Unicode
ဆေးရုံ၏အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့သည် ဆရာဝန်နှင့်လူနာအကြားရှိ အငြင်းပွားမှုများကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရာ၌ မကြာခဏဆိုသလိုပင် အတွေ့အကြုံအများအပြားရှိလေသည်။အိမ်တွင်ရှိသည့် လေသာဆောင်၌ အပြည့်အစုံ မခင်းကျင်းရသေးခင် ရှဖန်အလုပ်ပြန်ဝင်ခဲ့ရသည်။
ထို့ကြောင့် လေသာဆောင်ကို ယွီသုံက နေ့စဉ်နေ့တိုင်း ပြင်ဆင်ပြီး မနက်ခင်းတိုင်း အသစ်အသစ်သောအရာများနှင့် ရှဖန်ကို အံ့ဩအောင်လုပ်နေလေ၏။
ဖေဖော်ဝါရီလကုန်ဆုံးလာခဲ့ပြီး မတ်လသို့ ကူးပြောင်းလာခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ရှဖန်ရှေ့သို့ အန်အန်းနောက်ထပ်ပေါ်လာသည့်အချိန်မှ သူမကိုမတွေ့ရသည်မှာ အချိန်အတော်ကြာပြီဖြစ်ကြောင်း ရှဖန်သတိထားမိလိုက်သည်။
" ရှင် အခု အချိန်ရလား? "အန်အန်းသည် ရှဖန် roundလှည့်ပြီးမည့်အချိန်ကို သေချာစောင့်နေလေသည်။
" အမ်...ရပါတယ် "ရှဖန်သည် အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားသည်။
" ပန်းခြံဘက် လမ်းလျှောက်ရအောင် "အန်အန်းက အဆိုပြုလာသည်။
" အာ... "သဘောတူရမည်လား တွေးတောရင်း ရှဖန် တုံ့ဆိုင်းသွားသည်။
" Ah...ရှင် မမှတ်မိဘူးလား? "အန်အန်း ရုတ်တရက် ထရယ်လေသည်။
" ဘာကိုလည်း? "
" တစ်လကူးပြောင်းအစီအစဉ်က ပြီးသွားပြီလေ။ကျွန်မ ဒီနေ့ည အမေရိကကို ပြန်တော့မှာ "
ရှဖန် ထိတ်လန့်သွားပြီး အနည်းငယ် ကသိကအောက်ဖြစ်ဟန်ဖြင့် အန်အန်းကို လှမ်းကြည့်လာသည်။
ဆေးရုံ ပန်းခြံသည် လမ်းလျှောက်နေသည့် လူနာများနှင့်အတူ နှစ်သက်ဖွယ်ကောင်းသည့် ပန်းများဖြင့် ပြည့်နှက်နေသည်။အန်အန်း ထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း ညည်းညူလိုက်သည်။" ရှင်က ကျွန်မထက် ၂နှစ်စောပြီးတော့ ဘွဲ့ရပြီးတဲ့အပြင် ဒီဆေးရုံကို ဘွဲ့ရပြီးပြီးချင်း ရောက်လာခဲ့တယ် "
" အင်း "ရှဖန် ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်။
" ဒါပေမယ့် ဒါက ဒီပန်းခြံတစ်ဝိုက် လမ်းလျှောက်ဖူးတာတော့ ပထမဆုံးအကြိမ်ပဲ "အန်အန်း ပြန်လည်တွေးတောနေလေသည်။
" မင်း internဆင်းတုန်းက မင်းကိုတွေ့ဖို့ ငါကပဲအများဆုံး ရောက်လာခဲ့တာလေ "ရှဖန် အနည်းငယ်စဉ်းစားပြီးမှ ပြောလိုက်သည်။
" အဲ့ဒီအချိန်တွေတုန်းက ကျွန်မတို့အားလုံး အလုပ်ရှုပ်နေကြပုံရတယ်။ကျွန်မတို့ဘယ်တုန်းက ရုပ်ရှင်တူတူကြည့်ခဲ့လည်းဆိုတာ မမှတ်မိတော့ဘူး "
အန်အန်းသည် အဘယ်ကြောင့် ထိုကဲ့သို့သောအရာများအား ရုတ်တရက် ပြောဆိုလာသည်ကို ရှဖန်မသိသောကြောင့် လျှောက်နေသည့် ခြေလှမ်းများပေါ်၌သာ အာရုံထား၍ တိတ်တဆိတ်သာ နေလိုက်သည်။
" ရှင်က ကျွန်မအပိုင်လို့ပဲ အမြဲမှတ်ယူစဉ်းစားထားတဲ့အတွက် တခြားကျွန်မမပိုင်သေးတဲ့အရာတွေပေါ်မှာပဲ ကျွန်မ ပိုပြီးအာရုံစိုက်ထားခဲ့တယ်။ဒါပေမယ့် ကျွန်မမှာ မရှိသေးတဲ့အရာတွေနောက် လိုက်နေရင်းနဲ့ အလုပ်ရှုပ်ပြီးတော့ မတော်တဆ ရှင့်ကို ဆုံးရှူံးလိုက်ရပြီ "
" အန်အန်း "
" မစိုးရိမ်ပါနဲ့...ကျွန်မ ဒီလိုတွေပြောတာကလည်း ဘာအဓိပ္ပာယ်မှ မရှိပါဘူး "အန်အန်း လှည့်လာပြီး ရှဖန်၏မျက်လုံးများကို ကြည့်လိုက်သည်။" အဲ့ဒီနေ့တုန်းက lockerနားလေးမှာ ရှင် ယွီသုံကို ဖုန်းခေါ်နေတာ ကြားလိုက်တယ် "
" ကျွန်မတို့ အချိန်အကြာကြီး အတူတူရှိခဲ့ကြတော့ ကျွန်မ ရှင့်အကြောင်းကို ကောင်းကောင်းသိတယ်လို့ အမြဲတွေးခဲ့မိတယ်...အဲ့ဒီအချိန် မတိုင်ခင်အထိ... "အန်းအန်း ခေါင်းငုံ့သွားသည်။" ရှင့်အတွက် ကျွန်မထက် သူက ပိုသင့်တော်တယ်လို့ ကျွန်မထင်တယ် "
" အန်အန်း.. "ရှဖန်ပြောလိုက်သည်။" မင်းနဲ့ ယွီသုံက လုံးဝကွဲပြားတယ် "
" အဲ့တာကြောင့်...သူက ကျွန်မထက် ပိုသင့်တော်တယ်လို့ "အန်အန်း သူမကိုယ်တိုင် အဆုံးသတ်ကာ ပြောဆိုလိုက်သည်။
ရှဖန်သည် သူမအား မည်ကဲ့သို့ ပြန်ဖြေရမည်မှန်းမသိသော်လည်း အန်အန်းက သူ၏အမူအရာကို ကြည့်၍ သူ၏အတွေးတို့ကို ပြောဆိုသွားလေသည်။
အမှန်တကယ်၌ ယခုကာလများအတွင်းတွင် အန်အန်းသည်လည်း ထိုအကြောင်းများကို အပြင်းအထန်စဉ်းစားနေခဲ့သည်။၎င်းတို့နှစ်ယောက်သည် ဆရာဝန်များဖြစ်ကြသည့်အတွက် နှစ်ယောက်လုံးအလုပ်ရှုပ်ကြသည်။dateလုပ်ရန်လည်း အလွန်အလုပ်ရှုပ်ပြ်ီး နှစ်ဖက်မိဘများကိုတွေ့ဆုံရန်လည်း အလွန်အလုပ်ရှုပ်သည်။လက်ထပ်ရန်လည်း အလွန်အလုပ်ရှုပ်သည်။၎င်းတို့၏အချစ်များသည်လည်း အချိန်အတော်ကြာအောင်ဆိုးဝါးယိုယွင်းလာနေသည်ကိုလည်း နားလည်နိုင်ရန် အလွန်အလုပ်ရှုပ်သည်။
သူမ အရွယ်ရောက်လာရန် ပြင်းပြင်းထန်ထန်ကြိုးစားခဲ့ရပြီး ရှဖန်ကို မဆုံရှုံးရန်အတွက်လည်း ဆရာဝန်တစ်ယောက်ဖြစ်လာရန် အပြင်းအထန်ကြိုးပမ်းခဲ့ရသည်။အဆုံးမှာတော့ ဒါတွေအားလုံးက ဘာအတွက်လည်း?သူရဲ့နောက်မှာ ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွားနဲ့ နေနိုင်ဖို့လား?ဒါမှမဟုတ် သူမရဲ့ကိုယ်ပိုင်ရည်မှန်းချက်တွေကြောင့်လား?
