GİRİFT(TAMAMLANDI)#WATTYS2020#

3. BÖLÜM

Hayat kısa, kuralları yık, kolay affet, kalpten sev, kahkahalara boğul ve sana ihtiyacı olan kimseye sırtını dönme!

"Benim burda ne işim mi var? Kadının biri sevdiğim kadın tam namusum olacakken ona engel olmak istemiş. Bir sorayim dedim" sert bir sesle,  karşımdakinin bir kadin olduğunu elbette farkındayım fakat dünden beri yaşadıklarım beni kahretmişti. İçimi dökmeye hakkım vardı.

"Ne var ne istiyorsun?"dedi üzerinde ki şaşkınlığı atıp gayet normal bir şekilde. Hiç seviyor gibi bir tavrı yoktu onun ve bide ne istediğimi mi soruyordu bu kiz utanmadan. Beni geçtim gencecik bir kızı hayallerinden mahrum bıraktı, ölüm korkusu yaşattı bize ayrılığı yaşattı henüz bir gece olsa da. Aklım bu kızın yaptıklarına rağmen bu kadar rahat olmasına verecek tepki bulamıyordu.

"Ne mi istiyorum? Benden, ailemden, helalimden uzak durmanı istiyorum" adeta meydan okuyan sözlerim ve gözlerimle.

Sözlerimi tamamlamıştım ki içerden gelen tok bir erkek sesiyle afalladım bir an.

"Canım kim geldi?"dedi uzun boylu yapılı bir erkek.

"Önemsiz bir misafir abi" dedi bana öfke dolu bakışlarıyla bakarak. Madem önemsizdim niyeydi yaptığın bu iğrençlik, diye düşünmeden edemedim.

Tam arkamı dönüp gideceğim esnada abisinin sesiyle durdum.

"Buyrun içeri geçin"

"Yok ben gideyim"dedim daha fazla burda durmak istemedim. Söyleyeceklerimi söylememiş olsam da abisinin karsisinda da konuşmak istemiyordum onunla.

"Olur mu öyle şey. Buyrun lutfen. Bi çayımızı icin"deyince adam gözlerim İreme kaydı ve Neden bilmiyorum ama Irem kapıdan çekilip yol verince kabul ederek içeri girdim istemeye istemeye.

"Hoşgeldiniz" dedi sıcak bir tavırla abisi.

Hoş bulduk dedim ve adamın bana gösterdiği koltuğa oturdum. Abisi de karşımda ki koltuğa oturdu ve Iremden bize çay yapmasını istedi. İrem ise bana anlamini bilmediğim farklı bir bakış attıktan sonra mutfak olduğunu tahmin ettiğim yere doğru gitti.

"Eee nasılsınız?"diyerek ortamın gergin havasını aldi karşımda oturan adam.

"Hamd olsun iyiyim. Ya siz"

"Sağolun ben de iyiyim" dedi İrem'e inat gayet sıcak bir tavırla. Kesinlikle abisine benzemiyordu huy olaraktan. Sıcaklığına rağmen soğuk, güleryüzlülugune rağmen somurtkandi Irem.

"Yanlış anlama lütfen ama neden geldin? Yani seni daha önce hiç görmedim ben" dedi çekindiğini belli eden bir tavırla.

Olanları anlatmakta bir sakınca görmedim ve başladım başımızdan geçenleri anlatmaya. İstemeyerek de olsa kardeşinin bize yaptığı o yanlisi bilmeye hakki var diye dusundum.

....

Konuşmamı bitirdiğimde karsimdaki adamın yüzünü incelemeye başladım. Pek de şaşırmış gibi bir hali yoktu. Sanki biliyormuş ya da böyle bir şey beklermiş gibi davranıyordu.

Tam konuşacakken içeri elinde çaylarla Irem girince vazgeçti.

Sağol dedim kısık bir sesle

Afiyet olsun dedi o da aynı şekilde

"Irem bizi biraz yalnız bırakır mısın birtanem" dedi abisi gözlerime bakarak. Belli ki bana anlatacak bazi seyleri vardı ve belli ki kardeşinin bunu yapmasının açıklamasini abisi yapacaktı.