I woke up with Luke next to me. Dahil hindi ko naisara ang kurtina ng balcony, ay pinasok kami ng liwanag mula sa sikat ng araw.
Naririnig ko na rin ang marahas na hampas ng mga alon sa beach. Nanghihina pa ang katawan ko nang mapagtantong magkayakap kaming dalawa. Kaagad na uminit naman ang pisngi ko nang maalala ang nangyari kagabi.
Halos isiksik ko na ang mukha ko sa dibdib niya dahil sa kahihiyan. Did I really.. initiated it? At nagbanta pa akong tatawagin si Vincent kagabi para lang pumayag siya! Oh my God, I even confessed that I missed him! Mariin akong pumikit at nagsumiksik sa kaniya. Humigpit naman ang yakap niya sa akin at mahinang umungol.
Tumigil ako sa paggalaw para hindi siya magising. Hinawakan ko ang comforter at itinaas iyon ng konti para silipin ang katawan namin. He's on his boxer shorts and I'm already wearing a white laced panty. Kumunot ang noo ko dahil hindi ko naman naalalang isinuot ko iyon kagabi.
Masyado na akong pagod sa apat na rounds na ginawa namin. At hindi talaga siya napagod! I even had to beg him to stop because I'm already sore with all the thrusts and positions we've made. He seems out of it last night. Para siyang ibang tao. He seems a thousand times hotter and.. wild! Lalong nag-iinit ang mukha ko.
Last night.. was indeed amazing. At hindi ako nagsinungaling nang sabihin kong hindi ako lasing, at.. na na-miss ko siya. Dahil totoo ang lahat ng iyon.
Unti-unti ko siyang tiningala at nagulat nang makitang bukas na ang kaniyang mga mata! Inaantok siyang nakatingin sa akin. Hindi ko malaman ang gagawin. Nakita niya ba akong kiligin? Wait, kinilig ako?!
"Good morning," he whispered serving me his morning drowsy look.
I gulped and dragged my eyes away from his handsome face. He's really good looking. Even before, I didn't realize na may mas iguguwapo pa pala ang mukha niya noon. Dahil ngayon, hindi ko na alam ang gagawin kapag tumingin pa siya sa iba. Sa sobrang nakakabaliw ng kaguwapuhan niya ay gusto ko na siyang ipagdamot kahit parang kahapon lang ay inis na inis pa ako sa kaniya.
"Morning," I answered.
"Do you want to eat our breakfast here? Kukuha ako sa baba.." tanong niya habang hinahaplos ang lantad na balikat at braso ko. Hanggang dibdib lang namin ang comforter at wala pa akong damit o bra, tanging panty lang ang isinuot niya sa akin.
His large and heavy thigh found their way to lock my hips. Ipinatong niya iyon sa balakang ko kaya naramdaman ko ang pagkalalaki niyang naninigas na naman ngayong umaga. Napapikit ako at yumuko.
"Don't worry, that's just my normal state, we'll be fine." Inunahan niya na ang iniisip ko. Nilingon ko naman siya at inirapan.
"I'm not saying anything." Sabi ko at bahagya siyang itinulak. "Sa baba na tayo kumain, baka magtaka pa sila na pareho tayong wala roon."
He loosened his arms on me kaya nakabangon ako. Kaagad rin naman akong napangiwi dahil sa sakit na naramdaman mula sa pagitan ng mga hita ko. I covered my chest with the comforter. Litaw pa rin naman ang likod ko dahil doon.
"You alright?" Bumangon na rin siya at hinawakan ang siko ko. "Dito nalang tayo kumain." Sabi niya ulit pero umiling ako.
"I can—" sabay kaming napalingon sa cellphone ko nang tumunog iyon mula sa bedside table. Si Luke na ang nag-abot at binasa pa kung sino ang tumawag bago ibinigay sa akin.
Binasa ko rin ang naka sulat. Unregistered number. Kunot noo ko iyong sinagot. "Hello.." at kaagad na nagsisi dahil halos paos ang boses ko. Luke chuckled and crouched to kiss my nape loudly. I slapped his hand.
"Good morning, this call is for Doctor Eleanor?"
Tumango ako kasabay ng paglakbay ng labi ni Luke sa mga balikat ko. Marahan ko siyang itinulak pero tinignan niya lang ako bago muling nagpatuloy.
"Yes, speaking." I answered weakly when Luke's hand swiftly encircled my waist. His large hand caressed my stomach.
"I'm a registrar from LCDH, we just want to follow up your forms needed tomorrow since you haven't emailed us back, yet. We're looking forward to work smoothly with you, if you have more questions, please refer to the email we've sent. Thank you."
