Unicode
"ဒီနေ့ ဘယ်မှမသွားပဲ ကျွန်တော်အနားမှာပဲ ရှိနေပေးလို့ရမလား...?"
~~~~~~~~~~~~~
မင်းက ကိုယ့်ရဲ့ အချစ်သံလိုက်လေး ~
လူကို ချစ်စရာအပြုအမူတွေနဲ့ တစ်စက္ကန့်လေးတောင် အနားက မခွာနိုင်အောင် ညို့ငင်တယ်
ပန်းနုရောင် နူတ်ခမ်းဖူးကနေ ထွက်လာတတ်တဲ့ စကားချိုချိုလေးတွေက သက်ရောက်မှု ပြင်းထန်လွန်းတယ်
ဝေးဝေးမသွားနိုင်တော့ဘူး
မင်းအနားမှာပဲ အချိန်တိုင်း တွယ်ကပ်ချင်နေမိတဲ့ရောဂါနဲ့ ဒီလူနာက ဘာဆေးမှ မတိုးတော့ဘူးထင်ပါရဲ့
"ကိုယ်နဲ့ ရင်းနှီးနေတဲ့ နေရာမဟုတ်တော့ တစ်ယောက်ထဲကျ နည်းနည်းအဆင်မပြေဖြစ်လို့ပါ တကယ်လို့ ခင်ဗျား အဆင်မပြေရင်လဲ....."
"ဘယ်သူက အဆင်မပြေဘူးပြောလို့လဲ ကိုယ်ဒီနေ့ အလုပ်လစ်ဖို့ စဉ်းစားထားပီးသား မပူနဲ့ မင်းကို တစ်ယောက်ထဲထားမသွားဘူး "
တစ်ယောက်ထဲထားမသွားဘူးဆိုတဲ့ စကားကြောင့် ဆောင်ဟွန်း အနည်းငယ်တော့ စိတ်သက်သာရာ ရသွားသည်
ရှင်းဂျယ်ယွန်းဆိုတဲ့ လူက ရံဖန်ရံခါ သူ့ကိုအနေခက်စေပေမယ့် ကိုယ်မသိတဲ့နေရာမှာ တစ်ယောက်ထဲနေရမှာထက်စာရင် ထိုလူနဲ့ အတူရှိနေတာက ပိုအန္တရာယ်ကင်းလိမ့်မည်ဟု ခံစားမိတာကြောင့်
ဒါပေမယ့်လဲ ဒီလူက သူ့ကိုဆက်တိုက်အနေခက်စေတာတော့ အမှန်ပင်
အကြောင်းမဲ့ သူ့ကို စိတ်ပူပေးတဲ့ ပုံစံတွေ အရမ်းပြသည်
ဆန်ပြုတ်ဆိုလဲ ကိုယ့်လက်နဲ့ကိုယ်မသောက်လိုက်ရ ဇွတ်ခွံ့ကျွေးသည် အခုလဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ် သောက်ရမယ့် ဆေးကိုပါ ခွံ့တိုက်နေပြန်ပီ
ဒီလို အပြုအမူတွေ အတွက် သူအနေခက်ရပါသည် မကြိုက်တဲ့ခံစားချက်မျိုးဖြစ်မနေတာကြောင့်ပေါ့
ဂရုစိုက်သယောင်အပြုအမူတွေကြောင့် အလိုအလျောက် ဆူညံလာတဲ့ နှလုံးခုန်သံတွေက သူ့ကိုအနေခက်စေတယ်
ရှင်းဂျယ်ယွန်းဆိုတဲ့ အဲ့ဒီလူထူးဆန်းကြီး ရိပ်မိသွားမှာလဲ ရှက်တယ်
ကိုယ့်ခံစားချက်တွေကိုယ် မဝေခွဲတတ်တော့တဲ့ အရူးတစ်ယောက်လိုပါပဲ
×××××××××××
"Mr.Ethan Sim ကျွန်တော် ဒီနေ့ကစပီး သူ နေပြန်ကောင်းတဲ့ ရက်အထိ ခွင့်ယူပါရစေ"
"....."
"ဘာမှ ပြန်မပြောရင် ခွင့်ပေးတယ် မှတ်လိုက်ပီနော် အလုပ်သွားတော့မှာမလား ကောင်းကောင်းသွား"
"Ya!!! Shim JaeYun အရူးကောင် ဒီနေ့ မင်းသွားရမဲ့ meetingက ဘယ်သူသွားတော့မှာလဲ!!"
"Hyung သွားလိုက်လေ ကျွန်တော်အခု အထက်လူကြီးကို ခွင့်တိုင်ပီးပီနော် လာမခိုင်းနဲ့တော့ ဘာမှလုပ်မပေးနိုင်ဘူး"
စိတ်တိုင်းကျ တစ်ဇွတ်ထိုး ပြောချင်ရာပြော လုပ်ချင်လုပ်ပီး လှည့်ထွက်သွားတဲ့ ညီငယ်ရဲ့ ကျောပြင်အား ကြည့်ရင်း ခေါင်းတွေချည်ဆက်တိုက်ကုတ်နေရသော Shim Hee Seung
"25ကျော်မှ အချစ်ရူးပီး ငါ့ကိုသွေးတိုးအောင်လုပ်နေလိုက် Shim JaeYun!! "
သွားထိန်းချုပ်လို့ရနိုင်မယ့် လူမျိုးမဟုတ်မှန်းလဲ သိတာမို့ Hee Seung သက်ပြင်းရှည်တွေသာ ဆက်တိုက်ချနေမိတော့သည်
တစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲ့ပီး စိတ်ညစ်နေတုန်း ရုတ်တရက် သက်ဆိုင်သူလေးဆီမှ ဝင်လာတဲ့ ph callကြောင့် အနည်းငယ် စိတ်သက်သာရာရသွားသည်
("Good morningကို အိမ်မှာလား အလုပ်သွားနေပီလား ဒီနေ့မနက် အချစ်အိပ်ယာထနောက်ကျသွားလို့ ကို့ကိုခုမှဖုန်းဆက်လိုက်ရတယ် ခုချိန်ထိ အိပ်ယာထဲမှာပဲလား")
မနက်ခင်းမှာ ချစ်သူရဲ့ အသံချိုချိုလေးကို ကြားလိုက်ရတော့ ခုနက စိတ်ညစ်စရာတွေတောင် ဘယ်ကမ္ဘာရောက်သွားလဲပဲ
မှုန်ကုပ်နေတဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ ရုတ်ချည်းဆိုသလို အပြူံးလှလှလေးတစ်ခု ဖြတ်ပြေးသွားသည်
"အိပ်ယာနိုးနေတာကြာပီ အိမ်မှာပဲရှိသေးတယ် မနက်စောစောစီးစီး စိတ်ညစ်နေရလို့ကွာ"
("ဟင်? ကို့ကို ဘယ်သူက စိတ်ညစ်အောင်လုပ်ပြန်ပီလဲ")
"ဂျယ်ယွန်းပေါ့ ပြဿနာရှာပြန်ပီ ကို ဒီနေ့တော့ နည်းနည်းအလုပ်များမယ် ဂျယ်ယွန်းအတွက်ပါ ပိုလုပ်ရမှာမလို့ ဒီညနေတော့ တွေ့လို့ရမယ်မထင်ဘူး
ပိတ်ရက်မှပဲ တွေ့ကြမလား"
တစ်ဖက်ကငြိမ်သွားတဲ့ အသံကြောင့် HeeSeung အနည်းငယ် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသွားသည်
သုံးနှစ်တာ ရည်းစားသက်တမ်းတစ်လျှောက် တွဲခါစ တစ်နှစ်လောက်သာ သေချာအချိန်ပေးနိုင်ခဲ့သည်
နောက်ပိုင်း တာဝန်ယူရတဲ့ အလုပ်ကိစ္စက ပိုပိုများလာတာကြောင့် ချစ်သူထက် အလုပ်နှင့်ပင် အချိန်ကုန်ရတာကပိုများလာသည်
