ဒီလူသားကို ကျတော့်အပိုင်ပါ ဆိုပြီး ကြွားလိုက်ချင်သည် ။ ဒါမှ သူ့နားကို ဘယ်သူမှ မကပ်နိင်မှာ ။ ကျတော်ပိုလွန်းတယ် ဆိုလဲ ပိုလွန်းတယ်ပေါ့။ ကျတော့်ဘ၀မှ သူက အခင်တွယ်ရဆုံးနဲ့အချစ်ဆုံး သူစိမ်းအမျိုးသား
အခုထိ အောက်ကို မချသေးပဲ ချီထားတဲ့ ထယ်ယောင်းကို ဂျွန်က
"မင်းတို့ များသွားပြီး ငါလဲ ဘယ်နဲ့ပုံတောင် ရိုက်ပေးရမလဲ ? "
အဲကျတော့မှ နစ်ယောက်သား အသိစိတ်၀င်ပြီး
"ထယ်ယောင်း ချပေးတော့ "
"မချပေးဘူး "
မချပေးပဲ ကျောင်းသူေကျာင်းသားလေးတွေ ကြည့်နေတာကို အောင်နိင်သူ အပြုံးနဲ့ ငါ့အပိုင်ဆိုတဲ့ မျက်နှာဘေးနဲ့ ကြည့်နေလေသည်။
ရှက်လိုက်သည် ဖြစ်ခြင်း ၊သူကျောင်းမှာ အရှက်ကွဲတော့မယ်၊ ဒင်းက အခုချိန်ထိ မချ ပေးသေးပါ ။
"ကင်ထယ်ယောင်း ချပေးတော့လေ "
"ဟင့်... အမိန့်ဆန်လိုက်တာ"
"ထယ်ယောင်း "
"ရင်ခုန်အောင်လေ နည်းနည်းပါးပါးလေး ချွှဲပြီး ပြောကြည့်ပါလား တစ်ခါလောက် "
သေချာတယ် သူအော်နေလည်း ချပေးမှာ မဟုတ် ထယ်ယောင်းဆိုတာ လုပ်ချင်တာ လုပ်တာ အမြဲတမ်း သူ့ကိုပဲ ဦးစားပေးပေမဲ့ ထယ်ယောင်း သူလိုချင်တာဆို မရမကလည်းယူတက်သေးတယ် ။
မသိတော့ဘူး လူတွေ ဆက်ပြီး မများလာခင် ထယ်ယောင်း သူကို အောက်ချပေးဖို့ လိုတယ်
"ထယ် နော် ငါ့ကို အောက်ချပေးနော် လူတွေ ကြည့်နေတယ်လေနော် "
မျက်လုံးလေး ပေကလပ်ပေကလပ်နဲ့ ငိုတော့မယ်ပုံလေနဲ့ စကားနူးနူးညံညံလေး ပြောနေလေသည်။ ချွှဲတာတောင် မတက်တဲ့ လူကလ မလွယ်ဘူး၊ မပီမပြင်နဲ့ ဒါလေးတောင် သူ့အတွက် အသည်းယားလို့ သေတော့မယ် ။
"ကဲ ကိုယ့်ချစ်သူက ပြောနေတော့ ချပေးမယ် "
ထယ်ယောင်း အောက်ချပေးလိုက်တော့မှ ဂျီမင်လည်း အသက်ရူချောင်သွားသည်။
အနောက်က လက်လေးတစ်ဖတ်က သူ့ခါးလေးကို ဆွဲလိမ်လိုက်သည်။
"အား "
"ဟွန်း နာပါစေ တော်တော်ဖြစ်နေ "
မိန်းမ မဆန်တဲ့ မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ကထယ်ယောင်းဆီကို ရောက်ရှိလာသည်။ ထယ်ယောင်း သဘောကျစွာ ရီမောလိုက်မိတယ်။
ဒီ အကောင်ပေါက်လေး အခုတစ်လော ချစ်ဖို့ကောင်းလာမူကြောင့် ကြာလာရင် သူ့အတွက် ခက်ရချည်ရဲ့ ။
နစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်နဲ့ ဈေးရောင်းနေပေမဲ့ လူတွေကလဲ သူတို့နစ်ယောက်ကို စိတ်၀င်စားနေကျသည် ။
လိုက်ဖတ်တယ်လို့ ပြောတဲ့ လူလဲ ရှိသလို လီယိုက ဂျီမင်ကို လိုက်နေတာကြောင့် သဘောမကျပဲ လီယိုနဲ့သာ လိုက်တယ်လို့ ပြောတဲ့သူများလဲရှိကြသည် ။ ဘာဖြစ်ဖြစ် ကျတောနစ်ယောက်အတွက် အခုချိန်က နစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ ကမ္ဘာငယ်လေးလိုပဲ ။