Hindi na ako nakasagot. Namatay ang tawag na nanlalaki ang mga mata ko. Bukas? At nag-email sila?! Mabilis kong ni-log in ang email ko sa aking cellphone dahil hindi ko dala ang laptop ko.
Umakyat naman ang kamay ni luke sa dibdib ko at hinuli ang isa habang hinahalikan ang likod ko. His other hand is still holding my stomach. Ngayon, ang magkabilang paa niya ay nasa gilid ko na, ikinukulong ako.
"Luke, stop it, may ginagawa ako." Sabi ko at kaagad na hinanap ang email nila sa akin. Meron nga!
"Hm? Who called? Do you know him?"
Nilingon ko siya. "Anong 'him'? Babae ang kausap ko, registrar iyon sa hospital at may ipinapapasa sa akin bukas." sabi ko.
Kusa naman siyang natigilan sa paglalaro at dinungaw ako. Ipinatong niya ang baba sa kanang balikat ko at sinilip ang email sa cellphone ko.
"Tomorrow?"
Tumango ako. Binabasa ang mga kailangang dalhin at gawin.
"Maaga?"
Tumango ako ulit, nakikiliti na sa mainit niyang hininga at kaunting balbas sa baba. Damn hot. Ipinilig ko ang aking ulo dahil nalulunod na naman ako sa sensasyon.
"Sasama na ako sa'yo kung ganoon," sabi niya kaya nilingon ko siya.
"You still have until the next day here, you can stay."
Umiling naman siya. "I won't have anything to do here, anyway." Katuriwan niya.
"Then just be with your band mates until you all go home, para hindi sila magtaka—" Doon na kumunot ang noo niya. Kinabahan ako. "I.. I m-mean, it would be awkward if they see us leave together—"
"They already saw you suck my neck, Sadie." May diin ang tono niya. Natutop ko naman ang bibig ko at nahihiyang nag-iwas ng tingin.
I just.. don't know how will I explain to them that I'm here, giving myself back again to the person whom I tried to ran away before. Parang ang weird naman kung makikita nila kaming.. maayos na.. ulit? Pagkatapos ng limang taon, alam nilang naka move on na ako, and besides.. I don't know. Ano pa bang puwedeng i-dahilan?
"Ayaw mo bang malaman nila ang tungkol sa 'tin?" Biglang tanong niya.
Napalunok ako pero hindi ko siya nilingon.
"Sadie," hindi ko kaya. Hindi ko rin maintindihan ang sarili ko.
Narinig ko ang pag-buntong hininga niya, dahilan para mapalingon ako. I saw him in disbelief and undefined sadness. I opened my mouth to speak and explain, or even take back what I've said just so I could get rid of his disappointed expression, but I was surprised when nothing came out from my mouth.
Nanlumo ako nang marahan siyang tumango at magbaling sa akin ng malamig na tingin. Napasinghap ako nang iangat niya ang comoforter para makaalis at pinulot ang short niya sa sahig. Pinanood ko siyang maglakad patungo sa banyo. Narinig ko ang shower at marahas na pagbagsak ng mga tubig. Halos kinse minutos lang siya roon at ang akala ko ay lalabas na siya sa pinto ko, pero nagulat ako nang natahimik ang banyo pero hindi na siya bumalik.
I sighed when I realized that we share the same bathroom. He probably went to his room to change already. Pero.. babalik pa naman siya rito, hindi ba? I hope so.
Nanatili akong tulala sa kuwarto ko. Hubad pa rin ang kalahati ng katawan at nakaupo sa kama. Paulit-ulit na rumehistro sa utak ko ang mukha ni Luke kanina. He looked pleading and with so much hope. Then his face became disappointed and serious. It's as if I've said something that hurt him bad.
Napalunok ako at umiling bago pumasok na rin sa banyo. Pinagmasdan ko ang pintuan patungo sa kuwarto niya bago iyon inilock para hindi niya mabuksan kung sakali.
I showered slowly looking at the number of marks he left on my skin. Hindi ko na nabilang kung ilang minuto o inabot ba ako ng isang oras sa loob. The thing between my thighs is still sore from all the sex last night. And no matter how much I try to expell the memories, they wouldn't go away.
I went out of the bathroom only to hear consecutive knocks on my door. I'm wearing my usual turtle neck long sleeves. It's color gray and I matched it with black shorts. I walked to open it in hope that it's Luke, but when Cohen's cute grumpy look welcomed me, I forced a smile.
"You didn't eat dinner with us last night, and you're skipping breakfast now?" Napakaagang sermon mula sa bata.
