျနေရသလား...
ဟား..ဟား..မောင်ရယ်..မင်းရဲ့အဲ့စကားလုံးတွေကလေငါမင်းအပေါထားတဲ့ချစ်ခြင်းနဲ့ယုံကြည်မှုတွေကိုတခါတည်းရိုက်ချိုးပစ်လိုက်တာဘဲ..သိလား...
'ခက်ခွန်းခ..မင်းငါ့ကိုလှောင်နေတာလား..??ဟမ်...'
'ဟက်..ဟား..ဟား..မဟုတ်ရပါဘူးမောင်ရာ..မောင်ပြောတဲ့အမှန်တရားကြီးတွေကိုခသဘောကျလွန်းလို့ပါ..ဟား..ဟား...ဟုတ်သားနော်...ခကမောင့်အပေါမှာကျေးဇူးကြွေးတွေအများကြီးတင်နေတာပေါ့နော့....ပြီးတော့မောင်ပြောတဲ့အဆင့်အတန်းတွေ..သိက္ခာတရားတွေအကြောင်းတွေးမိနေလို့ပါ....မောင်သာခအပေါကိုအခုလိုတွေးနိုင်သေးရင်ဘာလို့မောင်လေ..အဲ့အဆင့်အတန်းမြင့်ပါရဲ့..ဂုဏ်သိက္ခာရှိလှပါချည်ရဲ့..လှပါပေရဲ့ဆိုတဲ့ထိပ်ထားဆိုတဲ့မိန်းမကိုဘာလို့လက်မထပ်သေးတာလဲ..ခလိုလမ်းဘေးအဆင့်အတန်းလောက်သာသာရှိတဲ့ဒီကောင့်ကိုဘာလို့လွတ်မြောက်ခွင့်မပေးရတာလဲလို့..အို..မောင်တော့ခကိုဘေးနားထားအိပ်၇တာနဲ့တင်မောင့်ရဲ့သိက္ခာတွေကျဆင်းကုန်တော့မှာဘဲနော်....ကျွတ်..ကျွတ်...'
'ခက်ခွန်းခ..မင်းငါ့ကိုမရွဲ့နဲ့..'
'အိုး..မရွဲ့ရပါဘူးမောင်ရယ်..အမှန်တရားကိုထောက်ပြယုံပါ....'
'ခက်ခွန်းခ..!!!'
မောင်က ဆွဲထားတဲ့အကျီစကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းလွှတ်ချလိုက်တာကြောင့်ခကိုယ်လေးဟာကုတင်ပေါကိုပစ်စလတ်ခတ်လဲကျသွားရသည်...
အောက်မှာမွေ့ယာပါပေမဲ့လည်းအရှိန်နဲ့ကျတာကြောင့် ခါးရောအတွင်းထဲကပါဆစ်ခနဲ့ဘဲ..အောင့်လိုက်တာမျက်ရည်ထွက်မတတ်ပါမောင်....
ခကိုနဂါးမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးကာအခန်းထဲကထွက်သွားဖို့ပြင်နေတဲ့မောင့်ကိုတစ်ခါတားရပြန်သည်....
မောင်...မောင့်ကိုတင်းလွန်းပြန်ရင်လည်းပြတ်ထွက်သွားမှာဆိုးရတယ်...လျော့လွန်းပြန်ရင်လည်းလွတ်ထွက်သွားမှာကြောက်ရပြန်တယ်မောင်..
အခုတော့..ဟင်း..အပြင်သွားဖို့ပြင်နေတဲ့မောင့်ကိုမသွားဖို့တားကြည့်ရမှာဘဲလေ...
ပြေးကြည့်စရာမလို..တွေးကြည့်ယုံနဲ့ခသိတယ်လေ..မောင်အဲ့မိန်းမစီသွားမယ်ဆိုတာ...ဒါကြောင့်အပျော့ဆွဲနဲ့မောင့်ကိုဆွဲကြည့်ရဦးမှာပေါ့...
ဒါကြောင့်မောင့်ခါးကိုနောက်ကနေသိမ်းဖက်ကာစကားချိုချိုလေးတွေသုံးပြီးဉာဏ်ဆင်ရပြန်သည်...
'မောင်...'
'......'
'ဘယ်သွားဖို့လဲမောင်....မသွားပါနဲ့လား..??'
'မင်းအပူမပါဘူးခ..မင်းရှာထားတဲ့သောက်ပြဿနာကိုငါရှင်းရဦးမှာ..အခုချိန်ဆိုမသူ့ဖုန်းကိုမကိုင်လို့ ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးနေလောက်ပြီ...'
'မောင်ရယ်...ဟက်..မောင်ကခကိုလိုချင်တဲ့အချိန်ကျအချိုသတ်ပြီအတင်းချည်းကပ်..မလိုချင်တဲ့အချိန်ကြတော့ချောင်ကပ်ထိုးထားရအောင်ခကသက်မဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုမဟုတ်ဘူးနော်မောင်...ဘာလဲ..မောင်လိုတဲ့အချိန်တိုင်းပေးနေလို့ခကမောင့်အတွက်အပေါစားအရမ်းဆန်သွားသလား..??'
'ခ.....မင်း..မင်းဘာစကားတွေပြောနေတာလဲ..??'
'ခက်ပြီမောင်ရယ်..ခမြန်မာလိုရှင်းရှင်းလေးဘဲပြောတာကိုမောင်ကနားမလည်ဘူးဆိုမှတော့ပြောပါဦး..ခတခြားဘယ်ဘာသာစကားနဲ့ပြောပေးရဦးမလဲ...'
'ငါ့ကိုမရွဲ့နဲ့ခ....'
'အို..မောင်လိုပညာတတ်ကိုခလိုအဆင့်အတန်းမရှိတဲ့လူကရွဲ့စရာလား..စောင်းတောင်မပြောပါဘူး..ကြောက်လွန်းလို့ပါမောင်ရယ်..မောင်တို့ရဲ့ဂုဏ်သိက္ခာရှိလှပါချည်ရဲ့ဆိုတဲ့အသိုင်းအဝိင်းကြီးကိုခတောင်ကြောက်လာပြီ...'
'ခ..ငါသီးခံနေလို့မင်းရောင့်မတက်လာနဲ့နော်..မင်းစကားပြောတာဆင်ခြင်...'
'ဘာလဲ..တောင်းပန်ရမှာလား...ပြောပါဦးမောင်...'
'မင်းကနှုတ်ကလေးချိုသလောက်တော်တော်အဆိပ်ပြင်းတာဘဲ....'
'ဒါကတော့မှားနေပြီထင်တယ်...အဆိပ်ပြင်းတဲ့မြွေဟောက်မကမောင့်အနားအခုကပ်နေတဲ့ထိပ်ထားဆိုတဲ့မိန်းမ..ခမဟုတ်ဘူး...မောင်မျက်စိဘဲမမြင်တော့တာလား..ဒါလေးတောင်မသိဘူးလား....??'
'မင်းကိုသူနဲ့နှိုင်းစရာမလိုဘူးလို့ငါပြောထားပြီးသားဘဲ..အေး..မင်းမှတ်ထားရမှာက မင်းအခုစားနေသောက်နေသုံးနေဝတ်နေတာတွေက မင်းစောက်ဆံတပြားသားမှမပါဘူးနော်..ငါရှာထားတာ..မင်းကိုငါကအလုပ်မလုပ်ခိုင်းဘဲအဆင်သင့်လေပေးသုံးနေတော့ဘဝမေ့နေပြီလားခ...အရှက်မရှိလိုက်တာ....'
'မောင်...ဟင့်...ဟုတ်တယ်..ခကအရှက်မရှိဘူး...ဒါဆိုလည်း..ဒီလို..အင့်..အဆင့်အတန်းမရှိ..အရှက်မရှိတဲ့အကောင်ကိုဘာလို့မောင့်အနားခေါထားသေးလဲလူယုတ်မာကြီးရဲ့...ခကိုကွာမပေးနိုင်ရင်တောင်မချစ်ဘူးဆိုရင်သတ်ပစ်လိုက်ပါတော့လားလို့..အခုလိုအသက်ရှင်ခိုင်းပြီးမောင်အခုလိုပြောတာခံရဖို့အတွက်တော့ခကို..ဟင့်..အင့်..အီး..ဟီး..မောင်လွန်တယ်..ဘာလို့အဲ့မိန်းမကြောင့်နဲ့ခကိုအခုလိုကြီးထိပြောရက်ရတာလဲဗျာ..ခမောင့်အပေါဘာတွေများအမှားလုပ်ဖူးလို့လဲ..??အခုလိုကြီးနေနေရမယ့်အစားခကိုသတ်လိုက်ပါတော့လားမောင်ရယ်..မောင်မသတ်ဘူးဆိုရင်လည်းခကိုယ့်ဘာသာဘဲသတ်သေပါရစေတော့...'
'ဖြန်း...'
ထူပူသွားတဲ့ပါးတစ်ဖက်ကိုခကိုင်ကြည့်ရင်းကူကယ်ရာမဲ့စွာနဲ့မောင့်ကိုမော့ကြည့်မိသည်..မောင်ကတော့ ခကိုလှည့်တောင်မကြည့်..တဖက်ကိုသာမျက်နှာလှည့်ထားလေသည်...
'မောင့်....'
ပထမတစ်ခေါက်ခေါတယ်..မောင်လှည့်မကြည့်ဘူး...
ဒုတိယတစ်ခေါက်ခေါတယ်..မောင်ကခကိုအနားမှာရှိတယ်လို့တောင်မထင်ဘူး..
၄ကြိမ်မြောက်လောက်ကြတော့ခသီးမခံနိုင်တော့ဘဲမောင့်အကျီစတွေကိုခပ်တင်းတင်းဆွဲလှုပ်ကာမျက်ရည်တွေနဲ့ခေါမိသည်...
'မောင့်..မောင့်...ဘာလို့လဲ..??အီး..ဟီး...ဘာလို့အခုလိုရိုက်ရတာလဲ...ဟင်...မောင်အခုလိုခကိုရိုက်တာဒုတိယအကြိမ်ရှိပြီနော်မောင်..ဟင့်..ခကိုတကယ်ဘဲမောင်မချစ်ဘူးလား...??ဟမ်...မောင်..ဟင့်...'
'မင်းဘာလို့သေစကားပြောလဲ..ဟမ်...ငါကမင်းကိုကွာလည်းမရှင်းပေးနိုင်သလိုပေးလည်းမသေခိုင်းနိုင်ဘူး...အကယ်၍မင်းသေသွားရင်တောင် မင်းရဲ့ဝိဉာဥ◌် ကိုငါဖမ်းချုပ်ထားမှာ..ငါအသက်ရှိသ၍မင်းကိုလွတ်မြောက်ခွင့်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး...'
'ဟမ်....'
မောင့်အဝတ်ကိုဆွဲကိုင်ထားတဲ့ခလက်တွေမမြဲတော့ဘဲမောင့်ကိုကြောင်အစွာနဲ့ငေးကြည့်နေမိသည်...
'မောင်...မင်းရူးများသွားပြီလား..ဟမ်...'
'ဟုတ်တယ်..မင်းကိုသေလောက်အောင်ချစ်လွန်းလို့အခုလိုရူးသွားတာ..သိလား..ဟမ်...သိပြီလား...???'
မောင်ကခပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအကြမ်းပတမ်းဆွဲလှုပ်ကာပြောလာသောစကားပင်...
'ဟုတ်တယ်..မောင်..မင်းရူးသွားပြီ...မင်းကငါ့ကိုချစ်တာမဟုတ်ဘူး..မင်းကိုယ်မင်းသာချစ်တာ...အဲ့လိုငါ့အပေါချုပ်ချယ်အနိုင်ယူတာကိုအချစ်လို့မခေါဘူးမောင်..အဲ့တာအတ္တ..အတ္တလို့ခေါတယ်မောင်ရဲ့....'
