{Unicode🌼}
... သုံးနှစ် သုံးမိုး...
ပိုးရမယ်တဲ့...။
***
မယားတောသူ🌿
ကိုယ့်အပိုင် မဟုတ်သော သာယာမှု
📱>>>
"ဘယ်လိုလဲ? Babe...။ Babeလူက ခွင့်ရက်ရှည် မပေးနိုင်ရင် အလုပ်ထွက်မယ်တဲ့...။ ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ??"
"ဟုတ်လား? သူက ဘယ်လို အကြောင်းပြချက်ပေးတါလဲ??"
"သူ့အတွက် အရမ်းအရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စရှိတယ်တဲ့...။ နောက်ပြီး အိမ်ထောင်ပြုပြီး အဲ့ဒီမှာပဲ နေမယ်ပြောတယ်..."
"ဟုတ်လား?? အိမ်ထောင်ပြုမယ်တဲ့လား??"
"ဟုတ်တယ်... မယူမဖြစ်မယ့် အခြေအနေလို့တော့ ပြောတယ်...။ Daddyလည်း မသိဘူးလေ... babeရဲ့...။ Babeကသာ သူ့ကို သဘောကျတယ်ဆိုပြီး ဖြစ်နေတာ...။ ဟိုက လက်တောင် ထပ်တော့မယ် ဆိုပါ့လား??"
"အဟင်း~~ မခနဲ့ပါနဲ့... Daddyရာ...။ Babeအကြိုက်ကိုလည်း သိရဲ့သားနဲ့...။ Babeက Innocence ချင်ယောင်ဆောင်တာကို အရမ်းသဘောကျတာလေ...။ Babeက မကြမ်းချင်ဘူး...။ ကံစီမံရာအတိုင်း ဆိုပြီး ရောချချင်တာ... နိုမို့ဆို Babeကို သူက မုန်းသွားမှာပေါ့..."
"ဟုတ်ပါပြီ... ကျားပေါက်ကလေးရယ်...။ အဲ့ဒီကိစ္စအသိပေးတါ...။ ဒီမှာ daddy Meetingက next 15 minutes လောက်ဆို စ,ပြီလေ...။ ဒါပဲနော်...။ အဆင်ပြေပြေနေ...။ ညကျ Babeအတွက် အထူးပြင်ဆင်ထားရဦးမလား??"
"No... babe နေမကောင်းချင်သလို ဖြစ်နေတယ်...။ ဒီလိုလုပ်လေ... Babe လာမယ်ဆို ဖုန်းကြိုဆက်မယ်..."
"Ok ကွာ...။ ဒါနဲ့ Daddy... Babeရဲ့ အရာရာတိုင်းကို လွမ်းနေပြီနော်...။ နောက်ပြီး Daddy... babeကို လိုက်လျောသင့်သမျှ လိုက်လျောခဲ့ပြီးပြီ...။.တကယ်ဆို Daddyတို့ Companyက အသက်မပြည့်တဲ့သူ မပြောနဲ့ အရည်အချင်း ၊ အတွေ့အကြုံမရှိရင် မခေါ်တာ များတယ်နော်...။ နောက်ပြီး သူ့ကို လစာ အများကြီး ပေးထါးတယ် ဆိုတာကလည်း Babe မျက်နှာကြောင့်....."
"သိပါတယ်... Daddy...။ Babe နေကောင်းရင် ဖုန်းပြန်ဆက်လိုက်ပါ့မယ်...။ အခုတော့ အနားယူပါရစေဦးနော်..."
"ဟုတ်ပြီ... ဒါနဲ့ Daddyဆီက တောင်းဆိုတာ တစ်ခုခုရှိသေးလား??"
"ရတယ်... အားလုံး Statusက အပြည့်ပဲ...။ Daddy ....Meetingရှိတယ်ဆို...။ နောက်မှ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်လေ..."
"ဟက်! Babeက စကားကြော ဖြတ်ချတယ် နေရာမှာ ဆရာကြီးနော်...။ ဘာလဲ? Daddyကို မလိုချင်တော့ဘူးလား?? Daddyမှာ Babe တစ်ယောက်တည်း ရှိတာ..."
"ဟာ... တစ်ခြားလူ ပြောရင် ယုံဦးမယ်.... Mr Joeအမည်ခံ ဦးအောင်နိုင်သူ....။ ဒါဆို ဋီကာ Surname ခံယူထားတဲ့ လူမျိုးခြားမလေးကရော?? Daddyမှာ ပေါတယ်ဆိုတာ Babe သိပြီသား...။ ဒါကြောင့် ဟာသတွေ သိပ်မလုပ်နဲ့ကွာ...။ မရယ်ရဘူး... "
"ဟုတ်ပါပြီ... Babeရယ်...။ ဒါပေမယ့် ကိုယ့်မှာ Long termအနေနဲ့ အမ်းတာဆိုလို့ Babeတစ်ယောက်တည်း ရှိတာနော်...။ နောက်ပြီး Babeကိုက ကိုယ်တိုင် မွေးစားထားတာလေ..."
"ဘာလဲ?? မွေးစားတယ် ဟုတ်လား?? တစ်သက်လုံး မွေးလာတဲ့ ကြက်၊ တစ်ခါတည်းနဲ့ ရိုက်သတ်စား....တဲ့...။ စကားပုံ ရှိတယ် Daddyရဲ့...။ လူတိုင်းက မျှော်လင့်ချက်ရှိလို့ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံကြတာလေ...။ အိမ်က အဖေနဲ့အမေတောင် - တော်ပြီ...။ Babe ဖုန်းပြန်ဆက်မယ်...။ "
"Ok... အနားယူတော့ babe..."
"See you later~~ Daddy..."
တစ်ဖက်က ဖုန်းကို ချလိုက်ပြီး နောက်မှာတော့ ဖုန်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသည်...။ ထို့နောက် ဒူးနှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ယှက်ပိုက်လိုက်ပြီး ခေါင်းကို ငုံ့ကာ.....။
' .. အကြွေးတွေ ပြန်မချေနိုင်ဘူးဆိုရင်... ကျွန်တော်တို့ ခင်ဗျားတို့ နှစ်ယောက်လုံး အသက်အန္တရာယ် ရှိတယ် ဆိုတာ သတိထားပေးပါ...'
'မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ... မလုပ်ပါနဲ့...။ ကျွန်တော်တို့မှာ တကယ် ပေးစရာ မရှိသေးလို့ပါ...။ ကျွန်တော် မဖြစ် ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့....'
'နောက်ထပ် တစ်နှစ်လောက် စောင့်ပါဦးလား? မရတော့ဘူး...။ ဟိုမှာ ဘိုးတော်က နိုင်ငံခြားကနေ နောက်တစ်ပတ်ထဲ လာလိမ့်မယ်...။ ခင်ဗျားဆီကအရေအတွက်အားလုံး လိုချင်တယ်တဲ့...။ အဲ့လိုမှ မရရင်တော့ ခင်ဗျားတို့ အသက် ဘာဖြစ်မလဲ? အာမ မခံနိုင်သေးဘူး...။ ဥပဒေဘေါင်အတွင်းတွေ နားမလည်ဘူးနော်...။ ခင်ဗျားတို့စားထားတာက Organicလွတ်တဲ့ အသီးအရွက်တွေ မဟုတ်ဘူး...'
'ဒါပေမယ့်... အရင်တစ်ခါ ချထားတဲ့ အထုပ်တွေက ပိုက်ဆံ အကြပ်အတည်း...'
'အဲ့ဒါ ခင်ဗျားတို့ ကိစ္စလေ...။ ကျုပ်တို့နဲ့မှ မဆိုင်တာ...။ အဲ့ဒါ ဘိုးတော်လာမှပြော...။ ဟိုက ဆုပေး ဒဏ်ပေး စနစ်ကို အရမ်းသဘောကျတာနော်...။ ကဲ... ကျွန်တော်တို့ သွားမယ်...'
ထို့နောက် အကြပ်ရိုက်နေသည့် မိဘနှစ်ပါး၏ ပုံရိပ်...။ သူတို့ပြောနေသည့် တစ်စုံတစ်ရာကို ကျွန်တော်လည်း သေချာမသိခဲ့...။ ထိုအချိန်က မိုးကုတ်မှာ ကျွန်တော် စားလို့ အကောင်းဆုံးက ပွဲတော်ချိန်မှ တကူးတက ရရှိတတ်သည့် အာတာပူစီမုန့်...။ မိဘနှစ်ပါး မျက်နှာမကောင်းတာကို သိပေမယ့် ဘာအတွက်ကြောင့်မှန်း ကျွန်တော် မသိတော့....။ ထို့နောက် Mr Joeဆီ ရောက်ပြီးမှပဲ ကျွန်တော်က အဖေတို့ ချခဲ့တဲ့ ဆေးကျွေးအတွက် လဲလှယ်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်တဲ့....။
ထိုအချိန်ကတည်းက လောကကြီးကို ကျွန်တော် စိတ်နာခဲ့သည်...။ Mr Joeက ကျွန်တော့်ကို လိုလေသေးမရှိ ထိန်းသိမ်းစောင့်ရှောက်ခဲ့ပေမယ့် သူက Sexကိစ္စအတွက် ရည်ရွယ်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ရေလောင်းခဲ့တာ....။ ဘယ်လောက်မက်မောစွာပဲ ရှိနေနေ အချိန်တန်ရင် ရိုးအီသွားမှာပဲလေ...။ အဲဒီအချိန်ကျ ကျွန်တော် မက်မောနေတဲ့ ဒီအဆောင်အယောင်တွေက ခဏချင်းဆိုသလို ကျွန်တော့်ကို စွန့်ခွာသွားမှာ....။ အဲ့ဒီအချိန်ကျ ကျွန်တော့်ဘဝက တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်လောက်တောင် အဆင့်ရှိပါ့မလား??
ဒီလိုမွန်းကြပ်မှုများစွာနဲ့ ရင့်ကျက်ဖို့ ကြိုးစားနေရင်းမှ ကျွန်တော် မိုးကုတ်ကို ကျောင်းသွားတတ်ဖို့ ထုံးစံအတိုင်း ခွင့်ပြုချက်ဖြင့်...။ အရင်ကျောင်းတိုင်းလိုလို အနိုင်ကျင့်မှုများဖြင့် ပြဿနာတက်ခဲ့ပေမယ့် အဲ့ဒီကျောင်းမှာတော့ ကျွန်တော်ဟာ သာမန်အတိုင်းလိုပဲ...။ ဒီ့ထက်ပိုပြီး ကျွန်တော့်အတွက် ကံကောင်းချင်တာက ကျွန်တော် နစ်မြောနေတဲ့ ထိုဘဝကြီးက လွတ်မြောက်ခဲ့တဲ့ တစ်နေ့မှာ ကျွန်တော့်အဓိပ္ပါယ်မရှိသလို ခံစားရတော့မှာ မဟုတ်ဘူး...။
ကျွန်တော် တဖြည်းဖြည်း ရုန်းထွက်ရမှာ မကြောက်တော့ဘူး...။ သူ့အတွက်ကြောင့်ပင်... သူနဲ့သာ ဆိုလျှင်.... ထိုသို့သော အတွေးများက ကျွန်တော့်အတွက် ဋီကာရှိမှ ဖြစ်မည်...။ နောက်ပြီး အမြဲတမ်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနဲ့ ဘောက်ဆတ်ဆတ် ၊ ယောကျာ်းပီပီသသ တိုပြတ်ပြတ် ပြောတတ်သည့် သူ့အမူအရာများကြောင့် ပိုသဘောကျမိသည်.....။ ထို့ကြောင့်ပင်....။
VC>>>
"ရွာဘက်က အခြေအနေရော??"