ဈေးရောင်းလို့ ကုန်တော့ နစ်ယောက်သား ပြန်မယ်လုပ်တော့ ဂျွန့်ကိုအရင် နူတ်ဆက်လေသည်။
"ဂျွန် ကျတော်တို့ ပြန်တော့မယ် "
ဂျီမင်က ပြောလိုက်တော့
"ဪ ပြန်ပြီးလား ဂျီမင် အကျီ မလဲသွားဘူးလား "
"ဟင့် ဪ ဟုတ်သား လဲလိုက်အုံးမယ် "
ကျောင်းထဲ ၀င်ပြေးမလို လုပ်တော့ ထယ်ယောင်းက လက်ကို ဖမ်းဆွဲပြီး
"မလဲနဲ့တော့ အိမ်ရောက်မှလဲ အခုက ပင်ပန်းနေပြီး ပြန်ကျရအောင် "
"အင့် အင်း ပြန်တာပေါ့ "
ဘာပြောပြော နစ်ယောက်ကြားမှ ဂျီမင်တစ်ယောက်တော့ ကလေးလေးလိုခေါင်းလေညိမ့်ရင်
"ထယ်ယောင်း ငါမျက်စိနောက်လာပြီးနော် ငါတို့ကျောင်းကို လာပြီး "
ဂျွန်ဘာပြောမလဲ သူသိတယ် ၊မနာလိုလည်း မတက်နိင်ပေါင် ၊ကျတော်က ဒီထက် ပိုပြီး ဂရုစိုက်ပေးအုန်းမှာမို့ ။
" ဒါဆိုလဲ ရည်းစား ရှာလေဗျာ ..မနာလို မဖြစ်ရဘူး"
"ဘောပဲ ငါဘာသာ အေးချမ်းနေတာကို မင်းတို့သာ လာမရိုနဲ့ "
အပြန်အလှန် စနေကျရင် နောက်ဆုံး နူတ်ဆက်ဖို့ လုပ်ကျလေသည်။
"ပြန်ပြီးကွာ နောက်နေ့မှ ဆုံတာပေါ့ "
"အင်း ငါလဲ ပြန်ပြီးလည်း မနားရပါဘူး ၊ ဂျတ်စတင်က ခေါ်နေလို့ မင်းကိုကော့ ခေါ်လား "
"ခေါ်တယ် ငါမလာနိင်ဘူးလို့ပြောထားတယ် "
"ကောင်းတယ် မင်းပဲ ၊ကဲ သွားတော့ ဂျီမင် ကောင်းကောင်းသွားနော် "
"ဟုတ် ဂျွန်လဲ ဂရုစိုက်သွားပါ "
သုံးယောက်သား နူတ်ဆက်ပြီး ပြန်ကျလေသည်။ ဂါ၀န် တစ်ကာကာနဲ့မို့ လဲလိုက်ချင်ပေမဲ့ ထယ်ယောင်းက မလဲနဲ့ ဆိုသောကြောင့် သူမှ မလဲနိင် အထဲ၀တ်တွေ များလိုက်သည် ဖြစ်ခြင်း
(ကိုးရီးယားကား ကြည့်ဖူးရင် သိတယ်ဟုတ် နန်းတွင်း ၀တ်စုံက အထပ်များတာ )
ကားပေါ်မှ နစ်ယောက်ထဲ ရှိပြီး အဲကွန်းဖွင့်ထားတာတောင် ပူလောင်နေပြီး
မရတဲ့ အဆုံး အကျီကို တစ်ထပ်ပြီး တစ်ထပ် ဆွဲချွတ်လေသည်။ ထယ်ယောင်းက ကားမောင်းရင် တအံ့တဩ
" ဘာလုပ်နေတာလဲ ဘာဖြစ်လိုလဲ "
"ပူလို့ပါ "
"အဆင်မပြေဘူးလား "
"အင်း "
"ခဏပဲနော် နောက် 5မိနစ်ဆို အိမ်ရောက်ပြီး"
ကားကို အရှိန်တင်ကာ မောင်းလေသည်။
အိမ်ထဲ ကားထိုးသည်နှင့် ကားပေါ်ကနေ အရင် ဆင်းပြီ အခန်းထဲ ပြေးလေသည်။
ထယ်ယောင်းလဲ အနောက်ကအမြန် လိုက်သွားလေသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ အခန်းထောင့်မှာ ကြယ်သီးလေးကို ဖြုတ်ဖို့ခက်နေတဲ့ ကျတော့်ရဲ့ အကောင်ပေါက်လေး
စပြသာနာက ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်တာပဲ။
"ဂျီမင် ငါကူညီပေးရမလား ?"