'မင်းကြိုက်သလိုထင်နိုင်တယ်ခ...ဒါပေမဲ့...မင်းမောင့်အနားကသာဘဘ်တော့မထွက်မသွားနဲ့..မောင်အခုထက်ပိုပြီးရူးသွားလိမ့်မယ်..ကြားလား....'
'ဟင့်..ဟင့်အင်း.....'
'ဘာကိုဟင့်အင်းလဲ...ခ...ဘာကိုငြင်းနေတာလဲ..မောင့်ကိုပြောလေ...???'
'ဟင့်အင်း....မောင်ကခအရင်ကသိခဲ့တဲ့မောင်မဟုတ်ဘူး...မဟုတ်ဘူး..မောင်မဟုတ်ဘူး...သူဘယ်မှာလဲ..??သူ့ကိုခစီပြန်ခေါလာပေးပါ..အီး..ဟီး...'
'ခက်ခွန်းခ...မင်းအဲ့ကောင်ကိုသတိရနေတာလား...ဟမ်...ဇေယျာဆိုတဲ့အကောင်က ငါ့ထက်ဘာတွေများကောင်းနေလို့လဲ...??ဟက်...နောက်ဆုံးတော့လည်းစောက်မှတ်မရှိတဲ့ငါကမင်းကိုချစ်နေရတာပါဘဲ..ဒါကိုမင်းကများအခုလိုအချိန်မှာအဲ့ကောင်ကိုတနေရလား..ဟမ်..!!!'
'အီး..ဟီး..ဟင့်.....'
'ငါမေးနေတယ်..ဖြေလေခက်ခွန်းခ...ဖြေ...!!!!'
'ဟင့်...ဖယ်ပေး...ခင်ဗျားနဲ့မနေဘူး..မနေချင်ဘူး....ဟင့်...'
တကိုယ်လုံးတုန်ရီနေပြီးအားမရှိပေမဲ့ခအားတင်းကထရပ်မိသည်...
နောက်တော့မောင့်အနားကနေအခန်းပြင်ပြေးထွက်ဖို့လုပ်မိသည်....
ဒါပေမဲ့မရလိုက်ပါ..မောင်ကနောက်ကနေခလက်ကောက်ဝတ်ကိုတင်းကြပ်စွာဆွဲကိုင်ထားပြန်သည်...
'လွှတ်..လွှတ်ပေးပါ..ငါ့ကိုလွတ်မြောက်ခွင့်ပေးပါတော့...ဟင့်...'
'ဘာကိုလွတ်မြောက်ခွင့်ပေးရမှာလဲ..မင်းဘယ်ကိုပြေးမလို့လဲ..ဟမ်...??'
'ဟင့်..မသိဘူး..လွှတ်..လွှတ်ပေး...'
'ငါမေးနေတယ်လေ..မင်းငါ့စီကထွက်ပြေးဖို့ကြိုးစားနေတာလား...ခ..!!!'
'မကြည့်နဲ့..အဲ့လိုမကြည့်ပါနဲ့..တောင်းပန်ပါတယ်...တောင်းပန်ပါတယ်..ဟင့်..ထွက်သွားခွင့်..အင့်...ပေးပါ......'
'လတ်စသတ်တော့ထွက်ပြေးဖို့ကို...ကောင်းပြီလေ...ဒါဆိုလည်းငါမင်းကို၁ကနေ၃ရေမယ်....ငါရေလို့မပြီးသေးခင်မင်းအခန်းပြင်ရောက်သွားရင်ငါမင်းကိုလွတ်မြောက်ခွင့်ပေးမယ်..မဟုတ်ဘူးဆိုရင်တော့ ငါ့အရိပ်အောက်မှာဘဲတသက်လုံးနေရမယ်မှတ်.....မင်းသိပ်မပြေးရပါဘူး..တံခါးကမင်းရှေ့မှာတင်ဘဲကို..ကဲ..ဘယ်လိုလဲ..လုပ်မယ်မလား...??'
'အွန်း..ဟင့်..ဟုတ်....'
ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နှင့်မျှော်လင့်ချက်အပြည့်ဖြင့်ပြန်လည်တုံ့ပြန်ခဲ့သည်...
မောင်ကစကားပြောပြီးတာနဲ့ခရဲ့လက်ကိုအသာလွှတ်ပေးသည်..
နောက်တော့သူပြောတဲ့အတိုင်းနံပတ်စဥ◌် ကိုစရေတော့သည်...
မောင့်နှုတ်ကနံပါတ်တွေစရေတာနဲ့ခအခန်းထဲကနေပြေးထွက်ဖို့ကြိုးစားမိသည်...
မွန်းကြပ်လွန်းလို့ပါ..တကယ်ပါ..ဒါကြောင့်လွတ်လမ်းလေးရှာမိယုံပါ...
'၁..............'
'..................ခွမ်း..............ခလွမ်း....'
'အ့........သွေး..သွေးတွေ....မောင်..........'
'၃.....'
သွေးစက်တွေနဖူးပေါကနေတတောက်တောက်ကျကာဝေဝါးလာတဲ့အမြင်အာရုံနဲ့အတူ ညွတ်ကျလာသောဒူးတွေ...နောက်တော့သွေးအိုင်တွေကြားထဲအားအင်မဲ့စွာနဲ့ပစ်လဲခဲ့ရတဲ့ကျွန်တော်...
သူသတိမလစ်ခင် စကားတစ်ခွန်းကိုနှုတ်ကနေခပ်ဖွဖွရွတ်ဆိုမိသေးသည်...တဖက်လူကြားမလားမသိပေမဲ့လို့ပေါ့..
သူပြောလိုက်တာက...
'ခမောင့်ကိုကြောက်လိုက်တာ...'တဲ့လေ...
သွေးအိုင်ထဲမှာသတိလစ်မေ့မျောသွားတဲ့ချစ်ရသူကိုကြည့်ပြီးမျက်ရည်တွေစီးကျနေတဲ့မောင်...
နောက်တော့စီးကျနေတဲ့မျက်ရည်တွေကိုလက်နဲ့ခပ်ကြမ်းကြမ်းဖိသုတ်ရင်းချောက်ကပ်ကပ်ရယ်ကာစကားဆိုလာသည်...
'Sorryခ....မောင်ပြောဖို့မေ့သွားတာ..မောင်နံပတ်ရေတဲ့ထဲမှာ၁နဲ့၃လို့ဘဲပြောသွားတာ..၂ကိုမရေလိုက်မိဘူး..ဟက်...ဟား..ဟား..ခရယ်..ခသိလား..မောင့်အဘိဓာန်မှာလိုချင်တာမရဘူးဆိုတ့အရာမရှိဘူး..မောင်လိုချင်ရင်ရအောင်ယူတယ်..ပထမကြိုးစားကြည့်တယ်..မရရင်လုယူကြည့်တယ်..အသုံးမလိုရင်လည်းမောင်ပိုင်တဲ့ပစ္စည်းကိုတခြားသူထပ်မပိုင်ဆိုင်ရအောင်ချောင်ထိုးပြီးသိမ်းထားရင်ထားမထားရင်ရစရာမရှိအောင်ဖျက်စီးပစ်တတ်တယ်...လူတိုင်းလူတိုင်းမှာတော့dark sideဆိုတာရှိကြမှာဘဲလေ...ဘယ်လိုဘဲပြောပြောပါ..မင်းမြင်တဲ့အတိုင်းဘဲ..ဒါကတော့မောင့်ရဲ့..dark sideဘဲ..
ဒါပေမဲ့တစ်ခုတော့နားလည်ပေးပါခ....
အဲ့တာကဘာလဲဆိုတော့ မင်းကိုမောင်ချစ်တယ်ဆိုတာဘဲ...
တစ်နေ့နေ့မင်းကိုမုန်းသွားခဲ့မယ်ဆိုရင်တောင်မင်းကိုမောင့်အနားမှာဘဲခေါထားမှာ...
မောင်မင်းကိုတစ်ခါပြောဖူးပြီးသားဘဲ..
မောင့်အတွက်အချစ်ဆိုတဲ့အရာကတော့ရိုးရှင်းတယ် ခ...မောင်မင်းကိုချစ်လို့ မင်းကိုရယူပိုင်ဆိုင်ဖို့ကြိုးစားခဲ့တယ်...ဒါဘဲ...ခ....မင်းမှတ်ထားရမှာက မောင်မင်းကို မောင့်အသက်ထက်ပိုချစ်တယ်ဆိုတာဘဲ...မင်းဟာမောင်မဖိတ်ခေါဘဲနဲ့မောင့်ဘဝထဲကိုတိတ်တိတ်ကလေးဝင်လာခဲ့တယ်...ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် မောင့်စီကနေ မင်း တိတ်တိတ်ကလေး ထွက်ပြေးမယ်ဆိုရင်တောင်မောင်က မင်းကိုမြေလှန်ရှာမှာ ခ...မောင့်ဘဝ...မောင့်ကမ္ဘာထဲကနေ ခကို ထွက်သွားခွင့် ဘယ်တော့မှမပြုနိုင်ဘူး...အဲ့တာမောင် မင်းကိုသိပ်ချစ်လွန်းလို့ဖြစ်လာတဲ့ မောင့်ရဲ့ အတ္တဘဲ.....
ဟား..ဟား...ဟား..ဟား.....'
ခလေး...မင်းကသိပ်ဆိုးတယ်ကွာ..မောင့်ကိုလူဆိုးကြီးဖြစ်အောင်ကိုလုပ်တယ်...
-------------------------
TO BE CONTINUED
----------------------------------
Zawgyi
'ခ.....ေမာင္ရႉတင္ရွိလို႔သြားဦးမယ္ေနာ္...'
'အင္း....အိမ္ျပန္ေနာက္မက်ေစနဲ႔ေမာင္....'
---
'ခ....ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ခ်ိန္းထားလို႔..အဲ့တာ..အျပင္....'
'ခကိုေျပာစရာမလိုပါဘူးေမာင္...ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔က တခါတေလမွေတြ႕ရတာဘဲ..သြားေတြ႕လိုက္ပါ...အရက္ေတြေလၽွာ့ေသာက္ခဲ့ေနာ္ေမာင္..အျပန္က်ကားေမာင္းျပန္ရမွာမဟုတ္လား...???'
-----
'ခ....ေမာင္ဗိုက္ဆာေနၿပီ....'
'အင္း...ေန႔လည္စာရၿပီေမာင္...အုပ္ေစာင္းေအာက္မွာအဆင္သင့္ဘဲ....ေမာင္ဆာေနၿပီဆိုခဏေစာင့္..ခထမင္းခူးေပးမယ္...'
---------------
'ခေရ...ေမာင့္ရဲ့ကုတ္နက္ျပာေလးေတြ႕ေသးလား....??လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ရက္ကေမာင္ဝယ္လာတာေလ....'
'ဘီဒီုရဲ့ဒုတိယအဆင့္ ညာဘက္ကသုံးထည္ေျမာက္မွာေမာင္...ယူသြားလိုက္ေတာ့ေနာ္ေမာင္..ခလာယူမေပးေတာ့ဘူး..'
---------------------
'ခေရ......ခ..ေမာင္ဖက္ထားလို႔ရမလား..ဟမ္..ခကိုဖက္ထားၿပီးအိပ္ခ်င္လို႔...'
'ခြင့္ေတာင္းစရာမလိုပါဘူးေမာင္...ေမာင္ဆိုတာကလည္းအစကတည္းကခကိုပိုင္တာမို႔..'