Ginulo ko ang buhok niya at isinampay ang tuwalya sa balikat ko. "Alright, I'll be down in a minu—"
"I'll wait for you then." He said and turned his back on me. I was caught off guard when he crossed his arms over his little chest while leaning his back on the wall beside my door.
I chuckled and shook my head before fixing myself and going out with him.
Naroon na silang lahat, puwera kay Luke. Bumagal pa ang lakad ko para hanapin siya sa hapag, pero hindi ko siya nakita. Baka nasa kuwarto pa? Bumuntong hininga ako at umupo na.
Maingay silang nag-uusap kanina, pero nang dumating ako ay humupa ang ingay. Natahimik sila habang kumakain at nagtitinginan. Kumunot naman ang noo ko at hindi na lamang sila pinansin. Kailangan ko nang lumuwas mamaya kung ayaw kong ma late sa pag papasa bukas.
"I'm leaving later." Sabi ko habang naglalagay ng palaman sa tinapay.
"Huh? Bakit ang aga naman?" Si Lea.
"Oo nga? Hanggang makalawa pa tayo rito, diba?" Tanong ni Moli. Iyong kaibigan niya lang na nobya noong baklang nakasalo ng bouquet kahapon ang wala. May bahay raw sila rito kaya hindi ko na inusisa.
"Why?" Si Kuya Loren lang ang nakapag pasagot sa akin.
I licked the excess Nutella on my thumb. "Magpa-pass ako ng form sa hospital," sagot ko.
Tumango naman siya at nagpatuloy sa pagkain. "Text your guards," bilin niya. Tumango lang rin ako.
"Tamang-tama, aalis na rin kami mamaya, sabay ka na." Nilingon ko si Cora na kadarating lang mula sa labas. Tumutulo pa ang pawis niya dahil siguro sa pag wo-work out. Nakasuot kasi siya ng sports bra at cycling shorts.
Tumango ako kahit pa nag-aalinlangan. "Nasaan ang kasama mo?" Tanong ko.
"May tawag." Kaswal na sagot niya.
Tumango na lang ako at muling kumain. Napansin ko rin na bukod pa kay Luke ay wala rin si kuya Sage. Marahil may hangover pa iyon. Nagkibit na lamang ako ng balikat at agad na bumalik sa kuwarto pagkatapos kumain.
Inayos ko ang mga gamit ko at hindi na itinext ang mga guards. Sabi ni Cora, by chopper ang lipad namin. This is my first time riding that. Hindi naman ako takot or what. Nilingon ko ang pader na humahati sa kuwarto namin ni Luke.
Kumain na ba siya? Hindi ko pa siya nakitang bumaba mula kanina. Is he that mad? Hindi niya talaga ako kakausapin? Gusto ko sanang magpaalam.
Bumuntong hininga ako at tumayo. Nagpasya akong puntahan siya roon para pormal pa rin na magpaalam. Dumaan ako sa cr namin at nakitang tahimik sa kuwarto niya. Pareho lang naman ito ng sa akin, maging ang mga gamit ay universal. Doon ko kaagad napagtanto na wala siya roon.
Dismayado akong bumalik sa kuwarto ko at nagpatuloy sa pag-aayos. Aalis ba talaga ako nang hindi nagpapaalam? Well, sinubukan ko naman pero wala siya. At alam naman niyang aalis ako.. teka, hindi ko sinabi kung kailan ang alis ko.
Umiling ako at tumayo na nang kumatok si Cora sa pintuan. Fine. Kung ayaw niya pa akong makausap, after what happened last night, edi fine! Aalis ako nang hindi nagpapaalam! Hindi ko sasagutin ang mga tawag niya! Bahal siyang maghanap!
True to my words. I turned my phone off before we went out and bid our goodbyes. Kararating lang ni kuya Sage mula sa labas.
"Sa'n ka galing?" Bungad ko.
"Sa asawa ko, aalis ka na?" Napansin niya siguro ang bag na dala ko. Pero hindi iyon ang nakakuha ng atensiyon ko.
"Asawa?" Lea turned to us.
"Naniwala ka naman." Sabi niya at tinapik ang balikat ko. "Ihahatid ka ba ni Luke? Nasaan siya?" Tanong niya sa akin at hinanap ang kaibigan niya.
"Hindi ko alam. Hindi niya ako ihahatid, sasabay ako kina Cora." Sabi ko.
Pinagtaasan niya ako ng kilay at mabagal na tumango. "Text ka pag nakauwi ka na. Sabihan mo sina Larry."
Nag kibit na lang ako ng balikat, walang balak na mang istorbo pa ng mga tao sa mansiyon.