"အင်း "
ဂျီမင်က အင်းဆိုတော့မှ ဂျီမင်အနားကပ်ပြီး ကြယ်သီးကို ဝိုင်းကူဖြုတ်ပေးနေလေသည်။အကျီလေး ချွတ်လိုက်တော့ အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းသွားတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်လေးက ကဗျာဆန်လှသည်။ ပွင့်ချပ် နစ်ချပ် နီနီရဲရဲလေးက ပန်းချီကားချပ်အလား? ။
အရင်ကလဲ တွေ့ဖူးပေမဲ့ ကျေတာ်တို့ ချစ်သူဖြစ်ပြီးမှ ထူးဆန်းလေသည်။
အကျီမရှိပဲ သူ့ရှေ့မှ ကျတော် ရပ်နေရတော့ ရှက်မိတယ် ။
"ထယ်ယောင်း ငါရေသွားချိုးတော့မယ် "
ဘေးကနေ ထွက်သွားမလို့ လုပ်တော့ ထယ်ယောင်းက ဖမ်းဆွဲပြီး ဘေးနားက နံရံနား နစ်ယောက်သား ကိုယ်လေးကို ဆွဲကပ်လိုက်ကျသည်။
"ထယ်ယောင်း "
"ရှူး"
ကျတော့်နူတ်ခမ်းပါးလေးကို သူ့လက်ညိုးလေးနဲ့ လာပိတ်လေသည်။ သူ့ရဲ့ မျက်နှာလေးက ကျတော့်ရဲ့ လည်တိုင်ဆီ လာအပ်နင်းသည်။ ခါးလေးကို ဆွဲယူပြီး တင်းကျပ်တဲ့ လက်တစ်စုံက ဖက်ထားလေသည်။
လည်တိုင်လေးဆီမှ မှီချထားတဲ့ ကျတော်ရဲ့ မျက်နှာက ဒီအတိုင်း အိပ်စက်ဖို့ မဟုတ်
သူ့ရဲ့ လည်တိုင်လေးနားမှာ ထောင်နေတဲ့ အကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေကို နမ်းယူ ရူရိူက်လိုက်သည် ။
ထယ်ယောင်းရဲ့ အနမ်းတွေက သူ့ကို ရူးသွပ်စေတယ် ။အထိအတွေ့တွေက ဘယ်တော့မှ မရုန်းချင်သလိုလို ။ သူဆီကနူးနူးညံ့ညံ့နဲ့ နမ်းလာတဲ့ နေရာတိုင်းက ကျတော့်ကို ရူးသွပ်စေတယ် ။
"ထယ် "
"အင်း"
"ဒီမှာပဲ လုပ်မလို့လား "
"ဟင့် "
" ဒီမှာ အဆင်ပြေပါမလား "
သူ့အကောင်ပေါက်လေးက နံရံနဲ့ ကပ်နေတာကြောင့် စိုးရိမ်နေပုံ ရတယ် ။
" ကိုယ်ကလေးေလးက အဆင်မပြေရင် မလုပ်ဘူး "
"ဟင့်အင်း ပြေတယ် "
ကျတော် သူ့နှဖူးလေးကို တစ်ချက် ဖိကပ်ပြီး နမ်းလိုက်ရင်
"ငါမင်းကို ချစ်တယ် ရူးမတက် "
"အင်း"
သူ့ရဲ့ လက်လေးက ကျတော့်ရဲ့ လည်ပင်ကို သိုင်းဖက်လိုက်တဲ့ အချိန်မှ ခွင့်ပြုချက်ရပြီး ဆိုတဲ့ သဘော ။ နေရာလပ် မကျန်အောင် နမ်းရိူက်ပြီး သူ့ရဲ့ လက်တွေကလဲ တစ်ရွေ့ရွေ့ လူပ်ရှာရင်း ဂျီမင်ရဲ့ အ၀တ်အစားတွေ အားလုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထယ်ယောင်းလဲ အကျီချွတ်မလို့ ကြယ်သီးတွေ ဖြုတ်ရင်
"ထယ် ငါကူဖြုတ်ပေးမယ် "
"ဟင့် "
ဒီလူသားလည်း သူနဲ့ ဖြစ်ချင်နေတဲ့ ဆန္ဒက တစ်ထပ်ထဲလား ? ။
အကျီတွေကော့ ဘောင်းဘီပါ ချွတ်ပေးလိုက်သည်နှင့် သူ့ဆီက အနမ်းတွေက ဆက်တိုက် စစ်လက်နတ် ပစ်သလိုပါပဲ ။
ပြင်းထန်လား ဟင့်အင်း ။နူးညံ့လားဆိုေတာ့လဲ မဟုတ်ပြန် ။ ရုန်းမရတဲ့ အထိအတွေ့မူလေးတွေ ။
