Chapter 28: Words I couldn't Say
Andrew's POV..
Nagpaalam si Alex kaninang umaga para umalis. I insist on coming with her but she refused to go alone.
Kagabi pa siya tuliro at wala sa sarili. Sa tuwing titingnan ko siya ay napakalayo ng tingin niya at ang lalim nang iniisip.
Maging nung dinner ay ganoon siya. Napakatahimik niyang kumain. At hindi rin niya gaanong inubos ang nasa plato niya.
Hindi ko na alam kung tungkol pa ba ito sa mga intrigang kumakalat o ibang topic na. Gusto kong malaman kung ano ito.
Pero kilala ko si Alex, alam kong hinding hindi siya magsasalita. Itatago lang niya ito sa akin.
Kung sasabihin ko ba ang tungkol kay Cheska ay mahihikayat ko kaya siyang magsabi din sa akin? Ang kaso lang, baka naman lalo lang siyang magalit at madagdagan ng alalahanin?
Hindi ko na din alam ang gagawin ko. Gusto ko mang pawiin ang kung anumang sakit na nararamdaman niya ngayon ay hindi ko magawa.
Kahit na gustuhin ko mang burahin lahat ng alalahanin at pinoproblema niya ngayon ay hindi ko rin alam kung saan ko uumpisahan at kung ano ang mga iyon.
Kailngan naming mag-usap. Kailanagang magakalinawan na kami ni Alex. Hindi naman pwedeng ganito na lang kaming dalawa.
Mag-asawa na kami kaya dapat ay wala na kaming itinatago sa isa't-isa. Nagdadamayan ang mag-asawa sa hirap man o ginhawa.
Naalala ko din pala ang brooch, kailangan kong makasigurong na siya at ang estranghera ay iisa. Hindi naman ako pwedeng magkamali, ang brooch na suot ni Alex na nakita ko larawan ay kamukhangpkamukha nang brooch na naiwan ng estranghera nang gabing iyon.
Para makasiguro, uuwi na lang ako sa bahay namin at iche-check ko kung iyon nga ang brooch na nawawala ni Alex. Sabi kasi nang mommy niya ay nawawala daw ito sa glassed cabinet niya.
So malamang, sa kanya nga ang brooch na nasa kamay ko. Sana nga ay sa kanya.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Pagkabukas ko nang drawer ko ay agad kong nakita ang hinahanap ko. Shit. Thank you, Lord!
Ito nga iyon, ito nga ang brooch na nawawala ni Alex. Siya at ang estranghera sa labyrinth ay iisa.
Nawalan na ako ng isang tinik sa dibdib. Kahit papaano'y gumaan na ang loob ko.
Sa wakas, hindi ko na magiging problema pa ang paghahanap sa estrangherang iyon. Dahil naririto na pala siya sa tabi ko at pinakasalan ko na ng di ko namamalayan.
Ang kaso, paano ko pala sasabihin kay Alex ang lahat? Paano ko sisimulan?
Kailngan bang ngayon na agad habang pinuputakti kami ng mga intriga o pagkatapos na lang humupa nang mga iyon?
Naguguluhan na ako. Kanina lang ay sumikdo ang puso ko sa saya tapos heto ako ngayon at naguguluhan kung ano'ng dapat kong gawin.
Ano nga ba? Saan ako dapat magsimula?
Maraming akong gustong sabihin sa kanya. Sabihin ang lahat-lahat kaya lang naduduwag ako.
Naduduwag ako at natatakot na baka kapag sinabi ko ang lahat ang totoo ay lalo lang kaming magkagulo.
Pero kailangan talaga. Kailangang kailangan talaga. Kung gusto ko siyang pagkatiwalaan niya ako sa lahat-lahat.
Dapat lang na pagkatiwalaan ko din siya at walang ilihim sa kanya.
Ngayon, determinado na akong sabihin ang lahat: ang tungkol kay Cheska, sa brooch, at ang estrangherong nakaniig niya noon at ang Andrew na pinakasalan niya ay iisa.
Alex's POV...
Hanggang ngayon ay tuliro pa rin ako at hindi makapaniwalang buntis ako. At hindi pa rin ako sigurado kung sino ang ama nang ipinagbubuntis ko.
Napakalandi ko naman para hindi malaman kung sino ang ama nang dinadala ko. Siguradong iyan ang magiging reaksyon ng iba kapag nalaman nila ang dilemma ko.
Hayy, sino nga ba? At paano ko malalaman iyon ngayon? Kailangang ngayon din ay malaman ko kung sino ang tatay nitong embryo na lumalaki sa matris ko.
