"Wala na bang ibibilis 'to?" Tanong ko sa taxi driver. Kanina pa kami naiipit sa traffic. Parang pagong yung sinasakyan ko pota.
"Traffic kasi Miss."
"Kita ko nga Manong. Baba na nga lang ako dito. Oh ito bayad." Bigay ko sa kaniya at lumabas na at nagsimulang tumakbo pero dahil ang nakaheels ako natatapilok ako. Buset!
Hinubad ko yung heels ko saka nakayapak na tumakbo. Pinagtitinginan ako ng mga tao pero hinayaan ko lang. Tumakbo lang ako ng tumakbo. Nililipad ang piste kung dress pero hinayaan ko na lang, may cycling pa naman ako.
Makaraan ang ilang sandali at nakarating na rin ako sa labas ng bahay nila. Hinihingal muna akong tumigil. Daig ko pa hinabol ng aswang pota.
"Hero, Iha? Ikaw ba iyan?" Napatingin naman ako sa likod ko at nakita ko si Tita Teimhs.
"Ako nga po." Habol hiningang saad ko.
"Bakit pawis na pawis ka Iha? May humahabol ba sayo? Tara pumasok muna tayo sa loob." Alalang saad ni Tita at pinapasok ako sa loob.
"Andito po ba si Shit?" Napakunot naman ang noo ni Tita saka agad napatango-tango.
"Si Thorr? May sakit siya Iha. Ang taas ng lagnat niya." Para naman agad akong nakonsensiya ng maalalang hindi ko pinansin ang message niya kanina. Shyt! "Uminom ka muna ng Juice, Iha. Hingal na hingal ka."
"Salamat po." Tinanggap ko iyon saka ininom. Limang laghok lang ay naubos ko na iyon.
"Pwede ko po bang puntahan siya?" Tanong ko.
"Oo naman Iha."
"Pupuntahan ko lang po siya." Paalam ko.
"Iha, pakidala naman sa kaniya ito oh. Hindi pa siya kasi kumakain at umiinom ng gamot simula kagabi. Naulanan kasi siya kahapon, basang-basa siyang umuwi." Lalo akong nakonsensiya. Ako ang dahikan bakit nagkasakit si Shit, umuulan ng umuwi kami kahapon, hinatid niya pa ako sa bahay kaya naabutan siya ng malakas na ulan.
"Sige po Tita." Tumalikod na ako saka dinala ang silver tray na may lamang pagkain at gamot.
Habang nasa hagdan ay nakita kung pababa si Tito Matherro na agad ngumiti ng makita ako. "Magandang hapon po."
"Magandang hapon din Iha. Mabuti at nakadalaw ka ulit."
"Pinapunta ako ni Thorr, may sakit daw po kasi siya."
"Iyong batang iyon hindi pa kumakain at umiinom ng gamot. Maski lumabas ay hindi rin. Nag-aalala na kami."
"Dadalhan ko nga po siya sa taas ng pagkain. Matakaw pa naman iyon." Natawa naman si Tito. Nagpaalam na ako sa kaniya at agad na pumunta sa harap ng pinto ni Shit at kumatok.
"I'm not hungry Mommy. Just leave me alone."
"Its me, Hero." Natahimik naman ito sandali bago magsalita.
"Why are you here? I thought you are busy." Mahinang saad nito ngunit narinig ko pa rin.
Dahan-dahan ko namang binuksan ang pinto at bumungad saakin ang madilim na silid. Hinanap ko naman muna ang switch at ini-on. Nakita ko na nakatalukbong ito ng kumot.
"Hey, get up. Kumain ka muna. Hindi ka pa raw kumakain mula kagabi."
"I'm okay. Just leave and go back to your date. Baka hinahanap ka na niya."
"Tinakbo ko lang mula sa Tops papunta dito sa bahay niyo Shit. Nakapaa ko lang tinakbo iyon tapos papaalisin mo lang ako?" Agad naman itong bumangon at kinuha yung tray at nilagay sa mesa sa gilid.