"ဘာမှတော့ ထူးထူးခြားခြား ဖြစ်မလာသေးပါဘူး... ဆရာ...။ ဒါပေမယ့် ဆရာ့လူ ဋီကာနဲ့က ဒီရက်ပိုင်း မတွေ့ဖြစ်ဘူး နေမယ်...."
"အင်း... တစ်ခုလောက် မေးချင်လို့..."
"ဟုတ်ကဲ့ ပြောပါ ဆရာ..."
"မင်းတို့နယ်ဘက်မှာ မယူမဖြစ်တဲ့ အခြေအနေဆိုတာ ရှိလား?? ချစ်သူရည်းစား အနေအထားနဲ့လေ..."
"အဲ့ဒါကတော့ ဒီအတိုင်း သမရိုးကျ အမျိုးသမီးဘက်က နစ်နာသွားတဲ့အခါတိုင်း တာဝန်ယူတဲ့ မယူမဖြစ် အခြေအနေက ထုံးစံအတိုင်းပဲ ရှိပါတယ်..."
"မဟုတ်ဘူး... အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီး ဆက်ဆံရေးမဟုတ်ဘဲ... ဒီအတိုင်း ယောကျာ်းလေးနှစ်ယောက်ဆိုရင်ရော??"
"အဲ့ဒီအခြေအနေက ဒီ့ဘက်မှ ရှားတယ် ဆရာ..။ အလှဘွဲ့ ရထားတဲ့ ယောကျာ်းလေးတွေ အတွက်ပဲ သတ်မှတ်ထားတဲ့ စည်းကမ်းက သူတို့အတွက် မယူမဖြစ် အခြေအနေဆိုတာ သူတို့ ဟိုကိစ္စဖြစ်ပြီးသားမျိုး...။ သူတို့က ပိုပြီး စည်းကမ်းတွေ ရှိတယ်...။ သူတို့က ရွာရဲ့ ကျက်သရေ၊ ဂုဏ်ပုဒ်တွေပါ ပါလို့ အထူးဂရုစိုက်ရတယ်...။ သူတို့ တစ်ချက်မှားလိုက်တာနဲ့... ရွာကကပ်ဆိုက်တော့တာပဲ....။"
"သြော်... အဲ့ဒီလိုလား?? ဒါနဲ့ ဒဂ်ါးကိစ္စကရော... သူ့အဘ သိသွားတယ် မလား??"
"ဟာ... သိအောင် ပြောလိုက်တာပေါ့ ဆရာရယ်...။ အဲ့ဒီနေ့က အလှဘွဲ့ ရထားတဲ့ တစ်ယောက်က တော်တော်လေး ထုနှက်ခံလိုက်ရတယ် ဆိုပဲ..."
"ဒါဆို... မင်းဆရာနဲ့ သူ့ကို အမြန်ဆုံး လက်ထပ်စေချင်တယ် မလား??"
"ဒါပေါ့ ဆရာရယ်...။ အဲ့ဒီအချိန်ကျ ရှဥ့်လည်းလျှောက်သာ၊ ပျားလည်း စွဲသာပေါ့...။ ကျွန်တော့်ဘက်က ကျွန်တော်တို့ ဆရာနဲ့ ဆရာကြိတ်ကြွေနေတဲ့ ရွာရဲ့ အလှဘွဲ့ရတဲ့ သူကိုလည်း ရွာသားအချင်းချင်း ပေးစါးနိုင်မယ်...။ ဆရာ့အတွက်လည်း အဲ့ဒီမြို့သားနဲ့က အဆင်ပြေနိုင်မယ်လေ...။ ဆရာက အဲ့ဒီအလှလေးကို ရမှ ဖြစ်မှ... သူတော်တော်ကြိုက်တာ...."
"ကောင်းပြီ...။ ဒါဆိုရင် သူနဲ့ ဋီကာအကြောင်းကို အဘကို သွားပြီး အသိပေးလိုက်...။ နောက်ပြီး မင်းဆရာနဲ့လည်း အမြန်ဆုံး လက်ထပ်ပေးဖို့ စေ့ဆော်လိုက်လေ...။ မင်းကို ဒဂ်ါးလိုမျိုး နောက်ထပ် လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုကို ပြောပြမယ်...."
"ဟာ... ဟုတ်ကဲ့...။ ဘာများလဲ?? ဆရာ.."
"အင်း... အဲ့ဒါက နောက်ဆုံးလက်နက်ဆိုတော့ နောက်မှပေါ့...။ အခုလောလောဆယ် အဘကို အသိပေးလိုက်...။ အဘသား ဥဒေါင်းပျိုနဲ့ မမရွှေရုပ်ပျို မတ်နဲ့က ရည်းစားတွေပါလို့...။ မမရွှေရုပ်ပျို မတ်က အိမ်ထောင်ရှိတဲ့သူလို့...။နောက်ပြီး ကိုစံဦးထိုက်နဲ့ ကိစ္စကိုလည်း အမြန်ဆုံး ဆောင်ရွက်စေချင်တယ်လို့...။ နိုမို့မှာ မဟုတ်ရင် မင်းတို့နယ်အတွက်လည်း မကောင်းဘူးလေ..."
"ဟာ... ဟုတ်တယ် ဆရာ...။ ဒါဆို ကျွန်တော် အခုပဲ အဘ့ကို အသိပေးလိုက်တော့မယ်...။ သတင်းကောင်းကိုသာ စောင့်နေပါ ဆရာ...."
"ကျေးဇူးတင်ပါတယ်...။ မင်း လုပ်နိုင်မယ်လို့လည်း ထင်ပါတယ်...။ ဒါဆို ဒီလောက်နဲ့ပဲပေါ့...။ နောက်မှ ဆက်ပြောမယ်လေ...။ ကိစ္စရှိရင် မင်း ငါ့ဆီ ဆက်သွယ်လို့ ရတယ်နော်...။ Lineပေါ်ကနေ စာပို့ထားလိုက်ပေါ့..."
"ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာ...။ ကျွန်တော် အကောင်းဆုံး လုပ်နိုင်အောင် ကြိုးစားပါ့မယ်..."
ထို့နောက် Vc ပြီးဆုံးသွားပြီဆိုတာနဲ့ မျက်နှာပေါ်မှ မျက်နှာဖုံးကို ချွတ်လိုက်မိတော့သည်...။ တကယ်တော့ ကျွန်တော် ဋီကာနဲ့ ဥဒေါင်းပျိုကို ကျောင်းတုန်းကတည်းက သိပ်ပြီး မသက်ာခဲ့...။ ထိုမသက်ာမှုကို အဆုံးသတ်ပေးလိုက်သည့် တစ်နေ့က ဥဒေါင်းပျိုတို့ ရွာမှာ သဲပုံစေတီပွဲ ကျင်းပသည့် နေ့ဖြစ်သည်.....။ ထိုနေ့က ကျွန်တော် သူ့အပေါ် မျှော်လင့်ချက်များက အရာမထင်တော့သလို....။ ထို့နောက် ထိုနယ်ကပင် ဥဒေါင်းပျိုကို မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည့် လူတစ်စုကို တွေ့ခဲ့ရသည်...။ထိုအထဲကမှ မိမိသားကောင်ဖြစ်မည့်သူကို ရွေးချယ်ခဲ့ပြီးသည့်နောက် ဇာတ်လမ်းကို ဒီအချိန်ထိ က,ခဲ့သည်.....။
ဖွံ့ဖြိုးမှုနှင့် ရင်ဘောင်မတန်းနိုင်သေးသည့် ဥဒေါင်းပျို အလိမ္မာ အရိုးခံလေးက နိုင်ငံခြားက သူနဲ့ ဆက်သွယ်ဖို့က Postal serviceတဲ့လား? ဇာတ်က ကျွန်တော် အလွယ်လေး ဝင်ပြီး ကနိုင်သည့် အနေအထားပင်....။ အစကတည်းက ကံကြမ္မာက ကျွန်တော့်ဘက်ကနေ မျက်နှာသာ ပေးခဲ့ပါသည်......။
အဆုံးရှုံး မခံနိုင်မှု....။
📱>>>
"ဗျာ?? အပျိုလေးက အဘပြောတဲ့ စကားကို လက်ခံလိုက်ပြီတဲ့လား? မရွှေရုပ်ပျို..."
"ဟုတ်တယ်...။ အဘက သေချာလေးကို ချော့ပြောသွားတာ...။ နောက်ပြီး မင်းနဲ့အကြောင်းကိုလည်း ဘယ်သူပြောလိုက်လို့ သိသွားလဲ မသိဘူး...။ နောက်ပြီး ဒဂ်ါးပြားက မင်းကို ဥ,က ပေးလိုက်တယ် ဆိုတာကို အလုံးစုံ သိနေတာ...။ မမအထင်တော့ ဒီကြားထဲက မင်းတို့နှစ်ယောက်အကြောင်း သိနေတဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်က မွှေနေပြီ ထင်တယ်....။"
"......."
ကျွန်တော်လည်း မမပြောသည့် ကြားထဲက တစ်စုံတစ်ယောက်ကို စဥ်းစားနေတာ အခုထက်ထိ မတွေးမိသေး...။
"ဥ,ကို ကယ်ပါ ဋီကာရယ်...။ သူက မင်းနဲ့ မှားထားမှန်းသာ သိရင် စံဦးထိုက်က သူ့ကို နှိပ်စက်မှာ...။ အဲ့ဒီအခါကျရင် ဥ, သိက္ခာတွေ အကုန်လုံး မြောင်းထဲ ရောက်ကုန်မှာ...။ စံဦးထိုက် နှိပ်စက်သမျှ ဥ,ခံရမှာ..."
"ကျွန်တော် အဲ့ဒီကို အခုချက်ချင်း လာခဲ့မယ် မမ..."
"နေဦး... လိုက်ခဲ့မယ်ဆိုတော့... မင်းက ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ??"
"မှားခဲ့တဲ့ အကြောင်းပြောပြီး ကျွန်တော် တာဝန်ယူမယ်လို့..."
"အာ... အဲ့ဒါက မဖြစ်လောက်ဘူး...။ အဘက မင်းက မလွတ်မလပ်ဆိုတာ သိနေတယ်...။ ပိုပြီး စိတ်ဆိုးသွားလိမ့်မယ်..."
"ဘာကို မလွတ်လပ်တာလဲ မမ..."
"မင်းမှာ နိုင်ငံခြားက အိမ်ထောင်ရှိတယ်ဆို..."
"ဗျာ??"
"ဟုတ်တယ်...။ လသားအရွယ် သမီးလေးတစ်ယောက်တောင် ရှိတယ်ဆို...။ ဘာတဲ့ မင်းမိန်းမရဲ့ နာမည်က Jessica Tikarဆိုလား? မင်းနာမည်ကိုတောင် Surname ယူထားတယ်..."
"Jessica Tikar ဟုတ်လား မမ...။ အဲ့ဒါ... အဲ့ဒါ မမ ဘယ်ကသိလဲ??"
"မမကို ဥ, ပြောတာပဲ...။ သူ့ဆီမှာ မင်းတို့ တွဲရိုက်ထားတဲ့ မိသားစုဓာတ်ပုံနဲ့ မင်းကလေးကို ပိုင်ဆိုင်ကြောင်း စာချုပ်တွေ..."
