"အိုေက အိုေက...ဒီေန႔ေတာ့မလာႏိုင္ေသးဘူးေနာ္...မနက္ျဖန္မွထြက္ခဲ့ေတာ့မယ္ကြာ..ေနာ္"
". ............"
"စိတ္ခ်ကြာ...ေနာ္..."
". ..........."
ညကအရိွန္ေၾကာင့္ မနက္ေစာေစာ မထႏိုင္တဲ့ေမာင္။ဖုန္းသံၾကားမွ ႏိုးလာေပမယ့္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ရိွေနလိုက္တာ။အခန္းထဲက အိပ္ယာထဲကဘမထြက္ရေသးဘူး သူ႔ရဲ႕ေနာက္တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ေနၿပီ။
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေနဆိုေတာ့ အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။
ဂလြမ္ လြမ္
မၾကားခ်င္ဘူးေမာင္ရယ္။အဲ့အသံေတၾကားရတာထက္ အိုးခြက္က်သံေတၾကားရတာကပဲ ေတာ္ေသးတယ္။ခူးလက္စ ထမင္းအိုးဖံုးကို လႊတ္ခ်လိုက္တာက ခနေတာ့ ဆူညံသြားေစတယ္မလား။
"ဘာေတလြတ္က်ေနရတာလဲကိုကို...ဟင္"
"ဖယ္ပါေမာင္ရယ္...မ်က္ႏွာသြားသစ္ေခ်ေတာ့...ထမင္းခူးထားတယ္...ငါကစားႏွင့္ေတာ့မယ္"
ေနာက္ကေန ခါးဆီလက္လ်ိႈသြင္းၿပီး ပုခံုးေပၚေမးတင္လာတဲ့ေမာင္။လည္ပင္းနားမွာ တရံႈ့ရံႈ့ႏွင့္။
"မေစာင့္ေတာ့ဘူးလား..."
"အင္း...ငါဗိုက္ဆာေနၿပီမလို႔...သြားပါ...ေခါင္းကိုက္ေနတယ္မလား..မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့"
"အင္း....."
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ေမာင္က ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာကို။မလုပ္သင့္တဲ့ကိစၥကိုမွ လုပ္ရတယ္လို႔။ေမာင္က ဆိုးၿပီးရင္းကို ဆိုးေနေတာ့တာပဲ။
"ျမန္ျမန္မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးထမင္းစားေတာ့..."
ထမင္းစားပြဲကို ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့မွ ဆင္းသြားတယ္။ငါ့ကို ေျပာစရာဘာမွမရိွဘူးလား ေမာင္။ေျဖ႐ွင္းစရာေတ ေျပာစရာေတ ေမာင့္မွာ ဆိတ္သုဥ္းေနသလား။ဒါမွမဟုတ္...မလိုဘူးလို႔မ်ား မွတ္ထားသလား။
"ဘာဟင္းေတ ခ်က္ထားသလဲဗ်ာ"
"ထိုင္"
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ပုဆိုးစႏွင့္ပဲ မ်က္ႏွာသုတ္ၿပီး ဝင္ထိုင္လာတယ္။ဟင္းက ဘာမွမွ ခ်က္ခ်င္စိတ္မရိွတာ။
"အစံုသုပ္တစ္မယ္ပဲရိွတယ္"
"တစ္မယ္တည္းဆိုလဲ...စားေကာင္းမွာေသခ်ာတယ္...ကိုကို႔လက္ရာကိုယံုၿပီးသား"
အေျပာေကာင္းလိုက္တာ။
"အင္း...ငါဝၿပီ...မကုန္ေသးရင္ ေန႔လည္စာခ်န္ခဲ့လိုက္"
"ေဟာဗ်ာ...မေစာင့္ေပးေတာ့ဘူးလား"
ငါလည္း ဘယ္လိုေတျဖစ္ေနသလဲ မသိပါဘူးေမာင္ရာ။ အရင္တုန္းကလိုလည္း ေမာင္ထမင္းစားေနတဲ့ေဘးမွာ မေစာင့္ခ်င္ေတာ့ဘူး။အခုလည္း အစံုသုပ္ထဲ ထည့္ထားတဲ့ င႐ုပ္သီးနင္သြားလို႔ထင္တယ္။ရင္ဘတ္ထဲမွာပူေနလို႔ ေရအျမန္ေသာက္မွျဖစ္မွာ။
"အင္း....ငါမေနခ်င္ေတာ့ဘူး"
"ဘာ.."