'ခ.....ေမာင္ေလ...ခကို...'
'အိပ္ေတာ့ေမာင္..ခအရမ္းအိပ္ခ်င္ၿပီ....'
-----------------------
အခုရက္ပိုင္းေမာင့္ကိုအရင္တိုင္းလိုေလေသးမရွိ ခဂ႐ုစိုက္ေပးေပမယ့္ခေမာင္နဲ႔နည္းနည္းခပ္ခြာခြာသာေနခဲ့သည္...
လိုအပ္လို႔ေမာင္ကေမးလာရင္ေတာင္ျပန္ေျဖဖို႔လိုရင္ေျဖေပးတယ္....လိုအပ္တာထက္ကိုေမာင့္ကိုပိုမေျပာျဖစ္...
ဒီအေျခအေနက..အင္း..ဘယ္လိုေျပာရမလဲ..ေမာင္နဲ႔ခၾကားေသြးေအးစစ္ပြဲဆင္ႏႊဲေနသလိုေပါ့..
မတတ္နိုင္ဘူးေမာင္..အဲ့လိုျဖစ္ေအာင္ေမာင္ဘဲလုပ္ခဲ့တာမို႔..
ခလည္းေမာင္နဲ႔အခုလိုႀကီးဘယ္ေနခ်င္ပါမလဲ....မေတာ္လို႔..ဘုရားသခင္အလိုက် ေမာင္ကခကိုထားသြားတဲ့အခါၾကရင္ ခေနတတ္ေအာင္ကိုယ့္စိတ္ကိုအခုထဲက ျပင္ဆင္ေနတာမို႔ပါ...
တကယ္ပါ..ေမာင္နဲ႔ခအခုထက္ပိုၿပီးအျပတ္အျပတ္နဲ႔ႏွာေခါင္းေသြးမထြက္ခ်င္ေတာ့ဘူး...အရင္လိုေလးေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္အဆင္ေျပေျပနဲ႔ေနခ်င္တယ္ေမာင္...
ေမာင္ကေန႔တိုင္းလိုလိုကိုေျပာပါတယ္...သူကခတစ္ေယာက္တည္းကိုဘဲခ်စ္တာပါတဲ့...
အင္း....ယုံခဲ့ပါတယ္ေမာင္....ခေမာင္ေျပာသမၽွကိုအရင္ကဘာမွမစဥ◌္း စားဘဲမ်က္စိမွိတ္ယုံခဲ့ဖူးပါတယ္ဗ်ာ..အခုေတာ့ယုံသင့္မယုံသင့္ဆိုတာကိုခေတြးေနတုန္း...ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္..အင္း..ခနဲ႔ေမာင္ရဲ့ဇာတ္လမ္းေလးရဲ့အဆုံးသတ္အနားသတ္မ်ဥ◌္းနားကိုေရာက္လာရင္ေတာ့ ခေမာင့္ေၾကာင့္နာၾကင္မႈေတြတေပြ႕တပိုက္နဲ႔ အိမ္မျပန္ခ်င္ဘူးေမာင္..
ေမာင္ကခကိုေနာက္ဆုံးမွာထားခဲ့ဖို႔ေတြးထားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ေမာင္ခကိုမထားခဲ့ခင္ခဘက္ကအရင္လမ္းခြဲစကားေျပာၿပီးအရင္ထားခဲ့ရလိမ့္မယ္ေမာင္..
ဒါဆိုအဆုံးသတ္မွာ ခသိပ္မနာၾကင္ရေလာက္ဘူးလို႔ခထင္တယ္ေမာင္....
ႀကီးေမနဲ႔အခုတေလာခအဆက္အသြယ္ရတယ္ေမာင္...ႀကီးေမကေမးတယ္..ခအဆင္ေျပလားတဲ့...
အင္း....ေျပတယ္လို႔ေျပာခဲ့ရတာေပါ့...
ဟူး...ခေလ..ေမာင့္ေၾကာင့္နဲ႔မူသာဝါဒကံကိုခဏခဏခ်ိဳးေဖာက္မိတယ္သိလား...ေနာက္မ်ားဘုရားရွိခိုးတဲ့အခါ ကံငါးပါးအေၾကာင္းပါလာရင္ အဲ့မုသာဝါဒကံကိုဖယ္ၿပီးမွရွိခိုးရေတာ့မယ္ထင္ပါ့ေမာင္ေရ....
-------------------
'ခေရခ...ခ....'
အေပါထပ္ကေမာင့္ေခါသံၾကားတာေၾကာင့္က်င္းေကာကိုခ်ီလ်က္နဲ႔ဘဲခအေပါကိုတက္ခဲ့လိုက္သည္...
'ေခါသလားေမာင္...??'
'အင္း...ေမာင့္ကိုအက်ီေလးထုတ္ေပးထားပါဦး...ေမာင္ေနာက္က်ေနၿပီမို႔...'
'အင္း..အင္း...'
က်င္းေကာေလးကိုခ်ီထားရက္ကခဏေအာက္ခ်လိုက္ၿပီး ေမာင့္အတြက္အဝတ္ထုတ္ေပးဖို႔အဝတ္ဗီဒိုစီလာခဲ့လိုက္သည္....
ညလည္းေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ေပါ့ေပါ့ပါးပါးညအိပ္ဝတ္တထည္သာထုတ္ေပးၿပီးကုတင္ေပါမွာတင္ထားလိုက္သည္....
ေနာက္ေတာ့ အခန္းထဲမွာဘဲသမီးေလးနဲ႔ကစားေနလိုက္သည္...
မၾကာပါ ေမာင္ကေရခ်ိဳးခန္းထဲကေနထြက္လာေလသည္..
ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဖြင့္သံၾကားတည္းကေမာင္ထြက္လာၿပီဆိုတာသိလိုက္ေပမဲ့ခ လွည့္မၾကည့္မိ....ဒီတိုင္းသမီးနဲ႔အ႐ုပ္ကေလးျပစ္လိုက္...စလိုက္လုပ္ေနမိသည္...
ထိုင္ေနတဲ့ခအနားကို ေမာင္က ေျခလွမ္းစိပ္စိပ္လွမ္းလိုက္ၿပီးအနားေရာက္ေတာ့ ဒူးတဖက္ေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္ကာခကိုအေနာက္ဘက္ကေနသိုင္းဖက္လိုက္တဲ့ေမာင္...ေမာင့္ေမးဖ်ားကလည္းခလည္ပင္းေပါတင္ထားေသး...
တခါတခါခလည္ပင္းတေလၽွာက္ကိုေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြႏွာေခါင္းေတြနဲ႔ပြတ္ဆြဲတတ္ၿပီးအနံ့လည္းခံျပန္ေသးသည္...
'ေမာင္...ေရခ်ိဳးၿပီးရင္အဝတ္သြားဝတ္..ေအးစက္စက္ကိုယ္ႀကီးနဲ႔အနားမလားနဲ႔...'
'ခကလည္း..'
'ဟာ...ဘာလုပ္တာလဲ..??'
႐ုတ္တရက္ထိုင္ေနရက္ကေန ခကိုေကာက္ေပြ႕လိုက္ပါေသာေမာင္....
'ေပြ႕ထားတာေလခရာ...'
'ခ်ေပးအခု...'
'ခ...ေမာင့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတုန္းလား..??'
'ဟင္း..မဆိုးဘူး...'
'ဟုတ္လို႔လား..ေမာင္ကေတာ့အဲ့လိုမထင္ဘူး...ခေမာင့္ကိုေဒါသထြက္ေနပါတယ္...အရင္ကလိုတီတီတာတာေျပာတတ္တဲ့ေမာင့္အသဲေလးကအခုေတာ့ေရခဲတုန္းႀကီးျဖစ္လို႔...ခေျပာင္းလဲသြားတယ္သိလား'
'ေမာင္ထင္လို႔ပါ...ခကိုခ်ေပးေမာင္ရာ...'
'ေဟာ..ေတြ႕လား..အရင္တုန္းကဆိုေမာင္အခုလိုေလးေပြ႕ခ်ီထားရင္ ရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္တတ္တဲ့ယုန္ေပါက္ေလးက အခုေတာ့...'
'ေမာင့္...အေရးမႀကီးတာေတြမေျပာနဲ႔..ခ်ဆိုအခုခ်ေပး...'
'ခ်ေပးပါ့မယ္ခရယ္..ခကလည္းစိတ္ႀကီးဘဲကြာ....'
'ဟင္း...အဲ့မွာအက်ီေတြေနာ္..ကုတင္ေပါမွာ...'
ေျပာစရာရွိတာေျပာၿပီး အခန္းျပင္ျပန္ထြက္ဖို႔ျပင္ေတာ့ ေမာင္ကေခါင္းတဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ကာ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ေျပာလာျပန္သည္...
'ဟို...ခ....ဘာလို႔ညဝတ္အက်ီေတြထုတ္ထားျပန္တာလဲဟင္....??'
'ညအိပ္ခါနီးကိုေမာင္ကအဝတ္စားအေကာင္းေတြဝတ္ၿပီးအိပ္ဦးမလို႔လား...???'
'အာ..အခုမွသတိရတာ..ခကိုေမာင္ေျပာဖို႔ေမ့ေနတာနဲ႔တူတယ္..ေမာင္ဒီေန႔ပြဲတစ္ခုကိုသြားစရာရွိတယ္....'
'ပြဲ..??ဘာပြဲမို႔လို႔ ည၁၀နာရီေနာက္ပိုင္းမွသြားရတာလဲေမာင္...??ခသိခြင့္ရွိမလား...'
'ဟား..ဟား..ဟိုေလ...ပြဲကေတာ့ ညေန၅နာရီေလာက္ထဲကစတာ..ေမာင္တို႔အႏုပညာအသိုင္းဝိုင္းထဲက မင္းသားတစ္လက္ေလ..ဇြဲထက္ေလ..ခသိတယ္မလား..??သူ႔ေမြးေန႔ေလ...ေမာင္ကအလုပ္မအားတာနဲ႔အခုမွသြားရတာ...'
'ေအာ္...ဟုတ္လား....??'
'ဒါနဲ႔...ခ...ေမာင္ေလညၾက...ညၾက...'
'ေမာင္အိမ္ျပန္မလာဘူးမို႔လား...?'
'အဲ...'
'ေျပာပါေမာင္..ေမာင္ခစီကခြင့္ေတာင္းခ်င္တာဒါမလား...??'
'ဟို..ခ..ေမာင္တို႔ေတြက ေယာက္်ားေလးေတြဆိုေတာ့ခလည္းသိပါတဘ္..အေသာက္အစားေတာ့နည္းနည္းပါမွာေပါ့..အဲ့တာ...ေမာင္အမ်ားႀကီးေသာက္မိၿပီးအျပန္ကားေမာင္းရင္အဆင္မေျပမွာစိုးလို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့အခန္းမွာအကုန္စုအိပ္ၾကမလို႔..ေမာင္မနက္ေစာေစာျပန္လခဲ့မယ္ေလခ...'
'ဟုတ္လား..??ေမာင္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြခ်ည္းဘဲလား..တျခားအေဖာ္ေတြဘာေတြေရာမပါဘူးလားေမာင္...??'
'မပါပါဘူးခရာ..ေမာင္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြေမြ႕ေန႔မွာစုေသာက္ၾက႐ုံပါ..တျခားဘာcaseမွမပါဘူးခ..စိတ္ခ်....'
'ဟင္း......'
'ခ.......'
ေမာင့္ကိုေက်ာခိုင္းမထားေတာ့ဘဲေမာင္အနားကိုေလၽွာက္လာကာေမာင္နဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္လိုက္မိသည္...