အနမ်းတွေက တစ်ဖြေဖြေး နူတ်ခမ်းသားတွေဆီ ပြန်လည် ရောက်သွားရင် နက်နက်ရိူင်းရိူင်း နမ်းမိတယ်။ သူ့နူတ်ခမ်းလေးတွေ ထိတွေ့တိုင်ူ ဝိုင်တစ်ခွက်ကို သောက်ရသလိုပဲ ဆက်လက် သောက်ချင်နေမိတယ် သောက်လေ ငတ်လေ သောက်ချင်လေပဲ ။
နူတ်ခမ်း နစ်စုံက အပေါ်အောက် စီးချက်ညီစွာ လူပ်ရှားရင် ထယ်ယောင်းရဲ့ ဘယ်ဘက် လက်တွေက ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးကို ဖိသပ် ပွတ်ချေရင် ညာဘက်လက်ကတော့ ကျတော့်ရဲ့ မထိမခံ နူနယ်သေးတဲ့ အောက်ပိုင်းတွေဆီ ပွတ်သပ်နေလေသည်။ ပြီးတော့ သူလက်လေးတွေက ကျတော့်ရဲ့ အနောက်ဘက်ဆီ တစ်ဖြေဖြေး ဖွဖွလေး ၀င်ဖို့ ကြိုးစားလေသည်။
သူ့ရဲ့ လက်ချောင်းလေးက ကျတော့်ရဲ့ အောက်ပိုင်းကို ထိတွေ့တိုင်း မီးခဲေလးတစ်ခဲကို ကိုင်ရသလို လူကို ပြာကျသွားသလိုပဲ
"အင့် ... ထယ်..... "
သူ့ရဲ့ နာမည်လေးကို ခေါ်လိုက်တဲ့ အချိန် နူတ်ခမ်းလေး ပိတ်အောင် အနမ်းလေးနဲ့ ပြုစုပေးတယ် ။
"ဆောရီးနော် ငါကြမ်းမိရင် "
စောင့်ဆိုင်းနေခ့ဲတာ ဒီနေရာက ဒီရပ်၀န်းလေးက မင်းတစ်ယောက်ထဲအတွက် အပိုင်ပါ ။
"အင်း ငါ့ကို ထည့်ပေးတော့ ထယ် "
တီကောင် ဆားထိထားသလို လူက လူးလွန်းနေသည်။ ဒီလို sexကိစ္စကို လူတွေ ဘာကြောင့် ကြိုက်ကျလဲ ဆိုတာ အခု ကျတော် သိခဲ့ပြီး ။
ထယ်ယောင်း သူရဲ့ အောက်က ဖွားဘက်တော်လေးကို ဂျီမင့်ရဲ့ အနောက်ဘက်ရပ်၀န်းထဲ ထည့်သွားလိုက်သည်နှင့် အရာရာက လေထုထဲမှ လွင့်စင်သွားသလို မျက်၀န်းလေးက မှေးစင်းနေမိတယ် သာယာနေမိတယ်
သူ ခါးကနေ သိမ်းပွေ့ပြီး အပေါ်ကို ပင့်တင်တဲ့ အခါတိုင်း ကျတော် အပေါ်စီးကနေ သူရဲ့ ရင်အုပ်ကြားလေးမှ နားခိုလေသည်။ ပင့်တင်လိုက်တိုင်း ကုတ်မိတဲ့ ကျတော့်ရဲ့ လက်တွေက သူ့ကျောပြင်မှ ဒဏ်ရာအပြည့်၊ ပြီးတော့ နာကျင်မူကို မခံစားရအောင် အနမ်းတွေနဲ့ ပြုစုပေးသည်။
ထယ်ယောင်းက ဒီလို အရာတွေမှ တော်လိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့မိဘူး ။ ထယ်ယောင်းဆိုတဲ့ လူသားက ကြမ်းတယ် ရမ်းတယ် အနှစ်အသိမ့်လဲ ကောင်းသလို ချစ်လဲ ချစ်တက်သည်။
သူပိုင်တဲ့ ဒီရပ်၀န်းလေး သူ့ရဲ့ အသက်၊ ခန္ဓာ အကုန်လုံးက သူခွင့်ပြုချက် ပေးစရာ မလိုပဲ ဒီလူသား အပိုင်ပါ။
ဒီလူသားအတွက်ပဲ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဖြည့်ဆည်းပေးချင်တာမျိုး
__________________&_________________
Zawgyi
ဒီလူသားကို က်ေတာ့္အပိုင္ပါ ဆိုၿပီး ႂကြားလိုက္ခ်င္သည္ ။ ဒါမွ သူ႕နားကို ဘယ္သူမွ မကပ္နိင္မွာ ။ က်ေတာ္ပိုလြန္းတယ္ ဆိုလဲ ပိုလြန္းတယ္ေပါ့။ က်ေတာ့္ဘ၀မွ သူက အခင္တြယ္ရဆုံးနဲ႕အခ်စ္ဆုံး သူစိမ္းအမ်ိဳးသား
အခုထိ ေအာက္ကို မခ်ေသးပဲ ခ်ီထားတဲ့ ထယ္ေယာင္းကို ဂြၽန္က