ဟုတ္တယ္ေမာင္။ငါမင္းအနားမွာ မေနခ်င္ေတာ့ဘူး။မေနခ်င္ေပမယ့္လည္း မခြဲႏိုင္ျပန္ဘူး။မင္းမရိွဘဲလည္း ငါမေနႏိုင္ဘူး။မင္းနဲ႔လည္း ငါမေနခ်င္ေတာ့ဘူး။ဘယ္လိုေတ လုပ္ရေတာ့မလဲေမာင္။ဟင္။
"အာ...ငါစပ္သီးစားမိလိုက္လို႔ေရေသာက္မလို႔"
ေလွကားကေန အေပၚကို တက္တက္ခ်င္း အဝင္ဝမွာ ေရအိုးစဥ္ေလး တင္ထားလို႔ ေမာင့္ ေ႐ွ႕ကေန ထြက္ခဲ့ဖို႔ အခြင့္အေရးရတယ္။ေရအိုးကပါ မီးဖိုထဲမွာမဟုတ္လို႔ေတာ္ေသးတယ္။
♥♥♥
"ငါ႐ူးေတာ့မယ္ထင္တယ္...ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိလို႔႐ူးသြားေတာ့မလားမသိဘူး"
တစ္ခါမွမလာစဖူး အိမ္ကို ေရာက္လာလို႔ ထူးထူးဆန္းဆန္းအလည္လာသလားေအာက္ေမ့ေနတာ။အလည္သက္သက္ခ်ည္း မဟုတ္ခဲ့ဘူး။တရားခံကဘယ္သူရိွရမလဲ။
"အစ္ကို အိပ္ေရာအိပ္ရဲ႕လား..."
ညိဳခ်င္ေနတဲ့ မ်က္ကြင္းေတြက အိပ္လားမအိပ္လား အသိသာႀကီး။ဒီလိုေတ မအိပ္ဘဲေနလို႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲဗ်ာ။
"ဘယ္လိုမ်ားအိပ္ေပ်ာ္ပါ့မလဲ...ညက..ညကေလ"
"ဘာျဖစ္တာလဲ...ဟိုေကာင္ဘာလုပ္တာလဲ"
မေတြးအပ္တဲ့ အရာေပမယ့္ ဘယ္အရာမဆို ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရိွတယ္မလား။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆိုတာ တရားဝင္လက္ထပ္ထားတဲ့သူေတပဲ။
"သူ႔ဖုန္းထဲကို စာေတအမ်ားႀကီးဝင္လာတယ္"
"ဘာလဲ...ဟိုတစ္ေယာက္ဆီကလား"
"အင္းေပါ့...သူ႔ရဲ႕ ေနာက္တစ္ေယာက္ဆီက"
ေတာက္ခ္...ငါကြာ။
နားလည္တယ္။အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တယ္ဆိုရင္ သက္ဆိုင္သူဘယ္လိုေတခံစားရမလဲဆိုတာ။ခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ႕ ဆိုတဲ့ ေယာက္်ားျဖစ္သူက ကိုယ့္ေနာက္ကြယ္မွာ တျခားတစ္ေယာက္ရိွတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္။အကုန္လံုးကို သိေနပါရက္နဲ႔ မသိခ်င္ မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရတဲ့ ခံစားခ်က္။အစ္ကိုမို႔လို႔သာ ၿမိဳသိပ္ေနႏိုင္တာ။အဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္သာဆို ဝုန္းဒိုင္းၾကဲၿပီး ေပါက္ကြဲေနမိမွာ။