"ဟာ... မဟုတ်ဘူး... မမ...။ အဲ့ဒါ အဲ့လိုမျိုး မဟုတ်ဘူး...။ Surnameတပ်ခဲ့တယ် ဆိုပေမယ့် အဲ့ဒီအစ်မက နိုင်ငံခြားက Companyက လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက် ဖြစ်နေလို့ သူအကယအညီတောင်းတာကို ကူညီခဲ့တာ...။ သူ့အမေက Mental Disorderဖြစ်နေလို့ သူ့ကလေးအတွက် အဖေမရှိဘူးတဲ့ အခြေအနေက ရောဂါတက်စေနိုင်လို့...။ အဲ့ဒီ Jessica ရဲ့ အမေကလည်း ခင်ပွန်းတာဝန်မယူဘဲ Jessicaကို မွေးခဲ့တာ...။ အဲ့ဒါကြောင့် ကျွန်တော်...။ ကျွန်တော် တကယ် ဘယ်သူ့ကိုမှ မယူခဲ့ပါဘူး...။ နောက်ပြီး အဲ့ဒီဓာတ်ပုံက Jessica ရဲ့ အမေဆီကိုပဲ ပို့ခဲ့တာ...။ အဲ့ဒါက ဘယ်လို အပျိုလေးဆီ..."
"အေး... အဲ့ဒါပဲ...။ ဥ,က မလွန်ဆန်နိုင် ဖြစ်နေတာ...။ မင်းသာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်ရှိရင် လွန်ဆန်ဖို့ သူ,ရဲပေမယ့် တကယ်လို့ မင်းမှာသာ မလွတ်ခဲ့ရင် သူ့ဘက်က နောက်ဆုတ်ရမယ့် စည်းဘောင်တွေ ရှိတယ်...။ နောက်ပြီး စည်းတွေဖျက်ပြီး ဇွတ်တိုးမယ် ဆိုရင်လည်း အဘက သူ့ကို နှင်လွှတ်မှာလေ...။ အဲ့ဒီအခါကျ ဥ,က တကယ်ကို အဆင်မပြေတော့ဘူး..."
"အဲ့... အဲ့ဒါကြောင့် အပျိုလေးက ကျွန်တော့်ကို_"
"ဟုတ်တယ်... မင်းကို သစ္စာရှိရှိ သူ အမြဲတမ်း စောင့်တယ်....။ အဲ့ဒီပုံ သူ့ဆီ ရောက်လာတဲ့ နေ့ကဆို သူ့ခမျာ တမှိုင်မှိုင် တတွေတွေနဲ့...။ ဒါတောင် မင်းကို မရဲတရဲ မျှော်လင့်ပြီး ကိုစံဦးထိုက် ကိစ္စကို အတော်ကြာတဲ့အထိ ငြင်းခဲ့တာ...။ နိုမို့ဆို... သူသာ လက်ခံရင် ပိုဆိုးမယ်...။ အပျိုလေးသာ ချက်ချင်းလက်ခံခဲ့ရင် မင်းတောင် သိလိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး...."
"အပျိုလေးက... ကျွန်တော့်ကို အဲ့ဒီအချိန်အထိ စောင့်နေခဲ့တာလား?? ဒါ...ဒါကို ကျွန်တော်က အပျိုလေးကို_ ဟာ... မမရယ်... ကျွန်တော် အမှားကြီးကို မှားခဲ့တာ...။ ဒါကြောင့်... "
"ကဲပါ ဒါကြောင့်တွေ မလုပ်နဲ့တော့...။ အပျိုလေးကို ဒီညနေ ခေါ်ထုတ်လာမယ်...။ မင်း ရွာထိပ်က စောင့်နေလေ...။"
"ဒါပေမယ့် အပျိုလေးက အဘကို မလွန်ဆန်နိုင်တာ သိရက်သားနဲ့...။ သူလိုက်ပါ့မလား?? သူမလိုက်ချင်တာကြီးကို ကျွန်တော်က ဇွတ်ခိုးယူသွားရင် သူက ကျွန်တော့်ကို..."
"အေးဟေ့... ကွဲကြ.. ငါ စိတ်မရှည်တော့ဘူး..."
"ကျွန်တော် လာခဲ့မယ် မမ..."
သုံးနှစ်သုံးမိုး.... ပိုး...။
ညနေ ၅နာရီ...။
ကျွန်တော်လည်း အပြင်က ရာသီဥတုအခြေအနေကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ရွာအပြင်လမ်းမှ အပျိုလေးကို စောင့်နေမိသည်...။ ထန်းပင်ထန်းတောများဖြင့် မှိုင်းညှို့ညှို့ အပျိုလေးတို့ ရွာကို မျှော်ငေးကြည့်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ရင်ထဲ တထိတ်ထိတ်နဲ့ပင်... အပျိုလေး လာပါ့မလားဟု....။
ထို့နောက် မကြာခင်ပင် ရွာအပြင်လမ်းသို့ လျှောက်လာသော အပျိုလေးနဲ့ တူသည့် ပုံရိပ်တစ်ခုကြောင့် ကျွန်တော်လည်း ကားတံခါးဘေး၌ ခပ်မတ်မတ်ရပ်ကာ မျှော်ငေးလိုက်သည်....။ ထို့နောက် တဖြည်းဖြည်း နီးကပ်လာပြီး ပီပြင်လာသော ပုံရိပ်က ကျွန်တော့်ကို ရင်အခုန်မြန်စေသည်....။
ဖြူနုနု ပုံရိပ်လေးက အပြာဖျော့ရောင် ရှပ်အကျီ်လက်တိုလေးနှင့်အတူ ပုဆိုးမီးခိုးရောင် အကွက်လေ...။ ညှိုးငယ်စွာနဲ့ပင် ခေါင်းကို ငုံ့လျက် ကျွန်တော့်ဆီသို့ မမရွှေရုပ်ပျိုနှင့်အတူ လျှောက်လာသည်...။ ကျွန်တော့်အနားရောက်တော့ ကျွန်တော်က သူ့ကို အကြည့်မလွှဲနိုင်အောင် ဖြစ်နေပေမယ့် သူကတော့ ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက်မျှ မော်ကြည့်လိုက်ပြီး ခေါင်းကို ပြန်ငုံ့သွားလေပြီ....။
"ဋီကာ... သွားတော့... သွား...။ အဘ ကိုင်းဘက် ခဏ သွားတယ်...။ ပြန်ရောက်တာနဲ့ ဥ,ကို မေးမှာ...။ ဥ,ကို ဒီရက်ပိုင်း မျက်ခြေပျက်ခံတာ မဟုတ်ဘူး... ။ သွား...သွားတော့..."
"ကျွန်တော် မလိုက်တော့ဘူး... မမ...။ "
"ဟမ်?"
"ဘယ်လို ပြောတာလဲ? ဥ..."
"ဟုတ်တယ်... အဘက အလုံးစုံ သိတာတောင် ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွှတ်တဲ့အပြင် ကိုစံဦးထိုက်နဲ့ လက်ထပ်ဖို့ တောင်းတောင်းပန်ပန် ပြောခဲ့တာ...။ တကယ်တော့ ကျွန်တော်က နယ်ဘက်က ဂုဏ်ဆောင်ဘွဲ့ ရထားတာလေ....။ အဘ မျက်နှာကို အိုးမည်းမသုတ်စေချင်တော့ဘူး..."
"အပျိုလေး...။ တကယ်ပဲ ငါနဲ့ ဝေးဖို့ စိတ်ကူးရှိနေတာလား? မင်းနဲ့ငါနဲ့က မှားခဲ့ကြပြီးပြီလေ...။ ငါနဲ့ပဲ-"
"ရတယ်... အဲ့ဒါ ငါ့အပိုင်းပါ နှိပ်စက်ခံရရင်လည်း ငါ့ထိုက်နဲ့ ငါ့ကံပဲ...။ အဘကို နောက်ထပ်မလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူး...။"
"ဟိုကောင်က မင်းကို တန်ဖိုးထားမယ် ထင်နေတာလား? အပျိုလေး..."
"အရေးမကြီးပါဘူး...။ တစ်စုံတစ်ယောက်တောင် ငါ အမှတ်တနိုးပေးထါးတဲ့ ဒဂ်ါးကိုတောင် လွှင့်ပစ်တာပဲ...။ အဲ့ဒီထက် အရေးကြီးတာ ငါ့ဘဝမှာ ဘာမှ မရှိတော့ဘူး....။"
"ကျစ်~~ အဲ့ဒါက_"
"ရွှေရုပ်ပျို သမီး အကျင့်ကောင်းတွေ တတ်နေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လား??"
သွားပြီ...။ မလှမ်းမကမ်း ရွာလမ်းထိပ်မှ အပြေးအလွှား လိုက်လာသော အဘ၊ သူနှင့်အတူ အမေက အဘလက်ကို ဆွဲပြီး ဒရောသောပါး လိုက်လာသည်....။ ကျွန်တော်လည်း ထိုပုံရိပ်ကို မြင်လေတော့ နံဘေးမှာ အေးစက်စွာ ရပ်နေသည့် အပျိုလေးကို ကြည့်ပြီး လက်သီးဆုပ်လိုက်မိသည်....။
"တောက်!!"
"လာ ဥ, အဘတို့ ပြန်ရအောင်..."
အဘကတော့ သူ့သားလက်ကို ဆွဲပြီး အိမ်ပြန်ဖို့ လုပ်လေတော့ ဥ,ကပါ ရုန်းကန်မှုမရှိဘဲ တိတ်ဆိတ်စွာပင် လိုက်ပါနေတော့ ကျွန်တော်လည်း အပျိုလေး၏ နောက်လက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲပြီး...။
"နေဦး..."
"မင်းနဲ့ ဘာမှပြောစရာ မရှိတော့ဘူးနော်... မောင်ဋီကာ...။ မင်း ပြန်ပါ...။ သမီးရွှေရုပ်ပျို လက်ထပ်တော့မယ့် သတို့သားဘက်က မွေးချင်းတစ်ယောက်အနေနဲ့... နှစ်ဦးနှစ်ဖက် မျက်နှာပျက်စရာတွေ မဖြစ်ချင်ဘူး...."
ကျွန်တော်လည်း အပျိုလေးမျက်နှာကို တည်တံ့စွာ ကြည့်လိုက်ပြီး...။
"ကျွန်တော်နဲ့ အပျိုလေးက မှားခဲ့ကြပြီးပြီ...။ အပျိုလေးကို ကျွန်တော့်အပိုင် လုပ်ခဲ့ပြီးပြီ။ အပျိုလေးမှာ ကျွန်တော့်အတွက် ကွယ်ဝှက်ထားတဲ့ နေရာဆိုတာ တစ်နေရာမှ မရှိတော့ဘူး..."
"ဘာ?? မင်း... မင်း... "
အဘကတော့ အံ့သြတုန်လှုပ်မှု များစွာနဲ့ပင် ကျွန်တော့်ကို ကြည့်လိုက် အပျိုလေးကို ကြည့်လိုက်နဲ့ပင်... ။ နောက်ဆုံးတော့ အပျိုလေးဆီ အကြည့်တို့ ရပ်တန့်သွားပြီး...။
"ဟုတ်လား? ဥဒေါင်းပျို...။ သူ.. သူမင်းကို အလိုမတူဘဲ ရယူခဲ့တာလား??"
"ဟုတ်တယ်... အလိုမတူဘဲ_"
ကျွန်တော့်စကားတို့ ဆက်ပြီး မထွက်နိုင်တော့... အပျိုလေးဆီမှ စကားတစ်ခွန်းကြောင့်....။
"သားတို့ နှစ်ဦးနှစ်ဖက် သဘောတူ မှားခဲ့ကြတာမျိုးပါ..."
"မင်း.. မင်း...။ ဥဒေါင်းပျို... မိုက်လှချည်လား? ဒီလို မလွတ်မလပ်တဲ့ သူကိုမှ... မင်း... မင်း..."