" ကျွန်မ ရှင့်ကို လက်စွပ် ပြန်မပေးနိုင်ဘူး "အန်အန်းက ရုတ်တရက် ပြောလာသည်။
" ဟင်? "သူမသည် စိန်လက်စွပ်အကြောင်းပြောနေသည်ကို ရှဖန် သဘောပေါက်လိုက်သည်။
" ကျွန်မ ဒါကို အမှတ်တရပစ္စည်းတစ်ခုအဖြစ် သိမ်းထားချင်လို့။ကျွန်မ ဒီလိုမျိုး လူကောင်းတစ်ယောက်ကို လက်လွှတ်ဆုံရှုံးခဲ့ရပါလားဆိုပြီး အမှတ်ရစေဖို့လေ "ရုတ်တရက် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြင့် အန်အန်းရယ်လိုက်သည်။အရာအားလုံးကို လွှတ်ချပြီးသွားတဲ့နောက်မှာ ကိစ္စတွေက ကိုယ်စိတ်ကူးထားသလိုမျိုး ဖြစ်မလာဘူးဆိုတာ သိမြင်လာပါလိမ့်မယ်...
ရှဖန် အန်အန်းအား ပေါ့ပါးသည့်အပြုံးဖြင့် ပြုံးပြလိုက်သည်။
" ခွဲခွာတဲ့လက်ဆောင်အနေနဲ့ ကျွန်မအတွက် အကြံပေးချင်တာများ ရှိလား? "အန်အန်း စနောက်၍ မေးလိုက်သည်။
" အကြံဉာဏ်? "ရှဖန် အနည်းငယ်စဉ်းစားလိုက်ပြီးနောက် အန်အန်းကို ပြောလိုက်သည်။" တစ်စုံတစ်ယောက်က မင်းကို တစ်ခါထက်ပိုပြီး လက်ထပ်ခွင့်တောင်းလာရင်တော့ မင်း အသေအချာ စဉ်းစားတွေးပေးသင့်တယ် "
အန်အန်းမှင်သက်သွားပြီးနောက် အပြုံးကြီးပြုံးလိုက်သည်။ရှဖန်လည်း ထိုအခါမှ သူ၏စကားသည် အနည်းငယ်ရယ်စရာဖြစ်နေသည်ကို သဘောပေါက်သွားပြီး ခေါင်းကိုကုတ်လိုက်သည်။၎င်းတို့နှစ်ယောက်သည် ရောင်စုံပန်းပွင့်များအကြား၌ရပ်၍ ပြေလည်သွားကာ စိတ်နှလုံးပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြင့် ရယ်မောလိုက်ကြသည်။
အန်အန်းပြန်လာရန် အချိန်အတော်ကြာလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်း ရှဖန်သိသဖြင့် မည်သည့်အချိန်၌ ပြန်လာမည်နည်းဟု မမေးတော့ပေ။သို့သော် သူတို့ နောက်တစ်ကြိမ်ထပ်ဆုံသည့်အခါတွင်မူ သူငယ်ချင်းများအဖြစ် အချင်းချင်း ကြိုဆိုနှုတ်ဆက်နိုင်ပြီဖြစ်သည်။
အသံလွှင့်ဌာနရှိ အသံသွင်းခန်းထဲ၌ ယွီသုံသည် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု ပြီးဆုံးသည့်အခါ သီချင်းထုတ်လွှင့်မှုကို ရပ်တန့်လိုက်သည်။သူမ၏မျက်နှာသည် လန်းဆန်းတက်ကြွနေပြီး မျက်ဝန်းများမှာလည်း တောက်ပနေလေသည်။တက်ကြွလန်းဆန်းသည့် နှုတ်ဆက်စကားဆိုပြီးသည့်နောက် ခေါ်ဆိုလာသည့်ဖုန်းကို လက်ခံဖြေကြားရန် စီနီယာယွီက လက်ဟန်ခြေဟန်ပြလာသည်။
" ကောင်းပါပြီ...ဒါက ဒီနေ့ည ကျွန်မတို့ရဲ့ နောက်ဆုံး ဖုန်းဖြေကြားမှုပါ။Mr.Strongလား...Ms.Beautifulလားဆိုတာတော့ ကျွန်မ မသိသေးပါဘူး "
" Hello...Fish Jelly...hello! "ရှင်းလင်းသည့် အမျိုးသားအသံတစ်သံ ထွက်ပေါ်လာသည်။
" Hello...hello "ယွီသုံ ရယ်လိုက်သည်။" ရှင့်ရဲ့အသံကို နားထောင်ရတာ ငယ်သေးတဲ့ပုံပဲ "
" တက္ကသိုလ် စီနီယာအတန်းကပါ "Mr.Strongက ပြန်ဖြေလာသည်။
" ဘွဲ့ယူရမယ့်နှစ်က စီနီယာတစ်ယောက်လား?အလုပ်လုပ်ရတာ အခက်အခဲရှိလို့လား? "
" လူသစ်စုဆောင်းရေးအတွက် အလုပ်တစ်ခုရှာခဲ့တာ အချိန်အတော်ကြာပါပြီ "
" အချက်အချာကျတဲ့ လုပ်ငန်းမှာ ဝင်ယောက်နိုင်တဲ့ စီနီယာတစ်ယောက်ဖြစ်လို့ တစ်ကယ်ဂုဏ်ယူပါတယ်..မင်းရဲ့ကျောင်းနဲ့အရည်အချင်းက တစ်ကယ်ကောင်းတာပဲ "ယွီသုံ ချီးမွမ်းလိုက်သည်။
" ကျေးဇူးပါဗျာ "ထိုအမျိုးသား၏အသံ၌ ပျော်ရွှင်တက်ကြြွခင်းများ မရှိပေ။
" ဒါဆို ဒီနေ့ညမှာ ပြောပြချင်တဲ့ဇာတ်လမ်းက ဘာဖြစ်မလည်းမသိဘူး? "
" ကျွန်တော့်ချစ်သူနဲ့ ပြတ်ဆဲသင့်လားဆိုတာ ကျွန်တော်...ကျွန်တော် သိချင်လို့ပါ "Mr.Strongက တုံ့တုံ့ဆိုင်းဆိုင်းဖြင့် မေးလာသည်။
ယွီသုံလည်း မှင်သက်သွားပြီးနောက် မှန်းဆ၍ မေးလိုက်သည်။" မင်းတို့နှစ်ယောက် အလုပ်လုပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတဲ့မြို့တွေက မတူလို့လား? "
ဘွဲ့ယူသည့်ရာသီသည် အတွဲများပြတ်ဆဲကြသည့် ရာသီဖြစ်သည်။မရေမတွက်နိုင်သည့် ရာသီများရှိသော်လည်း ထိုရာသီမှာ အများဆုံးဖြစ်သည်။
" မဟုတ်ဘူး...ကျွန်တော်တို့က တစ်မြို့တည်းမှာပဲ ရှိနေကြမှာပါ " ယွီသုံမေးစရာမလိုဘဲ Mr.Strongက ဆက်ပြောလာသည်။" ကျွန်တော် ဒီနေ့အိမ်ပြန်တဲ့အချိန် မိသားစုထဲက ပိုအောင်မြင်တဲ့ အကြီးတစ်ယောက်နဲ့ တွေ့ခဲ့ပြီတော့ သူက ကျွန်တော့်ကို တချို့အရာတွေ ပြောလာခဲ့တယ် "
" ကျွန်တော်ရဲ့အနာဂတ်တက်လမ်းကို အထောက်အကူမဖြစ်လို့ အခုချိန်မှာ ရည်းစားမထားသင့်ဘူးလို့ သူကပြောတယ်။ပြီးတော့ သူရဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်တဲ့ ရှောင်ဟဲ့အကြောင်း ပြောပြတယ်။ရှောင်ဟဲ့က နိုင်ငံခြားမှာ ပညာသင်နေတဲ့ အရမ်းတော်တဲ့ လူတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီးတော့ သူပြန်လာတဲ့အချိန် အချက်အချာလုပ်ငန်းတစ်ခုဆီမှာ အရမ်းကောင်းတဲ့ အလုပ်တစ်ခု ရလာခဲ့တယ်။သူရဲ့ ပညာအရည်အချင်းရယ်၊စွမ်းရည်တွေရယ်၊ရုပ်ချောတာရယ် ပေါင်းလိုက်တော့ သူက ခေါင်းဆောင်စီနီယာတွေရဲ့ အာရုံအစိုက်ခံရတာပေါ့ "