"မင္းတို႔ မ်ားသြားၿပီး ငါလဲ ဘယ္နဲ႕ပုံေတာင္ ရိုက္ေပးရမလဲ ? "
အဲက်ေတာ့မွ နစ္ေယာက္သား အသိစိတ္၀င္ၿပီး
"ထယ္ေယာင္း ခ်ေပးေတာ့ "
"မခ်ေပးဘူး "
မခ်ေပးပဲ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေလးေတြ ၾကည့္ေနတာကို ေအာင္နိင္သူ အၿပဳံးနဲ႕ ငါ့အပိုင္ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာေဘးနဲ႕ ၾကည့္ေနေလသည္။
ရွက္လိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း ၊သူေက်ာင္းမွာ အရွက္ကြဲေတာ့မယ္၊ ဒင္းက အခုခ်ိန္ထိ မခ် ေပးေသးပါ ။
"ကင္ထယ္ေယာင္း ခ်ေပးေတာ့ေလ "
"ဟင့္... အမိန႔္ဆန္လိုက္တာ"
"ထယ္ေယာင္း "
"ရင္ခုန္ေအာင္ေလ နည္းနည္းပါးပါးေလး ခႊၽဲၿပီး ေျပာၾကည့္ပါလား တစ္ခါေလာက္ "
ေသခ်ာတယ္ သူေအာ္ေနလည္း ခ်ေပးမွာ မဟုတ္ ထယ္ေယာင္းဆိုတာ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္တာ အၿမဲတမ္း သူ႕ကိုပဲ ဦးစားေပးေပမဲ့ ထယ္ေယာင္း သူလိုခ်င္တာဆို မရမကလည္းယူတက္ေသးတယ္ ။
မသိေတာ့ဘူး လူေတြ ဆက္ၿပီး မမ်ားလာခင္ ထယ္ေယာင္း သူကို ေအာက္ခ်ေပးဖို႔ လိုတယ္
"ထယ္ ေနာ္ ငါ့ကို ေအာက္ခ်ေပးေနာ္ လူေတြ ၾကည့္ေနတယ္ေလေနာ္ "
မ်က္လုံးေလး ေပကလပ္ေပကလပ္နဲ႕ ငိုေတာ့မယ္ပုံေလနဲ႕ စကားႏူးႏူးညံညံေလး ေျပာေနေလသည္။ ခႊၽဲတာေတာင္ မတက္တဲ့ လူကလ မလြယ္ဘူး၊ မပီမျပင္နဲ႕ ဒါေလးေတာင္ သူ႕အတြက္ အသည္းယားလို႔ ေသေတာ့မယ္ ။
"ကဲ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ေျပာေနေတာ့ ခ်ေပးမယ္ "
ထယ္ေယာင္း ေအာက္ခ်ေပးလိုက္ေတာ့မွ ဂ်ီမင္လည္း အသက္႐ူေခ်ာင္သြားသည္။
အေနာက္က လက္ေလးတစ္ဖတ္က သူ႕ခါးေလးကို ဆြဲလိမ္လိုက္သည္။
"အား "
"ဟြန္း နာပါေစ ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေန "
မိန္းမ မဆန္တဲ့ မ်က္ေစာင္းေလး တစ္ခ်က္ကထယ္ေယာင္းဆီကို ေရာက္ရွိလာသည္။ ထယ္ေယာင္း သေဘာက်စြာ ရီေမာလိုက္မိတယ္။
ဒီ အေကာင္ေပါက္ေလး အခုတစ္ေလာ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလာမူေၾကာင့္ ၾကာလာရင္ သူ႕အတြက္ ခက္ရခ်ည္ရဲ႕ ။
နစ္ေယာက္သား ပူးပူးကပ္ကပ္နဲ႕ ေဈးေရာင္းေနေပမဲ့ လူေတြကလဲ သူတို႔နစ္ေယာက္ကို စိတ္၀င္စားေနက်သည္ ။
လိုက္ဖတ္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့ လူလဲ ရွိသလို လီယိုက ဂ်ီမင္ကို လိုက္ေနတာေၾကာင့္ သေဘာမက်ပဲ လီယိုနဲ႕သာ လိုက္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့သူမ်ားလဲရွိၾကသည္ ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ က်ေတာနစ္ေယာက္အတြက္ အခုခ်ိန္က နစ္ေယာက္ထဲရွိတဲ့ ကမာၻငယ္ေလးလိုပဲ ။
