"THREAT"
KEILA'S POV
Nagising ako nang wala na si Kean sa tabi ko. Ang aga naman niyang bumangon. Hay. Kaya wala na akong nagawa at bumangon na rin para maghilamos at magmukhang disente ngayong umaga kahit papaano. Habang pababa ako ng hagdan ay nakarinig ako ng tawanan sa may living room. Ang mag-ama ko nga naman, ang cute nilang dalawa!
"Oh, goodmorning baby!", masiglang bati ng boyfriend ko. Yiee! Kinikilig ako, ano ba yan. Nilapitan ko naman sila at binigyan ng tig-isang halik sa kanilang pisngi.
"Good morning. Ang aga mo ha."
"Mas maaga nga si Luke eh.", true though. Luke always wakes up early. Kinuha ko si Luke mula sa kandungan niya at saka niyakap ang anak ko. Namiss ko siya eh! Matagal-tagal din siyang tumigil kay Kean no. "At si Luke lang talaga ang niyayakap mo?"
"Namiss ko ang anak natin eh. Ang tagal niyang tumigil sa bahay mo eh.", then his facial expression softened.
"It must have been tough being away from your son.", oo nga naman. Totoo ang sinasabi niya. Araw-araw nagaalala ako kung maayos ba ang kalagayan ni Luke gayong wala ito sa puder ko. "But still, thank you Keila. For giving me this chance to be a part of our family. Kahit na nawala ang memorya ko ay hindi mo ipinagkait sa akin ang katotohanan."
"You have the right to know. Anak mo 'to eh. Tsaka shempre, mahal kita.", sabay halik ko sa kaniya sa labi. Nagulat pa nga siya eh. Kaso pati ako nagulat kasi bigla niya naman akong hinalikan. Hindi pa yung simpleng peck ha! Lalaking 'to. Bahagya akong umiwas para tumigil at habulin ang hininga ko. "Hoy, baby, alalahanin mong may batang nanonood sa ating dalawa ha.", sabay kaming lumingon kay Luke. Ayun nakatitig sa aming dalawa, eyes filled with confusion. "Nako, anak, wag mo pansinin ang daddy mo."
"Ehhhhh?", napatawa nalang ako sa naging reaksyon niya. Tumayo na ako upang puntahan ang tagaluto dito. Kasunod ko si Kean na kasalukuyang buhat-buhat ang baby damulag namin.
"Dapat di mo na binubuhat yan eh. Malaki na yan."
"Let him be, Keila. Gusto mo buhatin din kita?"
"Baliw ka talaga.", tapos ay bahagya syang natawa sa reaksyon ko. "Nay Ezra, ano po ang kakainin natin ngayong tanghalian?"
"Nako hija, sa katunayan eh wala pang naiisip eh. Isa pa, wala na palang ingredients na kakailanganin. Magpapabili palang ako eh."
"Ay 'nay, hayaan niyo na ho. Lalabas nalang po kaming tatlo. Gusto niyo ho bang magpa-order ako ng pagkain niyo?", suhestiyon ni Kean sa kaniya.
"Pero, sir, nakakahiya naman ho. Magpapabili nalang ako ng mga kailangan."
"Hindi na po. Lalabas nalang kami. Then I can just order pizza with chicken wings for you all."
"Kung iyon ho ang gusto niyo, eh salamat ho sir Kean."
---
Nandito kami sa pinakamalaking mall ng lugar na ito. Ang daming tao. Sa bagay, summer eh. Hilig nila ang lumabas at gumala kaysa ang magpahinga nalang habang may panahon pa sila.
Nandito kami sa isang italian restaurant.
"Baby, ano'ng gusto mong kainin?"
"Hindi ko pa alam. Hindi ako pamilyar sa mga pagkain nila dito eh."
"I can suggest some for you, if you want."
"Please do so"
Nagtingin-tingin muna siya sa menu na hawak niya pagkatapos ay ipinapakita niya sa akin. It may seem really appealing in the picture but I wonder if the taste will be appealing as well.
Mabilis naman ang serbisyo nila kaya hindi katagalan ay dumating na ang aming pagkain. Great! Because I'm starving.
"Mangiare bene", sabi nung waiter. Ano daw?
"Grazie", sabi ni Kean. Nilingon ko naman siya. "Sabi nung waiter 'eat well', ang sabi ko naman 'thank you'."
"Ah, right.", well, I know French, not Italian. Habang kumakain ako ay sinusubuan ko ang aming anak. Kaso dahil distracted si Luke, minsan ay ayaw niyang kainin ang isinusubo ko sa kaniya. "Luke, you have to eat. You only had 3 bites."
"But mommy, I'm playing.", hawak-hawak niya kasi ang iPad ni Kean. Naglalaro ng kung anuman. Mga bata nga naman ngayong generation, mas interesado pa sa mga gadgets. Tsk.