ေမာင့္မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာကိုေသခ်ာၾကည့္ကာ ေမာင့္မ်က္ႏွာေပါခလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ထိကိုင္လိုက္ၿပီး
'ေမာင္....'
'ေျပာပါခ....'
'ခအဲ့ပြဲကိုမသြားေစခ်င္ဘူးဆိုရင္ေရာေမာင္မသြားဘဲေနေပးလို႔ရမလား..??'
'ဟမ္...'
ေမာင့္ရင္ဘတ္ေပါခမ်က္ႏွာအပ္ၿပီးေမာင့္ခါးကိုတင္းၾကပ္စြာဖက္ကာစကားဆိုမိျပန္သည္..
'ေမာင္..မသြားပါနဲ႔လားေမာင္..ခကိုတစ္ေယာက္တည္းထားမသြားပါနဲ႔ေမာင္ရယ္...'
'ခ...ေမာင္ကခရီးေဝးသြားမွာမွမဟုတ္တာ..ဒီတစ္ညေလးတည္းေလ..အရင္ကဆိုေမာင္ေလးငါးရက္ေလာက္ခကိုထားၿပီးသြားေနၾကေလ...'
'အဲ့တာကေမာင့္အလုပ္ေၾကာင့္ေလေမာင္...အခုဟာကမတူဘူး...ခေၾကာက္တယ္..ေမာင္ခကိုပစ္ၿပီးအသစ္တစ္ေယာက္ေတြ႕သြားမွာေၾကာက္တယ္ေမာင္ရယ္...ဟင့္..ေနာ္..ေမာင္..ေမာင္လည္းသိသားဘဲ...ခေမာင့္ကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ...ခမွာလိုအပ္ခ်က္ေတြရွိတယ္ဆိုတာလည္းခသိပါတယ္....ေမာင္ရယ္..ေမာင္ခကိုမႀကိဳက္တာရွိရင္..ဟင့္..အင့္..ေျပာပါေမာင္..ချပင္ေပးပါ့မယ္..ခကိုေတာ့ထားမသြားနဲ႔ေနာ္ေမာင္...'
'မငိုပါနဲ႔ခရယ္..မငိုနဲ႔ေနာ္...ခငိုရင္ေမာင္မခံစားနိုင္လို႔ပါ..'
'ဟင့္..အင့္..ရႊတ္..ေမာင္မႀကိဳက္ရင္ခမငို..အစ္....မငိုေတာ့ဘူးေနာ္..'
ရွိုက္သံေလးေတြတအင့္အင့္ထြက္ေနေသာခကိုယ္ေလးကိုကၽြန္ေတာ္ေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီး ၾကမ္းေပါထိုင္လိုက္ကာရင္ခြင္ထဲထည့္ထားလိုက္သည္
ရွိုက္သံေလးေတြတအင့္အင့္ထြက္ေနေသာခကိုယ္ေလးကိုကၽြန္ေတာ္ေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီး ၾကမ္းေပါထိုင္လိုက္ကာရင္ခြင္ထဲထည့္ထားလိုက္သည္...
'ခရယ္..ေမာင့္ေၾကာင့္ခခံစားခဲ့ရတာ...အားလုံးကေမာင့္ေၾကာင့္ပါကြာ...ဒီေမာင္မေကာင္းလို႔ပါ...'
'မဟုတ္ပါဘူးေမာင္ရယ္...ေမာင္ခအေပါဘယ္ေလာက္ေကာင္းလဲခသိပါတယ္..ခနားလည္နားလည္ပါတယ္..ေမာင့္မွာလည္းေမာင့္အပူေတြရွိမွာဘဲေလ...ေမာင္ဟိုအမနဲ႔ပတ္သက္ေနရတယ္ဆိုတာလည္းအေၾကာင္းရင္းတစ္ခုရွိမွာဘဲေလ...ခကိုေျပာမရလို႔ေမာင္မေျပာျပတာလို႔ခနားလည္ေပးလို႔ရပါတယ္ေမာင္...ဒါေပမဲ့တစ္ခုဘဲေမာင္..အဲ့ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးခလက္ခံရခက္ေနေသး႐ုံပါေမာင္ရယ္...'
'ဒါေၾကာင့္အသဲေလးကအခုတေလာေမာင့္ကိုေရွာင္ေနတာေပါ့..ဟုတ္လား...'
'အြန္း..'
'ခ်စ္လိုက္တာအသဲရာ...'
'ခလည္းေမာင့္ကိုခ်စ္ပါတယ္ဗ်ာ...'
'ခ...'
'ဗ်ာ...'
'ေမာင္အဲ့ပြဲကိုမသြားေတာ့ဘူးေနာ္....'
'ဗ်ာ...တ..တကယ္လားေမာင္...'
'အင္း...တကယ္ေပါ့အခ်စ္ရဲ့..'
'ဟီး..အဲ့တာေၾကာင့္ေမာင့္ကိုခကအခ်စ္ပိုေနရတာ...'
'အတတ္ကေလး..'
'ဟီး..ဟီး..'
'အခုမွဘဲေမာင့္ဆည္းလွည္းေလးကအသက္ဝင္လာေတာ့တယ္...အခုရက္ပိုင္းခကေမာင့္ကိုလိုတာထက္ပိုမေျပာေတာ့ေမာင့္မွာဘယ္ေလာက္ေနရခက္လဲ..သိလားအသဲေလး....'
'ဟုတ္လား..ဟီး...Sorryေနာ္ေမာင္..ဘြာေတးဘြာေတး..'
'အဲ့လိုေျပာ႐ုံနဲ႔ရမလားလို႔ခကလည္း..ခလည္းသိပါတယ္ေမာင္ကလြယ္လြယ္နဲ႔ခြင့္လႊတ္ေပးတတ္တဲ့လူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ..'
'အာ့ဆိုဘယ္လိုလုပ္ေပးရမွာလဲေျပာ...'
'ဒါကေတာ့သိပ္မခက္ပါဘူး....ေမာင့္အသဲေလးေမာင့္ကိုအာေငြ႕ေပးၿပီးသံေယာဇဥ◌္ အမၽွင္ေလးေတြက်န္သည္အထိခရီးဆက္ရေအာင္လို႔...အဲ့လိုလုပ္ေပးရမွာဗ်ာ...'
'ဘာႀကီး...??ေမာင္ရာ..ေမာင္ေျပာလိုက္ရင္ေပါက္တတ္ကရေတြခ်ည္းဘဲ...ေသခ်ာေျပာ..ဟြန္း...'
'တည့္တိုးႀကိဳက္တယ္ဆိုမွေတာ့ေမာင္ကလည္းတည့္တိုးေျပာရေတာ့မွာေပါ့...ေဟာဒီ့မွည့္နက္ေလးရွိတဲ့ခႏႈတ္ခမ္းဖူးေလးကိုနမ္းခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ..'
'အဲ့တာမ်ား..ဘာခက္တာမွတ္လို႔..နမ္းတာမ်ား..ဟြန္း..'
'ခဏေလးမဟုတ္ဘူးေနာ္ခ...ဟဲ..ဟဲ...'
'ေမာင့္...ဘယ္ေလာက္ေတာင္နမ္းမွာမို႔လဲကြာ..ခကိုေတာ့အသက္ရႉရပ္ၿပီးမေသခိုင္းဘူးမို႔လား...ဟမ္..ဟမ္ေမာင္..??'
'အဟက္...ဘာေတြေလၽွာက္ေတြးမွန္းလည္းမသိဘူးအသဲေလးရာ....ခေလးကိုေမာင္က အဲ့လိုလုပ္ပါ့မလားကြာ...'
'ေတာ္ေသးတာေပါ့..ေမာင့္အေၾကာင္းမသိတာမွတ္လို႔..ေမာင္က အဲ့လိုလုပ္ရင္ စီမံကိန္းခ်ၿပီးအက်င့္ပုတ္တာေလ..ခကို႐ုန္းေလမလႊတ္ေပးေလ..အဲ့တာေၾကာင့္ေမးရတာ..ဟြန္း...'
'အဟက္...ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...မင္းေလးကေလဘာေလးနဲ႔စပ္ေမြးလာလို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္စကားေတြတတ္ၿပီးဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္လွေနရတာလဲဗ်ာ...ခ်စ္ဖို႔ကလည္းေကာင္းေသး...ယုန္သြားေလးနဲ႔ေမာင့္ယုန္ေပါက္ေလး...'
'ေမာင္ေနာ္..သူမ်ားကလွတာမဟုတ္ဘူး..ၾကည့္ေကာင္းတာဗ်..ၾကည့္ေကာင္းတာ..ဘယ့္ႏွယ့္ကိုယ္ယူထားတာအထီးမွန္းသိသိရက္နဲ႔သူမ်ားကိုမ်ားလွတယ္တဲ့...'
'ဟုတ္လို႔လား..??'
'ဟမ္..ဘာကိုလဲေမာင္ရာ..??'
'ခကအထီးေလးဟုတ္လို႔လားလို႔...??'
'မယုံရင္မွတ္ပုံတင္ထုတ္ျပရမလားေျပာ..က်ားဆိုတာႀကီးကိုပုံႀကီးခ်ဲ႕ၿပီးေတာင္ျပလိုက္ခ်င္ေသး..'
'အဲ့တာကဒီတိုင္းစကားလုံးေလးဘဲေလ..ေမာင္လည္းေရးတတ္သား..ခေလးကတကယ္အထီးေလးဟုတ္မဟုတ္ကိုအခုေမာင္စမ္းၾကည့္ရမလား...အဟမ္း...'
'ဟာ..ေမာင့္..ဘာေတြေျပာေနတာလဲ..အက်င့္မေကာင္းတဲ့အယုတ္တမာႀကီး..အဲ့တာေၾကာင့္ေျပာတာေမာင္က စီမံကိန္းခ်ၿပီးယုတ္ပါတယ္လို႔...'
'ဒါဆိုလည္းေျပာရတာေလးတန္သြားေအာင္ေမာင္အခုဘဲလက္ေတြ႕ျပမယ္ေလကြာ....'
'ေမာင္ကြာ...အင့္ဟာ..အင့္ဟာ....'
ခကလက္နဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ကိုတဖုန္းဖုန္းရိုက္ေနခ်ိန္မွာဘဲခကိုခ်ီရက္နဲ႔ကၽြန္ေတာ္အိ္ယာေပါပစ္လွဲလိုက္သည္..ေနာက္ေတာ့ခအေပါကေနအုပ္မိုးလိုက္ၿပီဂခလက္ႏွစ္ဖက္ကိုကၽြန္ေတာ့္လက္နဲ႔အေပါေျမႇာက္ၿပီးခ်ဳပ္ထားလိုက္သည္...
'အားေလးကလည္းၾကည့္ပါဦးကြာ...ေမာင္လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ခ်ဳပ္ထားလို႔ေတာင္ရတယ္...'
'ေမာင္ေနာ္...ခလက္ေတြခုလႊတ္...ခုလႊတ္ဆို...'
'ေမာင့္ကိုအနမ္းေပးမယ္ဆို...'
'အင္းေလ...ေမာင္ကလက္မွမလႊတ္ေပးတာ..ၿပီးေတာ့အခုလိုႀကီးအေပါကေနမေနနဲ႔...'
'ေမာင္ကအထက္ပုဂၢိဳလ္ေလကြာ..အထက္မွာမေနလို႔ေမာင္ကေအာက္မွာေနရမွာလားလို႔...'
'သိဘူး..အဲ့လိုေမာင္ကအေပါမွာေနရင္ခေမာင့္ကိုေၾကာက္လို႔....'