ေဈးေရာင္းလို႔ ကုန္ေတာ့ နစ္ေယာက္သား ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ ဂြၽန့္ကိုအရင္ ႏူတ္ဆက္ေလသည္။
"ဂြၽန္ က်ေတာ္တို႔ ျပန္ေတာ့မယ္ "
ဂ်ီမင္က ေျပာလိုက္ေတာ့
"ဪ ျပန္ၿပီးလား ဂ်ီမင္ အက်ီ မလဲသြားဘူးလား "
"ဟင့္ ဪ ဟုတ္သား လဲလိုက္အုံးမယ္ "
ေက်ာင္းထဲ ၀င္ေျပးမလို လုပ္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းက လက္ကို ဖမ္းဆြဲၿပီး
"မလဲနဲ႕ေတာ့ အိမ္ေရာက္မွလဲ အခုက ပင္ပန္းေနၿပီး ျပန္က်ရေအာင္ "
"အင့္ အင္း ျပန္တာေပါ့ "
ဘာေျပာေျပာ နစ္ေယာက္ၾကားမွ ဂ်ီမင္တစ္ေယာက္ေတာ့ ကေလးေလးလိုေခါင္းေလညိမ့္ရင္
"ထယ္ေယာင္း ငါမ်က္စိေနာက္လာၿပီးေနာ္ ငါတို႔ေက်ာင္းကို လာၿပီး "
ဂြၽန္ဘာေျပာမလဲ သူသိတယ္ ၊မနာလိုလည္း မတက္နိင္ေပါင္ ၊က်ေတာ္က ဒီထက္ ပိုၿပီး ဂ႐ုစိုက္ေပးအုန္းမွာမို႔ ။
" ဒါဆိုလဲ ရည္းစား ရွာေလဗ်ာ ..မနာလို မျဖစ္ရဘူး"
"ေဘာပဲ ငါဘာသာ ေအးခ်မ္းေနတာကို မင္းတို႔သာ လာမရိုနဲ႕ "
အျပန္အလွန္ စေနက်ရင္ ေနာက္ဆုံး ႏူတ္ဆက္ဖို႔ လုပ္က်ေလသည္။
"ျပန္ၿပီးကြာ ေနာက္ေန႕မွ ဆုံတာေပါ့ "
"အင္း ငါလဲ ျပန္ၿပီးလည္း မနားရပါဘူး ၊ ဂ်တ္စတင္က ေခၚေနလို႔ မင္းကိုေကာ့ ေခၚလား "
"ေခၚတယ္ ငါမလာနိင္ဘူးလို႔ေျပာထားတယ္ "
"ေကာင္းတယ္ မင္းပဲ ၊ကဲ သြားေတာ့ ဂ်ီမင္ ေကာင္းေကာင္းသြားေနာ္ "
"ဟုတ္ ဂြၽန္လဲ ဂ႐ုစိုက္သြားပါ "
သုံးေယာက္သား ႏူတ္ဆက္ၿပီး ျပန္က်ေလသည္။ ဂါ၀န္ တစ္ကာကာနဲ႕မို႔ လဲလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ ထယ္ေယာင္းက မလဲနဲ႕ ဆိုေသာေၾကာင့္ သူမွ မလဲနိင္ အထဲ၀တ္ေတြ မ်ားလိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း
(ကိုးရီးယားကား ၾကည့္ဖူးရင္ သိတယ္ဟုတ္ နန္းတြင္း ၀တ္စုံက အထပ္မ်ားတာ )
ကားေပၚမွ နစ္ေယာက္ထဲ ရွိၿပီး အဲကြန္းဖြင့္ထားတာေတာင္ ပူေလာင္ေနၿပီး
မရတဲ့ အဆုံး အက်ီကို တစ္ထပ္ၿပီး တစ္ထပ္ ဆြဲခြၽတ္ေလသည္။ ထယ္ေယာင္းက ကားေမာင္းရင္ တအံ့တဩ
" ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဘာျဖစ္လိုလဲ "
"ပူလို႔ပါ "
"အဆင္မေျပဘူးလား "
"အင္း "
"ခဏပဲေနာ္ ေနာက္ 5မိနစ္ဆို အိမ္ေရာက္ၿပီး"
ကားကို အရွိန္တင္ကာ ေမာင္းေလသည္။
အိမ္ထဲ ကားထိုးသည္ႏွင့္ ကားေပၚကေန အရင္ ဆင္းၿပီ အခန္းထဲ ေျပးေလသည္။
ထယ္ေယာင္းလဲ အေနာက္ကအျမန္ လိုက္သြားေလသည္။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အခန္းေထာင့္မွာ ၾကယ္သီးေလးကို ျဖဳတ္ဖို႔ခက္ေနတဲ့ က်ေတာ့္ရဲ႕ အေကာင္ေပါက္ေလး
စျပသာနာက ၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္တာပဲ။
"ဂ်ီမင္ ငါကူညီေပးရမလား ?"