ဒါပေမယ့်လဲ ချစ်ရသူက သူ့ကို ဒီအချိန်ထိ တစ်ခါလေးတောင်မှ စိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်ခြင်းမရှိခဲ့ အမြဲ ပြူံးနေတဲ့မျက်နှာလေးနဲ့ပဲ
"ဟုတ် ကို့ကို အချစ်နားလည်ပါတယ် "
ဒီတစ်ခွန်းကိုပဲ မပြောင်းမလဲ အမြဲပြောတတ်သူ
အချစ်တွေလဲပိုရသလို အားလဲနာရပါသည်
အခုလဲ ဆယ်ရက်လောက်အကြာမှ ပြန်တွေ့ရမယ့် ဒိတ်ကို ကိုယ်ကပဲ ဖျက်လိုက်မိပြန်ပီ
("ဟုတ် အချစ်နားလည်ပါတယ် ဒါဆိုလဲ ပိတ်ရက်ကျရင် တွေ့ကြမယ်နော် အပြင်ထွက်ရင် ကားကိုဖြည်းဖြည်းမောင်း အချစ်လဲ အလုပ်ရောက်ခါနီးပီ ဖုန်းချလိုက်တော့မယ် ချစ်တယ်! ")
စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားတာ အသိအသာကြီးပါ ဒါပေမယ့်လဲ
ထုံးစံတိုင်း "နားလည်ပါတယ်" ဆိုတဲ့ ဒီစကားလေးပဲကြားရပြန်တယ် ဘာလို့များ သူ့အပေါ်ကို အမြဲတမ်း အပြစ်မဆိုရက်နိုင်ရတာလဲ
ဘာကိုမှမျှော်ကိုးမနေပဲ အချစ်တစ်ခုပဲသိတဲ့ မင်းအတွက် ပျော်ရွှင်မှုတွေ အပြည့်အဝမပေးနိုင်တဲ့ ဒီကောင်ကို ရန်တွေ့ဆဲဆိုပစ်လိုက်စမ်းပါလားချစ်သူရယ်
နားလည်ပါတယ်လို့ပြောနေကျကနေ နားမလည်နိုင်တော့တဲ့ တစ်နေ့ရောက်လာမှာ သိပ်ကြောက်မိတယ်
တစ်ဖက်ကဖုန်းချသွားတာနဲ့အတူ သူလဲ သက်ပြင်းအရှည်ကြီးချလိုက်မိသည်
*ရှင်းဂျယ်ယွန်း မကောင်းတဲ့ကောင် မင်းလိုတစ်ဇွတ်ထိုး လုပ်ချင်ရာမလုပ်နိုင်လို့သာ ငါလဲ ချစ်တတ်တာပါပဲ သူတစ်ယောက်ထဲ ချစ်တတ်တယ် ထင်နေလားမသိဘူး*
စိတ်လေးလံစွာဖြင့် အလုပ်သွားရသွားတဲ့ Shim Hee Seungရဲ့မနက်ခင်းကတော့ လှပမနေတော့ပါ
××××××××××××
နေရောင်ခြည်ကင်းမဲ့ကာ မိုးတိမ်ထူတို့ ဖုံးနေသည့် ကောင်းကင်အောက်ဝယ် ခြံဝန်းအကျယ်ကြီးထဲမှ အိမ်အကြီးကြီးမှာလဲ တိမ်ထူထူကောင်းကင်နှင့် ထပ်တူ အုံ့မှိုင်းလျက်
ချမ်းစိမ့်စိမ့်လေတစ်ချက် တိုးဝင်လာအခိုက်မှာ ဆောင်ဟွန်း ကြက်သီးတို့ပင်ထမိသည်
အိမ်ထဲမှာပဲ ထိုင်နေရတာ နည်းနည်းကြောင်တောင်တောင်နိုင်လာတော့ လေညှင်းခံမယ်ဆိုပီး အပြင်ခနခိုးထွက်လာမိတာ သူ့ကိုပျောက်လို့ဆိုပီး ဟိုလူကြီး အိမ်ထဲမှာထပ်ပီး ဗြောင်းဆန်နေအုံးမလားပဲ
"ဘာလို့ အင်္ကျီပါးပါးလေးနဲ့ အပြင်ထွက်နေရတာလဲ တမင်အဖျားခံပီး ကိုယ်ဂရုစိုက်တာ ထပ်လိုချင်လို့လား"
ကိုယ်ပေါ်ကိုသိုင်းခြုံလာတဲ့ ခပ်နွေးနွေး စောင်ပါးတစ်ထည်နှင့်အတူ နောက်ကျောဘက်မှ ပေါ်လာတဲ့ အသံကြည်ကြည်ကြောင့် ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သွားပီး ခပ်မြန်မြန်လှည့်အကြည့်မှာ ဆုံမိသွားပြန်တဲ့ အဲ့ဒီလူရဲ့ ကြည်လဲ့လဲ့မျက်ဝန်းနက်တွေ
တစ်နေကုန်ထိုင်ကြည့်ရင်တောင် ရိုးမသွားလောက်မဲ့ အဲ့ဒီမျက်နှာက အနီးကပ်မြင်ရလေ နှလုံးခုန်သံတွေပိုဆူညံလာလေမို့ ခပ်မြန်မြန်ပဲ အကြည့်လွှဲပီး နောက်ဆုတ်လိုက်သည်
"ဘာတွေလာပြောနေတာလဲ အိမ်ထဲနေရတာ မွန်းကြပ်လာလို့ ခနလေညှင်းခံထွက်လာတာ ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိဘူး"
နီရဲနေတဲ့ မျက်နှာလေးနဲ့ ရန်တွေ့သယောင်လေး ပြန်ပြောတဲ့ ချစ်စရာကောင်ငယ်လေးကိုကြည့်ရင်း ဂျယ်ယွန်း ပြူံးမိသည်
ဒီကောင်လေးရဲ့ အပြောအဆို အပြုအမူမှန်သမျှက သူ့ကိုအမြဲ ရီပြူံးနေစေတော့တာပဲ
ရုတ်တရက် ဗိုက်ဆာနေတဲ့ အသံလေးထွက်လာတော့ ချောင်းလေးဟန့်ကာ လက်လေးအသာပိုက်ပီး သူ့နဲ့ဆန့်ကျင်ဘက်ကို ခပ်ဖြည်းဖြည်းလှည့်သွားသည်
ချစ်စရာကောင်းလွန်းလို့ သူ အသံထွက်ပီး ရီမိတဲ့အထိပဲ
ဒီလိုရီမိတော့ မျက်စောင်းလေးထိုးကာ လူတစ်ယောက် ဗိုက်ဆာတာ ရီစရာပါသလားတဲ့
ဆက်ပြူံးနေမယ်ဆိုရင် သူ့ကိုတကယ် စိတ်ဆိုးသွားတော့မည်မို့ မျက်နှာပိုးကို အတင်းမရမကပြန်သတ်လိုက်ရသည်
"ကိုယ် နေ့လည်စာလုပ်ထားပီးလို့ မင်းကိုလာခေါ်တာ လာ အိမ်ထဲဝင်ရအောင် အပြင်မှာအေးတယ် "
ခြုံပေးထားတဲ့ စောင်လေးကို ရစ်သိုင်းကာ သူ့နောက်ကို ယိမ်းတိမ်း ယိမ်းတိမ်းနဲ့ လိုက်လာတဲ့ မှဲ့လေးက ပင်ဂွင်းပေါက်လေးတစ်ကောင်လိုပဲ
သိပ်ချစ်စရာကောင်းလွန်းတဲ့ သူ့ရဲ့ပင်ဂွင်းလေး~
"ဒါတွေ အကုန်လုံးက ခင်ဗျားတစ်ယောက်ထဲချက်ထားတာလား"
သူ့ရဲ့ အတော်လေးလက်စွမ်းပြထားတဲ့ ထမင်းစားပွဲကိုကြည့်ရင်း အံ့ဩသွားပုံရသည်
"ဘယ်လိုထင်လို့လဲ ကိုယ့်ပုံစံက ဟင်းမချက်တတ်တဲ့ သူဌေးသားရေပေါ်စီပုံ ပေါက်နေလို့လား"
"အဲ့လိုပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး chiefတွေကလွဲရင် တော်ရုံသာမန်ယောကျာ်းလေးတွေ ဟင်းချက်တတ်တာ သိပ်မမြင်ဖူးလို့ပါ နောက်ပီးတော့ ဟင်းပွဲတွေကလဲ အများကြီးဆိုတော့.."