အဘက အပျိုလေး မျက်နှာပေါ်သို့ လက်ဝါးဖြန့်ပြီး ရွယ်လိုက်သည်မို့ ကျွန်တော်လည်း အဘ လက်ကို ဆွဲလျက် တားလိုက်ပြီး....။
"အဘ... ကျွန်တော့်လူကို ထိစရာမလိုဘူး...!! "
"မင်းလူ??"
"ဟုတ်တယ်...။ ကျွန်တော် အပျိုလေးကို ပိုင်တယ်... ။ အပျိုလေးကို ကျွန်တော် လက်ထပ်မှာ..."
"ငါ သဘောမတူဘူး..."
"သဘောမတူလည်း ကျွန်တော်က လက်ထပ်မှာ... ကျွန်တော်တို့က မှားခဲ့ကြပြီးပြီ..."
ကျွန်တော့်ရဲ့ အချိုးမပြေမှုများကို အဘကတော့ သိပ်ပြီး ကြည့်မရ ဖြစ်လာတော့သည် ထင်သည်....။
"ရတယ်... ဥဒေါင်းပျိုကို ရယူချင်ရင်တော့ သုံးနှစ်သုံးမိုး ကျွန်ခံရမယ်...။ တကယ်လို့ သုံးနှစ်ပြည့်လို့မှ မင်း ပုံစံ အချိုးမပြေရင်တော့ ဥဒေါင်းပျိုနဲ့ လုံးဝ သဘောမတူနိုင်ဘူး...။ မင်းနဲ့ ဟိုကိစ္စဖြစ်ထားလည်း ငါကိုယ်တိုင် ဓလေ့တွေ ဖျက်ပြီး စံဦးထိုက်နဲ့ ပေးစါးပစ်မယ်...။ "
"စိတ်ချ.... အဲ့လိုတွေ ဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ဘူး...။ ဘာလို့ဆို အပျိုလေးကို ဘယ်သူ့လက်ထဲမှ ကျွန်တော် ထပ်ပြီး အပါမခံနိုင်တော့ဘူး..."
ကျွန်တော် ထိုစကားကို လက်သီးဆုပ်ပြီး ပြောလိုက်တော့ အပျိုလေးက ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက် မော့ကြည့်လာသည်...။ ထို့နောက် ပြန်ပြီး မျက်လွှာမချသွားခင်....။
"မောင့်ကို ကြည့်....."
ထိုအခါ အပျိုလေးက မရဲတရဲနဲ့ပင် ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက်ကြည့်လာသည်...။ ကျွန်တော်လည်း အပျိုလေးကို တစ်ချက်ပြုံးပြလိုက်ပြီး အပျိုလေးလက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကို ခပ်ဖွဖွ ဖိညှစ်လိုက်သည်....။
"မောင် တောင်းပန်ပါတယ်..."
ထို့နောက် အဘကိုင်ထားသော အပျိုလေး လက်တစ်ဖက်ကို မသိမသာ ဖြုတ်စေပြီးနောက် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် နှေး၍ ကျန်ခဲ့မိလေသည်....။ ကြယ်ရောင်တစ်ချို့ မမြင်ရသော မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းအောက်၌ အပျိုလေးမျက်နှာကို ကြည့်မိနေသည်....။
အပျိုလေးလက်နှစ်ဖက်လုံးကို ဆုပ်ထွေးလိုက်ပြီး နူတ်ခမ်းဖြင့် ဖိကပ်နမ်းရှိုက်လိုက်သည်...။
"ဒီ သုံးနှစ် သုံးမိုးလုံးက မောင် .... အပျိုလေးကို ပိုးတယ်လို့ပဲ ထားလိုက်တော့နော်..."
"ကျွန်ဆိုကတည်းက ဘယ်အခြေအနေလဲ? မစဥ်းစားမိဘူးလား??"
"ရတယ်.. အပျိုလေးအနား မောင် ရှိနေဖို့ပဲ လိုပါတယ်...။ ဒါနဲ့လေ_"
"မိုးစက်တွေ ကျလာပြီ.... အိမ်ကို ပြန်ရအောင်..."
ရင်ထဲမှ လာသော နားလည်မှု...။
ညစာ ထမင်းဝိုင်း....။
"အပျိုလေး... ဟိုကလေးကို သွားခေါ်လိုက်လေ...။ ထမင်းစားရအောင်လို့..."
"နေပါစေ....။ သူ နောက်မှ စားလိမ့်မယ်...။ သူကိုယ်တိုင် ငါ့စကားအတိုင်း နေဖို့ ပြောထားပြီးသား..."
ကျွန်မမှာ အဘ အရိပ်အခြေကြည့်ပြီး ခေါ်လိုက်ပေမယ့် အဘက လက်မခံဘဲ ဥ,လေးကို တားလိုက်တာမို့ ကျွန်မလည်း ပါးစပ်ပိတ်ပြီးသာ နေရတော့သည်...။ မြို့မှာ အဆင်ပြေပြေ နေခဲ့သည့် ကလေးက တင်းကုပ်အဖီရပ်မှာ အခုလို မိုးတွင်းမှာ ရှိနေဖို့က အတော်လေး အဆင်မပြေသည့်ကိစ္စရပ်ပင်....။ နောက်ပြီး ည၈နာရီ ရှိနေပြီ အခုချိန်ထိ ထိုကလေး ထမင်းမစားရသေး....။
ကျွန်မနှင့်အပျိုလေး အစီစဥ်ကို ဆွဲနေတုန်း ရှိသေးသည်...။ အဘက ထမင်းစားပြီးသည်နှင့် ပန်းကန်ကို ယူကာ အိမ်ရှေ့ထွက်သွားမည့်ဟန်ပြင်တော့....။
"အဘ... လက်ဆေး မျက်နှာသစ်ပြီး ဘုရားရှိခိုးလိုက်တော့နော်...။ အဲ့ဒါ သမီးတို့ လုပ်လိုက်မယ်..."
"သမီး ရွှေရုပ်ပျို... အဘ ကိစ္စတွေလည်း နောက်တစ်ခါ ထပ်ပြီး မရှုပ်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်..."
အဘကတော့ ကျွန်မအကြံကို သိနေသည့်အလား ကျွန်မကို ရိပ်ပြီး ပြောလိုက်လေတော့ ကျွန်မလည်း အဘလက်ထဲက ပန်းကန်ကို ယူပြီး အသာလေး တိတ်နေမိတော့သည်....။
ည ၈နာရီ ၄၅ မိနစ်...။
"ထမင်းဆာနေပြီလား?? ဒီမှာ ဒီနေ့ အိမ်က အသားမပါလို့...။ ဟင်းချက်ပြီးမှလာတာ နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ်...။ မြည်းတော့ မကြည့်ရသေးဘူး... သည်းခံပြီး စားလိုက်နော်..."
ထမင်းကို ကြွေအုပ်လေးထဲ ထည့်ပြီး ကြက်သားဟင်းနှင့်အတူ ၊ အရန်ဟင်း တို့စရာ အသီးအရွက်လေးက တစ်ချို့...။ အငွေ့ထောင်းထောင်းနှင့် ကြက်သားဟင်းက အခုမှ ချက်လာသည့်အနေအထား....။
"အပျိုလေးကိုယ်တိုင် ချက်လာတာလား??"
"ဟုတ်တယ်..."
"အဘရော သိလား??"
"မသိဘူး... ဘုရားခန်းထဲ ဝင်နေတယ်...။"
"အပျိုလေးကရော ဘုရားရှိခိုးပြီးပြီလား??"
"ဒီက ပြန်မှ ဝတ်ပြုမှာ...။ ဒါနဲ့ ဒီမှာ အိပ်လို့ရော ဖြစ်လား??"
"အိပ်လို့ရပါတယ်..."
"ခြေထောင်ကို သေချာထောင်အိပ်နော်...။ နွားစာတွေနဲ့ဆိုတော့ အခုလို မိုးအေးအေးနဲ့ ခြင် တအားကိုက်မှာ..."
အပျိုလေးက အရမ်းကို စိတ်ပူနေသည့် အသွင်ဖြင့် မျက်နှာညှိုးကာ ဆိုလာတော့ ကျွန်တော် ပြုံးမိသည်...။ ထို့နောက် အပျိုလေး ကျွန်တော့်အတွက် တကူးတက ချက်လာသည့် ကြက်သားဟင်းနှင့်ထမင်းကို ဇွန်းဖြင့်ခပ်ကာ စားလိုက်သည်....။
"မောင်က အိပ်ပျော်ရင် ဘာမှသိတာ မဟုတ်ဘူး...။ အဲ့ဒါကြောင့် တစ်စုံတစ်ယောက်က မောင့်အနားမှာ နေမှရမယ် ထင်တယ်..."
ကျွန်တော့်၏ အဓိပ္ပါယ်ပါလှသော စကားကြောင့် အပျိုလေးက ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက်ကြည့်လာသည်။ ထို့နောက် ကျွန်တော်က အကြည့်တစ်ချက်မှ မလွှဲဘဲ ရှိနေတော့ အပျိုလေးက အရင် မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်....။
".... ဟား... မယားတောသူဆိုတဲ့ စကားက တကယ်မှန်တာပဲ..."
ကျွန်တော့်စကားကြောင့် အပျိုလေးက ကျုံ့ကျုံ့လေး ထိုင်နေရင်းမှ ကျွန်တော့်ကို လှည့်မကြည့်လာတော့...။ ကျွန်တော်လည်း အပျိုလေးကို ကြည့်လိုက်၊ ထမင်းစားလိုက်နဲ့ပင် အရသာဟာ ဘာမှန်းမသိတော့...။
"နောက်တစ်ခါ မောင့်အတွက်ကြောင့် တကူးတက အသားဟင်းတွေ လုပ်မလာပါနဲ့..."
Next part spoiler~~~
ညက တစ်ယောက်တည်း အိပ်ခဲ့ရသည့် တင်းကုပ်တစ်နေရာမှ မနက်နိုးတော့ အတော်လေးကို သပ်ရပ်စွာ ရှိနေသည်။ ညက ခြင်ထောင် ထောင်ပြီး စောင်မခြုံဘဲ အိပ်ခဲ့သည်က အခုတော့ဖြင့် ကျွန်တော်ကိုယ်ပေါ် စောင်က ပုံလျက်သား...။
နောက်ပြီး ညက မိုးအနည်းငယ် သည်းနေပေမယ့်ကျွန်တော် အချမ်းဓာတ်ကို သိပ်ပြီး မခံစားရ၊ ချမ်းသည်လည်း မထင်...။ နောက်ပြီး စိတ်ထင်၍ပဲလား မသိ... ရင်းနှီရသည့် စကားစိမ်းရနံ့က ညက တစ်ညလုံး နှာခေါင်းထဲ အလုံးအရင်းနဲ့ ဝင်ရောက်နေသည်...။
တံစက်မြိတ်မှ တစ်ပေါက်ချင်းစီ ကျနေသော မိုးစက်ပေါက်များကို ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်မိသည်...။
သေချာတွေးမိသော်လည်း ခန္ဓာကိုယ် ထွေးထွေးမွှေးမွှေးလေးက သူကလွဲပြီးတော့ မရှိတော့...။
___________________________________________
အားလုံးပဲ Good nightပါဗျ။
Still strong.
Take care and safe guys.
With fully thz,love and respects.
အစ်ကိုတော်:1/9/21:20:44PM:Wednesday.
{Zawgyi🌼}
... သုံးႏွစ္ သုံးမိုး...
ပိုးရမယ္တဲ့...။
***
မယားေတာသူ🌿
ကိုယ့္အပိုင္ မဟုတ္ေသာ သာယာမႈ
📱>>>
"ဘယ္လိုလဲ? Babe...။ Babeလူက ခြင့္ရက္ရွည္ မေပးႏိုင္ရင္ အလုပ္ထြက္မယ္တဲ့...။ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ??"