"အင္း "
ဂ်ီမင္က အင္းဆိုေတာ့မွ ဂ်ီမင္အနားကပ္ၿပီး ၾကယ္သီးကို ဝိုင္းကူျဖဳတ္ေပးေနေလသည္။အက်ီေလး ခြၽတ္လိုက္ေတာ့ အေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းသြားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ေလးက ကဗ်ာဆန္လွသည္။ ပြင့္ခ်ပ္ နစ္ခ်ပ္ နီနီရဲရဲေလးက ပန္းခ်ီကားခ်ပ္အလား? ။
အရင္ကလဲ ေတြ႕ဖူးေပမဲ့ က်ေတာ္တို႔ ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးမွ ထူးဆန္းေလသည္။
အက်ီမရွိပဲ သူ႕ေရွ႕မွ က်ေတာ္ ရပ္ေနရေတာ့ ရွက္မိတယ္ ။
"ထယ္ေယာင္း ငါေရသြားခ်ိဳးေတာ့မယ္ "
ေဘးကေန ထြက္သြားမလို႔ လုပ္ေတာ့ ထယ္ေယာင္းက ဖမ္းဆြဲၿပီး ေဘးနားက နံရံနား နစ္ေယာက္သား ကိုယ္ေလးကို ဆြဲကပ္လိုက္က်သည္။
"ထယ္ေယာင္း "
"ရႉး"
က်ေတာ့္ႏူတ္ခမ္းပါးေလးကို သူ႕လက္ညိုးေလးနဲ႕ လာပိတ္ေလသည္။ သူ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးက က်ေတာ့္ရဲ႕ လည္တိုင္ဆီ လာအပ္နင္းသည္။ ခါးေလးကို ဆြဲယူၿပီး တင္းက်ပ္တဲ့ လက္တစ္စုံက ဖက္ထားေလသည္။
လည္တိုင္ေလးဆီမွ မွီခ်ထားတဲ့ က်ေတာ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာက ဒီအတိုင္း အိပ္စက္ဖို႔ မဟုတ္
သူ႕ရဲ႕ လည္တိုင္ေလးနားမွာ ေထာင္ေနတဲ့ အေၾကာစိမ္းစိမ္းေလးေတြကို နမ္းယူ ႐ူရိူက္လိုက္သည္ ။
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အနမ္းေတြက သူ႕ကို ႐ူးသြပ္ေစတယ္ ။အထိအေတြ႕ေတြက ဘယ္ေတာ့မွ မ႐ုန္းခ်င္သလိုလို ။ သူဆီကႏူးႏူးညံ့ညံ့နဲ႕ နမ္းလာတဲ့ ေနရာတိုင္းက က်ေတာ့္ကို ႐ူးသြပ္ေစတယ္ ။
"ထယ္ "
"အင္း"
"ဒီမွာပဲ လုပ္မလို႔လား "
"ဟင့္ "
" ဒီမွာ အဆင္ေျပပါမလား "
သူ႕အေကာင္ေပါက္ေလးက နံရံနဲ႕ ကပ္ေနတာေၾကာင့္ စိုးရိမ္ေနပုံ ရတယ္ ။
" ကိုယ္ကေလးေလးက အဆင္မေျပရင္ မလုပ္ဘူး "
"ဟင့္အင္း ေျပတယ္ "
က်ေတာ္ သူ႕ႏွဖူးေလးကို တစ္ခ်က္ ဖိကပ္ၿပီး နမ္းလိုက္ရင္
"ငါမင္းကို ခ်စ္တယ္ ႐ူးမတက္ "
"အင္း"
သူ႕ရဲ႕ လက္ေလးက က်ေတာ့္ရဲ႕ လည္ပင္ကို သိုင္းဖက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွ ခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီး ဆိုတဲ့ သေဘာ ။ ေနရာလပ္ မက်န္ေအာင္ နမ္းရိူက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ လက္ေတြကလဲ တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ လူပ္ရွာရင္း ဂ်ီမင္ရဲ႕ အ၀တ္အစားေတြ အားလုံးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္။ ထယ္ေယာင္းလဲ အက်ီခြၽတ္မလို႔ ၾကယ္သီးေတြ ျဖဳတ္ရင္
"ထယ္ ငါကူျဖဳတ္ေပးမယ္ "
"ဟင့္ "
ဒီလူသားလည္း သူနဲ႕ ျဖစ္ခ်င္ေနတဲ့ ဆႏၵက တစ္ထပ္ထဲလား ? ။
အက်ီေတြေကာ့ ေဘာင္းဘီပါ ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ သူ႕ဆီက အနမ္းေတြက ဆက္တိုက္ စစ္လက္နတ္ ပစ္သလိုပါပဲ ။