'အသဲရာ..နားရြက္ေလးေတါနီေနတာဘဲ..ရွက္ေနျပန္တာလား..ဟုတ္လား..ႏႈတ္ခမ္းေတြလည္းအရမ္းမကိုက္နဲ႔ေလ..ေပါက္ကုန္မွကြာ'
'မသိဘူး...ေမာင့္..ဖယ္ကြာ...'
'ၿငိမ္ၿငိမ္ေနခရာ..ေမာင္ခဏေလးဘဲနမ္းမယ္..အိုေက....'
'ေမာင္ကလည္း...'
'မဆိုးနဲ႔ခရာ.....'
အဲ့လိုေျပာလိုက္ေတာ့မ်က္လႊာေလးေအာက္ခ်ၿပီးအၾကာပါခ်က္ခ်င္းဘဲကၽြန္ေတာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္လာျပန္ပါသည္...
'ေမာင္ရဲ့နတ္သမီးေလး...ေမာင္အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာ....'
အရင္ဆုံးကၽြန္ေတာ္သေဘာက်တဲ့ခရဲ့ႏႈတ္ခမ္းေအာက္ကမွည့္နက္ေလးကိုလက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြပြတ္ဆြဲမိသည္...
ခကိုၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အၾကည့္ခ်င္းဆုံေလသည္...
ညမီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာခဟာအလြန္ကိုလွပပါေပတယ္...
ေနာက္ေတာ့ ထပ္တူက်သြားတဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြ...
အရမ္းႀကီးမၾကမ္းသလိုႏူးညံ့ေနတာလဲမဟုတ္ဘူး..
'အြန္း
'အြန္း...အြတ္..ေမာင္...ဟြန္း...ခ...ခဏ...'
'ဘာျဖစ္လို႔လဲခ...??အသက္ရႉၾကပ္လို႔လား...??'
'ဟို..ဟို..ႏႈတ္ခမ္းကိုမကိုက္နဲ႔လို႔...'
'ဘာျဖစ္တယ္ခ....??'
'ႏႈတ္ခမ္းကိုမကိုက္နဲ႔ေခြးေပါက္ရဲ့..ေနာ္...လူျမင္မေကင္းလို႔..အဲ့..အဲ့တာသတိေပးတာ...'
'ဟား..ဟား..ဟား..ဟား...အင္းပါကြာ..အင္းပါ...ခသေဘာအတိုင္းပါ...'
'ေက်း...အြန္း...'
ဟာ..အရမ္းဘဲ..ေမာင္ကေတာ့ေလ..ေက်းဇူးပါေမာင္ဆိုတဲ့စကားေလးကိုၿပီးေအာင္ေတာင္မေျပာလိုက္ရဘူး...ဟူး...ေမာင္စုတ္....
ခရဲ့မ်က္ႏွာ..လည္ပင္းနဲ႔ညႇပ္ရိုးတေလၽွာက္ေနရာလပ္မက်န္အနမ္းေတြေခၽြေနရင္းနဲ႔ေမာင္ဟာခအေပါကေန႐ုတ္တရက္ကုန္းထလိုက္ပါေတာ့သည္...
အက်ီၾကယ္သီးျပဳတ္ေနေသာခရဲ့အဝတ္ကိုခလက္နဲ႔အသာစုကိုင္ရင္းခလည္းထထိုင္မိသည္...
'ေမာင္...ေမာင္..ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္...??'
'ဟိုခ...ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး..'
'ေမာင့္မ်က္ႏွာမွာလည္းေခၽြးေတြနဲ႔..ေမာင္တစ္ခုခုေတာ့ျဖစ္ေနတယ္မဟုတ္လား..ခကိုေျပာပါေမာင္...'
'တ..တကယ္ကိုေမာင္ဘာမွ...'
'ၾကည့္...ေမာင္ေျပာတဲ့ခကိုခ်စ္ပါတယ္ဆိုတာဒါလားေျပာ...ဟြန္း...ေမာင္တကယ္ခကိုမခ်စ္ဘူးပါဘူး...'
'မဟုတ္ပါဘူးခရယ္..ေမာင္ခကိုခ်စ္ပါတယ္ကြာ..အခုဟာကခကိုဒုကၡမေပးခ်င္ေတာ့လို႔ပါ...'
'မသိဘူး...ေမာင္ခကိုမခ်စ္ရင္ခကိုဘာမွလာမေျပာေတာ့နဲ႔..အိပ္ေတာ့မယ္သြား..လူဆိုးႀကီး..'ဟုဆိုကာကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္လင္ကိုယ္တာေတေလးဟာအိပ္ယာေပါကိုပစ္လွဲလိုက္ၿပီးတဖက္ေစာင္းကာေကာက္စိတ္လုပ္ေတာ့တာေပါ့...
တကယ္ပါသူ ခကိုအားနာတာေရာဒုကၡမေပးခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္မေျပာေတာ့တာကိုဒီအေၾကာတင္းေလးကသူ႔ကိုမခ်စ္ပါဘူးဆိုၿပီးအထင္လြဲသြားျပန္ၿပီ...ဟင္း
'ကဲပါ..ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္လင္ကိုတာေတေလးကစိတ္ဆိုးေတာ့လည္းေဟာ့ဒီ့ ကႏွမေတာ္ေလးကိုေမာင္ေတာ္ကေခ်ာ့ရေတာ္မူရဦးမွာေပါ့ေလ..အဟင္း..အဟင္း...'
'သြား..ေဘးကိုလာကပ္မအိပ္နဲ႔...ဖယ္စမ္းပါခါးနားကလက္ေတြကို...'
'ႏွမေတာ္ေလးကလည္း..ေမာင္ေတာ္ကႏွမေတာ္ေလးကိုမကိုင္ဘဲမွမအိပ္တတ္တာ...'
'ေမာင့္..ဘာစကားႀကီးလဲ...??'
'အဲ..အဲ..လက္..လက္ကိုမကိုင္ဘဲအသားကိုမထိဘဲမအိပ္တတ္ဘူးလို႔..အဲ့တာေျပာတာကိုခကစကားမွဆုံးေအာင္နားမေထာင္ဘဲကိုး..ဟဲ..ဟဲ..အဲ့တာေၾကာင့္...'
'ဘာအဲ့တာေၾကာင့္လဲ..??ဟြန္း..ေမာင္ေနာ္..မသိရင္ခက္မယ္..သြား..ခကိုမွမခ်စ္တဲ့သူနဲ႔တူတူကပ္ၿပီးမအိပ္နိုင္ဘူး...သြား..ဟိုဘက္ကိုတိုး...'
'ခကလည္း..ေမာင့္ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ..အသဲေလး..အသဲေလးရာ...'
'ခါးေပါကေမာင့္လက္ကိုဖယ္ကြာ
'ခါးေပါကေမာင့္လက္ကိုဖယ္ကြာ...ၿပီးေတာ့ဟိုဘက္တိုးသာအိပ္ ..အနားလာလို႔ကေတာ့ကုတင္ေပါကေနကန္ခ်ပစ္မယ္...'
'ဟိုဘက္မွာေနရာမရွိေတာ့ဘူးခရဲ့...'
'ဘာကိုေနရာမရွိတာလဲ..စကားတတ္တိုင္းေလၽွာက္မေျပာနဲ႔ေမာင္..king sizeေမြ႕ယာႀကီးေပါႏွစ္ေယာက္တည္းအိပ္ေနၿပီးေနရာမရွိဘူးဆိုတာကေတာ့..ကေလး..မင္းနည္းနည္းလြန္သြားၿပီလို႔မထင္ဘူးလား...'
'ဝြန႔္..ဘာကေလးလည္း...ေယာက္်ားကိုေနာ္ခ...'
'ကေလးမို႔လိုကေလးေျပာတာေလ...ေမာင္ကတကယ္လည္းကေလးဘဲကို...ခထက္၆ႏွစ္ေတာင္ငယ္တာ..'
'မသိဘူးကြာ..ကေလးျဖစ္ရေၾကးဆိုရင္ေတာင္ခကိုဘဲေမာင့္ကေလးလုပ္ခိုင္းမ်ာ..ေမာင္ကေတာ့လုပ္ဘူး...'
'ရမလား...ေမာင္ေနာ္..ဖယ္..ဖယ္..စိတ္ေကာက္ေနပါတယ္ဆိုမွ...သြား..'
'ဟာဗ်ာ....ဟူး...ခနဲ႔ေတာ့ခက္ၿပီ...'
'ဘာကိုခက္ရတာတုန္း...ဟင္း..ေမာင္ေနာ္...'
'ေမာင္အခုဘာျဖစ္ေနတာလဲခမသိဘူးလား..??'
'မသိလို႔ေမးတာေပါ့ေမာင္ရဲ့..သိရင္ခင္ဗ်ားကိုအားေညာင္းခံေမးမေနဘူး...'
'ေမာင္ခကိုအပိုင္သိမ္းခ်င္ေနတာသိလား..နမ္းယုံနဲ႔တင္မရလို႔..အဲ့..အဲ့တာ...'
'ဗ်ာ....'
'ဟုတ္တယ္..နမ္းေနရင္းနဲ႔လြတ္လြဝ္ထြက္သြားတဲ့ေမာင့္စိတ္ေတြကိုေမာင္ဘယ္လိုထိန္းေနရလဲခသိလို႔လား...အခုေမာင္ေျပာၿပီးၿပီဆိုေတာ့ခေမာင့္ကိုေရႊစိတ္ေတာ္မညိဳးပါေတာ့နဲ႔ေနာ္..အသဲေလး...'
'အင္း..အင္းပါေမာင္.....'
'ခ...ေမာင္...toiletထဲခဏသြား...'
'မသြားနဲ႔ေမာင္...ေမာင္နဲ႔တူတူေနေနမွေတာ့အခုလိုကိစၥဆိုတာျဖစ္လာမွာဘဲေလ..ခနားလည္ပါတယ္..ေမာင္ခကိုအားနာစရာမလိုဘူး..ေမာင္လိုအပ္ေနရင္ခကိုေျပာေလ..ခ..ခေပးမွာေပါ့လို႔...'
'ဒါေပမယ့္..ဒါေပမယ့္ေမာင့္ေၾကာင့္ခနာၾကင္...'
'အဲ့တာေတာ့ ေမာင္အရမ္းမၾကမ္းနဲ႔ေလ...ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီးေလၽွာ့သင့္တာေလၽွာ့ေပါ့..အား..တကယ္ပါဘဲ..ေမာင္ကလည္း..ခဘာတြေျပာေနရမွန္းကိုမသိေတာ့ဘူး...လူဆိုးႀကီး...'
'အဟမ္း..ခေလး..ေျပာတာကေျပာၿပီးသြားၿပီေလကြာ...အခုမွဘာလို႔ရွက္ေနရတာလဲ..ၾကည့္စမ္းပါဦး..ပါးေလးေတြမ်က္ႏွာေလးေတြနားေလးေတြေတာင္ရဲတက္လာၿပီကြာ..ဟား..ဟား..ေမာင့္berryသီးေလး..'
'ခလည္းရွက္ခ်င္လို႔ရွက္တာမွမဟုတ္တာ..သူ႔ဘာသူျဖစ္လာတဲ့ဟာ...အဲ့တာေမာင့္ေၾကာင့္...'
'ေဟာ..အျပစ္ေျပာျပန္ၿပီကြာ...ကဲပါ..ခလည္းအိပ္ေတာ့..ေမာင္အဆင္ေျပတာမို႔...'
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ကိုဦးတည္ဖို႔ျပင္ေနၾတ့ေမာင့္ကိုအေနာက္ကေနဆြဲဖက္လိုက္သည္...
ေမာင္လက္ဖဝါးျပင္က်ယ္ထဲခလက္တစ္စုံနဲ႔တင္းၾကပ္စြာယွက္ကိုင္ရင္း
'ခ...ခကခြင့္ျပဳတာမို႔ေမာင္ခကိုယူပါေမာင္.......'