"ဟုတ္လား? သူက ဘယ္လို အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးတါလဲ??"
"သူ႔အတြက္ အရမ္းအေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥရွိတယ္တဲ့...။ ေနာက္ၿပီး အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး အဲ့ဒီမွာပဲ ေနမယ္ေျပာတယ္..."
"ဟုတ္လား?? အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္တဲ့လား??"
"ဟုတ္တယ္... မယူမျဖစ္မယ့္ အေျခအေနလို႔ေတာ့ ေျပာတယ္...။ Daddyလည္း မသိဘူးေလ... babeရဲ႕...။ Babeကသာ သူ႔ကို သေဘာက်တယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္ေနတာ...။ ဟိုက လက္ေတာင္ ထပ္ေတာ့မယ္ ဆိုပါ့လား??"
"အဟင္း~~ မခနဲ႔ပါနဲ႔... Daddyရာ...။ Babeအႀကိဳက္ကိုလည္း သိရဲ႕သားနဲ႔...။ Babeက Innocence ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာကို အရမ္းသေဘာက်တာေလ...။ Babeက မၾကမ္းခ်င္ဘူး...။ ကံစီမံရာအတိုင္း ဆိုၿပီး ေရာခ်ခ်င္တာ... ႏိုမို႔ဆို Babeကို သူက မုန္းသြားမွာေပါ့..."
"ဟုတ္ပါၿပီ... က်ားေပါက္ကေလးရယ္...။ အဲ့ဒီကိစၥအသိေပးတါ...။ ဒီမွာ daddy Meetingက next 15 minutes ေလာက္ဆို စ,ၿပီေလ...။ ဒါပဲေနာ္...။ အဆင္ေျပေျပေန...။ ညက် Babeအတြက္ အထူးျပင္ဆင္ထားရဦးမလား??"
"No... babe ေနမေကာင္းခ်င္သလို ျဖစ္ေနတယ္...။ ဒီလိုလုပ္ေလ... Babe လာမယ္ဆို ဖုန္းႀကိဳဆက္မယ္..."
"Ok ကြာ...။ ဒါနဲ႔ Daddy... Babeရဲ႕ အရာရာတိုင္းကို လြမ္းေနၿပီေနာ္...။ ေနာက္ၿပီး Daddy... babeကို လိုက္ေလ်ာသင့္သမွ် လိုက္ေလ်ာခဲ့ၿပီးၿပီ...။.တကယ္ဆို Daddyတို႔ Companyက အသက္မျပည့္တဲ့သူ မေျပာနဲ႔ အရည္အခ်င္း ၊ အေတြ႕အႀကဳံမရွိရင္ မေခၚတာ မ်ားတယ္ေနာ္...။ ေနာက္ၿပီး သူ႔ကို လစာ အမ်ားႀကီး ေပးထါးတယ္ ဆိုတာကလည္း Babe မ်က္ႏွာေၾကာင့္....."
"သိပါတယ္... Daddy...။ Babe ေနေကာင္းရင္ ဖုန္းျပန္ဆက္လိုက္ပါ့မယ္...။ အခုေတာ့ အနားယူပါရေစဦးေနာ္..."
"ဟုတ္ၿပီ... ဒါနဲ႔ Daddyဆီက ေတာင္းဆိုတာ တစ္ခုခုရွိေသးလား??"
"ရတယ္... အားလုံး Statusက အျပည့္ပဲ...။ Daddy ....Meetingရွိတယ္ဆို...။ ေနာက္မွ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေလ..."
"ဟက္! Babeက စကားေၾကာ ျဖတ္ခ်တယ္ ေနရာမွာ ဆရာႀကီးေနာ္...။ ဘာလဲ? Daddyကို မလိုခ်င္ေတာ့ဘူးလား?? Daddyမွာ Babe တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာ..."
"ဟာ... တစ္ျခားလူ ေျပာရင္ ယုံဦးမယ္.... Mr Joeအမည္ခံ ဦးေအာင္ႏိုင္သူ....။ ဒါဆို ဋီကာ Surname ခံယူထားတဲ့ လူမ်ိဳးျခားမေလးကေရာ?? Daddyမွာ ေပါတယ္ဆိုတာ Babe သိၿပီသား...။ ဒါေၾကာင့္ ဟာသေတြ သိပ္မလုပ္နဲ႔ကြာ...။ မရယ္ရဘူး... "
"ဟုတ္ပါၿပီ... Babeရယ္...။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္မွာ Long termအေနနဲ႔ အမ္းတာဆိုလို႔ Babeတစ္ေယာက္တည္း ရွိတာေနာ္...။ ေနာက္ၿပီး Babeကိုက ကိုယ္တိုင္ ေမြးစားထားတာေလ..."
"ဘာလဲ?? ေမြးစားတယ္ ဟုတ္လား?? တစ္သက္လုံး ေမြးလာတဲ့ ၾကက္၊ တစ္ခါတည္းနဲ႔ ႐ိုက္သတ္စား....တဲ့...။ စကားပုံ ရွိတယ္ Daddyရဲ႕...။ လူတိုင္းက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိလို႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံၾကတာေလ...။ အိမ္က အေဖနဲ႔အေမေတာင္ - ေတာ္ၿပီ...။ Babe ဖုန္းျပန္ဆက္မယ္...။ "
"Ok... အနားယူေတာ့ babe..."
"See you later~~ Daddy..."
တစ္ဖက္က ဖုန္းကို ခ်လိုက္ၿပီး ေနာက္မွာေတာ့ ဖုန္းကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္...။ ထို႔ေနာက္ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို လက္ျဖင့္ ယွက္ပိုက္လိုက္ၿပီး ေခါင္းကို ငုံ႔ကာ.....။
' .. အေႂကြးေတြ ျပန္မေခ်ႏိုင္ဘူးဆိုရင္... ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး အသက္အႏၲရာယ္ ရွိတယ္ ဆိုတာ သတိထားေပးပါ...'
'မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ... မလုပ္ပါနဲ႔...။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ တကယ္ ေပးစရာ မရွိေသးလို႔ပါ...။ ကြၽန္ေတာ္ မျဖစ္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔....'
'ေနာက္ထပ္ တစ္ႏွစ္ေလာက္ ေစာင့္ပါဦးလား? မရေတာ့ဘူး...။ ဟိုမွာ ဘိုးေတာ္က ႏိုင္ငံျခားကေန ေနာက္တစ္ပတ္ထဲ လာလိမ့္မယ္...။ ခင္ဗ်ားဆီကအေရအတြက္အားလုံး လိုခ်င္တယ္တဲ့...။ အဲ့လိုမွ မရရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ အသက္ ဘာျဖစ္မလဲ? အာမ မခံႏိုင္ေသးဘူး...။ ဥပေဒေဘါင္အတြင္းေတြ နားမလည္ဘူးေနာ္...။ ခင္ဗ်ားတို႔စားထားတာက Organicလြတ္တဲ့ အသီးအ႐ြက္ေတြ မဟုတ္ဘူး...'
'ဒါေပမယ့္... အရင္တစ္ခါ ခ်ထားတဲ့ အထုပ္ေတြက ပိုက္ဆံ အၾကပ္အတည္း...'
'အဲ့ဒါ ခင္ဗ်ားတို႔ ကိစၥေလ...။ က်ဳပ္တို႔နဲ႔မွ မဆိုင္တာ...။ အဲ့ဒါ ဘိုးေတာ္လာမွေျပာ...။ ဟိုက ဆုေပး ဒဏ္ေပး စနစ္ကို အရမ္းသေဘာက်တာေနာ္...။ ကဲ... ကြၽန္ေတာ္တို႔ သြားမယ္...'
ထို႔ေနာက္ အၾကပ္႐ိုက္ေနသည့္ မိဘႏွစ္ပါး၏ ပုံရိပ္...။ သူတို႔ေျပာေနသည့္ တစ္စုံတစ္ရာကို ကြၽန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာမသိခဲ့...။ ထိုအခ်ိန္က မိုးကုတ္မွာ ကြၽန္ေတာ္ စားလို႔ အေကာင္းဆုံးက ပြဲေတာ္ခ်ိန္မွ တကူးတက ရရွိတတ္သည့္ အာတာပူစီမုန္႔...။ မိဘႏွစ္ပါး မ်က္ႏွာမေကာင္းတာကို သိေပမယ့္ ဘာအတြက္ေၾကာင့္မွန္း ကြၽန္ေတာ္ မသိေတာ့....။ ထို႔ေနာက္ Mr Joeဆီ ေရာက္ၿပီးမွပဲ ကြၽန္ေတာ္က အေဖတို႔ ခ်ခဲ့တဲ့ ေဆးေကြၽးအတြက္ လဲလွယ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္တဲ့....။
ထိုအခ်ိန္ကတည္းက ေလာကႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္ စိတ္နာခဲ့သည္...။ Mr Joeက ကြၽန္ေတာ့္ကို လိုေလေသးမရွိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေပမယ့္ သူက Sexကိစၥအတြက္ ရည္႐ြယ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေရေလာင္းခဲ့တာ....။ ဘယ္ေလာက္မက္ေမာစြာပဲ ရွိေနေန အခ်ိန္တန္ရင္ ႐ိုးအီသြားမွာပဲေလ...။ အဲဒီအခ်ိန္က် ကြၽန္ေတာ္ မက္ေမာေနတဲ့ ဒီအေဆာင္အေယာင္ေတြက ခဏခ်င္းဆိုသလို ကြၽန္ေတာ့္ကို စြန္႔ခြာသြားမွာ....။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က် ကြၽန္ေတာ့္ဘဝက တိရစာၦန္တစ္ေကာင္ေလာက္ေတာင္ အဆင့္ရွိပါ့မလား??
ဒီလိုမြန္းၾကပ္မႈမ်ားစြာနဲ႔ ရင့္က်က္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနရင္းမွ ကြၽန္ေတာ္ မိုးကုတ္ကို ေက်ာင္းသြားတတ္ဖို႔ ထုံးစံအတိုင္း ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္...။ အရင္ေက်ာင္းတိုင္းလိုလို အႏိုင္က်င့္မႈမ်ားျဖင့္ ျပႆနာတက္ခဲ့ေပမယ့္ အဲ့ဒီေက်ာင္းမွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ဟာ သာမန္အတိုင္းလိုပဲ...။ ဒီ့ထက္ပိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ကံေကာင္းခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ္ နစ္ေျမာေနတဲ့ ထိုဘဝႀကီးက လြတ္ေျမာက္ခဲ့တဲ့ တစ္ေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ့္အဓိပၸါယ္မရွိသလို ခံစားရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး...။
ကြၽန္ေတာ္ တျဖည္းျဖည္း ႐ုန္းထြက္ရမွာ မေၾကာက္ေတာ့ဘူး...။ သူ႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္... သူနဲ႔သာ ဆိုလွ်င္.... ထိုသို႔ေသာ အေတြးမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဋီကာရွိမွ ျဖစ္မည္...။ ေနာက္ၿပီး အၿမဲတမ္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ ၊ ေယာက်ာ္းပီပီသသ တိုျပတ္ျပတ္ ေျပာတတ္သည့္ သူ႔အမူအရာမ်ားေၾကာင့္ ပိုသေဘာက်မိသည္.....။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္....။
VC>>>
"႐ြာဘက္က အေျခအေနေရာ??"
"ဘာမွေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္မလာေသးပါဘူး... ဆရာ...။ ဒါေပမယ့္ ဆရာ့လူ ဋီကာနဲ႔က ဒီရက္ပိုင္း မေတြ႕ျဖစ္ဘူး ေနမယ္...."
"အင္း... တစ္ခုေလာက္ ေမးခ်င္လို႔..."