" ခေါင်းဆောင်တွေရဲ့ မိန်းမတွေက သူ့ကို__ singleလား?ရည်းစားရှိလား?သူတို့ရဲ့သမီးတွေ၊တူမတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးရမလား? __ဆိုပြီး မေးလာကြပေမယ့် ရှောင်ဟဲ့မှာ နှစ်အတော်ကြာအောင် တွဲလာခဲ့တဲ့သူရှိတယ်။
" သူရဲ့ချစ်သူက သာမန်မိန်းကလေးတစ်ယောက်ပါပဲ။သူ(မ)မှာ ထွေထွေထူးထူးအရည်အသွေးမရှိသလို တခြားထွေးထွေထူးထူး မကောင်းတာလည်း မရှိဘူး။ဒါကြောင့် ရှောင်ဟဲ့က သူမနဲ့ မပြတ်ဆဲနိုင်ခဲ့ဘူးတဲ့။သိပ်မကြာခင် သူလိုပဲ အရည်အချင်းရှိ၊ရုပ်ရည်ချောမောပြီး singleဖြစ်နေတာပဲကွဲပြားတဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တစ်ယောက်က သူတို့ရဲ့ဌာနကို ရောက်လာခဲ့တယ် "
" အဲ့လိုနဲ့ စီနီယာရဲ့ဇနီးက အဲ့ဒီတစ်ယောက်ကို ငယ်ရွယ်၊ချောမော၊ပညာတတ်တဲ့ မိသားစုကောင်းကောင်းထဲက အမျိုးသမီးလေးတစ်ယောက်နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးခဲ့တယ်။အဲ့ဒီလုပ်ဖော်ကိုင်ဘက်က အဲ့ဒီမိန်းကလေးနဲ့ မြင်မြင်ချင်းမှာပဲ ချစ်ကျွမ်းဝင်သွားခဲ့ပြီးတော့ အချိန်တိုတွင်းမှာပဲ လက်ထပ်လိုက်တာပေါ့။အဲ့ဒီနောက်မှာ သူက ကားတွေ...အိမ်တွေနဲ့ အဆင့်မြင့်သွားခဲ့ပြီးတော့...သူ့ကို အတောင်ပံ တတ်ပေးလိုက်သလိုပဲတဲ့... "
" ရှောင်ဟဲ့ကတော့ ချေးငွေယူပြီးတော့ ၆၀စတုန်းမီတာရှိတဲ့အခန်းလေးထဲမှာ သူ့ချစ်သူနဲ့ နေရတယ် "Mr.Strongက ဆက်ပြောလာသည်။" ရှောင်ဟဲ့ နောင်တမရဘူးလားလို့ ကျွန်တော့်မိသားစုထဲက တစ်ယောက်ကမေးလာတော့ သူပြောတာ နောင်တရခဲ့တယ်တဲ့... "
" သူက အဲ့ဒီဇာတ်လမ်းကို ပြောပြီးသွားတော့ အနာဂတ်မှာ ဒီလိုတူညီတဲ့အခြေအနေမျိုး ကျွန်တော် ကြုံတွေ့လာခဲ့ရင် ပိုကောင်းတဲ့မိန်းကလေးနဲ့ တွေ့ဆုံသင့်တယ်လို့ သူကပြောတယ်။အဲ့တာကြောင့် ကျွန်တော်က လုံးဝမကောင်းတဲ့လူတစ်ယောက် မဖြစ်ချင်တော့ တက္ကသိုလ်ပြီးရင် အချစ်ဆိုတဲ့အရာကို ကျွန်တော်နဲ့အတူ သယ်မသွားသင့်ဘူးလားလို့ပါ "
" ကျွန်တော် နည်းနည်းစိတ်ရှုပ်လာတယ်။ဘဝက အဲ့ဒီလိုမျိုး အနုစိတ်တွက်ချက်ဖို့လိုလို့လား?ကျွန်တော်ရဲ့အစ်ကိုပြောတာကို ယုံကြည်သင့်လား?ဘာလို့လည်းဆိုတော့ သူရဲ့အလုပ်အကိုင်ကလည်းကောင်းပြီးတော့ လှပတင့်တယ်တဲ့ဇနီးလည်းရှိနေတဲ့အပြင် အရမ်းအောင်မြင်နေလို့လေ "
ယွီသုံမျက်ခုံးများကို ပင့်တင်လိုက်ပြီး သူမ၏မျက်နှာသည် အနည်းငယ်တွန့်ဆုတ်သွားသည်။" မင်းအစ်ကိုရဲ့အတွေးတွေက မှန်သလားဆိုပြီး စိတ်ရှုပ်နေတာလား? ... ဒါမှမဟုတ် ... လမ်းခွဲသင့်လားဆိုပြီး စိတ်ရှုပ်နေတာလား? "
" ကွဲပြားမှုရှိလို့လား? "Mr.Strongက မေးလာသည်။
" လူတိုင်းလူတိုင်းက ဘဝမှာ ရွေးချယ်မှုတွေ ပြုလုပ်ကြပြီးတော့ အဆုံးသတ်မှာတော့ အဲ့ဒီဆုံးဖြတ်ချက်တွေနဲ့ပဲ ကျွန်မတို့ နေထိုင်ကြရတာလေ။ဒါပေမယ့် လမ်းခွဲရမလား၊မခွဲရမလားဆြိုပီး တုန့်ဆိုင်းနေတယ်လို့ရှင်ပြောလာတဲ့အချိန် ရှင်ရဲ့နက်နဲတဲ့နှလုံးသားထဲမှာ လမ်းခွဲဖို့အတွက် ဆုံးဖြတ်ပြီးသားဖြစ်နေပြီလေ "
" မဟုတ်ပါဘူး...ကျွန်တော် တကယ်ကို တွန့်ဆုတ်နေတာပါ "
Mr.Strongသည် အကျဉ်းအကြပ်ထဲ၌ ရောက်နေလေသည်။" တစ်ခါတစ်လေ campusထဲမှာ လမ်းလျှောက်ရင်း သူ(မ)အကြောင်းကိုတွေးမိရင် ပန်းပွင့်လေးတွေရဲ့မွှေးရနံ့တစ်ခုလိုပဲ "
" ဒါပေမယ့် ပိုကောင်း၊ပိုလြှပီး ပိုမွှေးတဲ့ ပန်းတွေကလည်း ရှိနေပြန်ရောဖြစ်နေတယ် "ယွီသုံက ကရုဏာသက်စွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
" မင်း သူနဲ့ လမ်းခွဲသင့်တယ်။မင်းတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဒီထက်ပိုပြီး မလိုက်ဖက်တော့ဘူး "ယွီသုံ၏အသံမှာ ခံစားချက်ပြင်းထန်နေသည့်အသံမျိုးဖြစ်သည်။" မင်းက လုံးဝကိုမကောင်းတဲ့ လူတစ်ယောက်ဖြစ်မလာခင်ပေါ့ "
" ကျွန်တော်က မကောင်းတဲ့လူလား? "Mr.Strong၏အသံမှာ ထိတ်လန့်ချောက်ချားနေလေသည်။
" မင်းက မကောင်းတဲ့လူ မဟုတ်ပါဘူး...ပြတ်သားတဲ့ ရည်မှန်းချက် ရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ပါ "ထို့နောက် ဖုန်းမချခင် ယွီသုံ နောက်ဆုံးကျန်နေသည့်စာကြောင်းကို ပြောလိုက်သည်။" ရှင်အောင်မြင်ပါစေလို့ ကျွန်မဆုတောင်းပါတယ်! "
သူမတို့ရဲ့လူမှုပတ်ဝန်းကျင်က ဆင်းရဲသူတွေကိုလှောင်ရယ်ကြတဲ့ လူမှုပတ်ဝန်းကျင်အဖြစ် ဘယ်တုန်းက ပြောင်းလဲသွားခဲ့လည်းဆိုတာ ယွီသုံမသိတော့ဘူး။ကိုယ့်ကိုကိုယ် အခြားသူတွေရဲ့စံသတ်မှတ်ချက်တွေနဲ့ ဘာလို့ နှိုင်းယှဉ်ကြလည်းဆိုတာလည်း သူမ မသိတော့ဘူး။အချစ်ဆိုတာကိုလည်း မိသားစုရဲ့နောက်ခံနဲ့ ဘာလို့တိုင်းတာလာကြလည်းဆိုတာကိုလည်း မသိတော့ဘူး။
လူတွေလုပ်ခဲ့တဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တိုင်းက ကောင်းကျိုးကိုပဲ ရှေးရှုနေကြတယ်!
