VAMPİRİN GELİNİ

24.BÖLÜM ~AİLEM~

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden mutlu yıllar...

Keyifli okumalar~

----------
Yakacaksa, bu adam yaksın beni.
----------

Ellerimi bacaklarıma sürttüm. Uzun zamandır gelemediğim evime bakarken ellerim terlemeye başlamıştı. Aslında arabaya bindiğim zamandan itibaren ellerim tittiryor ve terliyordu. Şimdi ise arabadan bile inemiyordum. Kalbimin sesini kulaklarımda duyarak öylece gözlerimi evime dikmiştim işte.

Nefes alışverişlerim hızlandığında gözlerimi kapatıp açtım. Hazırdım. Elimi arabanın koluna uzatıp açtığımda çıkan ses ile bir ses daha gelmişti. Alaz da benim ile indiğinde yanıma geldi. Elini omzuma koyduğunda ona baktım. Başıyla evi gösterdi. Önce benim gitmemi istiyordu. Onlarla tek başıma yüzleşmem için. Kapıya doğru yürümeye başladığımda dudaklarımı ısırdım. Elimi zile doğru götürüp bastığımda tanıdık zil sesi kulaklarıma doldu. Ailesinden daha önce hiç ayrılmayan ben bir anda başka bir yerde yaşamaya başlamıştım. Belki bu yüzdendi gözlerimin dolması. Kapı açılmadan önce başımı arka tarafa çevirip Alaz'a baktığımda destek vermek ister gibi gülümsemişti. Içeriden gelen küçük bir ses ile kapıya baktım. Kapı önce aralanıp yavaşça çekilince ellerimi önümde birleştirdim. Annem'in hastaneden daha iyi görünen fakat yine de solgun olan yüzü ile karşılaştığımda yüreğime taş oturmuştu. Beni gördüğü anda ağlamaya başladığında burada olduğuma inanamıyormuş gibi geri çekilmişti. Gözlerinden akan tüm yaşlar benim yüzümdendi. Elleri ile yüzünü kapattığında içimdeki çocuğun da ağlamaya başladığını hissetmiştim.

"Elis." Dedi sadece sesindeki titreme ile. Ben diyemedim efendim diye. "Elis." Ellerini yüzünden çekip bana doğru geldi ve kollarını bana sardı ama nasıl sardı. İçimden kopan her şeyi toplarmış gibi. Bu büyük kız da artık dayanamayıp ağlamaya başladığında kollarımı sıkıca sardım anneme. Saçlarıma öpücük kondurduğunda benden ayrıldı ve ellerini yüzüme koydu. Iyice baktı. "Bebeğim."

"Bir sorun mu var?" Babamın sesi ile annem ona döndüğünde babam ile göz göze gelmiştim. Annemin aksine gülümsediğinde iki adımla yanıma gelip beni kollarının arasına almıştı. Saçlarıma konan eli ile başımı göğsüne yasladım. Babam ağlamayanlardandı. Sadece yalnız kaldığında ağlamayı seçen bir adamdı. Şimdiki gibi.

"Kızım, birtanem." Saçlarımı okşadığında gözlerimi kapattım. Nasıl da özlemiştim bu yaşlı adamı.

Babamdan yavaşça ayrıldığımda ikisine de gözlerimi gezdirdim. Annem elimden tuttuğunda gözyaşlarımın arasından gülümsedim. Babamın gözleri benden arka tarafa doğru kaydığında kaşlarını çattığını gördüm.

"Onunla gelmediğini söyle." Babamın kararsız ses tonu ile annemin de dikkatini çekmişti. Alaz'ı istemedikleri belliydi. Başımı arkama çevirdiğimde Alaz ile göz göze gelmiştik. Bize doğru yürümeye başladığında onlara döndüm. "Onunla geldim."

Babam kolumdan tutup annemle bizi içeri soktuğunda Alaz kaşlarını çatmıştı. Lütfen bir sorun olmasın. Babam bize döndü. "Ikiz de içeride durun." Annem anında kapıyı kapattığında büyüyen gözlerim ile ona baktım. Niye böyle bir şey yapmıştı şimdi? Kapıyı geri açmak için elimi uzattığımda annem elimi tutmuştu. Tanrı aşkına. "Anne ne yapıyorsun?"

"Ikisi konuşsun Elis." Dediğinde kararsızlık ile kapıya baktım. Şu an ikisine de güvenmiyorum. Hareketleri tutarsız iki adam vardı dışarıda. Evet kadar verdim. Onlar birbirine alışana kadar yalnız bırakmak yoktu. Annemin elinden kurtulup kapıyı açtığımda babamın Alaz'a yumruk atması bir olmuştu. Alaz bunu beklemiyormuş gibi yüzü hafifçe yana doğru kaydığında bu durum karşısında buz tutmuş bedenimi hareket ettirerek onların yanına gittim. Alaz'a baktığımda çoktan kısılan gözleri ile babama odaklanmıştı. Tanıdığım Alaz kesinlikle karışık verirdi fakat hiçbir şey yapmamıştı. Sadece bakmak ile yetiniyordu. Aslında az da olsa bunu haketmişti. Tam ortalarına geçtiğimde babamın bakışlarını üstüme çekebilmiştim.