တစ္ခုခုဆို ဝုန္းဒိုင္းေပါက္ကြဲပစ္လိုက္တာထက္ ၿမိဳသိပ္ခံစားေနတတ္တဲ့သူေတက ပိုခံစားရခက္မွာ။
"အစ္ကို သူ႔ကို ဘာမွမေမးေတာ့ဘူးလား...မငိုနဲ႔ အစ္ကို...အစ္ကိုက ငိုေနရမယ့္သူမဟုတ္ဘူး"
"ငါမငိုပါဘူး...သူ႔အလိုလို က်လာတာ...အင့္"
ငၿဖိဳးရာ...။မင္းကို အဲ့ေလာက္ထိ ေခြးစိတ္ေပါက္လိမ့္မယ္လို႔ကို ငါမထင္မိတာ။ေသြးမေတာ္သားမစပ္တဲ့ ငါက သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့ပတ္သက္မႈေတေၾကာင့္ မင္းလမ္းမမွားေအာင္ ငါတားခဲ့ေသးသားပဲ။လူခ်င္းေတြ႔ၿပီးလဲေျပာတယ္။ဖုန္းနဲ႔လည္းေျပာတယ္။ေျပာေတာ့ မင္းကငါ့ကိုပါ ေ႐ွာင္လာတယ္။မင္း ဘာေတလုပ္ေနတာလဲကြာ...။
"အစ္ကို...အစ္ကို အဲ့လိုႀကီး ၿမိဳသိပ္မေနပါနဲ႔ဗ်ာ...အဲ့ေကာင္ကို တစ္ခုခုေတာ့ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္ပစ္စမ္းပါ"
အစ္ကိုက တအားၿမိဳသိပ္လြန္းတယ္။သည္းခံလြန္းတယ္။အဲ့ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တစ္ခြန္းမွကို ဟပံုမက်ဘူး။တစ္ေယာက္တည္း ႀကိတ္ခံစားေနေတာ့ ပိုခံစားရခက္တယ္ေလ။ေဘးကသိေနတဲ့ ကိုယ္က အားမလိုအားမရ။အခုလည္း ေတြေတြႀကီးမ်က္ရည္ေတသာ က်ေနတယ္။ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွာမလို႔ဒါေတာင္။ဟိုေကာင္ေ႐ွ႕ဆို ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္မ်ား ဟန္ေဆာင္ေနဦးမလဲ။
"မျဖစ္ခ်င္ဘူး...ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္ကို ကိုယ့္ဆီမွာမေနခ်င္ေတာ့လို႔ ဆြဲထားရတယ္ဆိုတာမ်ိဳး မျဖစ္ခ်င္လို႔"
"အစ္ကိုရာ...ဒီလိုဆိုတိုင္းလည္း ဒီတိုင္းပဲ ေနေတာ့မွာလား...တစ္ခုခုေတာ့လုပ္ပါဗ်...ဟမ္...ေဘးကျမင္ေနရတာကို စိတ္မသက္သာလို႔ပါ"
"ကိုယ္က အဓိကသက္ဆိုင္တဲ့သူပါ...ကိုယ္ကပိုၿပီးေတာင္ခံစားရတယ္...ေမာင့္ကိုလိမၼာေစခ်င္တယ္...ဒါမယ့္...ကိုယ္အဲ့လိုေတလုပ္လိုက္ရင္...ေမာင္က..ေမာင္က စိတ္လိုက္မာန္ပါေတလုပ္သြားလိမ့္မယ္..အင့္"
စီးက်လာတဲ့ မ်က္ရည္စီးေၾကာင္းေတကို လက္နဲ႔ပြတ္သုတ္တယ္။ျပန္က်လာတယ္။တစ္ေပါက္ၿပီးတစ္ေပါက္။ေဘးနားကေနေတာင္ ခံစားေနရလို႔ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ။