"ဟုတ္ကဲ့ ေျပာပါ ဆရာ..."
"မင္းတို႔နယ္ဘက္မွာ မယူမျဖစ္တဲ့ အေျခအေနဆိုတာ ရွိလား?? ခ်စ္သူရည္းစား အေနအထားနဲ႔ေလ..."
"အဲ့ဒါကေတာ့ ဒီအတိုင္း သမ႐ိုးက် အမ်ိဳးသမီးဘက္က နစ္နာသြားတဲ့အခါတိုင္း တာဝန္ယူတဲ့ မယူမျဖစ္ အေျခအေနက ထုံးစံအတိုင္းပဲ ရွိပါတယ္..."
"မဟုတ္ဘူး... အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီး ဆက္ဆံေရးမဟုတ္ဘဲ... ဒီအတိုင္း ေယာက်ာ္းေလးႏွစ္ေယာက္ဆိုရင္ေရာ??"
"အဲ့ဒီအေျခအေနက ဒီ့ဘက္မွ ရွားတယ္ ဆရာ..။ အလွဘြဲ႕ ရထားတဲ့ ေယာက်ာ္းေလးေတြ အတြက္ပဲ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းက သူတို႔အတြက္ မယူမျဖစ္ အေျခအေနဆိုတာ သူတို႔ ဟိုကိစၥျဖစ္ၿပီးသားမ်ိဳး...။ သူတို႔က ပိုၿပီး စည္းကမ္းေတြ ရွိတယ္...။ သူတို႔က ႐ြာရဲ႕ က်က္သေရ၊ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြပါ ပါလို႔ အထူးဂ႐ုစိုက္ရတယ္...။ သူတို႔ တစ္ခ်က္မွားလိုက္တာနဲ႔... ႐ြာကကပ္ဆိုက္ေတာ့တာပဲ....။"
"ေၾသာ္... အဲ့ဒီလိုလား?? ဒါနဲ႔ ဒဂ္ါးကိစၥကေရာ... သူ႔အဘ သိသြားတယ္ မလား??"
"ဟာ... သိေအာင္ ေျပာလိုက္တာေပါ့ ဆရာရယ္...။ အဲ့ဒီေန႔က အလွဘြဲ႕ ရထားတဲ့ တစ္ေယာက္က ေတာ္ေတာ္ေလး ထုႏွက္ခံလိုက္ရတယ္ ဆိုပဲ..."
"ဒါဆို... မင္းဆရာနဲ႔ သူ႔ကို အျမန္ဆုံး လက္ထပ္ေစခ်င္တယ္ မလား??"
"ဒါေပါ့ ဆရာရယ္...။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က် ရွဥ့္လည္းေလွ်ာက္သာ၊ ပ်ားလည္း စြဲသာေပါ့...။ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဆရာနဲ႔ ဆရာႀကိတ္ေႂကြေနတဲ့ ႐ြာရဲ႕ အလွဘြဲ႕ရတဲ့ သူကိုလည္း ႐ြာသားအခ်င္းခ်င္း ေပးစါးႏိုင္မယ္...။ ဆရာ့အတြက္လည္း အဲ့ဒီၿမိဳ႕သားနဲ႔က အဆင္ေျပႏိုင္မယ္ေလ...။ ဆရာက အဲ့ဒီအလွေလးကို ရမွ ျဖစ္မွ... သူေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္တာ...."
"ေကာင္းၿပီ...။ ဒါဆိုရင္ သူနဲ႔ ဋီကာအေၾကာင္းကို အဘကို သြားၿပီး အသိေပးလိုက္...။ ေနာက္ၿပီး မင္းဆရာနဲ႔လည္း အျမန္ဆုံး လက္ထပ္ေပးဖို႔ ေစ့ေဆာ္လိုက္ေလ...။ မင္းကို ဒဂ္ါးလိုမ်ိဳး ေနာက္ထပ္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္တစ္ခုကို ေျပာျပမယ္...."
"ဟာ... ဟုတ္ကဲ့...။ ဘာမ်ားလဲ?? ဆရာ.."
"အင္း... အဲ့ဒါက ေနာက္ဆုံးလက္နက္ဆိုေတာ့ ေနာက္မွေပါ့...။ အခုေလာေလာဆယ္ အဘကို အသိေပးလိုက္...။ အဘသား ဥေဒါင္းပ်ိဳနဲ႔ မမေ႐ႊ႐ုပ္ပ်ိဳ မတ္နဲ႔က ရည္းစားေတြပါလို႔...။ မမေ႐ႊ႐ုပ္ပ်ိဳ မတ္က အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့သူလို႔...။ေနာက္ၿပီး ကိုစံဦးထိုက္နဲ႔ ကိစၥကိုလည္း အျမန္ဆုံး ေဆာင္႐ြက္ေစခ်င္တယ္လို႔...။ ႏိုမို႔မွာ မဟုတ္ရင္ မင္းတို႔နယ္အတြက္လည္း မေကာင္းဘူးေလ..."
"ဟာ... ဟုတ္တယ္ ဆရာ...။ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ အခုပဲ အဘ့ကို အသိေပးလိုက္ေတာ့မယ္...။ သတင္းေကာင္းကိုသာ ေစာင့္ေနပါ ဆရာ...."
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။ မင္း လုပ္ႏိုင္မယ္လို႔လည္း ထင္ပါတယ္...။ ဒါဆို ဒီေလာက္နဲ႔ပဲေပါ့...။ ေနာက္မွ ဆက္ေျပာမယ္ေလ...။ ကိစၥရွိရင္ မင္း ငါ့ဆီ ဆက္သြယ္လို႔ ရတယ္ေနာ္...။ Lineေပၚကေန စာပို႔ထားလိုက္ေပါ့..."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ ဆရာ...။ ကြၽန္ေတာ္ အေကာင္းဆုံး လုပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ့မယ္..."
ထို႔ေနာက္ Vc ၿပီးဆုံးသြားၿပီဆိုတာနဲ႔ မ်က္ႏွာေပၚမွ မ်က္ႏွာဖုံးကို ခြၽတ္လိုက္မိေတာ့သည္...။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဋီကာနဲ႔ ဥေဒါင္းပ်ိဳကို ေက်ာင္းတုန္းကတည္းက သိပ္ၿပီး မသက္ာခဲ့...။ ထိုမသက္ာမႈကို အဆုံးသတ္ေပးလိုက္သည့္ တစ္ေန႔က ဥေဒါင္းပ်ိဳတို႔ ႐ြာမွာ သဲပုံေစတီပြဲ က်င္းပသည့္ ေန႔ျဖစ္သည္.....။ ထိုေန႔က ကြၽန္ေတာ္ သူ႔အေပၚ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားက အရာမထင္ေတာ့သလို....။ ထို႔ေနာက္ ထိုနယ္ကပင္ ဥေဒါင္းပ်ိဳကို မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနသည့္ လူတစ္စုကို ေတြ႕ခဲ့ရသည္...။ထိုအထဲကမွ မိမိသားေကာင္ျဖစ္မည့္သူကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီးသည့္ေနာက္ ဇာတ္လမ္းကို ဒီအခ်ိန္ထိ က,ခဲ့သည္.....။
ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈႏွင့္ ရင္ေဘာင္မတန္းႏိုင္ေသးသည့္ ဥေဒါင္းပ်ိဳ အလိမၼာ အ႐ိုးခံေလးက ႏိုင္ငံျခားက သူနဲ႔ ဆက္သြယ္ဖို႔က Postal serviceတဲ့လား? ဇာတ္က ကြၽန္ေတာ္ အလြယ္ေလး ဝင္ၿပီး ကႏိုင္သည့္ အေနအထားပင္....။ အစကတည္းက ကံၾကမၼာက ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကေန မ်က္ႏွာသာ ေပးခဲ့ပါသည္......။
အဆုံးရႈံး မခံႏိုင္မႈ....။
📱>>>
"ဗ်ာ?? အပ်ိဳေလးက အဘေျပာတဲ့ စကားကို လက္ခံလိုက္ၿပီတဲ့လား? မေ႐ႊ႐ုပ္ပ်ိဳ..."
"ဟုတ္တယ္...။ အဘက ေသခ်ာေလးကို ေခ်ာ့ေျပာသြားတာ...။ ေနာက္ၿပီး မင္းနဲ႔အေၾကာင္းကိုလည္း ဘယ္သူေျပာလိုက္လို႔ သိသြားလဲ မသိဘူး...။ ေနာက္ၿပီး ဒဂ္ါးျပားက မင္းကို ဥ,က ေပးလိုက္တယ္ ဆိုတာကို အလုံးစုံ သိေနတာ...။ မမအထင္ေတာ့ ဒီၾကားထဲက မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း သိေနတဲ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေမႊေနၿပီ ထင္တယ္....။"
"......."
ကြၽန္ေတာ္လည္း မမေျပာသည့္ ၾကားထဲက တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို စဥ္းစားေနတာ အခုထက္ထိ မေတြးမိေသး...။
"ဥ,ကို ကယ္ပါ ဋီကာရယ္...။ သူက မင္းနဲ႔ မွားထားမွန္းသာ သိရင္ စံဦးထိုက္က သူ႔ကို ႏွိပ္စက္မွာ...။ အဲ့ဒီအခါက်ရင္ ဥ, သိကၡာေတြ အကုန္လုံး ေျမာင္းထဲ ေရာက္ကုန္မွာ...။ စံဦးထိုက္ ႏွိပ္စက္သမွ် ဥ,ခံရမွာ..."
"ကြၽန္ေတာ္ အဲ့ဒီကို အခုခ်က္ခ်င္း လာခဲ့မယ္ မမ..."
"ေနဦး... လိုက္ခဲ့မယ္ဆိုေတာ့... မင္းက ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ??"
"မွားခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္ တာဝန္ယူမယ္လို႔..."
"အာ... အဲ့ဒါက မျဖစ္ေလာက္ဘူး...။ အဘက မင္းက မလြတ္မလပ္ဆိုတာ သိေနတယ္...။ ပိုၿပီး စိတ္ဆိုးသြားလိမ့္မယ္..."
"ဘာကို မလြတ္လပ္တာလဲ မမ..."
"မင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားက အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ဆို..."
"ဗ်ာ??"
"ဟုတ္တယ္...။ လသားအ႐ြယ္ သမီးေလးတစ္ေယာက္ေတာင္ ရွိတယ္ဆို...။ ဘာတဲ့ မင္းမိန္းမရဲ႕ နာမည္က Jessica Tikarဆိုလား? မင္းနာမည္ကိုေတာင္ Surname ယူထားတယ္..."
"Jessica Tikar ဟုတ္လား မမ...။ အဲ့ဒါ... အဲ့ဒါ မမ ဘယ္ကသိလဲ??"
"မမကို ဥ, ေျပာတာပဲ...။ သူ႔ဆီမွာ မင္းတို႔ တြဲ႐ိုက္ထားတဲ့ မိသားစုဓာတ္ပုံနဲ႔ မင္းကေလးကို ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း စာခ်ဳပ္ေတြ..."
"ဟာ... မဟုတ္ဘူး... မမ...။ အဲ့ဒါ အဲ့လိုမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး...။ Surnameတပ္ခဲ့တယ္ ဆိုေပမယ့္ အဲ့ဒီအစ္မက ႏိုင္ငံျခားက Companyက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ျဖစ္ေနလို႔ သူအကယအညီေတာင္းတာကို ကူညီခဲ့တာ...။ သူ႔အေမက Mental Disorderျဖစ္ေနလို႔ သူ႔ကေလးအတြက္ အေဖမရွိဘူးတဲ့ အေျခအေနက ေရာဂါတက္ေစႏိုင္လို႔...။ အဲ့ဒီ Jessica ရဲ႕ အေမကလည္း ခင္ပြန္းတာဝန္မယူဘဲ Jessicaကို ေမြးခဲ့တာ...။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္...။ ကြၽန္ေတာ္ တကယ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မယူခဲ့ပါဘူး...။ ေနာက္ၿပီး အဲ့ဒီဓာတ္ပုံက Jessica ရဲ႕ အေမဆီကိုပဲ ပို႔ခဲ့တာ...။ အဲ့ဒါက ဘယ္လို အပ်ိဳေလးဆီ..."
