Fools ... ( Complete)

38

" ငါမရှိတဲ့အချိန်မှာ ပေ‌ပေတေ့တေ့နေနေတာပဲ မင်းက "

ထယ်ယောင်းက ပက်လက်လေး အိပ်နေပေမဲ့  ဂျီမင်ကတော့ ကိုယ်လေးကို ထယ်ယောင်းဘက် စောင်းကာ ခေါင်းအုံးကို လက်ထောက်ထားလေသည်။

" ငါက မင်းကိုပဲရူးနေတဲ့ကောင်ပဲ ..."

ဒီစကားက ထယ်ယောင်းအမြဲပြောသည်။ ဒီစကားအတိုင်းလည်း လက်တွေ့လဲပြ၏။ ထယ်ယောင်းက သူ့ကို အဲလိုချစ်ပြလေ သူစိတ်မကောင်းဖြစ်ရလေပဲ ။

" ဆရာ၀န်က ပျတ်ဆီးနေလိုက်တာ "

ဒီအတိုင်းတွေးကြည့်ယုံနဲ့တင် ထယ်ယောင်း ဘယ်လိုနေခဲ့လဲဆိုတာ သူဆက်မတွေးချင်ပါ။

"  တရားခံက ဘေးနားက လူလေ ..!"

ထယ်ယောင်း ဒီအတိုင်းပြောလိုက်ပေမဲ့ ဂျီမင် မျက်နှာ ညိုးငယ်သွားသည်။

" ဟေး စတာလေ .."

ဒါကို ရိမ်မိတဲ့ ထယ်ယောင်းက ဂျီမင်ရဲ့ ပါးလေးကို လက်နဲ့ ခပ်ပွပွ ပွတ်ပေးလိုက်၏။

" ဟုတ်တယ် ငါက တရားခံ .."

" ကျစ် မဟုတ်ရပါဘူး  ငါဘ၀မှာမင်းဆိုတဲ့ လူသားသာ မပေါ်လာခဲ့ရင် ငါဆိုတဲ့ ကောင်က သေ‌ဆုံးခဲ့တာ ကြာလှပေါ့ ၊မင်းရဲအချစ်ကြောင့်သာ ရှင်သန်နေတဲ့ ကောင်ပါ "

" ငါမရှိတော့တဲ့ အချိန်ကျရင် ပေပေတေ့တေ့ မနေနဲ့နော် ၊ ငါ အဝေးကနေ ကြည့်နေမှာ "

ထယ်ယောင်း ရင်ဘတ်နားကို ခေါင်းလေး တိုး၀င်ပြီး ခါးလေးကိုဖက်ကာ ပြောလိုက်၏။

" မင်းမရှိရင် ငါလည်းမရှိနိင်ဘူးလေ ချစ်ရယ် "

သူရင်ဘတ်ပေါ်က ဂျီမင့်ရဲ့ ဆံပင်လေးထဲကိုနှာခေါင်းလေး တိုး၀င်ရင် ဖြေလိုက်သည်။ ငါလည်း မင်းနောက်ကို လိုက်လာမှာပေါ့ ..!"

" ဟင့်အင်း ငါခွင့်မပြုဘူး "

" ခွင့်မပြုလည်း လိုက်မှာ ..!"

" ထယ်ယောင်း ..!"

အက်ကွဲသွားတဲ့ အသံတွေကြားထဲမှ တိုးရိူက်ငိုမိသူလေး ...! ဘယ်လိုလူက ခွင့်ပြုနိင်မှာလဲ ..?

" မင်းမခေါ်လည်း ကောင်းကင်ဘုံက ငါ့ကို ခေါ်နေပြီး ..!"

" ဟင့် ...!"