မင်းက ရိုးစင်းပြီ ငယ်ရွယ်တဲ့အချိန်မှာဆိုရင် ဘယ်လို လက်တွဲဖော်မျိုးကို သဘောကျမှာလည်း?
သူမဆိုရင်ရော ဘယ်လိုလည်း?ငါ ပထမဦးစားပေးအနေနဲ့ ရှဖန်ကို ဘာလို့ ရွေးချယ်ခဲ့တာလည်း?
" မင်း ဘာတွေ တွေးနေတာလည်း? "ခေါင်းအုံးပေါ်၌ မှီထိုင်ရင်း ယွီသုံကို ပွေ့ဖက်ကာ ရှဖန်မေးလာသည်။
" ကျွန်မတို့ ပထမဆုံး စတွေ့တုန်းက ကျွန်မ ရှင့်ကို ဘာမေးခဲ့လည်းတာ ရှင်မှတ်မိသေးလား? "
" မင်းကိုလက်ထပ်ဖို့ မေးခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား? "ရှဖန် မနေနိုင်တော့ဘဲ ရယ်လိုက်သည်။
" မဟုတ်ဘူး...အဲ့တာမတိုင်ခင်မှာ ကျွန်မ ရှင့်ကို မေးခွန်းနည်းနည်းမေးခဲ့သေးတယ်လေ "ယွီသုံ အမှတ်ရသွားသည်။
" အမ်... "ရှဖန် ပြန်မှတ်မိရန် ကြိုးစားနေသည်။" ကိုယ့်မှာ အိမ်အပိုင်ရှိလားလို့ မင်းမေးခဲ့တယ် ထင်တာပဲ "
" ကျွန်မက အသုံးချတတ်တဲ့သူတစ်ယောက်လို့ ရှင်ထင်လား? "ယွီသုံမေးလိုက်သည်။" ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ရရှင့်မှာအိမ်ကြောင့် ရှင့်ကိုရွေးခဲ့တာလို့ ကျွန်မတွေးမိလို့လေ "
" မင်းက ဟုတ်မနေပါဘူး! "ရှဖန် ခေါင်းခါရမ်းလိုက်သည်။
" ရှင် ကျွန်မကို ဘာလို့ ဒီလောက်ယုံကြည်တာလည်း? "ယွီသုံ မျက်ခုံးပင့်၍ မေးလိုက်သည်။
" ဒါဆို ကိုယ့်မှာ အိမ်မရှိဘူးလို့ ပြောလိုက်ရင်ရော မင်းက ကိုယ့်ကိုလက်ထပ်မှာလား? "
ဒါပေါ့!ရှဖန်၏အနာဂတ်အောင်မြင်မှုများကို သိနေလေသောကြောင့် ယွီသုံ စိတ်ထဲ၌ ချက်ချင်းပင် ခေါင်းငြိမ့်နေမိလေည်။
ဒါပေမယ့် ရှင်ရဲ့အောင်မြင်မှုတွေကိုသိလို့ ရှင်လား..ရှင့်ရဲ့အနာဂတ်ကို ရွေးချယ်ခဲ့တာလားကိုတော့ ဘယ်တော့မှ သိမှာမဟုတ်ဘူး။
" ဖြေဖို့ ခက်လို့လား? "ရှဖန် မျက်မှောင်ကြုံ့လိုက်သည်။
" ရှင့်မှာ အိမ်ရှိတာကို ကျွန်မသိနေမှတော့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး အလေးအနက်ဖြေလို့ရမှာလည်း? "ယွီသုံ စိတ်ပင်ပန်းသွားသည်။
ရှဖန် ခေါင်းငုံ့လာပြီး နှာခေါင်းဖြင့် သူမကို ပွတ်သပ်ကာ မေးလိုက်ပြန်သည်။" ဒါဆို ကိုယ်ရဲ့သုတေသနလုပ်ငန်းမှာ ပိုက်ဆံပိုလိုအပ်လို့ အိမ်ကိုရောင်းဖို့ လိုတယ်ဆိုရင် မင်း ကိုယ်နဲ့ လမ်းခွဲမှာလား? "
ယွီသုံ ခေါင်းခါရမ်းပြလိုက်သည်။" ရှင် အိမ်ရောင်းဖို့မလိုပါဘူး...ကျွန်မငွေရှာပေးနိုင်ပါတယ် "
" ဟား... "ရှဖန်ပြုံးပြီး ကလေးဆန်စွာဖြင့် အလေးအနက်ပြောဆိုနေသည့် ဇနီးဖြစ်သူကို နမ်းရှုံ့လိုက်သည်။
လမ်းခွဲဖို့အတွက် အကြောင်းပြချက်တွေ အများကြီးရှိတယ်__အချစ်တွေ ကုန်ဆုံးသွားတာရယ်..မှားယွင်းပြီး တွေ့ဆုံခဲ့တာရယ်...ပိုပြီးကောင်းတဲ့ ရွေးချယ်မှုရှိလာတာရယ်...
အဲ့ဒီလိုပဲ အတူရှိရတဲ့ရည်ရွယ်ချက်တွေကလည်း မရေမတွက်နိုင်အောင် ရှိပါတယ်__မြင်မြင်ချင်း ချစ်မိတာရယ်...နှလုံးခုန်တွေ မြန်လာတာရယ်...ပြီးတော့ ကိုယ့်အတွက် သင့်တော်တဲ့သူကို ရှာတွေ့လာတဲ့အချိန်ကျရင်ပေါ့...