'ခ......'
'ေမာင္...ဟို..ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္...မယူရင္လဲရ....'
ခစကားေတာင္မဆိုးလိုက္ခကိုကုတင္ေပါတြန္းခ်လိုက္ျပန္တဲ့ေမာင္...
ေနာက္ေတာါခခါးနားကိုေမာင့္လက္ေတြရစ္သြယ္လာကာခမ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့ၾကည့္ရင္း
'ဟဲ..ဟဲ..အခြင့္အေရးႀကီးကကိုယ့္ေရွ႕မွာအဆင္သင့္ရွိေနတာကိုေမာင္ကလက္လႊတ္ခံရေအာင္ငတုံးမွမဟုတ္တာ..အဲ့ေတာ့..'
'ေမာင့္..ခဏ...'
'အင္းေျပာ...'
'နည္းနည္းေလးျငင္သာေပးေနာ္...ေမာင္.....'
'ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...ေမာင္ဆုေတာင္းတယ္သိလားခ...'
'ဘာကိုလဲေမာင္...'
'အဟမ္း...ဘာမွေတာ့မဟုတ္ပါဘူး..ဟိုေလ..ဒီေန႔ည ညတာရွည္ပါေစလို႔ဆုေတာင္းေနတာ...'
'ေမာင့္.....'
'ဟား..ဟား..ဟား...'
'အဲ့အျပဳံးႀကီးကိုကမုန္းခ်င္စရာ..လူယုတ္မာအျပဳံးနဲ႔....'
'အဲ့ေတာ့ခ်စ္လို႔မရေတာ့ဘူးေပါ့..'
'ဟုတ္ပါဘူး..ခ်စ္လို႔မဝပါဘူးလို႔ေလ...ဟီး...'
'ခကေတာ့ေလ...ဟင္း....'
ထိုေန႔ညကေတာ့ ေမာင္နဲ႔ခအျပာေရာင္ညေလးတစ္ညကိုလက္တြဲညီညီဖန္တီးထုဆစ္ပုံေဖာ္ခဲ့ၾကပါတယ္...
မနက္၃နာရီေလာက္ၾကေတာ့ ခလႈပ္ေတာင္မလႈပ္နိုင္ေတာ့..ေမာင္ကဘဲ အိပ္ယာခင္းေတြလဲ..ခကိုပါသန႔္ရွ္းေရလုပ္ေပးၿပီးေမာင္လည္းေရခ်ိဳးလိုက္ေတာ့သည္.....အားလုံၿပီးေတာ့ေမာင္ကခကိုေမာင့္လက္ေမာင္းေပါေခါင္းအုံးရငါးေမာင့္ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာႏွစ္ေယာက္လုံးအိပ္စက္လိုက္ၾကေတာ့သည္...
ညကအိပ္တာမိုးလင္းမွအိပ္ရတာေၾကာင့္ခေရာေမာင္ေရာမိုးႀကီးလင္းေနတာေတာင္မထနိုင္...
အိပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔အိပ္ေနတာဘဘ္ႏွစ္နာရီမွန္းေတာင္မသိေတာ့...
႐ုတ္တရက္ေဘးကဖုန္းျမည္လာတာေၾကာင့္ခနိုးလာခဲ့သည္...
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ေမာင့္ရဲ့ဖုန္း...
ေမာင့္ကိုၾကည့္မိေတာ့လည္းေမာင္ကအိပ္ေနတာမ်ားသိုးလို႔..ပါးစပ္ကေနေတာင္တဖူးဖူးမႈတ္ေနေသး.....
တကယ့္ကိုကေလးႀကီးေလး..
ေမာင္နိုးမွာစိုးတာေၾကာင့္ေမာင္ရဲ့ျမည္ေနတဲ့ဖုန္းကိုထပိတ္လိုက္ရင္းခလည္းေမာင့္လက္ေမာင္းၾကားထဲခိုဝင္ကာတဖန္အိပ္စက္ျခင္းစီသို႔....
------
----------
'ခေရ...ခ.....ခ....'
'ဟမ္..အမ္..ေမာင္...'
အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔မ်က္လုံးႏွစ္လုံးကိုအားကုန္ပြတ္ကာေမာင့္ကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ေမာင္မ်က္ႏွာေပါမွာေဒါသရိပ္တို႔ကအျပည့္
'ေမာင္...ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ..??'
'ဖုန္းေရာ...ငါ့ဖုန္းေရာ...ခ..ငါ့ဖုန္းေရာလို႔...ေမးေနတယ္ေလ...'
'ဖုန္းက...ေအာ္...ဒီမွာ..ခေခါင္းအုံးေအာက္မွာ....'
ေခါင္းအုံးေအာက္ကေမာင့္ဖုန္းေလးကိုထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ဇတ္ကနဲ႔လက္ထဲကဆြဲလုသြားပါေသာေမာင္...
'မင္းကိုငါအမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားၿပီလို႔ထင္ေနတာ...မင္းအခုလိုသူမ်ားဖုန္းကိုယူကိုင္ၿပီးသူမ်ားအတြင္းေရးေတြကိုစပ္စုတဲ့အထိ..အဲ့လိုလုပ္ရက္မ်ိဳးလုပ္လိမ့္မယ္လို႔ငါမထင္ခဲ့ဘူး..ခက္ခြန္းခ..ငါမင္းကိုအထင္ေသးမိတယ္သိလား...'
'ဘာေတြေျပာေနတာလဲေမာင္...??ဟား..ဟား..ေမာင္ကေတာ့ေနာက္ေနျပန္ၿပီ...'
'လာျပန္ၿပီလားအဲ့စကား..ငါမင္းကိုအဲ့လိုေနာက္ရေအာင္ငါ့မွာေသာက္ရမ္းအခ်ိန္ေတြေပါမေနဘူးခက္ခြန္းခ.....'
'ေမာင့္...ခေမာင့္ကိုနားမလည္ေတာ့ဘူး...ေမာင္ခကိုနားလည္မႈလြဲေနျပန္ၿပီထင္တယ္...ခဖမာင့္ဖုန္းကိုကိုင္တယ္ဆိုတာခဝန္ခံပါတယ္..အဲ့တာကလည္း ေမာင့္စီမနက္ကဖုန္းလာတုန္းက...ပထမေတာ့ေမာင့္ကိုႏွိုးေပးဦးမလို႔ဘဲ...ဒါေပမဲ့ေမာင့္ကိုၾကည့္ေတာ့အပိ္ေမာက်ေနတာေၾကာင့္ဖုန္းေတြထပ္ေခါလာရင္ေမာင္နိုးလာမွာေၾကာင့္ခစက္ပိတ္လိုက္တာေမာင္..တျခားခေမာင့္ဖုန္းကိုဘာမွမလုပ္ထားဘူး....'
'ေအး..မင္းအတြက္ေတာ့ဘာမွမဟုတ္တဲ့ကိစၥဆိုေပမဲ့ငါ့အတြက္ေတာ့ ေစာက္ျပႆနာအႀကီးႀကီးတက္သြားၿပီကြ..သိလား..နည္းနည္းေလးအေလၽွဦ့ေပးလိုက္တာနဲ႔..ဟက္..ေခြးေလးအေရာဝင္မရက္နရက္ဆိုတာဒါမ်ိဳးကိုေျပာတာပါလား...'
'ေမာင့္..ေမာင့္စကားေတြမလြန္လာနဲ႔ေနာ္ေမာင္....ခမွာလည္းသီးခ့နိုင္တဲ့အတိုင္းအတာဆိုတာရွိတယ္..အရာရာတိုင္းေမာင့္စိတ္တိုင္းက်လုပ္မေပးနိုင္ဘူး..'
'ခက္ခြန္းခ...မင္း...မင္း...'
ေမာင္ဟာခရဲ့လည္ပင္းနာကအဝတ္စကိုလက္နဲ႔တင္းၾကပ္စာစုပ္ကိုင္ထားရင္းခကိုစူးရဲစြာၾကည့္ေလသည္...
'ေမာင္ခကိုအဲ့လိုမၾကည့္နဲ႔..'
'ၾကည့္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲကြာ...'
'ခမႀကိဳက္ဘူး...ေမာင့္မ်က္လုံးထဲမွာအမုန္းရိပ္ေတြျပည့္ေနတဲ့အခ်ိန္ခကိုအဲ့လိုမ်ိဳးႀကီးမၾကည့္နဲ႔...'
'ခက္ခြန္းခ...မင္းကငါမေျပာမေျပာနဲ႔လြန္လာၿပီသိလား...'
'လြန္တယ္...ဟုတ္လား..??ေမာင္..ေျပာစမ္းပါဦး..ခေမာင့္ဖုန္းကိုကိုင္လိုက္တာနဲ႔ေမာင္ဘာေတြထိခိုက္သြားလဲ..ဟမ္..ေျဖေလေမာင္...'
'ေအး..မငါ့ကိုဖုန္းေခါေနတာ...ၾကည့္စမ္း..မင္းမ်က္လုံးနဲ႔....ဖုန္းေကာေပါင္း၆၄ေကာ..ေတြ႕လား..သူငါ့ကိုဘယ္လိုထင္သြားမလဲ...ဟင္...'
'ဘာ...!!ေမာင္ခအေပါအခုလိုခ်ည္းေျပာင္းလဲသြားရတာဒီမိန္းမေၾကာင့္ဘဲေပါ့..ဟုတ္လားေမာင္...ခရင္ေတြနာလြန္းလို႔ပါ..ေျဖစမ္းပါဦးေမာင္ရာ...'
'အဲ့ေတာ့မင္းကဘာျဖစ္ခ်င္လဲ...ေျပာေလ...'
'ေကာင္းၿပီ...ခေမးမယ္ေမာင္...အဲ့မိန္းမနဲ႔ခဆို ေမာင္ဘယ္သူ႔ကိုေရြးမလဲ...ဟင့္...ေျဖေမာင္...ေျဖေလ...'
'ငါလည္းမင္းကိုေမးခြန္းျပန္ေမးမယ္ခက္ခြန္းခ..မင္းေျပာတဲ့အဲ့မိန္းမဲ့မင္းႏွိုင္းယွဥ◌္ ရေအာင္ မင္းသူ႔ရဲ့ေျခတျဖားေတာင္မွီလို႔လား....'
'ဟမ္........'
'သူမကလွတယ္...လွတယ္ဆိုတာထက္က်က္သေရရွိတာ..ေနာက္ေတာ့ သူမကငါ့ကိုနားလည္ေပးနိုင္တယ္..ငါဘာလုပ္လုပ္ငါ့ကိုအားေပးတယ္....ယုံၾကည္မႈအျပည့္အဝေပးတယ္..ေနာက္ၿပီး..သူမမွာကမက္ေလာက္စရာပိုက္ဆံေတြ..စည္းစိမ္ေတြရွိတယ္.ေအာ္..က်န္ေသးတယ္..သူမကေခတ္ပညာတတ္တေယာက္..သူမယူထားတဲ့ဘြဲ႕ကိုက အဆင့္အတန္းေရာဂုဏ္ေရာရွိတယ္...ေျပာစမ္းပါဦးခ...မင္းမွာေရာငါမက္ေလာက္စရာ..သူမနဲ႔ယွဥ◌္ ေလာက္စရာဘာေတြမ်ားရွိလို႔လဲ..'
'ေမာင့္.....မင္း....'