"ေအး... အဲ့ဒါပဲ...။ ဥ,က မလြန္ဆန္ႏိုင္ ျဖစ္ေနတာ...။ မင္းသာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိရင္ လြန္ဆန္ဖို႔ သူ,ရဲေပမယ့္ တကယ္လို႔ မင္းမွာသာ မလြတ္ခဲ့ရင္ သူ႔ဘက္က ေနာက္ဆုတ္ရမယ့္ စည္းေဘာင္ေတြ ရွိတယ္...။ ေနာက္ၿပီး စည္းေတြဖ်က္ၿပီး ဇြတ္တိုးမယ္ ဆိုရင္လည္း အဘက သူ႔ကို ႏွင္လႊတ္မွာေလ...။ အဲ့ဒီအခါက် ဥ,က တကယ္ကို အဆင္မေျပေတာ့ဘူး..."
"အဲ့... အဲ့ဒါေၾကာင့္ အပ်ိဳေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို_"
"ဟုတ္တယ္... မင္းကို သစၥာရွိရွိ သူ အၿမဲတမ္း ေစာင့္တယ္....။ အဲ့ဒီပုံ သူ႔ဆီ ေရာက္လာတဲ့ ေန႔ကဆို သူ႔ခမ်ာ တမႈိင္မႈိင္ တေတြေတြနဲ႔...။ ဒါေတာင္ မင္းကို မရဲတရဲ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ကိုစံဦးထိုက္ ကိစၥကို အေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ျငင္းခဲ့တာ...။ ႏိုမို႔ဆို... သူသာ လက္ခံရင္ ပိုဆိုးမယ္...။ အပ်ိဳေလးသာ ခ်က္ခ်င္းလက္ခံခဲ့ရင္ မင္းေတာင္ သိလိုက္မွာ မဟုတ္ဘူး...."
"အပ်ိဳေလးက... ကြၽန္ေတာ့္ကို အဲ့ဒီအခ်ိန္အထိ ေစာင့္ေနခဲ့တာလား?? ဒါ...ဒါကို ကြၽန္ေတာ္က အပ်ိဳေလးကို_ ဟာ... မမရယ္... ကြၽန္ေတာ္ အမွားႀကီးကို မွားခဲ့တာ...။ ဒါေၾကာင့္... "
"ကဲပါ ဒါေၾကာင့္ေတြ မလုပ္နဲ႔ေတာ့...။ အပ်ိဳေလးကို ဒီညေန ေခၚထုတ္လာမယ္...။ မင္း ႐ြာထိပ္က ေစာင့္ေနေလ...။"
"ဒါေပမယ့္ အပ်ိဳေလးက အဘကို မလြန္ဆန္ႏိုင္တာ သိရက္သားနဲ႔...။ သူလိုက္ပါ့မလား?? သူမလိုက္ခ်င္တာႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္က ဇြတ္ခိုးယူသြားရင္ သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို..."
"ေအးေဟ့... ကြဲၾက.. ငါ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘူး..."
"ကြၽန္ေတာ္ လာခဲ့မယ္ မမ..."
သုံးႏွစ္သုံးမိုး.... ပိုး...။
ညေန ၅နာရီ...။
ကြၽန္ေတာ္လည္း အျပင္က ရာသီဥတုအေျခအေနကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ႐ြာအျပင္လမ္းမွ အပ်ိဳေလးကို ေစာင့္ေနမိသည္...။ ထန္းပင္ထန္းေတာမ်ားျဖင့္ မႈိင္းညႇိဳ႕ညႇိဳ႕ အပ်ိဳေလးတို႔ ႐ြာကို ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္လိုက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲ တထိတ္ထိတ္နဲ႔ပင္... အပ်ိဳေလး လာပါ့မလားဟု....။
ထို႔ေနာက္ မၾကာခင္ပင္ ႐ြာအျပင္လမ္းသို႔ ေလွ်ာက္လာေသာ အပ်ိဳေလးနဲ႔ တူသည့္ ပုံရိပ္တစ္ခုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကားတံခါးေဘး၌ ခပ္မတ္မတ္ရပ္ကာ ေမွ်ာ္ေငးလိုက္သည္....။ ထို႔ေနာက္ တျဖည္းျဖည္း နီးကပ္လာၿပီး ပီျပင္လာေသာ ပုံရိပ္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ရင္အခုန္ျမန္ေစသည္....။
ျဖဴႏုႏု ပုံရိပ္ေလးက အျပာေဖ်ာ့ေရာင္ ရွပ္အက်ီ္လက္တိုေလးႏွင့္အတူ ပုဆိုးမီးခိုးေရာင္ အကြက္ေလ...။ ညႇိဳးငယ္စြာနဲ႔ပင္ ေခါင္းကို ငုံ႔လ်က္ ကြၽန္ေတာ့္ဆီသို႔ မမေ႐ႊ႐ုပ္ပ်ိဳႏွင့္အတူ ေလွ်ာက္လာသည္...။ ကြၽန္ေတာ့္အနားေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကို အၾကည့္မလႊဲႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ သူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္မွ် ေမာ္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေခါင္းကို ျပန္ငုံ႔သြားေလၿပီ....။
"ဋီကာ... သြားေတာ့... သြား...။ အဘ ကိုင္းဘက္ ခဏ သြားတယ္...။ ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဥ,ကို ေမးမွာ...။ ဥ,ကို ဒီရက္ပိုင္း မ်က္ေျခပ်က္ခံတာ မဟုတ္ဘူး... ။ သြား...သြားေတာ့..."
"ကြၽန္ေတာ္ မလိုက္ေတာ့ဘူး... မမ...။ "
"ဟမ္?"
"ဘယ္လို ေျပာတာလဲ? ဥ..."
"ဟုတ္တယ္... အဘက အလုံးစုံ သိတာေတာင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ခြင့္လႊတ္တဲ့အျပင္ ကိုစံဦးထိုက္နဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္ ေျပာခဲ့တာ...။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က နယ္ဘက္က ဂုဏ္ေဆာင္ဘြဲ႕ ရထားတာေလ....။ အဘ မ်က္ႏွာကို အိုးမည္းမသုတ္ေစခ်င္ေတာ့ဘူး..."
"အပ်ိဳေလး...။ တကယ္ပဲ ငါနဲ႔ ေဝးဖို႔ စိတ္ကူးရွိေနတာလား? မင္းနဲ႔ငါနဲ႔က မွားခဲ့ၾကၿပီးၿပီေလ...။ ငါနဲ႔ပဲ-"
"ရတယ္... အဲ့ဒါ ငါ့အပိုင္းပါ ႏွိပ္စက္ခံရရင္လည္း ငါ့ထိုက္နဲ႔ ငါ့ကံပဲ...။ အဘကို ေနာက္ထပ္မလြန္ဆန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး...။"
"ဟိုေကာင္က မင္းကို တန္ဖိုးထားမယ္ ထင္ေနတာလား? အပ်ိဳေလး..."
"အေရးမႀကီးပါဘူး...။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေတာင္ ငါ အမွတ္တႏိုးေပးထါးတဲ့ ဒဂ္ါးကိုေတာင္ လႊင့္ပစ္တာပဲ...။ အဲ့ဒီထက္ အေရးႀကီးတာ ငါ့ဘဝမွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး....။"
"က်စ္~~ အဲ့ဒါက_"
"ေ႐ႊ႐ုပ္ပ်ိဳ သမီး အက်င့္ေကာင္းေတြ တတ္ေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား??"
သြားၿပီ...။ မလွမ္းမကမ္း ႐ြာလမ္းထိပ္မွ အေျပးအလႊား လိုက္လာေသာ အဘ၊ သူႏွင့္အတူ အေမက အဘလက္ကို ဆြဲၿပီး ဒေရာေသာပါး လိုက္လာသည္....။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထိုပုံရိပ္ကို ျမင္ေလေတာ့ နံေဘးမွာ ေအးစက္စြာ ရပ္ေနသည့္ အပ်ိဳေလးကို ၾကည့္ၿပီး လက္သီးဆုပ္လိုက္မိသည္....။
"ေတာက္!!"
"လာ ဥ, အဘတို႔ ျပန္ရေအာင္..."
အဘကေတာ့ သူ႔သားလက္ကို ဆြဲၿပီး အိမ္ျပန္ဖို႔ လုပ္ေလေတာ့ ဥ,ကပါ ႐ုန္းကန္မႈမရွိဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာပင္ လိုက္ပါေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း အပ်ိဳေလး၏ ေနာက္လက္တစ္ဖက္ကို ဆြဲၿပီး...။
"ေနဦး..."
"မင္းနဲ႔ ဘာမွေျပာစရာ မရွိေတာ့ဘူးေနာ္... ေမာင္ဋီကာ...။ မင္း ျပန္ပါ...။ သမီးေ႐ႊ႐ုပ္ပ်ိဳ လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ သတို႔သားဘက္က ေမြးခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔... ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ မ်က္ႏွာပ်က္စရာေတြ မျဖစ္ခ်င္ဘူး...."
ကြၽန္ေတာ္လည္း အပ်ိဳေလးမ်က္ႏွာကို တည္တံ့စြာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး...။
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အပ်ိဳေလးက မွားခဲ့ၾကၿပီးၿပီ...။ အပ်ိဳေလးကို ကြၽန္ေတာ့္အပိုင္ လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ အပ်ိဳေလးမွာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ကြယ္ဝွက္ထားတဲ့ ေနရာဆိုတာ တစ္ေနရာမွ မရွိေတာ့ဘူး..."
"ဘာ?? မင္း... မင္း... "
အဘကေတာ့ အံ့ၾသတုန္လႈပ္မႈ မ်ားစြာနဲ႔ပင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ၾကည့္လိုက္ အပ်ိဳေလးကို ၾကည့္လိုက္နဲ႔ပင္... ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အပ်ိဳေလးဆီ အၾကည့္တို႔ ရပ္တန္႔သြားၿပီး...။
"ဟုတ္လား? ဥေဒါင္းပ်ိဳ...။ သူ.. သူမင္းကို အလိုမတူဘဲ ရယူခဲ့တာလား??"
"ဟုတ္တယ္... အလိုမတူဘဲ_"
ကြၽန္ေတာ့္စကားတို႔ ဆက္ၿပီး မထြက္ႏိုင္ေတာ့... အပ်ိဳေလးဆီမွ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္....။
"သားတို႔ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ သေဘာတူ မွားခဲ့ၾကတာမ်ိဳးပါ..."
"မင္း.. မင္း...။ ဥေဒါင္းပ်ိဳ... မိုက္လွခ်ည္လား? ဒီလို မလြတ္မလပ္တဲ့ သူကိုမွ... မင္း... မင္း..."
အဘက အပ်ိဳေလး မ်က္ႏွာေပၚသို႔ လက္ဝါးျဖန္႔ၿပီး ႐ြယ္လိုက္သည္မို႔ ကြၽန္ေတာ္လည္း အဘ လက္ကို ဆြဲလ်က္ တားလိုက္ၿပီး....။
"အဘ... ကြၽန္ေတာ့္လူကို ထိစရာမလိုဘူး...!! "
"မင္းလူ??"