I was hoping that before we could go, babalik siya at ihahatid ako ng tingin, pero hindi pa rin siya nagpapakita. Nagpunta ba siya sa mga karatig resort? Sa hotel kahapon? Narito pa ang mga bisita ng ikinasal. At siguradong marami siyang fans na nag-aabang doon. Kahit mga modelo at artista nagkakandarapa sa kanila. Huh, sige, diyaan ka na!
Mabilis lang ang naging lipad, hindi na inabot ng tatlong oras. Bumaba kami sa rooftop ng isang hotel at nagpasalamat ako. Ipapahatid pa sana ako ni Cora, kaso tumanggi na ako. Nagpresinta na lang siya na samahan akong maghanap ng taxi.
"I thought you have bodyguards? Hindi ba pinaghahanap pa rin iyong pumatay sa nanay mo?" Tanong niya.
Doon ko na realize na alam pala talaga nila ang tungkol doon. Kung ganoon, ako lang ang hindi? Mapait akong ngumiti sa naisip.
"It's okay, malapit na lang naman ang sa amin, ayoko na silang abalahin." Sagot ko.
Seryoso pa rin ang mga mata niya. Nakasuot lang siya ng itim na tank top at pants. Her biceps look so strong and defined. Naka ayos ang maliit niyang buhok at napaka linis niyang tignan. Marahan siyang tumango at sabay kaming napabaling sa harap nang huminto ang isang taxi.
Nilingon ko siya at ngumiti. "Salamat ulit," sabi ko. Tinanguan niya lang ako at kunot noong sinipat ang driver. Pumasok na ako sa loob at ipinatong ang mga gamit ko sa aking tabi. Isang beses ko pang sinulyapan si Cora bago umandar ang sasakiyan.
"Manong sa.." kusa akong natigilan nang magkatinginan kami ng driver mula sa rearview mirror. Parang tumakas ang lahat ng dugo ko sa katawan nang magtama ang mga mata namin. Namumula at halos bumulwak na ang mga eye balls niyang nakatingin sa akin.
Hindi na ako nag-aksaya ng oras. Mabilis kong binuksan ang pintuan pero narinig ko na ang pag click noon. Ginapangan ako ng kaba.
"Buksan mo 'to! Hayop ka! Ano'ng ginagawa mo rito?!" Sigaw ko kay Benjie. Inalis niya ang suot niyang itim na sumbrero pero nanatili ang makapal na mask sa kaniyang ilong at bibig.
Noon lang nag sink-in sa akin na amoy acetone ang sasakiyan. Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto ang nangyayari. No, hindi iyon acetone! It's a fucking chloroform! I tried hard to not breathe. Napalingon ako sa umuusook na aircon at natatarantang pinagsisipa ang pintuan. I even smashed my elbow to the window but to no avail. Nasaktan lamang ako at nanghina dahil sa ginawa.
"Hayop ka!" Sa sobrang galit ko, ay sinakal ko siya. Pinipigilan ko pa rin ang paghinga, pero hindi ko alam kung ilang segundo ang itatagal noon. Nahihirapan na ako. Alam kong hindi ganoon ka epektibo ang chloroform sa hangin. Mabilis itong mawalan ng bisa kapag naeexpose. Pero kung magtatagal pa ako rito ay baka manghihina na ako ng tuluyan.
"Tang ina! Manahimik ka diyan!" Sigaw niya at nagpagewang-gewang ang sasakiyan. Inihinto niya iyon sa gilid at saka ako binalingan. Doon na ako dinagungdong ng takot. Pigil hininga akong napaupo ulit sa backseat nang suntukin niya ako sa mukha.
"Ah!" Ininda ko iyon, kasabay ng pagkaubos ng aking hininga.
Mabilis din namang umandar ang sasakiyan at nakita kong nag spray pa siya ulit ng kung ano sa aircon. Napapikit ako habang nahihilo at hindi na kinaya ang pagpipigil. Huminga ako ng malalim upang habulin ang hiningang kanina ko pa pinipigilan. Napaubo ako ng paulit-ulit habang dinarama ang unti-unting pag sirit ng kemikal sa ilong ko. It smells sweet, of course, but I know it can be fatal. It might be.. with the amount of liquids he sprayed.. I could be..
Even with my weakest voice, my wrath is still stronger. I wanted to shout and kill him with my own two hands but I'm too tired to do that. The chemical is starting to register in my nerves. I felt weak, but I know it won't knock me off that easily. It's chloroform..
I closed my eyes in defeat. Tinanggap ko nang nasa ilalim ako ng kamay ni Benjie at maaari akong matulad kay nanay Ida. A hot tear escaped from my right eye as I shut it closed.
Luke.. I'm so sorry..
JOJISSI