"ကိုယ်တို့အိမ်ရဲ့ ပင်တိုင် chiefနဲ့က ငယ်ငယ်ထဲက ရင်းနှီးတယ် ကိုယ်ကအချက်အပြုတ်ပိုင်း စိတ်ဝင်စားလို့ သူ့ဆီက နည်းနည်းသင်ထားတာ စားကြည့် အန်မထွက်ဘူးလို့တော့ အာမခံပါတယ်"
တစ်မနက်လုံး တစ်ယောက်ထဲ မီးဖိုခန်းထဲဝင်ပီး အသည်းအသန်ချက်ပြုတ်ထားတဲ့ ဟင်းတွေကို လှလှပပ ကောင်းကောင်းကြီး စားပြနေတာမြင်ရတော့ သူ့ရင်ထဲ အပျော်တွေတိုးရသည်
"ဘယ်လိုလဲ စားလို့အဆင်ပြေလား"
"မဆိုးပါဘူး ပါးစပ်ထဲတော့ ထည့်လို့အဆင်ပြေသားပဲ"
အရသာရှိရှိ အားရပါးရစားနေပီးတော့ သူမေးခါမှ အိန္ဒြေလေးပြန်ဆယ်ပြနေသော ချစ်စရာလူသားလေး
ထိုလူသားလေး မမြင်အောင်ပဲ ခပ်ဟဟလေး ခိုးရယ်လိုက်မိပါသည် တော်ကြာမြင်သွားရင် စိတ်ကောက်ပီး ဆက်မစားပဲနေတော့မှခက်ရချည်ရဲ့
"ဒါနဲ့လေ တကယ် တစ်ယောက်ထဲ ချက်တာရောဟုတ်ရဲ့လား ဒီလောက်အများကြီးကို ကျွန်တော်အထင်ကြီးအောင် တမင်ညာပြောနေတာလား"
"ဟဟ မနက်ထဲက ဒီအိမ်ထဲမှာ မင်းရယ် ကိုယ်ရယ် ကိုယ့်အစ်ကိုရဲ့ အပြင်တစ်ခြားဘယ်သူ့ကိုမြင်သေးလို့လဲ နောက်ပီး ကိုယ့်အစ်ကိုကလဲ အလုပ်သွားပီဆိုတော့ ဒီအိမ်ထဲမှာ မင်းနဲ့ကိုယ် နှစ်ယောက်ပဲရှိတာလေ "
မျက်နှာနားကိုကပ်ကာပြောလာသောသူ့ကိုကြည့်ရင်း ဆောင်ဟွန်း မျက်နှာတွေရဲတက်လာမိသည်
ဒီအိမ်ထဲမှာ သူတို့နှစ်ယောက်ထဲပဲရှိတာတဲ့လား သတိမထားလိုက်မိဘူး ဒီလောက်အိမ်အကျယ်ကြီးထဲမှာ အကူတွေ အလုပ်သမားတွေ တစ်ယောက် နှစ်ယောက်လောက်တော့ရှိမယ်ထင်ခဲ့တာပေါ့
"မင်းနဲ့ကိုယ်နဲ့ နှစ်ယောက်ထဲပဲရှိတဲ့ ဒီအိမ်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုဘယ်သူက လာကူမှာမလို့လဲ ပြောလေ"
"အိမ်အကြီးကြီးထဲမှာ ခင်ဗျားတို့နှစ်ယောက်ထဲပဲနေကြတာလား တစ်ခြားအလုပ်သမားတွေရောမရှိတော့ဘူးလား "
"ရှိတယ်လေ Ahjummaက သူ့ညီမနေမကောင်းလို့ ဇာတိကိုပြန်သွားတယ် ဒါရိုက်ဘာဦးလေးကြီးက HeeSeung hyungနောက်ပါသွားတယ် ဒါပဲ လူများများစားစားမထားဘူး အိမ်မှာ "
အကောင်းအတိုင်းရှိနေတဲ့ Ahjummaညီမမှာလဲ နေရင်းထိုင်ရင်း နေမကောင်းဖြစ်သွားရသလို သူ့အချစ်ဆုံးဆိုတဲ့ ခွေးလေး laylaကိုပါ တစ်ခါထဲ သူငယ်ချင်းအိမ်ပို့ထားရတဲ့ အကြောင်းရင်းကတော့ ဒီကောင်လေးနဲ့ နှစ်ယောက်အတူ ခုလို အနှောင့်ယှက်ကင်းကင်းရှိနေရဖို့အတွက်ပါပဲ
"အိမ်ကအရမ်းကြီးပီး နေတဲ့လူကနည်းနေလို့ မျက်လုံးထဲအဆင်မပြေဖြစ်နေရင် မင်းလာနေလိုက်ပါလား ဒီအိမ်က မင်းကိုသဘောကျတဲ့ပုံပဲ"
ရှင်းဂျယ်ယွန်းဟာ တကယ်ပဲ လူကိုအနေခက်အောင် လို့ စကားကိုမထိတစ်ထိတွေသိပ်ပြောတယ်
ရိုးရိုးတန်းတန်ပြောလဲရတဲ့စကားတွေက သူလုပ်လို့ အနေခက်စရာအခြေနေတွေဖြစ်ကုန်ပီမလား
ဆောင်ဟွန်း စိတ်တိုတို နှင့် မျက်နှာကိုလွှဲပစ်လိုက်သည်
"ဘာလဲ.....လူကို အိမ်ပြေးလို့ တကယ်မှတ်နေလားမသိဘူး မနေပါဘူး ဒဏ်ရာတွေပျောက်ရင်ပြန်မှာ "
သူ့ရဲ့မှဲ့လေးဟာ ရှက်နေရင် ပိုအသည်းယားစရာကောင်းသည်
မျက်နှာတွေရဲတက်လာပီး မျက်လုံးအကြည့်တွေကို သူရှိရာကနေ လွှဲပစ်တတ်တာမျိုး စကားတွေဆက်တိုက်ပြောကာ လူကိုကက်ကက်လန် ရန်တွေ့တတ်တာမျိူး
ဒီအမူအရာလေးတွေကို လွန်စွာမှ မြတ်နိုးလွန်းလို့ မှတ်ဉာဏ်ထဲမှာ အချိန်တိုင်းသတိရနေအောင် စွဲမှတ်ထားချင်မိသည်
~~~~~
သူချက်သမျှတွေ အကုန် အရသာရှိရှိ စားပီးသည့်နောက် TVရှေ့က ဆိုဖာပေါ်မှာ မှီပီးကျောပေးထိုင်နေတဲ့ မှဲ့လေးကို တစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်ကာ ပန်းကန်ဆေးလက်စတွေကို မြန်မြန်လက်စသတ်လိုက်သည်
ထမင်းစားပီးရင်တိုက်ဖို့ဆိုပီး အပူပေးထားတဲ့ ဂျင်ဆင်းရည် တစ်ခွက်ကို ယူလာကာ အနားရောက်တော့ ကလေးငယ်က ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်ပျော်နေတာပဲ
မနိုးအောင် အသာပွေ့ချီကာ အပေါ်ထပ်သို့ခေါ်လာခဲ့လိုက်သည်
အိပ်မောကျနေသော မှဲ့လေးက တုပ်တုပ်တောင်မလှုပ် ကုတင်ပေါ်သို့ အသာချပေးလိုက်သည့်တိုင် မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ကာ ငြိမ်ငြိမ်လေးအိပ်ပျော်နေတုန်း
ပြတင်းတံခါးကနေ အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ မိုးခပ်ဖွဲဖွဲလေးကနေ မိုးကအတော်သည်းအောင်ရွာနေပီ
စောင်ထူထူလေးကို လည်ပင်းအထက်နားထိရောက်အောင် အသာဆွဲခြုံပေးလိုက်သည်
အပြင်မှာရာသီဥတုက အုံ့မှိုင်းနေပေမယ့်လဲ သူ့အတွက်တော့ အတော်ကိုတောက်ပသာယာတဲ့ နေ့လေးတစ်နေ့ပါပဲ
ဒီလိုမျိုး သူရယ် မှဲ့လေးရယ် နှစ်ယောက်ထဲ ရှိနိုင်မယ့်အချိန်တွေကို သူပိုင်ဆိုင်သမျှအရာအားလုံးနဲ့ ပုံအောပီးလဲလို့ရရင် လဲပစ်လိုက်ချင်ပါရဲ့
လှပတဲ့အရာတိုင်းကို လိုက်ငေးကြည့်လေ့မရှိပေမယ့် သူ့ရှေ့က အလှတရားလေးကိုတော့ တစ်စက္ကန့်တောင် အကြည့်မလွှဲချင်လောက်အောင်ကို တစ်စိမ့်စိမ့်ငေးကြည့်တတ်တဲ့ဝါသနာတစ်ခု တိုးလာခဲ့ပီ