"Is your feet okay? Shit! May mga sugat ka. Bakit ka ba kasi nakayapak?" Alalang sagot nito at lumuhod sa harap ko.
"I'm fine---"
"No, you're not. Stay here." Tumayo ito at kumuha sa drawer ng first aid kit saka bumalik sa harapan ko at naupo sa sahig.
"Does it hurt?" Tanong nito habang nililinisan ang sugat ko. Hinihipan pa nito para hindi masyadong masakit. Mainit ang mg kamay niya, ramdam ko tuwing dumadampi sa balat ko.
"Hindi naman."
"Bakit ka ba nakaapak na tumakbo?"
"Hinahabol kita. Tsaka hindi ako makakatakbo kapag nakaheels ako kaya hinubad ko."
"Why d-did you do that?"
"I don't know. Basta na lang kitang sinundan ng hindi ko namamalayan."
"Done." Napatingin naman ako sa paa ko at may mga band aid na iyon.
"Thanks. Now eat, hindi ka pa raw kumakain."
"Wala akong ganang kumain."
"Susubuan kita gusto mo?"
"G-Gagawin mo yun?" Ngumiti naman ako saka senenyasan siyang mahiga na ulit.
"Oo naman." Kinuha ko yung tray at nilagay sa lap ko. Siya naman ay nahiga na ulit sa kama niya. Kinapa ko nanan ang leeg niya, ang init! Pwede na ata akong makaprito ng itlog.
"Ang init-init mo."
"I miss you, Poop." Napatigil ako sa paghinga ng ilang sandali.
Kalma. Kalma. Kalma. Kalma. Kalma.
"H-Hmm. Kain kana." Sinubuan ko na siya pero nasa pinggan lang yung tingin ko.
"You know, pumunta ako sa bahay niyo kanina." Napatingin naman ako sa kaniya at nagtama ang mata naming dalawa. "Nasa malayo lang ako at nakatingin sa inyong dalawa. You are smiling and laughing with him. Sinundan ko kayo ng makaalis kayo. Nakita ko nga kanina ng lumabas ka sa Van, ang ganda mo nun, gusto kitang yakapin nun kaso baka magalit ka kaya hinayaan ko na lang. Nang makapasok kayo doon sa elevator, andoon ako, nasa likod at nakatingin lang. Then I heard him saying, 'My girlfriend is getting shy. Stop it.' I feel hurt all of the sudden. Hindi ko alam na boyfriend mo pala siya, kaya wala wala kang gusto saakin kasi may siya na. Sinundan ko pa rin kayo hanggang sa makarating kayo sa fourth floor. Naupo ako sa likod mo banda para hindi mo ako makita." Pero bakit hindi ko siya naramdaman?
"Apat kayo nun sa isang table. Yung couple at kayo na couple din haha. Nag-uusap kayo kung matagal na kayo. Nakikinig lang ako pero sasaktan ako, ewan kung bakit haha. Then your man said, 'Magpapakasal na nga kami eh at magkakaanak.' Tha hits different, I'm jealous. But I don't want to hurt you again so I just siilent there and feel the pain that seeping trough my veins." Pinahid ko naman ang luha niya saka nginitian siya.
"Don't get hurt, we don't have a label."
"Yun nga, nasasaktan ako dahil hindi ko masabi sa iba na akin ka. Wala naman akong karapatang masaktan pero wala eh, wala akong magawa."
"Hey its just a joke."
"Don't joke again, its fucking bad." Natawa naman ako.
"Don't be jealous, Levaster is just my friend. Pinapaselos lang namin kanina yung ex niya. Tsaka anong pakasal? Anong anak? Sixteen pa lang ako."
"Kayo kasi eh. Ang sweet niyong dalawa." Sinubuan ko naman siya saka ngumiti.
"Sweet ka rin naman eh."
"T-Talaga?"