Ang kaso, wala pa namang ganoong uri ng test para sa mga sanggol lalo na't dugo pa lang niyan tong nasa tiyan ko.
Atsaka hindi pa naman ako siguradong buntis nga ako, Diskumpyado pa rin ako sa resulta ng tatlong pregnancy tests.
Mabuti na ang sigurado, hindi ba?
Kaya naman pagsikat nang araw ay nagbihis ako agad para pumunta sa ob-gyne ko.
Nagpupumilit si Andrew na samahan ako kung saan man ako pupunta pero nagpumilit akong gusto kong mapag-isa.
Sana naman ay maintindihan niya ako ngayon. Gulong-gulo ako at ngayon ay may dumagdag pa na problema.
Kung sanang wala nang nangyari sa amin ng stranger na iyon ay wala na sana akong pinoproblema pa ngayon.
E di sana ay naibsan man lang ng kaunti ang bigat ng kalooban ko sa pagdating ng blessing na ito. Ang kaso, lalo lang dumagdag.
Sorry baby, I don't mean to imply you're a tragic event in my life. You're a blessing to me. And I promise to love you. Mommy loves you so much. Sa isip-isip ko habang hinahaplos ng kaliwang kamay ko ang tiyan ko.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
"Congratulations mommy Alex, you're pregnant. So, where's the lucky husband?" my ob-gyne asked.
Hehe. Buntis nga ako. So ngayon, ano na? Anong isasagot ko sa kanya?
"We're not yet married Shilla. I can say that you've heard about the rumors. So, ilang months na ba ang dinadala ko?" I asked sternly.
Medyo nakangiti ako nang sinasabi ko iyon. Masaya pa rin naman dahil positive na buntis nga ako.
"Five weeks na Alex. Buti at ngayon ka pa lang nagpa-check up?" she asked.
I shrugged.
"Wala naman kasing symptoms Shilla. Hindi ako nasusuka sa umaga at hindi rin naman ako nahihilo gaya ng karamihang nangyayari sa mga buntis. Pero napansin kong madali akong magalit. As in yung mood swings ko madalas. Tsaka one week delayed na kasi ako," I said.
She nodded.
"Kaya pala nagpatingin ka na ay dahil alam mong delayed ka na. How mindful of you on your period. Normal lang iyong mood swings, Alex. Dahil iyon sa mga hormonal changes na dulot ng pagbubuntis mo."
I nodded then smiled.
She reminded me to sleep and rest well. Eat a healthy diet and plenty of fluids. Wag din daw masyadong magpa-stress lalo na't nasa gitna ako ng intriga.
Si Shilla talaga. She also gave me a booklet for pregnant women. It includes the do's and don'ts. And everything a pregnant should know.
I thanked her and left.
Habang nasa kotse ako ay hindi mapuknat ang ngiti sa mga labi ko. Para akong baliw.
At sino ba naman ang hindi masisiyahan sa ganitong balita hindi ba?
My phone rang. I connected it to the speakers inside my car. Less hassle pa at di ako maaksidente.
"Hello?" I answered.
"Oh hija, where are you? Bigla ka na lang umalis ng mansion ng hindi nagpapaalam. Ang sabi ni Andrew ay maaga ka daw umalis at hindi ka nagpasama. Hija naman e," pag-aalalang sermon ni mommy.
"Mom, sorry. But no worries. I'm fine. May inayos lang ako. Anyway, I'm on my way home. See you," I answered.
"O-okay. By the way, Andrew left two hours ago. Umuwi yata sa condo niya at may kukunin lang daw. Take care Alex. Drive safely," paalala niya.
Umalis si Andrew? At bakit naman siya aalis nang hindi nagpapaalam sa akin?
Tsaka lalong hindi na siya sa condo niya tutuloy, for sure nasa bahay siya ngayon. Ano naman kaya ang ginagawa niya doon kung ganoon?
Nakakapagtaka na ang mga kilos niya ngayon. Simula nang galing siya ng New York ay ganoon na siya.
Sigurado akong may bumabagabag sa kanya ngayon. And I ahve to know.
"Thanks mom. I guess I'll see you tonight. Gonna check on Andrew. Alam mo na, baka nagtampo kanina. Bye mom," I said.
"Osya. Aluin mo na nga at mukha ngang nagtampo sa yo. Nakuu, kayong mga lovebirds kayo," she answered.
The line went dead. Gusto ko sanag idagdag na 'Mom, magkakaapo na kayo! Mommy na ako!'
Kaso natatakot akong magsabi. Baka lalo lang magulo. So, dapat ko bang sabihin kay Andrew?
My mind was debating whether I should tell him or not. If I'll say it, how should I start?