×××××××××
Hee Seungအတွက်တော့ ဒီနေ့က အတော်ကိုရှည်လျားတဲ့နေ့တစ်နေ့ပင်
ဂျယ်ယွန်းအလုပ်တွေပါ ဝင်လုပ်ပေးရသည့်အပြင်
မနက်က ချစ်သူအပေါ်အားနာစရာကိစ္စတွေ လုပ်မိတာကိုလဲ တစ်နေကုန် ခနခန ပြန်တွေးမိနေသည်
ကားထဲကနေ အပြင်ကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တော့
ဒီနေ့ကျမှ မိုးကလဲ အငြိုးတစ်ကြီးနဲ့ရွာချနေလိုက်တာများ သူ့စိတ်အခြေနေကို အဆုံးအစွန်ထိ အုံ့မှိုင်းအောင်တွန်းအားပေးနေသည့်အလားပဲ လန်းလန်းဆန်းဆန်းတစ်ခုမှကိုမရှိ
ဖုန်းကို ထုတ်ကြည့်လိုက်တော့ နေ့လည်ထဲက ပို့ထားတဲ့msg ကို ချစ်သူကခုထိseenမပြသေး
စိတ်ကောက်နေတာတော့မဖြစ်လောက်ဘူး တစ်ခုခုဖြစ်လို့များလား
သူဟိုဟိုဒီဒီ စဉ်းစားနေတုန်းမှာပဲ ချစ်သူလေးဆီမှ msgတွေ ဆက်တိုက်ဝင်လာသည်
တစ်နေကုန်အလုပ်ရှုပ်နေလို့ ဖုန်းခုမှကိုင်နိုင်တဲ့အကြောင်းကို စာတွေတစ်သီကြီးပြန်ပို့နေတာ စိတ်ကောက်မှာစိုးလို့တဲ့လေ
"Driver.Choi ကျွန်တော့ကို ဒီမှာပဲချပေးခဲ့လိုက်တော့"
ပြန်ပို့လာတဲ့Msgတွေကိုဖတ်ရင်း သေလောက်အောင်ကိုလွမ်းတဲ့စိတ်ကမူးရှုးထိုးဝင်လာသည်
ကားကအိမ်ပြန်လမ်းကိုမောင်းနှင်နေပေမယ့်လဲ သူ့မှာ
အိမ်ပြန်ဖို့ကိုဘယ်လိုမှစိတ်မပါတော့
Taxiအဖြူလေးကိုတားကာ ချစ်သူရှိရာဆီသို့သာ ဦးတည်ခဲ့ပါတော့သည်
တံခါးဝမှာ မိုးရေတွေရွှဲစိုနေတဲ့ HeeSeungကိုမြင်လိုက်ရတော့ ချစ်သူလေးမှာ အတော်လေးအံ့ဩသွားပုံပဲ တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ သူလွမ်းစွတ်တမ်းတနေရတဲ့ မျက်နှာလှလှလေးပေါ်မှာ လှစ်ခနဲ ဖြတ်ပြေးသွားတဲ့ အပြူံးရိပ်တွေ
"ကို...ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ စာတွေပြန်မပို့တော့ စိတ်ကောက်နေတယ်မှတ်တာ ရုတ်တရက်ကြီးရောက်ချလာတယ်"
"စိတ်မကောက်ဘူး အရမ်းလွမ်းနေတာ ဒီမျက်နှာလေးကိုမြင်ရဖို့ ပိတ်ရက်အထိမစောင့်နိုင်တော့လို့"
ပါးဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်ကို မိုးရေတွေစိုနေတဲ့ အနမ်းတစ်ခုပေးလိုက်တော့ နီခနဲရဲတက်လာတဲ့ မျက်နှာလေး
"ဘာလဲကွာ ရေတွေစိုကုန်ပီ ㅠ
လာ အရင်ဆုံးရေခြောက်အောင်သုတ်ရမယ် နေမကောင်းဖြစ်တော့မှာပဲ "
ရှက်ရမ်းရမ်းပီး သူ့လက်လေးကို အတင်းလာဆွဲတဲ့ ချစ်သူလေး သိပ်ချစ်စရာကောင်းတာပဲ
ရေစိုနေတဲ့ ဆံပင်ခပ်ကွေးကွေးလေးတွေကို towelနဲ့တစ်ယုတစ်ယ သုတ်ပေးနေတဲ့ ချစ်သူကိုငေးရင်း ရင်ထဲကအပူမီးတွေကို ငြိမ်းအေးစေသည်
သူ့ရှေ့မှာ စကားတွေမနားတမ်း ပေါက်ပေါက်ဖောက်ဖောက်နေတဲ့ ချစ်သူလေးက သူရုတ်တရက်ရောက်လာလို့ ပျော်နေမှန်းသိပ်သိသာသည်
ဆံပင်တွေကို သုတ်ပေးနေတဲ့ လက်ဖြူဖြူလေးကို လှမ်းဆွဲလိုက်ပီး ကိုယ်လုံးသေးသေးလေးအား ရင်ခွင်ကျယ်ထဲမှာမြုပ်နေအောင် ဖက်ထားပစ်လိုက်သည်
"ကိုကို ဒီနေ့အားမရှိဘူး အချစ်ကအားသွင်းပေးမှရမယ် ဒီတိုင်းငြိမ်ငြိမ်လေးနေပေး"
သူ့ခါးပေါ်ကို ခပ်ဖြည်ဖြည်းလေးတွယ်လာတဲ့ လက်လေးတစ်စုံ ~
ဘာမှမပြောဘာမှမမေးပဲ ရင်ခွင်ထဲမှာငြိမ်ငြိမ်လေးမှီနေရှာတဲ့ ချစ်သူလေးရဲ့ ဆံနွယ်တွေကို မြတ်နိုးစွာ နမ်းရှိုက်မိသည် ~
သူ့ဘဝရဲ့ ချိုမြိန်မှုမှန်သမျှဟာ ဒီလိုအခိုက်အတန့်လေးတွေမှာပဲလာရောက်ဖြစ်တည်လေ့ရှိသည်
ကို့ကို ဘယ်တော့မှထားမသွားဘူးမလား လို့မေးရင်
ကိုက အချစ်ဘဝကြီးလေ ကိုမရှိတော့ရင် အချစ်က ဘလို ဆက်အသက်ရှင်ရမလဲ လို့ပြန်ဖြေတတ်တဲ့အချွဲလေး
နွေးထွေးမှုရော လုံခြုံမှုကိုပါ လုံလောက်သည်ထက်ပို၍ ပေးနိုင်လွန်းတဲ့ သူ့ရဲ့ကမ္ဘာငယ်လေးပါပဲ
အချိန်မပေးနိုင်ခဲ့တာတွေအတွက် ကို့ကိုခွင့်လွှတ်ပေးပါချစ်သူ
နောက်ဆိုရင် ကိုက ဒီ့ထက်အများကြီးကောင်းပေးပါ့မယ်~
×××××××××××
ညနေဘက်ရောက်သည်တိုင် မှဲ့လေးက နိုးမလာသေး ဆေးရှိန်နှင့် အိပ်ပျော်နေတုန်း
အိမ်ရှေ့မှ ကားသံကြားတော့ ဂျယ်ယွန်း အောက်ဆင်းလာခဲ့သည်
"Driver.Choi ဘာလို့တစ်ယောက်ထဲ ပြန်လာတာလဲ hyungရော "
"Mr.Ethanက ဒီညအိမ်မပြန်ပါဘူးတဲ့ ရုတ်တရက်ကြီး ကားရပ်ခိုင်းပီး taxiနဲ့ထွက်သွားတာ ဘယ်ကိုသွားလဲ ကျွန်တော်လဲသေချာမသိဘူး"
"ဘာလဲ ခင်ဗျားအစ်ကိုက ဒီညအိမ်ပြန်မလာဘူးလား "
နောက်မှ ပေါ်လာတဲ့အသံက သူ့ရဲ့မှဲ့လေး
"ဟင် အိပ်ယာနိုးလာပီလား ကားသံကြောင့်နိုးသွားတာလား"
"ဒါဆိုAhjussi ကတော့
ဒီမှာအိပ်သွားမှာမလား "
"ကျွန်တော် ဒီမှာအိပ်လို့မရဘူးခင်ဗျ Mr.Ethanက အိမ်မှာဧည့်သည်ရှိလို့ ကားထားပီးတာနဲ့ ကိုယ့်အိမ်ကိုယ်ပြန်အိပ်ပါလို့မှာထားလို့ပါ ဒါဆို ကျွန်တော့်ကို သွားခွင့်ပြုပါအုံး"
To be continued......
My Essential Hoon(07)
1:33pm
June30/2021
Zawgyi
"ဒီေန႔ ဘယ္မွမသြားပဲ ကၽြန္ေတာ္အနားမွာပဲ ရွိေနေပးလို႔ရမလား...?"