"Oo naman. Kaya kumain ka na, para gumaling ka at makapagdate tayo." Nagugulat naman itong napatingin saakin. "Bakit?" Tanong ko.
"Tayo? Magdadate?" Tanong niya habang nakaturo saaming dalawa.
"Sabi mo kanina sa text mo diba, gusto mo akong maka-date? Payag ako." Agad naman ako nitong niyakap at ramdam ko yung init niya. Pero ramdam na ramdam ko din ang bilis ng tibok ng puso ko. Ito na naman.
"All I did is hurting you while all you did was to forgive. Parang wala pa nga akong nagawa para pasayahin ka."
Kumawala naman ako sa pagkakayakap niya sa pinilit na ngumiti. Baka marinig niya yung puso ko. "Then start doing something." Umalis ako sa pagkakaupo at binigay sa kaniya yung gamot."A-Ano...Inomin mo na yung gamot mo. Aalis na ako." Nagmamadali akong tumalikod at balak sanang umalis ng bigla nalang ako nitong higitin.
Napamulat naman ako at agad nagsilundagan ang mga Red Blood Cell ko ng makitang ang lapit ng mukha niya sa mukha ko. Basi sa posisyon ko ay nakahiga ako ngayon sa lap niya. "You say....start doing something, right? Then I will do my first move just like we've been from the start."
"Anong---" hindi ko naituloy ang sasabihin ng bigla nalang dumampi ang labi nito sa labi ko. Parang biglang tumigil ang pag-inog ng mundo ko, just like the kiss that makes me go crazy. Nanlalaki ang mata kung nakatingin sa kaniya. Ang lakas ng kabog ng dibdib ko na halos lumundag at magmarathon na sa loob ng ribcage ko. Pero parang may kung ano saakin na pinikit ang mata ko at hinayaan na lang ang lahat.
"You are really are beautiful just like the first time meeting you." Napamulat naman ako at nagtama ang aming mga mata. Ngumiti saakin kaya hindi ko rin namalayang nakangiti na rin ako. "Nang nabunggo kita sa canteen, hindi yun ang unang beses na nakita kita." Pagkwekwento niya habang sinusuklay yung buhok ko.
"T-Talaga?"
"Yeah. Since last year, I already know you. Heroine Andrada, lihim akong nagagalit sayo noon dahil tuweng nakikita kita, naaalala ko siya. Hanggang sa dumating yung araw na naglalakad ka sa Cafeteria, unang kita ko iyon sayo na pumunta doon. Palagi ka lang kasing nasa Garden or sa mga lugar na tahimik. Dahil parang may kung anong umudyok saakin na bungguin ka non."
"So sinadya mo nga yun."
"Hm. Ako talaga ang may kasalanan non. Nairita kasi ako kapag nakikita ka kaya ayon nag-away tayo. Pero dahil ayaw na ayaw ko na natatalo, mas lalong uminit yung dugo ko sayo at ginawa yung mga pambubully plan ko. Pero nang makita kitang nahiga at umiyak sa sahig ng matapunan ka ng pintura, agad akong kinain ng guilt nun lalo ng tingnan mo ako sa mga mata." Hinampas ko naman siya sa paa ng maalala yun.
"Baliw ka, may lagnat ako nun! Ang sakit ng buo kung pagkatao tapos pagdating sa school pinaulanan mo pa ako ng pintura." Natatawang saad ko.
"Pinagsisihan ko na yun, dati pa. Simula ng makasama kita sa paggawa ng pinapaggawa ni Dean, nagbago yung tingin ko sayo. Pero noon, nakikita ko pa rin siya kapag kasama kita. Pero ng magpunta tayo sa Boracay doon ko na narealize na hindi siya ikaw. Na gusto kita dahil ikaw si Heroine. Kaya nga ng makita kita na nasa piling ng iba, nasaktan talaga ako nun kasi akala ko matutulad ka din sa kaniya, pipiliin yung iba. Pero ng umalis ka, doon na pumasok sa isip ko lahat ng mali ko. Pinagsisihan ko na sinaktan kita, binully kita, pinahirapan at pinaiyak. Kayo ngayon, ang gagawin ko na lang ay gustuhin at mahalin ka hanggang sa mahulog ka saakin." Bumangon naman ako.