သူအဲ့လိုမ်ိဳး လုပ္ပစ္လိုက္ရင္ ဟိုေကာင္က သူ႔ကိုစိတ္ပ်က္သြားၿပီးဟိုတစ္ေယာက္ဆီ ပါသြားမယ္လို႔ ေတြးေနတာေနမယ္။ကိုယ္ခ်စ္လို႔ယူထားတဲ့ ေယာက္်ားကို ဘယ္သူ႔လက္ထဲ အပါခံႏိုင္ပါ့မလဲ။
မ်က္ရည္ေတသုတ္ေနတဲ့ အစ္ကို႔လက္ကို ဆြဲကိုင္ထားလိုက္တယ္။ၿပီးမွ သူ႔ကိုယ္စား မ်က္ရည္သုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ပိုလို႔ေတာင္ဆိုးလာသလို။ေခ်ာ့ခံရတဲ့ကေလး ပိုငိုတယ္တဲ့။စိတ္ခ်ပါ။စိတ္ခ်လိုက္ပါ။ဒီေန႔ကစၿပီး အစ္ကိုခံစားေနရတာေတ ကို သက္သာေအာင္လုပ္ေပးမယ္။
♥♥♥
'သူျမင္သြားတာလား'
ေသခ်ာတယ္။သူျမင္တယ္။messages ထဲဝင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖြင့္ၾကည့္ထားၿပီးသားစာေတ။ပို႔ထားတာေတကညက။ညက မူးေနလို႔ စာဝင္လို႔ဝင္မွန္းေတာင္မသိဘူး။ဖြင့္ၾကည့္ထားတာ သူ႔အျပင္ ဘယ္သူရိွမလဲ။ဒီအိမ္မွာ သူရယ္ ကိုယ္ရယ္ပဲရိွတာကို။ဖံုးကြယ္ထားတာ မဟုတ္ဘူးဆိုေပမယ့္ ဒီလိုစာေတ သူျမင္ရင္ေတာ့ တစ္ခုခုေျပာလာမယ္ထင္ထားတာ။ကိုကိုက သည္းခံတတ္တဲ့သူပဲ။ၿပီးေတာ့ သူ႔ေယာက္်ားပဲ။သူ႔ကိုပစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ကို မယူဘူးဆိုတာ သူသိမွာပဲ။သူလည္း ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ပဲ။မိန္းမေတြလိုေတာ့ လိုက္ၿပီးခံစားေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ကိုကို ခြင့္လႊတ္မွာပါ။ကိုကိုက ငါ့ကိုခ်စ္တာပဲ။ခ်စ္လို႔ပဲ ဒီအခ်ိန္ထိ ဘာမွမေျပာတာေပါ့။
ဒီအခ်ိန္ဆို ညကစာမျပန္လို႔ စိတ္ေကာက္ေနမယ့္ ပါးေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေတြးမိျပန္ေတာ့ အေျပးပဲသြားေတြ႔လိုက္ခ်င္သလို။စိတ္ေကာက္တတ္တဲ့ သူ႔အမူအရာေလးကို ဒီလူက အသည္းယားလို႔မဆံုးဘူး။တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ပူဆာတတ္တဲ့ အက်င့္ေလးကိုလည္း ခ်စ္စရာလို႔ျမင္မိျပန္ေရာ။
ဖုန္းထဲမွာ သူ႔ဘာသာယူ႐ိုက္ထားတတ္တဲ့ပံုေလးေတ ရိွေတာ့ အလြမ္းေတာ့ေျပပါတယ္ေလ။ဖုန္းစခရင္ထဲကေန ျပံဳးျပေနတဲ့ ေကာင္မေလးက ေဖာင္းေဖာင္းတုတ္တုတ္ေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာအတိ။
♥♥♥
30.10.21