ျပင္းထန္လား ဟင့္အင္း ။ႏူးညံ့လားဆိုေတာ့လဲ မဟုတ္ျပန္ ။ ႐ုန္းမရတဲ့ အထိအေတြ႕မူေလးေတြ ။
အနမ္းေတြက တစ္ေျဖေျဖး ႏူတ္ခမ္းသားေတြဆီ ျပန္လည္ ေရာက္သြားရင္ နက္နက္ရိူင္းရိူင္း နမ္းမိတယ္။ သူ႕ႏူတ္ခမ္းေလးေတြ ထိေတြ႕တိုင္ူ ဝိုင္တစ္ခြက္ကို ေသာက္ရသလိုပဲ ဆက္လက္ ေသာက္ခ်င္ေနမိတယ္ ေသာက္ေလ ငတ္ေလ ေသာက္ခ်င္ေလပဲ ။
ႏူတ္ခမ္း နစ္စုံက အေပၚေအာက္ စီးခ်က္ညီစြာ လူပ္ရွားရင္ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ ဘယ္ဘက္ လက္ေတြက ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးကို ဖိသပ္ ပြတ္ေခ်ရင္ ညာဘက္လက္ကေတာ့ က်ေတာ့္ရဲ႕ မထိမခံ ႏူနယ္ေသးတဲ့ ေအာက္ပိုင္းေတြဆီ ပြတ္သပ္ေနေလသည္။ ၿပီးေတာ့ သူလက္ေလးေတြက က်ေတာ့္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ဆီ တစ္ေျဖေျဖး ဖြဖြေလး ၀င္ဖို႔ ႀကိဳးစားေလသည္။
သူ႕ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးက က်ေတာ့္ရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းကို ထိေတြ႕တိုင္း မီးခဲေလးတစ္ခဲကို ကိုင္ရသလို လူကို ျပာက်သြားသလိုပဲ
"အင့္ ... ထယ္..... "
သူ႕ရဲ႕ နာမည္ေလးကို ေခၚလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ႏူတ္ခမ္းေလး ပိတ္ေအာင္ အနမ္းေလးနဲ႕ ျပဳစုေပးတယ္ ။
"ေဆာရီးေနာ္ ငါၾကမ္းမိရင္ "
ေစာင့္ဆိုင္းေနခ့ဲတာ ဒီေနရာက ဒီရပ္၀န္းေလးက မင္းတစ္ေယာက္ထဲအတြက္ အပိုင္ပါ ။
"အင္း ငါ့ကို ထည့္ေပးေတာ့ ထယ္ "
တီေကာင္ ဆားထိထားသလို လူက လူးလြန္းေနသည္။ ဒီလို sexကိစၥကို လူေတြ ဘာေၾကာင့္ ႀကိဳက္က်လဲ ဆိုတာ အခု က်ေတာ္ သိခဲ့ၿပီး ။
ထယ္ေယာင္း သူရဲ႕ ေအာက္က ဖြားဘက္ေတာ္ေလးကို ဂ်ီမင့္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္ရပ္၀န္းထဲ ထည့္သြားလိုက္သည္ႏွင့္ အရာရာက ေလထုထဲမွ လြင့္စင္သြားသလို မ်က္၀န္းေလးက ေမွးစင္းေနမိတယ္ သာယာေနမိတယ္
သူ ခါးကေန သိမ္းေပြ႕ၿပီး အေပၚကို ပင့္တင္တဲ့ အခါတိုင္း က်ေတာ္ အေပၚစီးကေန သူရဲ႕ ရင္အုပ္ၾကားေလးမွ နားခိုေလသည္။ ပင့္တင္လိုက္တိုင္း ကုတ္မိတဲ့ က်ေတာ့္ရဲ႕ လက္ေတြက သူ႕ေက်ာျပင္မွ ဒဏ္ရာအျပည့္၊ ၿပီးေတာ့ နာက်င္မူကို မခံစားရေအာင္ အနမ္းေတြနဲ႕ ျပဳစုေပးသည္။
ထယ္ေယာင္းက ဒီလို အရာေတြမွ ေတာ္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားခဲ့မိဘူး ။ ထယ္ေယာင္းဆိုတဲ့ လူသားက ၾကမ္းတယ္ ရမ္းတယ္ အႏွစ္အသိမ့္လဲ ေကာင္းသလို ခ်စ္လဲ ခ်စ္တက္သည္။
သူပိုင္တဲ့ ဒီရပ္၀န္းေလး သူ႕ရဲ႕ အသက္၊ ခႏၶာ အကုန္လုံးက သူခြင့္ျပဳခ်က္ ေပးစရာ မလိုပဲ ဒီလူသား အပိုင္ပါ။
ဒီလူသားအတြက္ပဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တာမ်ိဳး
__________________&_________________