"Shit, ikwento mo naman kung anong nangyari sayo at sa Heaven. Kung ayos lang." Ngumiti naman ito at tumango.
"Oo naman, malakas ka saakin eh." Napatawa naman ako saka nakinig na ulit.
"Since elem to highschool ay kilala ko na siya. Palagi kasi siyang pumupunta dito sa bahay. Palagi niya akong kinakausap, naglalaro din siya kasama ako. She's friendly and nice. And about her looks, she exactly looks like you. Both of you are maganda. And about how I like her? Dahil nagsta-stay siya palagi sa tabi ko. She always listen to my problems. But sadly, she fell inlove with someone else. Akala ko hindi niya ako iiwan, akala ko lang pala. She got into an accident and...she die. Hindi na nahanap ang bangkay niya kaya wala kaming pinaglamayan. Kaya din ako nagagalit sayo noon dahil palagi kung naalala ang pagkawala niya. But now, alam ko na, siguro nagcrave lang ako sa attention, maybe I don't actually like her. I'm just ten back then when I start to like her. Masyado siyang naging importante saakin kaya siguro naisip ko noon na gusto ko siya. Pero ngayon iisa na lang yung nagmamay-ari ng puso ko." Nakangiting saad nito saka mahinang pinitik yung ilong ko.
"What if bumalik siya?" Tanong ko.
"Edi bumalik. Welcome home ganon." Natawa naman ako.
"You know..." Napatigil naman ako sa pagtawa.
"A-Ano yun, Shit?"
"That I love you? If hindi mo pa alam, palagi kung ipapaalam." Hindi ko alam pero bigla na lang nag-init ang pisngi ko.
"O-Okay."
"Parang nawala bigla yung sakit nung dumating ka. Alam mo kanina, sobrang sakit talagang marinig na girlfriend ka daw ng pangit na yun. Umiyak pa ako kanina yun pala hindi naman totoo."
"Pangit huh?" Natatawang tanong ko.
"Bakit, sino ba mas gwapo saamin?" Hamong tanong nito habang nakatingin sa labi ko.
"Woii! Huwag kang lalapit! Sasakalin kita." Hinarangan ko ang labi ko saka lumayo sa kaniya pero ang baliw tinawanan lang ako.
"Ahhh, My happiness." Tumahan na ito.
Napatingin naman ako sa loob ng kwarto niya at napatigil sa taas at agad nanlaki ang mga mata ko ng makita ang mga picture namin ng nasa boracay kami. "Kailan mo kinuha 'to?" Tanong ko saka tumingin sa taas. Merong nakadikit sa kisame at meron ding nakalagay sa parang sinulid.
Tumayo siya bigla at pinatay ang ilaw kaya agad naman akong kinabahan na wala sa pagkatao ko. "W-Woi! Anong gagawin mo Shit."
"Look above you." Bulong niya at hiniga ako at doon ko lang nakita ang picture ay biglang lumalaki at nagpapalit-palit. "Ang ganda." Naiusal ko saka napangiti ng makita ang picture namin nina Yui at Speaker na tinatabunan ng buhangin si Totga.
Meron ding nasa kubo kami at kumakain. Nagsusunbathing. Meron ding tawang-tawa kaming anim, si Shit ang may hawak at nakaharap habang nakaturo saaming lima. Naagaw ng atensiyon ko yung mga picture ko, Merong nakangiti, kumakain ng alimango. Tumatakbo sa buhangin. Hinihintay ang sunset. Nakashades at iba pa. "Ang ganda talaga." Napatingin naman ako sa kaniya at nakatingin na rin siya saakin. "I will make you mine, Poop. Just wait for it, you will fall for me." Nakangiting saad nito at inayos ang buhok ko.
"Hmm."
"I love you."