ဘဝက မင်းရဲ့ကြင်နာမှုကြောင့်လည်း ချောမွေ့တဲ့လမ်းကြောင်းကို ပေးစွမ်းမှာမဟုတ်သလို လက်တွေ့အသုံးချဝါဒကြောင့်လည်း ဆူးခင်းတဲ့လမ်းကို ဦးတည်ပေးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။
>>>>>
T.B.C
4.11.2021
💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫💫
Zawgyi
ေဆးရံု၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ ့သည္ ဆရာဝန္ႏွင့္လူနာအၾကားရိွ အျငင္းပြားမႈမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရာ၌ မၾကာခဏဆိုသလိုပင္ အေတြ့့အႀကံဳအမ်ားအျပားရိွေလသည္။အိမ္တြင္ရိွသၫ့္ ေလသာေဆာင္၌ အျပၫ့္အစံု မခင္းက်င္းရေသးခင္ ရွဖန္အလုပ္ျပန္၀င္ခဲ့ရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေလသာေဆာင္ကို ယြီသံုက ေန ့စဉ္ေန ့တိုင္း ျပင္ဆင္ၿပီး မနက္ခင္းတိုင္း အသစ္အသစ္ေသာအရာမ်ားႏွင့္ ရွဖန္ကို အံ့ဩေအာင္လုပ္ေနေလ၏။
ေဖေဖာ္ဝါရီလကုန္ဆံုးလာခဲ့ၿပီး မတ္လသို႔ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ရွဖန္ေရွ ့သို႔ အန္အန္းေနာက္ထပ္ေပၚလာသၫ့္အခ်ိန္မွ သူမကိုမေတြ ့ရသည္မွာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ရွဖန္သတိထားမိလိုက္သည္။
" ရွင္ အခု အခ်ိန္ရလား? "အန္အန္းသည္ ရွဖန္ roundလွၫ့္ၿပီးမၫ့္အခ်ိန္ကို ေသခ်ာေစာင့္ေနေလသည္။
" အမ္...ရပါတယ္ "ရွဖန္သည္ အနည္းငယ္ အံ့အားသင့္သြားသည္။
" ပန္းၿခံဘက္ လမ္းေလ်ွာက္ရေအာင္ "အန္အန္းက အဆိုျပဳလာသည္။
" အာ... "သေဘာတူရမည္လား ေတြးေတာရင္း ရွဖန္ တံု႔ဆိုင္းသြားသည္။
" Ah...ရွင္ မမွတ္မိဘူးလား? "အန္အန္း ရုတ္တရက္ ထရယ္ေလသည္။
" ဘာကိုလည္း? "
" တစ္လကူးေျပာင္းအစီအစဉ္က ၿပီးသြားၿပီေလ။ကြၽန္မ ဒီေန ့ည အေမရိကကို ျပန္ေတာ့မွာ "
ရွဖန္ ထိတ္လန႔္သြားၿပီး အနည္းငယ္ ကသိကေအာက္ျဖစ္ဟန္ျဖင့္ အန္အန္းကို လွမ္းၾကၫ့္လာသည္။
ေဆးရံု ပန္းၿခံသည္ လမ္းေလ်ွာက္ေနသၫ့္ လူနာမ်ားႏွင့္အတူ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းသၫ့္ ပန္းမ်ားျဖင့္ ျပၫ့္ႏွက္ေနသည္။အန္အန္း ထိုျမင္ကြင္းကို ၾကၫ့္ရင္း ညည္းၫူလိုက္သည္။" ရွင္က ကြၽန္မထက္ ၂ႏွစ္ေစာျပီးေတာ့ ဘြဲ႔ရၿပီးတဲ့အျပင္ ဒီေဆးရံုကို ဘြဲ႔ရၿပီးၿပီးခ်င္း ေရာက္လာခဲ့တယ္ "
" အင္း "ရွဖန္ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။
" ဒါေပမယ့္ ဒါက ဒီပန္းၿခံတစ္ဝိုက္ လမ္းေလ်ွာက္ဖူးတာေတာ့ ပထမဆံုးအႀကိမ္ပဲ "အန္အန္း ျပန္လည္ေတြးေတာေနေလသည္။
" မင္း internဆင္းတုန္းက မင္းကိုေတြ ့ဖို႔ ငါကပဲအမ်ားဆံုး ေရာက္လာခဲ့တာေလ "ရွဖန္ အနည္းငယ္စဉ္းစားၿပီးမွ ေျပာလိုက္သည္။
" အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက ကြၽန္မတို႔အားလံုး အလုပ္ရႈပ္ေနၾကပံုရတယ္။ကြ်န္မတို ့ဘယ္တုန္းက ရုပ္ရွင္တူတူၾကၫ့္ခဲ့လည္းဆိုတာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး "
အန္အန္းသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ေသာအရာမ်ားအား ရုတ္တရက္ ေျပာဆိုလာသည္ကို ရွဖန္မသိေသာေၾကာင့္ ေလ်ွာက္ေနသၫ့္ ေျခလွမ္းမ်ားေပၚ၌သာ အာရံုထား၍ တိတ္တဆိတ္သာ ေနလိုက္သည္။
" ရွင္က ကြၽန္မအပိုင္လို႔ပဲ အၿမဲမွတ္ယူစဉ္းစားထားတဲ့အတြက္ တျခားကြၽန္မမပိုင္ေသးတဲ့အရာေတြေပၚမွာပဲ ကြၽန္မ ပိုၿပီးအာရံုစိုက္ထားခဲ့တယ္။ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မမွာ မရိွေသးတဲ့အရာေတြေနာက္ လိုက္ေနရင္းနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ၿပီးေတာ့ မေတာ္တဆ ရွင့္ကို ဆံုးရႉံးလိုက္ရၿပီ "
" အန္အန္း "
" မစိုးရိမ္ပါနဲ႔...ကြၽန္မ ဒီလိုေတြေျပာတာကလည္း ဘာအဓိပၸာယ္မွ မရိွပါဘူး "အန္အန္း လွၫ့္လာျပီး ရွဖန္၏မ်က္လံုးမ်ားကို ၾကၫ့္လိုက္သည္။" အဲ့ဒီေန ့တုန္းက lockerနားေလးမွာ ရွင္ ယြီသံုကို ဖုန္းေခၚေနတာ ၾကားလိုက္တယ္ "
" ကြၽန္မတို႔ အခ်ိန္အၾကာႀကီး အတူတူရိွခဲ့ၾကေတာ့ ကြၽန္မ ရွင့္အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိတယ္လို႔ အၿမဲေတြးခဲ့မိတယ္...အဲ့ဒီအခ်ိန္ မတိုင္ခင္အထိ... "အန္းအန္း ေခါင္းငံု႔သြားသည္။" ရွင့္အတြက္ ကြၽန္မထက္ သူက ပိုသင့္ေတာ္တယ္လို႔ ကြၽန္မထင္တယ္ "
" အန္အန္း.. "ရွဖန္ေျပာလိုက္သည္။" မင္းနဲ႔ ယြီသံုက လံုး၀ကြဲျပားတယ္ "
" အဲ့တာေၾကာင့္...သူက ကြၽန္မထက္ ပိုသင့္ေတာ္တယ္လို႔ "အန္အန္း သူမကိုယ္တိုင္ အဆံုးသတ္ကာ ေျပာဆိုလိုက္သည္။
ရွဖန္သည္ သူမအား မည္ကဲ့သို႔ ျပန္ေျဖရမည္မွန္းမသိေသာ္လည္း အန္အန္းက သူ၏အမူအရာကို ၾကၫ့္၍ သူ၏အေတြးတို႔ကို ေျပာဆိုသြားေလသည္။
အမွန္တကယ္၌ ယခုကာလမ်ားအတြင္းတြင္ အန္အန္းသည္လည္း ထိုအေၾကာင္းမ်ားကို အျပင္းအထန္စဉ္းစားေနခဲ့သည္။၎တို ့ႏွစ္ေယာက္သည္ ဆရာဝန္မ်ားျဖစ္ၾကသၫ့္အတြက္ ႏွစ္ေယာက္လံုးအလုပ္ရႈပ္ၾကသည္။dateလုပ္ရန္လည္း အလြန္အလုပ္ရႈပ္ၿပ္ီး ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ားကိုေတြ ့ဆံုရန္လည္း အလြန္အလုပ္ရႈပ္သည္။လက္ထပ္ရန္လည္း အလြန္အလုပ္ရႈပ္သည္။၎တို႔၏အခ်စ္မ်ားသည္လည္း အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ဆိုးဝါးယိုယြင္းလာေနသည္ကိုလည္း နားလည္နိုင္ရန္ အလြန္အလုပ္ရႈပ္သည္။
သူမ အရြယ္ေရာက္လာရန္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ႀကိဳးစားခဲ့ရၿပီး ရွဖန္ကို မဆံုရႈံးရန္အတြက္လည္း ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာရန္ အျပင္းအထန္ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရသည္။အဆံုးမွာေတာ့ ဒါေတြအားလံုးက ဘာအတြက္လည္း?သူရဲ့ေနာက္မွာ ၀င့္၀င့္ျကြားႂကြားနဲ႔ ေနႏိုင္ဖို႔လား?ဒါမွမဟုတ္ သူမရဲ့ကိုယ္ပိုင္ရည္မွန္းခ်က္ေတြေၾကာင့္လား?