~~~~~~~~~~~~~
မင္းက ကိုယ့္ရဲ့ အခ်စ္သံလိုက္ေလး ~
လူကို ခ်စ္စရာအျပဳအမူေတြနဲ႔ တစ္စကၠန္႔ေလးေတာင္ အနားက မခြာနိုင္ေအာင္ ညိဳ႕ငင္တယ္
ပန္းႏုေရာင္ ႏူတ္ခမ္းဖူးကေန ထြက္လာတတ္တဲ့ စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြက သက္ေရာက္မႈ ျပင္းထန္လြန္းတယ္
ေဝးေဝးမသြားနိုင္ေတာ့ဘူး
မင္းအနားမွာပဲ အခ်ိန္တိုင္း တြယ္ကပ္ခ်င္ေနမိတဲ့ေရာဂါနဲ႔ ဒီလူနာက ဘာေဆးမွ မတိုးေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ့
"ကိုယ္နဲ႔ ရင္းႏွီးေနတဲ့ ေနရာမဟုတ္ေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲက် နည္းနည္းအဆင္မေျပျဖစ္လို႔ပါ တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ား အဆင္မေျပရင္လဲ....."
"ဘယ္သူက အဆင္မေျပဘူးေျပာလို႔လဲ ကိုယ္ဒီေန႔ အလုပ္လစ္ဖို႔ စဥ္းစားထားပီးသား မပူနဲ႔ မင္းကို တစ္ေယာက္ထဲထားမသြားဘူး "
တစ္ေယာက္ထဲထားမသြားဘူးဆိုတဲ့ စကားေၾကာင့္ ေဆာင္ဟြန္း အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည္
ရွင္းဂ်ယ္ယြန္းဆိုတဲ့ လူက ရံဖန္ရံခါ သူ႔ကိုအေနခက္ေစေပမယ့္ ကိုယ္မသိတဲ့ေနရာမွာ တစ္ေယာက္ထဲေနရမွာထက္စာရင္ ထိုလူနဲ႔ အတူရွိေနတာက ပိုအႏၲရာယ္ကင္းလိမ့္မည္ဟု ခံစားမိတာေၾကာင့္
ဒါေပမယ့္လဲ ဒီလူက သူ႔ကိုဆက္တိုက္အေနခက္ေစတာေတာ့ အမွန္ပင္
အေၾကာင္းမဲ့ သူ႔ကို စိတ္ပူေပးတဲ့ ပုံစံေတြ အရမ္းျပသည္
ဆန္ျပဳတ္ဆိုလဲ ကိုယ့္လက္နဲ႔ကိုယ္မေသာက္လိုက္ရ ဇြတ္ခြံ့ေကၽြးသည္ အခုလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေသာက္ရမယ့္ ေဆးကိုပါ ခြံ့တိုက္ေနျပန္ပီ
ဒီလို အျပဳအမူေတြ အတြက္ သူအေနခက္ရပါသည္ မႀကိဳက္တဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္မေနတာေၾကာင့္ေပါ့
ဂ႐ုစိုက္သေယာင္အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ အလိုအေလ်ာက္ ဆူညံလာတဲ့ ႏွလုံးခုန္သံေတြက သူ႔ကိုအေနခက္ေစတယ္
ရွင္းဂ်ယ္ယြန္းဆိုတဲ့ အဲ့ဒီလူထူးဆန္းႀကီး ရိပ္မိသြားမွာလဲ ရွက္တယ္
ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေတြကိုယ္ မေဝခြဲတတ္ေတာ့တဲ့ အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုပါပဲ
×××××××××××
"Mr.Ethan Sim ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႔ကစပီး သူ ေနျပန္ေကာင္းတဲ့ ရက္အထိ ခြင့္ယူပါရေစ"
"....."
"ဘာမွ ျပန္မေျပာရင္ ခြင့္ေပးတယ္ မွတ္လိုက္ပီေနာ္ အလုပ္သြားေတာ့မွာမလား ေကာင္းေကာင္းသြား"
"Ya!!! Shim JaeYun အ႐ူးေကာင္ ဒီေန႔ မင္းသြားရမဲ့ meetingက ဘယ္သူသြားေတာ့မွာလဲ!!"
"Hyung သြားလိုက္ေလ ကၽြန္ေတာ္အခု အထက္လူႀကီးကို ခြင့္တိုင္ပီးပီေနာ္ လာမခိုင္းနဲ႔ေတာ့ ဘာမွလုပ္မေပးနိုင္ဘူး"
စိတ္တိုင္းက် တစ္ဇြတ္ထိုး ေျပာခ်င္ရာေျပာ လုပ္ခ်င္လုပ္ပီး လွည့္ထြက္သြားတဲ့ ညီငယ္ရဲ့ ေက်ာျပင္အား ၾကည့္ရင္း ေခါင္းေတြခ်ည္ဆက္တိုက္ကုတ္ေနရေသာ Shim Hee Seung
"25ေက်ာ္မွ အခ်စ္႐ူးပီး ငါ့ကိုေသြးတိုးေအာင္လုပ္ေနလိုက္ Shim JaeYun!! "
သြားထိန္းခ်ဳပ္လို႔ရနိုင္မယ့္ လူမ်ိဳးမဟုတ္မွန္းလဲ သိတာမို႔ Hee Seung သက္ျပင္းရွည္ေတြသာ ဆက္တိုက္ခ်ေနမိေတာ့သည္
တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့ပီး စိတ္ညစ္ေနတုန္း ႐ုတ္တရက္ သက္ဆိုင္သူေလးဆီမွ ဝင္လာတဲ့ ph callေၾကာင့္ အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာရာရသြားသည္
("Good morningကို အိမ္မွာလား အလုပ္သြားေနပီလား ဒီေန႔မနက္ အခ်စ္အိပ္ယာထေနာက္က်သြားလို႔ ကို႔ကိုခုမွဖုန္းဆက္လိုက္ရတယ္ ခုခ်ိန္ထိ အိပ္ယာထဲမွာပဲလား")
မနက္ခင္းမွာ ခ်စ္သူရဲ့ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးကို ၾကားလိုက္ရေတာ့ ခုနက စိတ္ညစ္စရာေတြေတာင္ ဘယ္ကမၻာေရာက္သြားလဲပဲ
မႈန္ကုပ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို အျပဴံးလွလွေလးတစ္ခု ျဖတ္ေျပးသြားသည္
"အိပ္ယာနိုးေနတာၾကာပီ အိမ္မွာပဲရွိေသးတယ္ မနက္ေစာေစာစီးစီး စိတ္ညစ္ေနရလို႔ကြာ"
("ဟင္? ကို႔ကို ဘယ္သူက စိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္ျပန္ပီလဲ")
"ဂ်ယ္ယြန္းေပါ့ ျပႆနာရွာျပန္ပီ ကို ဒီေန႔ေတာ့ နည္းနည္းအလုပ္မ်ားမယ္ ဂ်ယ္ယြန္းအတြက္ပါ ပိုလုပ္ရမွာမလို႔ ဒီညေနေတာ့ ေတြ႕လို႔ရမယ္မထင္ဘူး
ပိတ္ရက္မွပဲ ေတြ႕ၾကမလား"
တစ္ဖက္ကၿငိမ္သြားတဲ့ အသံေၾကာင့္ HeeSeung အနည္းငယ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသြားသည္
သုံးႏွစ္တာ ရည္းစားသက္တမ္းတစ္ေလၽွာက္ တြဲခါစ တစ္ႏွစ္ေလာက္သာ ေသခ်ာအခ်ိန္ေပးနိုင္ခဲ့သည္
ေနာက္ပိုင္း တာဝန္ယူရတဲ့ အလုပ္ကိစၥက ပိုပိုမ်ားလာတာေၾကာင့္ ခ်စ္သူထက္ အလုပ္ႏွင့္ပင္ အခ်ိန္ကုန္ရတာကပိုမ်ားလာသည္
ဒါေပမယ့္လဲ ခ်စ္ရသူက သူ႔ကို ဒီအခ်ိန္ထိ တစ္ခါေလးေတာင္မွ စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ျခင္းမရွိခဲ့ အျမဲ ျပဴံးေနတဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ပဲ