'ေျပာေလ...ငါေမးေနတာေျဖေလ...မင္းမွာေျပာစရာစကားမရွိေတာ့ဘူးမလား..မင္းလိုဂုဏ္သိကၡာမရွိ..အထည္ႀကီးပ်က္..ဘိန္းသမားအရက္သမားတစ္ေယာက္ရဲ့သား...ဘဝပ်က္ၿပီးသားလူတစ္ေယာက္ကိုငါလက္ထပ္ယူၿပီးခ်စ္ေပးထား..အခုလိုခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနနိုင္ေအာင္ထားေပးထားတာနဲ႔တင္မင္းငါ့ကိုေက်းဇူးတင္သင့္ေနၿပီခက္ခြန္းခ....'
'ဟက္..ဟား..ဟား..ဟား..ဟား...'
ေမာင့္ကိုၾကည့္ၿပီးမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ခတစ္ေယာက္တည္းရယ္ေနမိသည္...
အိုး..ေမာင့္မ်က္လုံးထဲမွာျမင္ေနတဲ့ခကအဲ့ေလာက္ေတာင္ဘဲအဆင့္မရွိ..မဟုတ္ဘူး..ေအာက္တန္းက်ေနရသလား...
ဟား..ဟား..ေမာင္ရယ္..မင္းရဲ့အဲ့စကားလုံးေတြကေလငါမင္းအေပါထားတဲ့ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ယုံၾကည္မႈေတြကိုတခါတည္းရိုက္ခ်ိဳးပစ္လိုက္တာဘဲ..သိလား...
'ခက္ခြန္းခ..မင္းငါ့ကိုေလွာင္ေနတာလား..??ဟမ္...'
'ဟက္..ဟား..ဟား..မဟုတ္ရပါဘူးေမာင္ရာ..ေမာင္ေျပာတဲ့အမွန္တရားႀကီးေတြကိုခသေဘာက်လြန္းလို႔ပါ..ဟား..ဟား...ဟုတ္သားေနာ္...ခကေမာင့္အေပါမွာေက်းဇူးေႂကြးေတြအမ်ားႀကီးတင္ေနတာေပါ့ေနာ့....ၿပီးေတာ့ေမာင္ေျပာတဲ့အဆင့္အတန္းေတြ..သိကၡာတရားေတြအေၾကာင္းေတြးမိေနလို႔ပါ....ေမာင္သာခအေပါကိုအခုလိုေတြးနိုင္ေသးရင္ဘာလို႔ေမာင္ေလ..အဲ့အဆင့္အတန္းျမင့္ပါရဲ့..ဂုဏ္သိကၡာရွိလွပါခ်ည္ရဲ့..လွပါေပရဲ့ဆိုတဲ့ထိပ္ထားဆိုတဲ့မိန္းမကိုဘာလို႔လက္မထပ္ေသးတာလဲ..ခလိုလမ္းေဘးအဆင့္အတန္းေလာက္သာသာရွိတဲ့ဒီေကာင့္ကိုဘာလို႔လြတ္ေျမာက္ခြင့္မေပးရတာလဲလို႔..အို..ေမာင္ေတာ့ခကိုေဘးနားထားအိပ္၇တာနဲ႔တင္ေမာင့္ရဲ့သိကၡာေတြက်ဆင္းကုန္ေတာ့မွာဘဲေနာ္....ကၽြတ္..ကၽြတ္...'
'ခက္ခြန္းခ..မင္းငါ့ကိုမရြဲ႕နဲ႔..'
'အိုး..မရြဲ႕ရပါဘူးေမာင္ရယ္..အမွန္တရားကိုေထာက္ျပယုံပါ....'
'ခက္ခြန္းခ..!!!'
ေမာင္က ဆြဲထားတဲ့အက်ီစကိုခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလႊတ္ခ်လိုက္တာေၾကာင့္ခကိုယ္ေလးဟာကုတင္ေပါကိုပစ္စလတ္ခတ္လဲက်သြားရသည္...
ေအာက္မွာေမြ႕ယာပါေပမဲ့လည္းအရွိန္နဲ႔က်တာေၾကာင့္ ခါးေရာအတြင္းထဲကပါဆစ္ခနဲ႔ဘဲ..ေအာင့္လိုက္တာမ်က္ရည္ထြက္မတတ္ပါေမာင္....
ခကိုနဂါးမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးကာအခန္းထဲကထြက္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ေမာင့္ကိုတစ္ခါတားရျပန္သည္....
ေမာင္...ေမာင့္ကိုတင္းလြန္းျပန္ရင္လည္းျပတ္ထြက္သြားမွာဆိုးရတယ္...ေလ်ာ့လြန္းျပန္ရင္လည္းလြတ္ထြက္သြားမွာေၾကာက္ရျပန္တယ္ေမာင္..
အခုေတာ့..ဟင္း..အျပင္သြားဖို႔ျပင္ေနတဲ့ေမာင့္ကိုမသြားဖို႔တားၾကည့္ရမွာဘဲေလ...
ေျပးၾကည့္စရာမလို..ေတြးၾကည့္ယုံနဲ႔ခသိတယ္ေလ..ေမာင္အဲ့မိန္းမစီသြားမယ္ဆိုတာ...ဒါေၾကာင့္အေပ်ာ့ဆြဲနဲ႔ေမာင့္ကိုဆြဲၾကည့္ရဦးမွာေပါ့...
ဒါေၾကာင့္ေမာင့္ခါးကိုေနာက္ကေနသိမ္းဖက္ကာစကားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြသုံးၿပီးဉာဏ္ဆင္ရျပန္သည္...
'ေမာင္...'
'......'
'ဘယ္သြားဖို႔လဲေမာင္....မသြားပါနဲ႔လား..??'
'မင္းအပူမပါဘူးခ..မင္းရွာထားတဲ့ေသာက္ျပႆနာကိုငါရွင္းရဦးမွာ..အခုခ်ိန္ဆိုမသူ႔ဖုန္းကိုမကိုင္လို႔ ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနေလာက္ၿပီ...'
'ေမာင္ရယ္...ဟက္..ေမာင္ကခကိုလိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္က်အခ်ိဳသတ္ၿပီအတင္းခ်ည္းကပ္..မလိုခ်င္တဲ့အခ်ိန္ၾကေတာ့ေခ်ာင္ကပ္ထိုးထားရေအာင္ခကသက္မဲ့ပစၥည္းတစ္ခုမဟုတ္ဘူးေနာ္ေမာင္...ဘာလဲ..ေမာင္လိုတဲ့အခ်ိန္တိုင္းေပးေနလို႔ခကေမာင့္အတြက္အေပါစားအရမ္းဆန္သြားသလား..??'
'ခ.....မင္း..မင္းဘာစကားေတြေျပာေနတာလဲ..??'
'ခက္ၿပီေမာင္ရယ္..ချမန္မာလိုရွင္းရွင္းေလးဘဲေျပာတာကိုေမာင္ကနားမလည္ဘူးဆိုမွေတာ့ေျပာပါဦး..ခတျခားဘယ္ဘာသာစကားနဲ႔ေျပာေပးရဦးမလဲ...'
'ငါ့ကိုမရြဲ႕နဲ႔ခ....'
'အို..ေမာင္လိုပညာတတ္ကိုခလိုအဆင့္အတန္းမရွိတဲ့လူကရြဲ႕စရာလား..ေစာင္းေတာင္မေျပာပါဘူး..ေၾကာက္လြန္းလို႔ပါေမာင္ရယ္..ေမာင္တို႔ရဲ့ဂုဏ္သိကၡာရွိလွပါခ်ည္ရဲ့ဆိုတဲ့အသိုင္းအဝိင္းႀကီးကိုခေတာင္ေၾကာက္လာၿပီ...'
'ခ..ငါသီးခံေနလို႔မင္းေရာင့္မတက္လာနဲ႔ေနာ္..မင္းစကားေျပာတာဆင္ျခင္...'
'ဘာလဲ..ေတာင္းပန္ရမွာလား...ေျပာပါဦးေမာင္...'
'မင္းကႏႈတ္ကေလးခ်ိဳသေလာက္ေတာ္ေတာ္အဆိပ္ျပင္းတာဘဲ....'
'ဒါကေတာ့မွားေနၿပီထင္တယ္...အဆိပ္ျပင္းတဲ့ေႁမြေဟာက္မကေမာင့္အနားအခုကပ္ေနတဲ့ထိပ္ထားဆိုတဲ့မိန္းမ..ခမဟုတ္ဘူး...ေမာင္မ်က္စိဘဲမျမင္ေတာ့တာလား..ဒါေလးေတာင္မသိဘူးလား....??'
'မင္းကိုသူနဲ႔ႏွိုင္းစရာမလိုဘူးလို႔ငါေျပာထားၿပီးသားဘဲ..ေအး..မင္းမွတ္ထားရမွာက မင္းအခုစားေနေသာက္ေနသုံးေနဝတ္ေနတာေတြက မင္းေစာက္ဆံတျပားသားမွမပါဘူးေနာ္..ငါရွာထားတာ..မင္းကိုငါကအလုပ္မလုပ္ခိုင္းဘဲအဆင္သင့္ေလေပးသုံးေနေတာ့ဘဝေမ့ေနၿပီလားခ...အရွက္မရွိလိုက္တာ....'
'ေမာင္...ဟင့္...ဟုတ္တယ္..ခကအရွက္မရွိဘူး...ဒါဆိုလည္း..ဒီလို..အင့္..အဆင့္အတန္းမရွိ..အရွက္မရွိတဲ့အေကာင္ကိုဘာလို႔ေမာင့္အနားေခါထားေသးလဲလူယုတ္မာႀကီးရဲ့...ခကိုကြာမေပးနိုင္ရင္ေတာင္မခ်စ္ဘူးဆိုရင္သတ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့လားလို႔..အခုလိုအသက္ရွင္ခိုင္းၿပီးေမာင္အခုလိုေျပာတာခံရဖို႔အတြက္ေတာ့ခကို..ဟင့္..အင့္..အီး..ဟီး..ေမာင္လြန္တယ္..ဘာလို႔အဲ့မိန္းမေၾကာင့္နဲ႔ခကိုအခုလိုႀကီးထိေျပာရက္ရတာလဲဗ်ာ..ခေမာင့္အေပါဘာေတြမ်ားအမွားလုပ္ဖူးလို႔လဲ..??အခုလိုႀကီးေနေနရမယ့္အစားခကိုသတ္လိုက္ပါေတာ့လားေမာင္ရယ္..ေမာင္မသတ္ဘူးဆိုရင္လည္းခကိုယ့္ဘာသာဘဲသတ္ေသပါရေစေတာ့...'
'ျဖန္း...'
ထူပူသြားတဲ့ပါးတစ္ဖက္ကိုခကိုင္ၾကည့္ရင္းကူကယ္ရာမဲ့စြာနဲ႔ေမာင့္ကိုေမာ့ၾကည့္မိသည္..ေမာင္ကေတာ့ ခကိုလွည့္ေတာင္မၾကည့္..တဖက္ကိုသာမ်က္ႏွာလွည့္ထားေလသည္...
'ေမာင့္....'
ပထမတစ္ေခါက္ေခတယ္..ေမာင္လွည့္မၾကည့္ဘူး...
ဒုတိယတစ္ေခါက္ေခါတယ္..ေမာင္ကခကိုအနားမွာရွိတယ္လို႔ေတာင္မထင္ဘူး..
၄ႀကိမ္ေျမာက္ေလာက္ၾကေတာ့ခသီးမခံနိုင္ေတာ့ဘဲေမာင့္အက်ီစေတြကိုခပ္တင္းတင္းဆြဲလႈပ္ကာမ်က္ရည္ေတြနဲ႔ေခါမိသည္...