"Anak, kumain ka muna. Then you'll play after.", sabi ni Kean sabay kuha ng iPad niya at itinabi na muna ito. Magdadabog sana si Luke kaso alam niyang mapapagalitan siya ng daddy niya kaya bumuntong-hininga siya at kumain nalang muna. Ang batang to, kebata-bata pa eh nabuntong-hininga na. Mana sa daddy niya.
After paying, we left to walk around. As usual, mga toy shops na naman ang napupuntahan namin dahil sa aming bulinggit na makulit.
"Mommy, I want this.", sabay pakita sa akin ng isang game na hindi ako pamilyar kung ano. Seems violent though. Bakit puro pang PS4 or Xbox na ang pinapabili ng batang 'to? Parang kailan lang eh mga collectable toys ang pinapabili niya.
"Luke, this seems like a violent game."
"But it's fun to play it mommy", magsasalita na sana ako kaso ay naunahan na ako ni Kean. Oh edi siya na!
"How did you know that it's fun to play?", natameme naman si Luke. "Saan mo nalaman ang larong ito, anak?", he remained silent. "You're not supposed to entertain yourself with violent games. It could be very influential in a bad way, especially in your young mind.", nakatungo lang si Luke habang mahinahong sinasabihan si Luke tungkol sa mga larong biyolente.
"Okay, daddy. I won't ask for it anymore.", ngumiti si Kean at bahagyang hinaplos ang ulo ni Luke.
"Bibili nalang tayo ng game para sa XBox. Yung Just Dance o kaya yung para sa Wii. It's more fun and we can have fun with you as well. Wouldn't you prefer that over playing alone?", nagliwanag ang mukha ni Luke at tumango sa kaniyang ama. "Alright, let's go!", at ayun iniwan na ako ng mag-ama at naghanap ng laro. Nilingon ako ni Kean at kinindatan. Napangiti nalang ako sa nakikita ko. Ang sarap sa pakiramdam na buo kami at magkakasama.
Mama, Papa, how I wish you both were here to witness my happiness.
MARIELLA'S POV
"Miss Garza, someone is looking for you."
"But I have no appointment with anyone at this hour, right?"
"But--", hindi na naituloy ng secretary ko ang sasabihin niya dahil may lintek na nag-trespassing. "Sir, you cannot be here.", balak pa sanang pakiusapan ng secretary ko ang taong biglang pumasok pero pinigilan ko siya at pinalabas na.
"What brought you here?"
"Where is she?!", pasigaw niyang tanong.
"Mr. Gutierrez, just who are you looking for?"
"Where the hell is Keila?!"
"Ah, I'm sorry, I don't give out informations of my employees.", napakuyom ang kamao niya sa inis. Aba! Kung saktan niya ako ay idedemanda ko talaga siya. Di niya ba alam na kapag nagkaroon ng masamang balita sa kaniya ay masisira ang reputasyon niya, lalo na ang reputasyon ng kaniyang ama?
"Remember this, Mariella, once she comes back from who-knows-where, I will take her with me to France and you will never, not even once, see her again. I will take her away from all of you."
"You sound like an obsessed stalker."
"It was never about being obsessed or being a stalker. But that's just how much I love her and I don't want to lose her over some bastard---", itinulak ko siya sa may pader at ginamit ang braso ko para iharang sa may leeg niya.
"You dare to talk sh*t about your cousin, Kean, who lost his memories because of your damn auntie and uncle who had hurt my sister in many ways, in the past. All he did was love my sister yet my sister had to experience hell because of them! You're no different from them if you take Keila's happiness. Tu n'es qu'un imbécile.", bahagya siyang natigilan at halata ang gulat sa kaniyang mga mata. Pero nakaramdam ako ng guilt na nabanggit ko pa sa kaniya iyon.
"What exactly... are you saying?", bumuntong-hininga ako. Ayokong pagusapan iyon. Wala akong karapatan na magsalita tungkol doon. Pero leche kasi tong bwiset na to eh!
"Whatever happened in her past is none of your business. However, I'm trying to imply that taking her away from all of us means taking her happiness away as well. I wonder if you could handle seeing her devastated every single day, just by being with you.", muli siyang natigilan at napakuyom muli ang mga kamao niya. "You may go.", pagtataboy ko sa kaniya. At hindi naman siya nagdalawang-isip na umalis na ng opisina ko.
Kung inaakala niyang natatakot ako sa threat niya, nagkakamali siya. Kaya kong protektahan ang kapatid ko. Wala siyang kamalay-malay na maaaring magkagulo ang pamilya niya dahil sa mga nagawa ng magulang ni Kean. Kasalanan ng isa, damay ang lahat. Your mistakes affect other people.
===
{AND CUT! lol}