"ဟုတ္ ကို႔ကို အခ်စ္နားလည္ပါတယ္ "
ဒီတစ္ခြန္းကိုပဲ မေျပာင္းမလဲ အျမဲေျပာတတ္သူ
အခ်စ္ေတြလဲပိုရသလို အားလဲနာရပါသည္
အခုလဲ ဆယ္ရက္ေလာက္အၾကာမွ ျပန္ေတြ႕ရမယ့္ ဒိတ္ကို ကိုယ္ကပဲ ဖ်က္လိုက္မိျပန္ပီ
("ဟုတ္ အခ်စ္နားလည္ပါတယ္ ဒါဆိုလဲ ပိတ္ရက္က်ရင္ ေတြ႕ၾကမယ္ေနာ္ အျပင္ထြက္ရင္ ကားကိုျဖည္းျဖည္းေမာင္း အခ်စ္လဲ အလုပ္ေရာက္ခါနီးပီ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္ ခ်စ္တယ္! ")
စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာ အသိအသာႀကီးပါ ဒါေပမယ့္လဲ
ထုံးစံတိုင္း "နားလည္ပါတယ္" ဆိုတဲ့ ဒီစကားေလးပဲၾကားရျပန္တယ္ ဘာလို႔မ်ား သူ႔အေပၚကို အျမဲတမ္း အျပစ္မဆိုရက္နိုင္ရတာလဲ
ဘာကိုမွေမၽွာ္ကိုးမေနပဲ အခ်စ္တစ္ခုပဲသိတဲ့ မင္းအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ အျပည့္အဝမေပးနိုင္တဲ့ ဒီေကာင္ကို ရန္ေတြ႕ဆဲဆိုပစ္လိုက္စမ္းပါလားခ်စ္သူရယ္
နားလည္ပါတယ္လို႔ေျပာေနက်ကေန နားမလည္နိုင္ေတာ့တဲ့ တစ္ေန႔ေရာက္လာမွာ သိပ္ေၾကာက္မိတယ္
တစ္ဖက္ကဖုန္းခ်သြားတာနဲ႔အတူ သူလဲ သက္ျပင္းအရွည္ႀကီးခ်လိုက္မိသည္
*ရွင္းဂ်ယ္ယြန္း မေကာင္းတဲ့ေကာင္ မင္းလိုတစ္ဇြတ္ထိုး လုပ္ခ်င္ရာမလုပ္နိုင္လို႔သာ ငါလဲ ခ်စ္တတ္တာပါပဲ သူတစ္ေယာက္ထဲ ခ်စ္တတ္တယ္ ထင္ေနလားမသိဘူး*
စိတ္ေလးလံစြာျဖင့္ အလုပ္သြားရသြားတဲ့ Shim Hee Seungရဲ့မနက္ခင္းကေတာ့ လွပမေနေတာ့ပါ
××××××××××××
ေနေရာင္ျခည္ကင္းမဲ့ကာ မိုးတိမ္ထူတို႔ ဖုံးေနသည့္ ေကာင္းကင္ေအာက္ဝယ္ ၿခံဝန္းအက်ယ္ႀကီးထဲမွ အိမ္အႀကီးႀကီးမွာလဲ တိမ္ထူထူေကာင္းကင္ႏွင့္ ထပ္တူ အုံ႔မွိုင္းလ်က္
ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ေလတစ္ခ်က္ တိုးဝင္လာအခိုက္မွာ ေဆာင္ဟြန္း ၾကက္သီးတို႔ပင္ထမိသည္
အိမ္ထဲမွာပဲ ထိုင္ေနရတာ နည္းနည္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နိုင္လာေတာ့ ေလညႇင္းခံမယ္ဆိုပီး အျပင္ခနခိုးထြက္လာမိတာ သူ႔ကိုေပ်ာက္လို႔ဆိုပီး ဟိုလူႀကီး အိမ္ထဲမွာထပ္ပီး ေျဗာင္းဆန္ေနအုံးမလားပဲ
"ဘာလို႔ အကၤ်ီပါးပါးေလးနဲ႔ အျပင္ထြက္ေနရတာလဲ တမင္အဖ်ားခံပီး ကိုယ္ဂ႐ုစိုက္တာ ထပ္လိုခ်င္လို႔လား"
ကိုယ္ေပၚကိုသိုင္းျခဳံလာတဲ့ ခပ္ေႏြးေႏြး ေစာင္ပါးတစ္ထည္ႏွင့္အတူ ေနာက္ေက်ာဘက္မွ ေပၚလာတဲ့ အသံၾကည္ၾကည္ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ လန႔္သြားပီး ခပ္ျမန္ျမန္လွည့္အၾကည့္မွာ ဆုံမိသြားျပန္တဲ့ အဲ့ဒီလူရဲ့ ၾကည္လဲ့လဲ့မ်က္ဝန္းနက္ေတြ
တစ္ေနကုန္ထိုင္ၾကည့္ရင္ေတာင္ ရိုးမသြားေလာက္မဲ့ အဲ့ဒီမ်က္ႏွာက အနီးကပ္ျမင္ရေလ ႏွလုံးခုန္သံေတြပိုဆူညံလာေလမို႔ ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ အၾကည့္လႊဲပီး ေနာက္ဆုတ္လိုက္သည္
"ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ အိမ္ထဲေနရတာ မြန္းၾကပ္လာလို႔ ခနေလညႇင္းခံထြက္လာတာ ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိဘူး"
နီရဲေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ရန္ေတြ႕သေယာင္ေလး ျပန္ေျပာတဲ့ ခ်စ္စရာေကာင္ငယ္ေလးကိုၾကည့္ရင္း ဂ်ယ္ယြန္း ျပဴံးမိသည္
ဒီေကာင္ေလးရဲ့ အေျပာအဆို အျပဳအမူမွန္သမၽွက သူ႔ကိုအျမဲ ရီျပဴံးေနေစေတာ့တာပဲ
႐ုတ္တရက္ ဗိုက္ဆာေနတဲ့ အသံေလးထြက္လာေတာ့ ေခ်ာင္းေလးဟန႔္ကာ လက္ေလးအသာပိုက္ပီး သူ႔နဲ႔ဆန႔္က်င္ဘက္ကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းလွည့္သြားသည္
ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းလို႔ သူ အသံထြက္ပီး ရီမိတဲ့အထိပဲ
ဒီလိုရီမိေတာ့ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးကာ လူတစ္ေယာက္ ဗိုက္ဆာတာ ရီစရာပါသလားတဲ့
ဆက္ျပဴံးေနမယ္ဆိုရင္ သူ႔ကိုတကယ္ စိတ္ဆိုးသြားေတာ့မည္မို႔ မ်က္ႏွာပိုးကို အတင္းမရမကျပန္သတ္လိုက္ရသည္
"ကိုယ္ ေန႔လည္စာလုပ္ထားပီးလို႔ မင္းကိုလာေခၚတာ လာ အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္ အျပင္မွာေအးတယ္ "
ျခဳံေပးထားတဲ့ ေစာင္ေလးကို ရစ္သိုင္းကာ သူ႔ေနာက္ကို ယိမ္းတိမ္း ယိမ္းတိမ္းနဲ႔ လိုက္လာတဲ့ မွဲ႕ေလးက ပင္ဂြင္းေပါက္ေလးတစ္ေကာင္လိုပဲ
သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတဲ့ သူ႔ရဲ့ပင္ဂြင္းေလး~
"ဒါေတြ အကုန္လုံးက ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲခ်က္ထားတာလား"
သူ႔ရဲ့ အေတာ္ေလးလက္စြမ္းျပထားတဲ့ ထမင္းစားပြဲကိုၾကည့္ရင္း အံ့ဩသြားပုံရသည္
"ဘယ္လိုထင္လို႔လဲ ကိုယ့္ပုံစံက ဟင္းမခ်က္တတ္တဲ့ သူေဌးသားေရေပၚစီပုံ ေပါက္ေနလို႔လား"
"အဲ့လိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး chiefေတြကလြဲရင္ ေတာ္႐ုံသာမန္ေယာက်ာ္းေလးေတြ ဟင္းခ်က္တတ္တာ သိပ္မျမင္ဖူးလို႔ပါ ေနာက္ပီးေတာ့ ဟင္းပြဲေတြကလဲ အမ်ားႀကီးဆိုေတာ့.."