" ကြၽန္မ ရွင့္ကို လက္စြပ္ ျပန္မေပးႏိုင္ဘူး "အန္အန္းက ရုတ္တရက္ ေျပာလာသည္။
" ဟင္? "သူမသည္ စိန္လက္စြပ္အေၾကာင္းေျပာေနသည္ကို ရွဖန္ သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
" ကြၽန္မ ဒါကို အမွတ္တရပစၥည္းတစ္ခုအျဖစ္ သိမ္းထားခ်င္လို႔။ကြၽန္မ ဒီလိုမ်ိဳး လူေကာင္းတစ္ေယာက္ကို လက္လႊတ္ဆံုရႈံးခဲ့ရပါလားဆိုၿပီး အမွတ္ရေစဖို႔ေလ "ရုတ္တရက္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖင့္ အန္အန္းရယ္လိုက္သည္။အရာအားလုံးကို လႊတ္ခ်ၿပီးသြားတဲ့ေနာက္မွာ ကိစၥေတြက ကိုယ္စိတ္ကူးထားသလိုမ်ိဳး ျဖစ္မလာဘူးဆိုတာ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္...
ရွဖန္ အန္အန္းအား ေပါ့ပါးသၫ့္အၿပံဳးျဖင့္ ၿပံဳးျပလိုက္သည္။
" ခြဲခြာတဲ့လက္ေဆာင္အေနနဲ႔ ကြၽန္မအတြက္ အႀကံေပးခ်င္တာမ်ား ရိွလား? "အန္အန္း စေနာက္၍ ေမးလိုက္သည္။
" အႀကံဉာဏ္? "ရွဖန္ အနည္းငယ္စဉ္းစားလိုက္ၿပီးေနာက္ အန္အန္းကို ေျပာလိုက္သည္။" တစ္စံုတစ္ေယာက္က မင္းကို တစ္ခါထက္ပိုၿပီး လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းလာရင္ေတာ့ မင္း အေသအခ်ာ စဉ္းစားေတြးေပးသင့္တယ္ "
အန္အန္းမွင္သက္သြားၿပီးေနာက္ အၿပံဳးႀကီးၿပံဳးလိုက္သည္။ရွဖန္လည္း ထိုအခါမွ သူ၏စကားသည္ အနည္းငယ္ရယ္စရာျဖစ္ေနသည္ကို သေဘာေပါက္သြားၿပီး ေခါင္းကိုကုတ္လိုက္သည္။၎တို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ေရာင္စံုပန္းပြင့္မ်ားအၾကား၌ရပ္၍ ေျပလည္သြားကာ စိတ္ႏွလံုးေပါ့ေပါ့ပါးပါးျဖင့္ ရယ္ေမာလိုက္ၾကသည္။
အန္အန္းျပန္လာရန္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွဖန္သိသျဖင့္ မည္သည့္အခ်ိန္၌ ျပန္လာမည္နည္းဟု မေမးေတာ့ေပ။သို႔ေသာ္ သူတို႔ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္ဆံုသၫ့္အခါတြင္မူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအျဖစ္ အခ်င္းခ်င္း ႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။
အသံလႊင့္ဌာနရိွ အသံသြင္းခန္းထဲ၌ ယြီသံုသည္ တိုက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္မႈ ၿပီးဆံုးသၫ့္အခါ သီခ်င္းထုတ္လႊင့္မႈကို ရပ္တန႔္လိုက္သည္။သူမ၏မ်က္နွာသည္ လန္းဆန္းတက္ႂကြေနၿပီး မ်က္၀န္းမ်ားမွာလည္း ေတာက္ပေနေလသည္။တက္ႂကြလန္းဆန္းသည့္ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုၿပီးသၫ့္ေနာက္ ေခၚဆိုလာသၫ့္ဖုန္းကို လက္ခံေျဖၾကားရန္ စီနီယာယြီက လက္ဟန္ေျခဟန္ျပလာသည္။
" ေကာင္းပါၿပီ...ဒါက ဒီေန ့ည ကြၽန္မတို႔ရဲ့ ေနာက္ဆံုး ဖုန္းေျဖၾကားမႈပါ။Mr.Strongလား...Ms.Beautifulလားဆိုတာေတာ့ ကြၽန္မ မသိေသးပါဘူး "
" Hello...Fish Jelly...hello! "ရွင္းလင္းသၫ့္ အမ်ိဳးသားအသံတစ္သံ ထြက္ေပၚလာသည္။
" Hello...hello "ယြီသံု ရယ္လိုက္သည္။" ရွင့္ရဲ့အသံကို နားေထာင္ရတာ ငယ္ေသးတဲ့ပံုပဲ "
" တကၠသိုလ္ စီနီယာအတန္းကပါ "Mr.Strongက ျပန္ေျဖလာသည္။
" ဘြဲ႔ယူရမယ့္ႏွစ္က စီနီယာတစ္ေယာက္လား?အလုပ္လုပ္ရတာ အခက္အခဲရိွလို႔လား? "
" လူသစ္စုေဆာင္းေရးအတြက္ အလုပ္တစ္ခုရွာခဲ့တာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာပါၿပီ "
" အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ လုပ္ငန္းမွာ ၀င္ေယာက္ႏိုင္တဲ့ စီနီယာတစ္ေယာက္ျဖစ္လို႔ တစ္ကယ္ဂုဏ္ယူပါတယ္..မင္းရဲ့ေက်ာင္းနဲ႔အရည္အခ်င္းက တစ္ကယ္ေကာင္းတာပဲ "ယြီသံု ခ်ီးမြမ္းလိုက္သည္။
" ေက်းဇူးပါဗ်ာ "ထိုအမ်ိဳးသား၏အသံ၌ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကျြခင္းမ်ား မရိွေပ။
" ဒါဆို ဒီေန ့ညမွာ ေျပာျပခ်င္တဲ့ဇာတ္လမ္းက ဘာျဖစ္မလည္းမသိဘူး? "
" ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူနဲ႔ ျပတ္ဆဲသင့္လားဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ သိခ်င္လို႔ပါ "Mr.Strongက တံု႔တံု႔ဆိုင္းဆိုင္းျဖင့္ ေမးလာသည္။
ယြီသံုလည္း မွင္သက္သြားၿပီးေနာက္ မွန္းဆ၍ ေမးလိုက္သည္။" မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ထားတဲ့ၿမိဳ႔ေတြက မတူလို႔လား? "
ဘြဲ႔ယူသၫ့္ရာသီသည္ အတြဲမ်ားျပတ္ဆဲၾကသၫ့္ ရာသီျဖစ္သည္။မေရမတြက္နိုင္သည့္ ရာသီမ်ားရိွေသာ္လည္း ထိုရာသီမွာ အမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။
" မဟုတ္ဘူး...ကြၽန္ေတာ္တို႔က တစ္ၿမိဳ႔တည္းမွာပဲ ရိွေနၾကမွာပါ " ယြီသံုေမးစရာမလိုဘဲ Mr.Strongက ဆက္ေျပာလာသည္။" ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန ့အိမ္ျပန္တဲ့အခ်ိန္ မိသားစုထဲက ပိုေအာင္ျမင္တဲ့ အႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ ့ခဲ့ၿပီေတာ့ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို တခ်ိဳ႕အရာေတြ ေျပာလာခဲ့တယ္ "
" ကြၽန္ေတာ္ရဲ့အနာဂတ္တက္လမ္းကို အေထာက္အကူမျဖစ္လို႔ အခုခ်ိန္မွာ ရည္းစားမထားသင့္ဘူးလို႔ သူကေျပာတယ္။ျပီးေတာ့ သူရဲ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့ ေရွာင္ဟဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပတယ္။ေရွာင္ဟဲ့က ႏိုင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ေနတဲ့ အရမ္းေတာ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီးေတာ့ သူျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ အခ်က္အခ်ာလုပ္ငန္းတစ္ခုဆီမွာ အရမ္းေကာင္းတဲ့ အလုပ္တစ္ခု ရလာခဲ့တယ္။သူရဲ့ ပညာအရည္အခ်င္းရယ္၊စြမ္းရည္ေတြရယ္၊ရုပ္ေခ်ာတာရယ္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ သူက ေခါင္းေဆာင္စီနီယာေတြရဲ့ အာရံုအစိုက္ခံရတာေပါ့ "
" ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ မိန္းမေတြက သူ႔ကို__ singleလား?ရည္းစားရိွလား?သူတို႔ရဲ့သမီးေတြ၊တူမေတြနဲ ့မိတ္ဆက္ေပးရမလား? __ဆိုျပီး ေမးလာၾကေပမယ့္ ေရွာင္ဟဲ့မွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာေအာင္ တြဲလာခဲ့တဲ့သူရိွတယ္။
" သူရဲ့ခ်စ္သူက သာမန္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ပါပဲ။သူ(မ)မွာ ေထြေထြထူးထူးအရည္အေသြးမရိွသလို တျခားေထြးေထြထူးထူး မေကာင္းတာလည္း မရိွဘူး။ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္ဟဲ့က သူမနဲ႔ မျပတ္ဆဲႏိုင္ခဲ့ဘူးတဲ့။သိပ္မၾကာခင္ သူလိုပဲ အရည္အခ်င္းရိွ၊ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာျပီး singleျဖစ္ေနတာပဲကြဲျပားတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္က သူတို႔ရဲ့ဌာနကို ေရာက္လာခဲ့တယ္ "
" အဲ့လိုနဲ႔ စီနီယာရဲ့ဇနီးက အဲ့ဒီတစ္ေယာက္ကို ငယ္ရြယ္၊ေခ်ာေမာ၊ပညာတတ္တဲ့ မိသားစုေကာင္းေကာင္းထဲက အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္။အဲ့ဒီလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္က အဲ့ဒီမိန္းကေလးနဲ႔ ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပဲ ခ်စ္ကြၽမ္းဝင္သြားခဲ့ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္တိုတြင္းမွာပဲ လက္ထပ္လိုက္တာေပါ့။အဲ့ဒီေနာက္မွာ သူက ကားေတြ...အိမ္ေတြနဲ႔ အဆင့္ျမင့္သြားခဲ့ၿပီးေတာ့...သူ႔ကို အေတာင္ပံ တတ္ေပးလိုက္သလိုပဲတဲ့... "
" ေရွာင္ဟဲ့ကေတာ့ ေခ်းေငြယူၿပီးေတာ့ ၆၀စတုန္းမီတာရိွတဲ့အခန္းေလးထဲမွာ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔ ေနရတယ္ "Mr.Strongက ဆက္ေျပာလာသည္။" ေရွာင္ဟဲ့ ေနာင္တမရဘူးလားလို႔ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုထဲက တစ္ေယာက္ကေမးလာေတာ့ သူေျပာတာ ေနာင္တရခဲ့တယ္တဲ့... "
" သူက အဲ့ဒီဇာတ္လမ္းကို ေျပာၿပီးသြားေတာ့ အနာဂတ္မွာ ဒီလိုတူညီတဲ့အေျခအေနမ်ိဳး ကြၽန္ေတာ္ ႀကံဳေတြ ့လာခဲ့ရင္ ပိုေကာင္းတဲ့မိန္းကေလးနဲ႔ ေတြ ့ဆံုသင့္တယ္လို႔ သူကေျပာတယ္။အဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က လံုး၀မေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တကၠသိုလ္ၿပီးရင္ အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာကို ကြၽန္ေတာ္နဲ႔အတူ သယ္မသြားသင့္ဘူးလားလို႔ပါ "
" ကြၽန္ေတာ္ နည္းနည္းစိတ္ရႈပ္လာတယ္။ဘ၀က အဲ့ဒီလိုမ်ိဳး အႏုစိတ္တြက္ခ်က္ဖို႔လိုလို႔လား?ကြၽန္ေတာ္ရဲ့အစ္ကိုေျပာတာကို ယံုၾကည္သင့္လား?ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူရဲ့အလုပ္အကိုင္ကလည္းေကာင္းျပီးေတာ့ လွပတင့္တယ္တဲ့ဇနီးလည္းရိွေနတဲ့အျပင္ အရမ္းေအာင္ျမင္ေနလို႔ေလ "
ယြီသံုမ်က္ခံုးမ်ားကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး သူမ၏မ်က္နွာသည္ အနည္းငယ္တြန႔္ဆုတ္သြားသည္။" မင္းအစ္ကိုရဲ့အေတြးေတြက မွန္သလားဆိုၿပီး စိတ္ရႈပ္ေနတာလား? ... ဒါမွမဟုတ္ ... လမ္းခြဲသင့္လားဆိုၿပီး စိတ္ရႈပ္ေနတာလား? "
" ကြဲျပားမႈရိွလို႔လား? "Mr.Strongက ေမးလာသည္။
" လူတိုင္းလူတိုင္းက ဘ၀မွာ ေရြးခ်ယ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ၾကၿပီးေတာ့ အဆံုးသတ္မွာေတာ့ အဲ့ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ပဲ ကြၽန္မတို႔ ေနထိုင္ၾကရတာေလ။ဒါေပမယ့္ လမ္းခြဲရမလား၊မခြဲရမလားဆျိုပီး တုန႔္ဆိုင္းေနတယ္လို ့ရွင္ေျပာလာတဲ့အခ်ိန္ ရွင္ရဲ့နက္နဲတဲ့ႏွလံုးသားထဲမွာ လမ္းခြဲဖို႔အတြက္ ဆံုးျဖတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီေလ "
" မဟုတ္ပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ကို တြန႔္ဆုတ္ေနတာပါ "
Mr.Strongသည္ အက်ဉ္းအၾကပ္ထဲ၌ ေရာက္ေနေလသည္။" တစ္ခါတစ္ေလ campusထဲမွာ လမ္းေလ်ွာက္ရင္း သူ(မ)အေၾကာင္းကိုေတြးမိရင္ ပန္းပြင့္ေလးေတြရဲ့ေမႊးရနံ႔တစ္ခုလိုပဲ "
" ဒါေပမယ့္ ပိုေကာင္း၊ပိုလျွပီး ပိုေမႊးတဲ့ ပန္းေတြကလည္း ရိွေနျပန္ေရာျဖစ္ေနတယ္ "ယြီသံုက ကရုဏာသက္စြာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
" မင္း သူနဲ႔ လမ္းခြဲသင့္တယ္။မင္းတို ့ႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဒီထက္ပိုၿပီး မလိုက္ဖက္ေတာ့ဘူး "ယြီသံု၏အသံမွာ ခံစားခ်က္ျပင္းထန္ေနသၫ့္အသံမ်ိဳးျဖစ္သည္။" မင္းက လံုး၀ကိုမေကာင္းတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္မလာခင္ေပါ့ "
" ကြၽန္ေတာ္က မေကာင္းတဲ့လူလား? "Mr.Strong၏အသံမွာ ထိတ္လန႔္ေခ်ာက္ခ်ားေနေလသည္။
" မင္းက မေကာင္းတဲ့လူ မဟုတ္ပါဘူး...ျပတ္သားတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ ရိွတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ "ထို႔ေနာက္ ဖုန္းမခ်ခင္ ယြီသံု ေနာက္ဆံုးက်န္ေနသည့္စာေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္သည္။" ရွင္ေအာင္ျမင္ပါေစလို႔ ကြၽန္မဆုေတာင္းပါတယ္! "
သူမတို႔ရဲ့လူမႈပတ္၀န္းက်င္က ဆင္းရဲသူေတြကိုေလွာင္ရယ္ၾကတဲ့ လူမႈပတ္၀န္းက်င္အျဖစ္ ဘယ္တုန္းက ေျပာင္းလဲသြားခဲ့လည္းဆိုတာ ယြီသံုမသိေတာ့ဘူး။ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျခားသူေတြရဲ့စံသတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဘာလို႔ ႏိႈင္းယွဉ္ၾကလည္းဆိုတာလည္း သူမ မသိေတာ့ဘူး။အခ်စ္ဆိုတာကိုလည္း မိသားစုရဲ့ေနာက္ခံနဲ႔ ဘာလို႔တိုင္းတာလာၾကလည္းဆိုတာကိုလည္း မသိေတာ့ဘူး။
လူေတြလုပ္ခဲ့တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိုင္းက ေကာင္းက်ိဳးကိုပဲ ေရွးရႈေနၾကတယ္!