'ေမာင့္..ေမာင့္...ဘာလို႔လဲ..??အီး..ဟီး...ဘာလို႔အခုလိုရိုက္ရတာလဲ...ဟင္...ေမာင္အခုလိုခကိုရိုက္တာဒုတိယအႀကိမ္ရွိၿပီေနာ္ေမာင္..ဟင့္..ခကိုတကယ္ဘဲေမာင္မခ်စ္ဘူးလား...??ဟမ္...ေမာင္..ဟင့္...'
'မင္းဘာလို႔ေသစကားေျပာလဲ..ဟမ္...ငါကမင္းကိုကြာလည္းမရွင္းေပးနိုင္သလိုေပးလည္းမေသခိုင္းနိုင္ဘူး...အကယ္၍မင္းေသသြားရင္ေတာင္ မင္းရဲ့ဝိဉာဥ◌္ ကိုငါဖမ္းခ်ဳပ္ထားမွာ..ငါအသက္ရွိသ၍မင္းကိုလြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး...'
'ဟမ္....'
ေမာင့္အဝတ္ကိုဆြဲကိုငထားတဲ့ခလက္ေတြမျမဲေတာ့ဘဲေမာင့္ကိုေၾကာင္အစြာနဲ႔ေငးၾကည့္ေနမိသည္...
'ေမာင္...မင္း႐ူးမ်ားသြားၿပီလား..ဟမ္...'
'ဟုတ္တယ္..မင္းကိုေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္လြန္းလို႔အခုလို႐ူးသြားတာ..သိလား..ဟမ္...သိၿပီလား...???'
ေမာင္ကခပုခုံးႏွစ္ဖက္ကိုအၾကမ္းပတမ္းဆြဲလႈပ္ကာေျပာလာေသာစကားပင္...
'ဟုတ္တယ္..ေမာင္..မင္း႐ူးသြားၿပီ...မင္းကငါ့ကိုခ်စ္တာမဟုတ္ဘူး..မင္းကိုယ္မင္းသာခ်စ္တာ...အဲ့လိုငါ့အေပါခ်ဳပ္ခ်ယ္အနိုင္ယူတာကိုအခ်စ္လို႔မေခါဘူးေမာင္..အဲ့တာအတၱ..အတၱလို႔ေခါတယ္ေမာင္ရဲ့....'
'မင္းႀကိဳက္သလိုထင္နိုင္တယ္ခ...ဒါေပမဲ့...မင္းေမာင့္အနားကသာဘဘ္ေတာ့မထြက္မသြားနဲ႔..ေမာင္အခုထက္ပိုၿပီး႐ူးသြားလိမ့္မယ္..ၾကားလား....'
'ဟင့္..ဟင့္အင္း.....'
'ဘာကိုဟင့္အင္းလဲ...ခ...ဘာကိုျငင္းေနတာလဲ..ေမာင့္ကိုေျပာေလ...???'
'ဟင့္အင္း....ေမာင္ကခအရင္ကသိခဲ့တဲ့ေမာင္မဟုတ္ဘူး...မဟုတ္ဘူး..ေမာင္မဟုတ္ဘူး...သူဘယ္မွာလဲ..??သူ႔ကိုခစီျပန္ေခါလာေပးပါ..အီး..ဟီး...'
'ခက္ခြန္းခ...မင္းအဲ့ေကာင္ကိုသတိရေနတာလား...ဟမ္...ေဇယ်ာဆိုတဲ့အေကာင္က ငါ့ထက္ဘာေတြမ်ားေကာင္းေနလို႔လဲ...??ဟက္...ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္းေစာက္မွတ္မရွိတဲ့ငါကမင္းကိုခ်စ္ေနရတာပါဘဲ..ဒါကိုမင္းကမ်ားအခုလိုအခ်ိန္မွာအဲ့ေကာင္ကိုတေနရလား..ဟမ္..!!!'
'အီး..ဟီး..ဟင့္.....'
'ငါေမးေနတယ္..ေျဖေလခက္ခြန္းခ...ေျဖ...!!!!'
'ဟင့္...ဖယ္ေပး...ခင္ဗ်ားနဲ႔မေနဘူး..မေနခ်င္ဘူး....ဟင့္...'
တကိုယ္လုံးတုန္ရီေနၿပီးအားမရွိေပမဲ့ခအားတင္းကထရပ္မိသည္...
ေနာက္ေတာ့ေမာင့္အနားကေနအခန္းျပင္ေျပးထြက္ဖို႔လုပ္မိသည္....
ဒါေပမဲ့မရလိုက္ပါ..ေမာင္ကေနာက္ကေလခလက္ေကာက္ဝတ္ကိုတင္းၾကပ္စြာဆြဲကိုင္ထားျပန္သည္...
'လႊတ္..လႊတ္ေပးပါ..ငါ့ကိုလြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးပါေတာ့...ဟင့္...'
'ဘာကိုလြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးရမွာလဲ..မင္းဘယ္ကိုေျပးမလို႔လဲ..ဟမ္...??'
'ဟင့္..မသိဘူး..လႊတ္..လႊတ္ေပး...'
'ငါေမးေနတယ္ေလ..မင္းငါ့စီကထြက္ေျပးဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလား...ခ..!!!'
'မၾကည့္နဲ႔..အဲ့လိုမၾကည့္ပါနဲ႔..ေတာင္းပန္ပါတယ္...ေတာင္းပန္ပါတယ္..ဟင့္..ထြက္သြားခြင့္..အင့္...ေပးပါ......'
'လတ္စသတ္ေတာ့ထြက္ေျပးဖို႔ကို...ေကာင္းၿပီေလ...ဒါဆိုလည္းငါမင္းကို၁ကေန၃ေရမယ္....ငါေရလို႔မၿပီးေသးခင္မင္းအခန္းျပင္ေရာက္သြားရင္ငါမင္းကိုလြတ္ေျမာက္ခြင့္ေပးမယ္..မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ငါ့အရိပ္ေအာက္မွာဘဲတသက္လုံးေနရမယ္မွတ္.....မင္းသိပ္မေျပးရပါဘူး..တံခါးကမင္းေရွ႕မွာတင္ဘဲကို..ကဲ..ဘယ္လိုလဲ..လုပ္မယ္မလား...??'
'အြန္း..ဟင့္..ဟုတ္....'
ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္ေမၽွဦ္လင့္ခ်က္အျပည့္ျဖင့္ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ခဲ့သည္...
ေမာင္ကစကားေျပာၿပီးတာနဲ႔ခရဲ့လက္ကိုအသာလႊတ္ေပးသည္..
ေနာက္ေတာ့သူေျပာတဲ့အတိုင္းနံပတ္စဥ◌္ ကိုစေရေတာ့သည္...
ေမာင့္ႏႈတ္ကနံပါတ္ေတြစေရတာနဲ႔ခအခန္းထဲကေနေျပးထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားမိသည္...
မြန္းၾကပ္လြန္းလို႔ပါ..တကယ္ပါ..ဒါေၾကာင့္လြတ္လမ္းေလးရွာမိယုံပါ...
'၁..............'
'..................ခြမ္း..............ခလြမ္း....'
'အ့........ေသြး..ေသြးေတြ....ေမာင္..........'
'၃.....'
ေသြးစက္ေတြနဖူးေပါကေနတေတာက္ေတာက္က်ကာေဝဝါးလာတဲ့အျမင္အာ႐ုံနဲ႔အတူ ညြတ္က်လာေသာဒူးေတြ...ေနာက္ေတာ့ေသြးအိုင္ေတြၾကားထဲအားအင္မဲ့စြာနဲ႔ပစ္လဲခဲ့ရတဲ့ကၽြန္ေတာ္...
သူသတိမလစ္ခင္ စကားတစ္ခြန္းကိုႏႈတ္ကေနခပ္ဖြဖြရြတ္ဆိုမိေသးသည္...တဖက္လူၾကားမလားမသိေပမဲ့လို႔ေပါ့..
သူေျပာလိုက္တာက...
'ခေမာင့္ကိုေၾကာက္လိုက္တာ...'တဲ့ေလ...
ေသြးအိုင္ထဲမွာသတိလစ္ေမ့ေမ်ာသြားတဲ့ခ်စ္ရသူကိုၾကည့္ၿပီးမ်က္ရည္ေတြစီးက်ေနတဲ့ေမာင္...
ေနာက္ေတာ့စီးက်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုလက္နဲ႔ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖိသုတ္ရင္းေခ်ာက္ကပ္ကပ္ရယ္ကာစကားဆိုလာသည္...
'Sorryခ....ေမာင္ေျပာဖို႔ေမ့သြားတာ..ေမာင္နံပတ္ေရတဲ့ထဲမွာ၁နဲ႔၃လို႔ဘဲေျပာသြားတာ..၂ကိုမေရလိုက္မိဘူး..ဟက္...ဟား..ဟား..ခရယ္..ခသိလား..ေမာင့္အဘိဓာန္မွာလိုခ်င္တာမရဘူးဆိုတ့အရာမရွိဘူး..ေမာင္လိုခ်င္ရင္ရေအာင္ယူတယ္..ပထမႀကိဳးစားၾကည့္တယ္..မရရင္လုယူၾကည့္တယ္..အသုံးမလိုရင္လည္းေမာင္ပိုင္တဲ့ပစၥည္းကိုတျခားသူထပ္မပိုင္ဆိုင္ရေအာင္ေခ်ာင္ထိုးၿပီးသိမ္းထားရင္ထားမထားရင္ရစရာမရွိေအာင္ဖ်က္စီးပစ္တတ္တယ္...လူတိုင္းလူတိုင္းမွာေတာ့dark sideဆိုတာရွိၾကမွာဘဲေလ...ဘယ္လိုဘဲေျပာေျပာပါ..မင္းျမင္တဲ့အတိုင္းဘဲ..ဒါကေတာ့ေမာင့္ရဲ့..dark sideဘဲ..
ဒါေပမဲ့တစ္ခုေတာ့နားလည္ေပးပါခ....
အဲ့တာကဘာလဲဆိုေတာ့ မင္းကိုေမာင္ခ်စ္တယ္ဆိုတာဘဲ...
တစ္ေန႔ေန႔မင္းကိုမုန္းသြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္မင္းကိုေမာင့္အနားမွာဘဲေခါထားမွာ....
ေမာင္မင္းကိုတစ္ခါေျပာဖူးၿပီးသားဘဲ..
ေမာင့္အတြက္အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကေတာ့ရိုးရွင္းတယ္ ခ...ေမာင္မင္းကိုခ်စ္လို႔ မင္းကိုရယူပိုင္ဆိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့တယ္...ဒါဘဲ...ခ....မင္းမွတ္ထားရမွာက ေမာင္မင္းကို ေမာင့္အသက္ထက္ပိုခ်စ္တယ္ဆိုတာဘဲ...မင္းဟာေမာင္မဖိတ္ေခါဘဲနဲ႔ေမာင့္ဘဝထဲကိုတိတ္တိတ္ကေလးဝင္လာခဲ့တယ္...ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေမာင့္စီကေန မင္း တိတ္တိတ္ကေလး ထြက္ေျပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ေမာင္က မင္းကိုေျမလွန္ရွာမွာ ခ...ေမာင့္ဘဝ...ေမာင့္ကမၻာထဲကေန ခကို ထြက္သြားခြင့္ ဘယ္ေတာ့မွမျပဳနိုင္ဘူး...အဲ့တာေမာင္ မင္းကိုသိပ္ခ်စ္လြန္းလို႔ျဖစ္လာတဲ့ ေမာင့္ရဲ့ အတၱဘဲ.....
ဟား..ဟား...ဟား..ဟား.....'
ခေလး...မင္းကသိပ္ဆိုးတယ္ကြာ..ေမာင့္ကိုလူဆိုးႀကီးျဖစ္ေအာင္ကိုလုပ္တယ္...
-------------------------
TO BE CONTINUED
----------------------------------