"ဟုတ္တယ္...။ ကြၽန္ေတာ္ အပ်ိဳေလးကို ပိုင္တယ္... ။ အပ်ိဳေလးကို ကြၽန္ေတာ္ လက္ထပ္မွာ..."
"ငါ သေဘာမတူဘူး..."
"သေဘာမတူလည္း ကြၽန္ေတာ္က လက္ထပ္မွာ... ကြၽန္ေတာ္တို႔က မွားခဲ့ၾကၿပီးၿပီ..."
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အခ်ိဳးမေျပမႈမ်ားကို အဘကေတာ့ သိပ္ၿပီး ၾကည့္မရ ျဖစ္လာေတာ့သည္ ထင္သည္....။
"ရတယ္... ဥေဒါင္းပ်ိဳကို ရယူခ်င္ရင္ေတာ့ သုံးႏွစ္သုံးမိုး ကြၽန္ခံရမယ္...။ တကယ္လို႔ သုံးႏွစ္ျပည့္လို႔မွ မင္း ပုံစံ အခ်ိဳးမေျပရင္ေတာ့ ဥေဒါင္းပ်ိဳနဲ႔ လုံးဝ သေဘာမတူႏိုင္ဘူး...။ မင္းနဲ႔ ဟိုကိစၥျဖစ္ထားလည္း ငါကိုယ္တိုင္ ဓေလ့ေတြ ဖ်က္ၿပီး စံဦးထိုက္နဲ႔ ေပးစါးပစ္မယ္...။ "
"စိတ္ခ်.... အဲ့လိုေတြ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူး...။ ဘာလို႔ဆို အပ်ိဳေလးကို ဘယ္သူ႔လက္ထဲမွ ကြၽန္ေတာ္ ထပ္ၿပီး အပါမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး..."
ကြၽန္ေတာ္ ထိုစကားကို လက္သီးဆုပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ အပ်ိဳေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္လာသည္...။ ထို႔ေနာက္ ျပန္ၿပီး မ်က္လႊာမခ်သြားခင္....။
"ေမာင့္ကို ၾကည့္....."
ထိုအခါ အပ်ိဳေလးက မရဲတရဲနဲ႔ပင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လာသည္...။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အပ်ိဳေလးကို တစ္ခ်က္ၿပဳံးျပလိုက္ၿပီး အပ်ိဳေလးလက္ဖဝါးတစ္ဖက္ကို ခပ္ဖြဖြ ဖိညႇစ္လိုက္သည္....။
"ေမာင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္..."
ထို႔ေနာက္ အဘကိုင္ထားေသာ အပ်ိဳေလး လက္တစ္ဖက္ကို မသိမသာ ျဖဳတ္ေစၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေႏွး၍ က်န္ခဲ့မိေလသည္....။ ၾကယ္ေရာင္တစ္ခ်ိဳ႕ မျမင္ရေသာ မိုးကုတ္စက္ဝိုင္းေအာက္၌ အပ်ိဳေလးမ်က္ႏွာကို ၾကည့္မိေနသည္....။
အပ်ိဳေလးလက္ႏွစ္ဖက္လုံးကို ဆုပ္ေထြးလိုက္ၿပီး ႏူတ္ခမ္းျဖင့္ ဖိကပ္နမ္းရႈိက္လိုက္သည္...။
"ဒီ သုံးႏွစ္ သုံးမိုးလုံးက ေမာင္ .... အပ်ိဳေလးကို ပိုးတယ္လို႔ပဲ ထားလိုက္ေတာ့ေနာ္..."
"ကြၽန္ဆိုကတည္းက ဘယ္အေျခအေနလဲ? မစဥ္းစားမိဘူးလား??"
"ရတယ္.. အပ်ိဳေလးအနား ေမာင္ ရွိေနဖို႔ပဲ လိုပါတယ္...။ ဒါနဲ႔ေလ_"
"မိုးစက္ေတြ က်လာၿပီ.... အိမ္ကို ျပန္ရေအာင္..."
ရင္ထဲမွ လာေသာ နားလည္မႈ...။
ညစာ ထမင္းဝိုင္း....။
"အပ်ိဳေလး... ဟိုကေလးကို သြားေခၚလိုက္ေလ...။ ထမင္းစားရေအာင္လို႔..."
"ေနပါေစ....။ သူ ေနာက္မွ စားလိမ့္မယ္...။ သူကိုယ္တိုင္ ငါ့စကားအတိုင္း ေနဖို႔ ေျပာထားၿပီးသား..."
ကြၽန္မမွာ အဘ အရိပ္အေျခၾကည့္ၿပီး ေခၚလိုက္ေပမယ့္ အဘက လက္မခံဘဲ ဥ,ေလးကို တားလိုက္တာမို႔ ကြၽန္မလည္း ပါးစပ္ပိတ္ၿပီးသာ ေနရေတာ့သည္...။ ၿမိဳ႕မွာ အဆင္ေျပေျပ ေနခဲ့သည့္ ကေလးက တင္းကုပ္အဖီရပ္မွာ အခုလို မိုးတြင္းမွာ ရွိေနဖို႔က အေတာ္ေလး အဆင္မေျပသည့္ကိစၥရပ္ပင္....။ ေနာက္ၿပီး ည၈နာရီ ရွိေနၿပီ အခုခ်ိန္ထိ ထိုကေလး ထမင္းမစားရေသး....။
ကြၽန္မႏွင့္အပ်ိဳေလး အစီစဥ္ကို ဆြဲေနတုန္း ရွိေသးသည္...။ အဘက ထမင္းစားၿပီးသည္ႏွင့္ ပန္းကန္ကို ယူကာ အိမ္ေရွ႕ထြက္သြားမည့္ဟန္ျပင္ေတာ့....။
"အဘ... လက္ေဆး မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ဘုရားရွိခိုးလိုက္ေတာ့ေနာ္...။ အဲ့ဒါ သမီးတို႔ လုပ္လိုက္မယ္..."
"သမီး ေ႐ႊ႐ုပ္ပ်ိဳ... အဘ ကိစၥေတြလည္း ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ၿပီး မရႈပ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္..."
အဘကေတာ့ ကြၽန္မအႀကံကို သိေနသည့္အလား ကြၽန္မကို ရိပ္ၿပီး ေျပာလိုက္ေလေတာ့ ကြၽန္မလည္း အဘလက္ထဲက ပန္းကန္ကို ယူၿပီး အသာေလး တိတ္ေနမိေတာ့သည္....။
ည ၈နာရီ ၄၅ မိနစ္...။
"ထမင္းဆာေနၿပီလား?? ဒီမွာ ဒီေန႔ အိမ္က အသားမပါလို႔...။ ဟင္းခ်က္ၿပီးမွလာတာ နည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္...။ ျမည္းေတာ့ မၾကည့္ရေသးဘူး... သည္းခံၿပီး စားလိုက္ေနာ္..."
ထမင္းကို ေႂကြအုပ္ေလးထဲ ထည့္ၿပီး ၾကက္သားဟင္းႏွင့္အတူ ၊ အရန္ဟင္း တို႔စရာ အသီးအ႐ြက္ေလးက တစ္ခ်ိဳ႕...။ အေငြ႕ေထာင္းေထာင္းႏွင့္ ၾကက္သားဟင္းက အခုမွ ခ်က္လာသည့္အေနအထား....။
"အပ်ိဳေလးကိုယ္တိုင္ ခ်က္လာတာလား??"
"ဟုတ္တယ္..."
"အဘေရာ သိလား??"
"မသိဘူး... ဘုရားခန္းထဲ ဝင္ေနတယ္...။"
"အပ်ိဳေလးကေရာ ဘုရားရွိခိုးၿပီးၿပီလား??"
"ဒီက ျပန္မွ ဝတ္ျပဳမွာ...။ ဒါနဲ႔ ဒီမွာ အိပ္လို႔ေရာ ျဖစ္လား??"
"အိပ္လို႔ရပါတယ္..."
"ေျခေထာင္ကို ေသခ်ာေထာင္အိပ္ေနာ္...။ ႏြားစာေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ အခုလို မိုးေအးေအးနဲ႔ ျခင္ တအားကိုက္မွာ..."
အပ်ိဳေလးက အရမ္းကို စိတ္ပူေနသည့္ အသြင္ျဖင့္ မ်က္ႏွာညႇိဳးကာ ဆိုလာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ၿပဳံးမိသည္...။ ထို႔ေနာက္ အပ်ိဳေလး ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ တကူးတက ခ်က္လာသည့္ ၾကက္သားဟင္းႏွင့္ထမင္းကို ဇြန္းျဖင့္ခပ္ကာ စားလိုက္သည္....။
"ေမာင္က အိပ္ေပ်ာ္ရင္ ဘာမွသိတာ မဟုတ္ဘူး...။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေမာင့္အနားမွာ ေနမွရမယ္ ထင္တယ္..."
ကြၽန္ေတာ့္၏ အဓိပၸါယ္ပါလွေသာ စကားေၾကာင့္ အပ်ိဳေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္က အၾကည့္တစ္ခ်က္မွ မလႊဲဘဲ ရွိေနေတာ့ အပ်ိဳေလးက အရင္ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္သည္....။
".... ဟား... မယားေတာသူဆိုတဲ့ စကားက တကယ္မွန္တာပဲ..."
ကြၽန္ေတာ့္စကားေၾကာင့္ အပ်ိဳေလးက က်ဳံ႕က်ဳံ႕ေလး ထိုင္ေနရင္းမွ ကြၽန္ေတာ့္ကို လွည့္မၾကည့္လာေတာ့...။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အပ်ိဳေလးကို ၾကည့္လိုက္၊ ထမင္းစားလိုက္နဲ႔ပင္ အရသာဟာ ဘာမွန္းမသိေတာ့...။
"ေနာက္တစ္ခါ ေမာင့္အတြက္ေၾကာင့္ တကူးတက အသားဟင္းေတြ လုပ္မလာပါနဲ႔..."
Next part spoiler~~~
ညက တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ခဲ့ရသည့္ တင္းကုပ္တစ္ေနရာမွ မနက္ႏိုးေတာ့ အေတာ္ေလးကို သပ္ရပ္စြာ ရွိေနသည္။ ညက ျခင္ေထာင္ ေထာင္ၿပီး ေစာင္မၿခဳံဘဲ အိပ္ခဲ့သည္က အခုေတာ့ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ေပၚ ေစာင္က ပုံလ်က္သား...။
ေနာက္ၿပီး ညက မိုးအနည္းငယ္ သည္းေနေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္ အခ်မ္းဓာတ္ကို သိပ္ၿပီး မခံစားရ၊ ခ်မ္းသည္လည္း မထင္...။ ေနာက္ၿပီး စိတ္ထင္၍ပဲလား မသိ... ရင္းႏွီရသည့္ စကားစိမ္းရနံ႔က ညက တစ္ညလုံး ႏွာေခါင္းထဲ အလုံးအရင္းနဲ႔ ဝင္ေရာက္ေနသည္...။
တံစက္ၿမိတ္မွ တစ္ေပါက္ခ်င္းစီ က်ေနေသာ မိုးစက္ေပါက္မ်ားကို ၾကည့္ကာ ၿပဳံးလိုက္မိသည္...။
ေသခ်ာေတြးမိေသာ္လည္း ခႏၶာကိုယ္ ေထြးေထြးေမႊးေမႊးေလးက သူကလြဲၿပီးေတာ့ မရွိေတာ့...။
___________________________________________
အားလုံးပဲ Good nightပါဗ်။
Still strong.
Take care and safe guys.
With fully thz,love and respects.
အစ္ကိုေတာ္:1/9/21:20:44PM:Wednesday.