မင္းက ရိုးစင္းၿပီ ငယ္ရြယ္တဲ့အခ်ိန္မွာဆိုရင္ ဘယ္လို လက္တြဲေဖာ္မ်ိဳးကို သေဘာက်မွာလည္း?
သူမဆိုရင္ေရာ ဘယ္လိုလည္း?ငါ ပထမဦးစားေပးအေနနဲ႔ ရွဖန္ကို ဘာလို႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလည္း?
" မင္း ဘာေတြ ေတြးေနတာလည္း? "ေခါင္းအံုးေပၚ၌ မွီထိုင္ရင္း ယြီသံုကို ေပြ ့ဖက္ကာ ရွဖန္ေမးလာသည္။
" ကြၽန္မတို႔ ပထမဆံုး စေတြ ့တုန္းက ကြၽန္မ ရွင့္ကို ဘာေမးခဲ့လည္းတာ ရွင္မွတ္မိေသးလား? "
" မင္းကိုလက္ထပ္ဖို႔ ေမးခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား? "ရွဖန္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ရယ္လိုက္သည္။
" မဟုတ္ဘူး...အဲ့တာမတိုင္ခင္မွာ ကြၽန္မ ရွင့္ကို ေမးခြန္းနည္းနည္းေမးခဲ့ေသးတယ္ေလ "ယြီသံု အမွတ္ရသြားသည္။
" အမ္... "ရွဖန္ ျပန္မွတ္မိရန္ ႀကိဳးစားေနသည္။" ကိုယ့္မွာ အိမ္အပိုင္ရိွလားလို႔ မင္းေမးခဲ့တယ္ ထင္တာပဲ "
" ကြၽန္မက အသံုးခ်တတ္တဲ့သူတစ္ေယာက္လို႔ ရွင္ထင္လား? "ယြီသံုေမးလိုက္သည္။" ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ရရွင့္မွာအိမ္ေၾကာင့္ ရွင့္ကိုေရြးခဲ့တာလို႔ ကြၽန္မေတြးမိလို႔ေလ "
" မင္းက ဟုတ္မေနပါဘူး! "ရွဖန္ ေခါင္းခါရမ္းလိုက္သည္။
" ရွင္ ကြၽန္မကို ဘာလို႔ ဒီေလာက္ယံုၾကည္တာလည္း? "ယြီသံု မ်က္ခံုးပင့္၍ ေမးလိုက္သည္။
" ဒါဆို ကိုယ့္မွာ အိမ္မရိွဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ေရာ မင္းက ကိုယ့္ကိုလက္ထပ္မွာလား? "
ဒါေပါ့!ရွဖန္၏အနာဂတ္ေအာင္ျမင္မွုမ်ားကို သိေနေလေသာေၾကာင့္ ယြီသံု စိတ္ထဲ၌ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေခါင္းၿငိမ့္ေနမိေလည္။
ဒါေပမယ့္ ရွင္ရဲ့ေအာင္ျမင္မႈေတြကိုသိလို႔ ရွင္လား..ရွင့္ရဲ့အနာဂတ္ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလားကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ သိမွာမဟုတ္ဘူး။
" ေျဖဖို႔ ခက္လို႔လား? "ရွဖန္ မ်က္ေမွာင္ႀကံဳ႔လိုက္သည္။
" ရွင့္မွာ အိမ္ရိွတာကို ကြၽန္မသိေနမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အေလးအနက္ေျဖလို႔ရမွာလည္း? "ယြီသံု စိတ္ပင္ပန္းသြားသည္။
ရွဖန္ ေခါင္းငံု႔လာၿပီး ႏွာေခါင္းျဖင့္ သူမကို ပြတ္သပ္ကာ ေမးလိုက္ျပန္သည္။" ဒါဆို ကိုယ္ရဲ့သုေတသနလုပ္ငန္းမွာ ပိုက္ဆံပိုလိုအပ္လို႔ အိမ္ကိုေရာင္းဖို႔ လိုတယ္ဆိုရင္ မင္း ကိုယ္နဲ႔ လမ္းခြဲမွာလား? "
ယြီသံု ေခါင္းခါရမ္းျပလိုက္သည္။" ရွင္ အိမ္ေရာင္းဖို႔မလိုပါဘူး...ကြၽန္မေငြရွာေပးႏိုင္ပါတယ္ "
" ဟား... "ရွဖန္ၿပံဳးၿပီး ကေလးဆန္စြာျဖင့္ အေလးအနက္ေျပာဆိုေနသၫ့္ ဇနီးျဖစ္သူကို နမ္းရႈံ႔လိုက္သည္။
လမ္းခြဲဖို႔အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရိွတယ္__အခ်စ္ေတြ ကုန္ဆံုးသြားတာရယ္..မွားယြင္းၿပီး ေတြ ့ဆံုခဲ့တာရယ္...ပိုၿပီးေကာင္းတဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈရိွလာတာရယ္...
အဲ့ဒီလိုပဲ အတူရိွရတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကလည္း မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရိွပါတယ္__ျမင္ျမင္ခ်င္း ခ်စ္မိတာရယ္...ႏွလံုးခုန္ေတြ ျမန္လာတာရယ္...ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ သင့္ေတာ္တဲ့သူကို ရွာေတြ ့လာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ေပါ့...
ဘ၀က မင္းရဲ့ၾကင္နာမႈေၾကာင့္လည္း ေခ်ာေမြ ့တဲ့လမ္းေၾကာင္းကို ေပးစြမ္းမွာမဟုတ္သလို လက္ေတြ ့အသံုးခ်ဝါဒေၾကာင့္လည္း ဆူးခင္းတဲ့လမ္းကို ဦးတည္ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
>>>>>
T.B.C
4.11.2021