"ကိုယ္တို႔အိမ္ရဲ့ ပင္တိုင္ chiefနဲ႔က ငယ္ငယ္ထဲက ရင္းႏွီးတယ္ ကိုယ္ကအခ်က္အျပဳတ္ပိုင္း စိတ္ဝင္စားလို႔ သူ႔ဆီက နည္းနည္းသင္ထားတာ စားၾကည့္ အန္မထြက္ဘူးလို႔ေတာ့ အာမခံပါတယ္"
တစ္မနက္လုံး တစ္ေယာက္ထဲ မီးဖိုခန္းထဲဝင္ပီး အသည္းအသန္ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ ဟင္းေတြကို လွလွပပ ေကာင္းေကာင္းႀကီး စားျပေနတာျမင္ရေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ အေပ်ာ္ေတြတိုးရသည္
"ဘယ္လိုလဲ စားလို႔အဆင္ေျပလား"
"မဆိုးပါဘူး ပါးစပ္ထဲေတာ့ ထည့္လို႔အဆင္ေျပသားပဲ"
အရသာရွိရွိ အားရပါးရစားေနပီးေတာ့ သူေမးခါမွ အိေျႏၵေလးျပန္ဆယ္ျပေနေသာ ခ်စ္စရာလူသားေလး
ထိုလူသားေလး မျမင္ေအာင္ပဲ ခပ္ဟဟေလး ခိုးရယ္လိုက္မိပါသည္ ေတာ္ၾကာျမင္သြားရင္ စိတ္ေကာက္ပီး ဆက္မစားပဲေနေတာ့မွခက္ရခ်ည္ရဲ့
"ဒါနဲ႔ေလ တကယ္ တစ္ေယာက္ထဲ ခ်က္တာေရာဟုတ္ရဲ့လား ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးကို ကၽြန္ေတာ္အထင္ႀကီးေအာင္ တမင္ညာေျပာေနတာလား"
"ဟဟ မနက္ထဲက ဒီအိမ္ထဲမွာ မင္းရယ္ ကိုယ္ရယ္ ကိုယ့္အစ္ကိုရဲ့ အျပင္တစ္ျခားဘယ္သူ႔ကိုျမင္ေသးလို႔လဲ ေနာက္ပီး ကိုယ့္အစ္ကိုကလဲ အလုပ္သြားပီဆိုေတာ့ ဒီအိမ္ထဲမွာ မင္းနဲ႔ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတာေလ "
မ်က္ႏွာနားကိုကပ္ကာေျပာလာေသာသူ႔ကိုၾကည့္ရင္း ေဆာင္ဟြန္း မ်က္ႏွာေတြရဲတက္လာမိသည္
ဒီအိမ္ထဲမွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲပဲရွိတာတဲ့လား သတိမထားလိုက္မိဘူး ဒီေလာက္အိမ္အက်ယ္ႀကီးထဲမွာ အကူေတြ အလုပ္သမားေတြ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ေတာ့ရွိမယ္ထင္ခဲ့တာေပါ့
"မင္းနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲပဲရွိတဲ့ ဒီအိမ္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုဘယ္သူက လာကူမွာမလို႔လဲ ေျပာေလ"
"အိမ္အႀကီးႀကီးထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲပဲေနၾကတာလား တစ္ျခားအလုပ္သမားေတြေရာမရွိေတာ့ဘူးလား "
"ရွိတယ္ေလ Ahjummaက သူ႔ညီမေနမေကာင္းလို႔ ဇာတိကိုျပန္သြားတယ္ ဒါရိုက္ဘာဦးေလးႀကီးက HeeSeung hyungေနာက္ပါသြားတယ္ ဒါပဲ လူမ်ားမ်ားစားစားမထားဘူး အိမ္မွာ "
အေကာင္းအတိုင္းရွိေနတဲ့ Ahjummaညီမမွာလဲ ေနရင္းထိုင္ရင္း ေနမေကာင္းျဖစ္သြားရသလို သူ႔အခ်စ္ဆုံးဆိုတဲ့ ေခြးေလး laylaကိုပါ တစ္ခါထဲ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ပို႔ထားရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္အတူ ခုလို အေႏွာင့္ယွက္ကင္းကင္းရွိေနရဖို႔အတြက္ပါပဲ
"အိမ္ကအရမ္းႀကီးပီး ေနတဲ့လူကနည္းေနလို႔ မ်က္လုံးထဲအဆင္မေျပျဖစ္ေနရင္ မင္းလာေနလိုက္ပါလား ဒီအိမ္က မင္းကိုသေဘာက်တဲ့ပုံပဲ"
ရွင္းဂ်ယ္ယြန္းဟာ တကယ္ပဲ လူကိုအေနခက္ေအာင္ လို႔ စကားကိုမထိတစ္ထိေတြသိပ္ေျပာတယ္
ရိုးရိုးတန္းတန္ေျပာလဲရတဲ့စကားေတြက သူလုပ္လို႔ အေနခက္စရာအေျခေနေတြျဖစ္ကုန္ပီမလား
ေဆာင္ဟြန္း စိတ္တိုတို ႏွင့္ မ်က္ႏွာကိုလႊဲပစ္လိုက္သည္
"ဘာလဲ.....လူကို အိမ္ေျပးလို႔ တကယ္မွတ္ေနလားမသိဘူး မေနပါဘူး ဒဏ္ရာေတြေပ်ာက္ရင္ျပန္မွာ "
သူ႔ရဲ့မွဲ႕ေလးဟာ ရွက္ေနရင္ ပိုအသည္းယားစရာေကာင္းသည္
မ်က္ႏွာေတြရဲတက္လာပီး မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြကို သူရွိရာကေန လႊဲပစ္တတ္တာမ်ိဳး စကားေတြဆက္တိုက္ေျပာကာ လူကိုကက္ကက္လန္ ရန္ေတြ႕တတ္တာမ်ိဴး
ဒီအမူအရာေလးေတြကို လြန္စြာမွ ျမတ္နိုးလြန္းလို႔ မွတ္ဉာဏ္ထဲမွာ အခ်ိန္တိုင္းသတိရေနေအာင္ စြဲမွတ္ထားခ်င္မိသည္
~~~~~
သူခ်က္သမၽွေတြ အကုန္ အရသာရွိရွိ စားပီးသည့္ေနာက္ TVေရွ႕က ဆိုဖာေပၚမွာ မွီပီးေက်ာေပးထိုင္ေနတဲ့ မွဲ႕ေလးကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ကာ ပန္းကန္ေဆးလက္စေတြကို ျမန္ျမန္လက္စသတ္လိုက္သည္
ထမင္းစားပီးရင္တိုက္ဖို႔ဆိုပီး အပူေပးထားတဲ့ ဂ်င္ဆင္းရည္ တစ္ခြက္ကို ယူလာကာ အနားေရာက္ေတာ့ ကေလးငယ္က ဆိုဖာေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာပဲ
မနိုးေအာင္ အသာေပြ႕ခ်ီကာ အေပၚထပ္သို႔ေခၚလာခဲ့လိုက္သည္
အိပ္ေမာက်ေနေသာ မွဲ႕ေလးက တုပ္တုပ္ေတာင္မလႈပ္ ကုတင္ေပၚသို႔ အသာခ်ေပးလိုက္သည့္တိုင္ မ်က္လုံးအစုံကိုမွိတ္ကာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း
ျပတင္းတံခါးကေန အျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးခပ္ဖြဲဖြဲေလးကေန မိုးကအေတာ္သည္းေအာင္ရြာေနပီ
ေစာင္ထူထူေလးကို လည္ပင္းအထက္နားထိေရာက္ေအာင္ အသာဆြဲျခဳံေပးလိုက္သည္
အျပင္မွာရာသီဥတုက အုံ႔မွိုင္းေနေပမယ့္လဲ သူ႔အတြက္ေတာ့ အေတာ္ကိုေတာက္ပသာယာတဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါပဲ
ဒီလိုမ်ိဳး သူရယ္ မွဲ႕ေလးရယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ရွိနိုင္မယ့္အခ်ိန္ေတြကို သူပိုင္ဆိုင္သမၽွအရာအားလုံးနဲ႔ ပုံေအာပီးလဲလို႔ရရင္ လဲပစ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ့
လွပတဲ့အရာတိုင္းကို လိုက္ေငးၾကည့္ေလ့မရွိေပမယ့္ သူ႔ေရွ႕က အလွတရားေလးကိုေတာ့ တစ္စကၠန႔္ေတာင္ အၾကည့္မလႊဲခ်င္ေလာက္ေအာင္ကို တစ္စိမ့္စိမ့္ေငးၾကည့္တတ္တဲ့ဝါသနာတစ္ခု တိုးလာခဲ့ပီ
