"အိုေက အိုေက...ဒီေန႔ေတာ့မလာႏိုင္ေသးဘူးေနာ္...မနက္ျဖန္မွထြက္ခဲ့ေတာ့မယ္ကြာ..ေနာ္"
". ............"
"စိတ္ခ်ကြာ...ေနာ္..."
". ..........."
ညကအရိွန္ေၾကာင့္ မနက္ေစာေစာ မထႏိုင္တဲ့ေမာင္။ဖုန္းသံၾကားမွ ႏိုးလာေပမယ့္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ရိွေနလိုက္တာ။အခန္းထဲက အိပ္ယာထဲကဘမထြက္ရေသးဘူး သူ႔ရဲ႕ေနာက္တစ္ေယာက္က ဖုန္းဆက္ေနၿပီ။
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေနဆိုေတာ့ အတိုင္းသားၾကားေနရတယ္။
ဂလြမ္ လြမ္
မၾကားခ်င္ဘူးေမာင္ရယ္။အဲ့အသံေတၾကားရတာထက္ အိုးခြက္က်သံေတၾကားရတာကပဲ ေတာ္ေသးတယ္။ခူးလက္စ ထမင္းအိုးဖံုးကို လႊတ္ခ်လိုက္တာက ခနေတာ့ ဆူညံသြားေစတယ္မလား။
"ဘာေတလြတ္က်ေနရတာလဲကိုကို...ဟင္"
"ဖယ္ပါေမာင္ရယ္...မ်က္ႏွာသြားသစ္ေခ်ေတာ့...ထမင္းခူးထားတယ္...ငါကစားႏွင့္ေတာ့မယ္"
ေနာက္ကေန ခါးဆီလက္လ်ိႈသြင္းၿပီး ပုခံုးေပၚေမးတင္လာတဲ့ေမာင္။လည္ပင္းနားမွာ တရံႈ့ရံႈ့ႏွင့္။
"မေစာင့္ေတာ့ဘူးလား..."
"အင္း...ငါဗိုက္ဆာေနၿပီမလို႔...သြားပါ...ေခါင္းကိုက္ေနတယ္မလား..မ်က္ႏွာသစ္ေတာ့"
"အင္း....."
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ေမာင္က ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းေနတာကို။မလုပ္သင့္တဲ့ကိစၥကိုမွ လုပ္ရတယ္လို႔။ေမာင္က ဆိုးၿပီးရင္းကို ဆိုးေနေတာ့တာပဲ။
"ျမန္ျမန္မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးထမင္းစားေတာ့..."
ထမင္းစားပြဲကို ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့မွ ဆင္းသြားတယ္။ငါ့ကို ေျပာစရာဘာမွမရိွဘူးလား ေမာင္။ေျဖ႐ွင္းစရာေတ ေျပာစရာေတ ေမာင့္မွာ ဆိတ္သုဥ္းေနသလား။ဒါမွမဟုတ္...မလိုဘူးလို႔မ်ား မွတ္ထားသလား။
"ဘာဟင္းေတ ခ်က္ထားသလဲဗ်ာ"
"ထိုင္"
မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ပုဆိုးစႏွင့္ပဲ မ်က္ႏွာသုတ္ၿပီး ဝင္ထိုင္လာတယ္။ဟင္းက ဘာမွမွ ခ်က္ခ်င္စိတ္မရိွတာ။
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ့ေယာက္်ား ေရႊညာသား (Completed) ကျွန်တော့ယောက်ျား ရွှေညာသား (Completed)
Romanceယံဖြိုးမောင် + စိုင်းသုတ ယံၿဖိဳးေမာင္ + စိုင္းသုတ BL,OC Married Life ဖောက်ပြန်တာ trauma ရှိတာမျိုး ၊ မဖတ်နိုင်ဘူး ဆိုတဲ့သူတွေ ဒီ fic ကို မဖတ်ကြဖို့ ပြောချင်ပါတယ်ရှင့်။ ေဖာက္ျပန္တာ trauma ရွိတာမ်ိဳး ၊ မဖတ္နိုင္ဘူး ဆိုတဲ့သူေတြ ဒီ fic ကို မဖတ္ၾကဖို႔ ေျ...
