အရင်ကနဲ့ မတူ ပြောင်းလဲလာတဲ့ ကျနော်တို့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ကျနော်တို့ရဲ့ စိတ် ကျတော်တို့ရဲ့ နှလုံးသား
ထယ်ယောင်းနဲ့ ဒီမှာ နေတုန်းအရွယ်က ရေအတူချိုးတာမျိုး ခဏခဏ ရှိပေမယ့် ဒီလို အရွယ်ကို ရောက်တော့ ကျတော်အတွက်က ရှက်စရာ ဖစ်လာခဲ့ပြီး
အနောက်ကနေ သိုင်းဖတ်လိုက်မှုကြောင့် လန့်သွားတဲ့ ဂျီမင်
" ထယ်ယောင်း ဘာလုပ်တာလဲ လွှတ်"
" ဘာလို့ လွှတ်ရမှလဲ မတွေ့တာ ကြာပြီလေ အရမ်း ဒါကြောင့် ဖတ်တာကို"
"အဲတာဆ်ိုလဲ အင်္ကျီအရင် ၀တ်ပါလား မင်းဟာက မရှက်ဖူးလား"
"ဘာလို့ ရှက်ရမှာလဲ ငါ့အခန်းထဲမှာပဲ နေတာကို"
"အခုငါရောက်နေပြီကို အရင်သွား၀တ်တော့"
"မင်းကလဲ အစထဲက မတွေ့ဖူးတာ ကျနေတာပဲ "
ဂျီမင်ကို လွတ်ပေးလိုက်ပြီး ထယ်ယောင်းအင်္ကျီကောက်၀တ်လေသည်။
"ဂျီမင် မင်းဘာလို့ လာမယ် ဆိုတာ ကြို မပြောလဲ "
" မင်းအံ့ဩသွားအောင်လို့ပေါ့"
"ဟုတ်ပါပြီ အံ့ဩသွားပါတယ် အရမ်းပဲ "
အခုထိ ကျောခိုင်းရပ်နေတဲ့ ဂျီမင်ကြောင့်
" လှည့်လို့ ရပြီ ဂျီမင်နာ ငါလဲ ၀တ်ပြီးပြီ မင်းက ကြီးလာမှ ဇီဇာကြောင်တာလား"
" မဟုတ်ပါဘူး ရုတ်တရက်မို့ပါ "
"အခု ဒီမှာ အကြာကြီး နေမှာလား"
"အင်း ကျောင်းပြီးတဲ့အထိ "
"၀မ်းသာလိုက်တာ ငါကတော့ မင်းကို လွမ်းလိုက်ရတာ "
"မင်းက ဟုတ်လို့လား ငါ့ကို လွမ်းနေတာ မင်းပုံစံကို ကြည့်ရတာ အခုမြင်နေရတာ ချစ်သူနဲ့ သွားတွေ့မယ့် ပုံစံပါ "
"အဟီး မင်းတော်တယ် ဂျီမင် ငါလိုက်နေတဲ့ ကောင်မလေး ရှိတယ် သူနာမည်က ရိုစီတဲ့ "
"အင်း ......မင်းကြိုက်တာ ဆိုတော့ သူက ချောပြီး လှနေမှာပဲ "
"ဒါပေါ့ မင်းသူငယ်ချင်းက အကောင်းကြိုက်တာ သိရဲ့သားနဲ့ "