Will I say: 'Babe, I'm pregnant but I'm not sure if you're the father or the stranger I just happened to have sex with in the labyrinth?'
Shit. Ang sagwa. My mind went on such thoughts till I finally went to a halt. Nasa tapat na pala ako ng bahay namin ni Andrew.
It's now or never Alex. You should say it to him. He has the right to know whether you're not sure of the paternity of the child you're carrying.
I took a deep a breath as I went inside the house and search for him.
Andrew's POV....
Tumawag kanina sa mommy na papunta daw dito si Alex dahil nalaman niyang umuwi ako. Hayy, this is it.
Magpahanggang ngayon ay hawak-hawak ko pa rin ang brooch ni Alex.
Ito na ang tamang oras at panahon para magkaalaman na. Kahit ano pang kalabasan, tatanggapin ko.
Kaysa naman itago ko pa at lalo lang gumulo ang lahat. Maganda na ang nagsasabi ng totoo at least kahit na bad news man ito hindi pa rin ako nagsinungaling.
Anytime now nandito na siya. Kailangan ko nang ihanda ang sarili ko. Mag-rehearse muna kaya ako?
Namamawis ang mga palad ko at ang lakas ng kabog ng dibdib ko.
Shit. Nagulat ako sa biglang pagring ng cellphone ko. Baka si Alex ito, sasabihing malapit na siya.
"Hello?" I answered.
"Hello there too, Andrew darling."
Shit. It's not Alex, it's Cheska! Damn it!
"Cheska, kelan mo ba ako titigilan? Bakit ba napakatanga mo at hindi mo maintindihan at matanggap na ayaw ko sa yo? P*tangina naman, nakakasawa ka na. Paulit-ulit ka na lang na nangugulo! Pwede ba tumigil ka na?" I growled at her over the phone.
"Darling, calm down. Appetizer pa lang yan, wala pa ako sa main course. So, hintay-hintay ka lang muna dyan," she chuckled.
"Enough of your silly games Cheska. You'll regret playing and toying with me. You'll pay for this. When the tables turned, I'll make sure you'll pay for this, big time. You won't get away easily with this just like the old times. Beware. So, if I were you, I would back down now and go to the hell I came from," I threatened her.
I could do that. I can and I will. Sumosobra na siya.
"Really darling? Well. let's see who will have the last laugh here, we'll see.." she laughed. A bitchy laugh.
Bitch! Your laugh says a lot about you.
"You're rotten Cheska. You're insane, crazy and a psychotic bitch!" I hissed.
"Go on telling me that Andrew. Kakainin mo lahat nang sinasabi mo. One day you'll come begging on your knees. At alam kong mapapasakin ka din. Tandaan mo yan," she threatened.
"That's bullshit Cheska. Tsk. Don't get your hopes too high. It doesn't mean that you have the upper hand now would also mean that I could be at your mercy. It won't happen. And I won't be yours, never. It will never happen, not in any lifetime. Si Alex lang.. Keep that in mind," I said with conviction.
"Andrew..don't say that. Bakit ba hindi mo ako magawang mahalin? Bakit ba muhing-muhi ka sa akin? Kaya ko namang ibigay ang lahat para sayo. Kaya kong isuko ang lahat. Bakit, dahil ba may Alex ka na ha? Tsk. Paano kaya kung mawala si Alex?" she threatened.
Hindi lang pala siya bitch, murderer at killer pa.
"Shut up Cheska, subukan mong galawin si Alex, sisiguraduhin ko mismong ako ang papatay sayo. And don't you ever call me again. Wala na tayong dapat pang pag-usapan. And do I have to remind this to you over and over? Move on, don't go back. Lubayan mo na ako. You don't mean a thing to me. Masaya na ang buhay ko ngayon kasama ng asawa ko. I've already said those to you when we were in New York. Don't you forget them. I'm serious, okay?!" I hissed through clenched teeth.
I ended the call without giving her the chance to answer. Bukas na bukas din ay ipapa-block ko ang number niya.
Blag! I heard a loud bang from the front door of my study.
When I spun around I saw her standing there, tears in her eyes. She was shell-shocked.
Narinig ba niya lahat? Oh shit. I'm dead.
I saw her phone on the floor. Ito pala yung nahulog kanina.
"A..Alex..." I whispered.
A/N: Sorry if ngayon pa lang ako naka-update! Busy po sa nagdaang 2 araw ee.. Actually dapat kahapon pa ito kaso busy nga at di ko maisingit! Ang sad ng chappy ne? Pasko pa naman. Anyways.. Merry merry merry Christmas! Gift niyo na lang saken ang VOTES and COMMENTS niyo! Ciao xD
XOXO,
SERENDIPITY21