×××××××××
Hee Seungအတြက္ေတာ့ ဒီေန႔က အေတာ္ကိုရွည္လ်ားတဲ့ေန႔တစ္ေန႔ပင္
ဂ်ယ္ယြန္းအလုပ္ေတြပါ ဝင္လုပ္ေပးရသည့္အျပင္
မနက္က ခ်စ္သူအေပၚအားနာစရာကိစၥေတြ လုပ္မိတာကိုလဲ တစ္ေနကုန္ ခနခန ျပန္ေတြးမိေနသည္
ကားထဲကေန အျပင္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဒီေန႔က်မွ မိုးကလဲ အၿငိဳးတစ္ႀကီးနဲ႔ရြာခ်ေနလိုက္တာမ်ား သူ႔စိတ္အေျခေနကို အဆုံးအစြန္ထိ အုံ႔မွိုင္းေအာင္တြန္းအားေပးေနသည့္အလားပဲ လန္းလန္းဆန္းဆန္းတစ္ခုမွကိုမရွိ
ဖုန္းကို ထုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေန႔လည္ထဲက ပို႔ထားတဲ့msg ကို ခ်စ္သူကခုထိseenမျပေသး
စိတ္ေကာက္ေနတာေတာ့မျဖစ္ေလာက္ဘူး တစ္ခုခုျဖစ္လို႔မ်ားလား
သူဟိုဟိုဒီဒီ စဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ ခ်စ္သူေလးဆီမွ msgေတြ ဆက္တိုက္ဝင္လာသည္
တစ္ေနကုန္အလုပ္ရႈပ္ေနလို႔ ဖုန္းခုမွကိုင္နိုင္တဲ့အေၾကာင္းကို စာေတြတစ္သီႀကီးျပန္ပို႔ေနတာ စိတ္ေကာက္မွာစိုးလို႔တဲ့ေလ
"Driver.Choi ကၽြန္ေတာ့ကို ဒီမွာပဲခ်ေပးခဲ့လိုက္ေတာ့"
ျပန္ပို႔လာတဲ့Msgေတြကိုဖတ္ရင္း ေသေလာက္ေအာင္ကိုလြမ္းတဲ့စိတ္ကမူးရႈးထိုးဝင္လာသည္
ကားကအိမ္ျပန္လမ္းကိုေမာင္းႏွင္ေနေပမယ့္လဲ သူ႔မွာ
အိမ္ျပန္ဖို႔ကိုဘယ္လိုမွစိတ္မပါေတာ့
Taxiအျဖဴေလးကိုတားကာ ခ်စ္သူရွိရာဆီသို႔သာ ဦးတည္ခဲ့ပါေတာ့သည္
တံခါးဝမွာ မိုးေရေတြရႊဲစိုေနတဲ့ HeeSeungကိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ခ်စ္သူေလးမွာ အေတာ္ေလးအံ့ဩသြားပုံပဲ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူလြမ္းစြတ္တမ္းတေနရတဲ့ မ်က္ႏွာလွလွေလးေပၚမွာ လွစ္ခနဲ ျဖတ္ေျပးသြားတဲ့ အျပဴံးရိပ္ေတြ
"ကို...ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ စာေတြျပန္မပို႔ေတာ့ စိတ္ေကာက္ေနတယ္မွတ္တာ ႐ုတ္တရက္ႀကီးေရာက္ခ်လာတယ္"
"စိတ္မေကာက္ဘူး အရမ္းလြမ္းေနတာ ဒီမ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ရဖို႔ ပိတ္ရက္အထိမေစာင့္နိုင္ေတာ့လို႔"
ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚကို မိုးေရေတြစိုေနတဲ့ အနမ္းတစ္ခုေပးလိုက္ေတာ့ နီခနဲရဲတက္လာတဲ့ မ်က္ႏွာေလး
"ဘာလဲကြာ ေရေတြစိုကုန္ပီ ㅠ
လာ အရင္ဆုံးေရေျခာက္ေအာင္သုတ္ရမယ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေတာ့မွာပဲ "
ရွက္ရမ္းရမ္းပီး သူ႔လက္ေလးကို အတင္းလာဆြဲတဲ့ ခ်စ္သူေလး သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ
ေရစိုေနတဲ့ ဆံပင္ခပ္ေကြးေကြးေလးေတြကို towelနဲ႔တစ္ယုတစ္ယ သုတ္ေပးေနတဲ့ ခ်စ္သူကိုေငးရင္း ရင္ထဲကအပူမီးေတြကို ၿငိမ္းေအးေစသည္
သူ႔ေရွ႕မွာ စကားေတြမနားတမ္း ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေဖာက္ေနတဲ့ ခ်စ္သူေလးက သူ႐ုတ္တရက္ေရာက္လာလို႔ ေပ်ာ္ေနမွန္းသိပ္သိသာသည္
ဆံပင္ေတြကို သုတ္ေပးေနတဲ့ လက္ျဖဴျဖဴေလးကို လွမ္းဆြဲလိုက္ပီး ကိုယ္လုံးေသးေသးေလးအား ရင္ခြင္က်ယ္ထဲမွာျမဳပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားပစ္လိုက္သည္
"ကိုကို ဒီေန႔အားမရွိဘူး အခ်စ္ကအားသြင္းေပးမွရမယ္ ဒီတိုင္းၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနေပး"
သူ႔ခါးေပၚကို ခပ္ျဖည္ျဖည္းေလးတြယ္လာတဲ့ လက္ေလးတစ္စုံ ~
ဘာမွမေျပာဘာမွမေမးပဲ ရင္ခြင္ထဲမွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးမွီေနရွာတဲ့ ခ်စ္သူေလးရဲ့ ဆံႏြယ္ေတြကို ျမတ္နိုးစြာ နမ္းရွိုက္မိသည္ ~
သူ႔ဘဝရဲ့ ခ်ိဳၿမိန္မႈမွန္သမၽွဟာ ဒီလိုအခိုက္အတန္႔ေလးေတြမွာပဲလာေရာက္ျဖစ္တည္ေလ့ရွိသည္
ကို႔ကို ဘယ္ေတာ့မွထားမသြားဘူးမလား လို႔ေမးရင္
ကိုက အခ်စ္ဘဝႀကီးေလ ကိုမရွိေတာ့ရင္ အခ်စ္က ဘလို ဆက္အသက္ရွင္ရမလဲ လို႔ျပန္ေျဖတတ္တဲ့အခၽြဲေလး
ေႏြးေထြးမႈေရာ လုံျခဳံမႈကိုပါ လုံေလာက္သည္ထက္ပို၍ ေပးနိုင္လြန္းတဲ့ သူ႔ရဲ့ကမၻာငယ္ေလးပါပဲ
အခ်ိန္မေပးနိုင္ခဲ့တာေတြအတြက္ ကို႔ကိုခြင့္လႊတ္ေပးပါခ်စ္သူ
ေနာက္ဆိုရင္ ကိုက ဒီ့ထက္အမ်ားႀကီးေကာင္းေပးပါ့မယ္~
×××××××××××
ညေနဘက္ေရာက္သည္တိုင္ မွဲ႕ေလးက နိုးမလာေသး ေဆးရွိန္ႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း
အိမ္ေရွ႕မွ ကားသံၾကားေတာ့ ဂ်ယ္ယြန္း ေအာက္ဆင္းလာခဲ့သည္
"Driver.Choi ဘာလို႔တစ္ေယာက္ထဲ ျပန္လာတာလဲ hyungေရာ "
"Mr.Ethanက ဒီညအိမ္မျပန္ပါဘူးတဲ့ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ကားရပ္ခိုင္းပီး taxiနဲ႔ထြက္သြားတာ ဘယ္ကိုသြားလဲ ကၽြန္ေတာ္လဲေသခ်ာမသိဘူး"
"ဘာလဲ ခင္ဗ်ားအစ္ကိုက ဒီညအိမ္ျပန္မလာဘူးလား "
ေနာက္မွ ေပၚလာတဲ့အသံက သူ႔ရဲ့မွဲ႕ေလး
"ဟင္ အိပ္ယာနိုးလာပီလား ကားသံေၾကာင့္နိုးသြားတာလား"
"ဒါဆိုAhjussi ကေတာ့
ဒီမွာအိပ္သြားမွာမလား "
"ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာအိပ္လို႔မရဘူးခင္ဗ် Mr.Ethanက အိမ္မွာဧည့္သည္ရွိလို႔ ကားထားပီးတာနဲ႔ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္အိပ္ပါလို႔မွာထားလို႔ပါ ဒါဆို ကၽြန္ေတာ့္ကို သြားခြင့္ျပဳပါအုံး"
To be continued......
My Essential Hoon(07)
1:33pm
June30/2021