GİRİFT(TAMAMLANDI)#WATTYS2020#

29.BÖLÜM

Yolu bitirip Yucel'in tarif ettiği dağ başında olan evin bahçesinde durduk. Kalbime yabancı gelen bu duygu nefes almamı zorlaştırsa da bir sey belli etmeden arabadan indim onlarla birlikte. Konuşmak istemeyip gözlerimi boşluğa dikerek derinlerde kaybolduğum o dakikalarda bahçeye birkaç araç daha girmişti ardımızdan. Düşünmeden yaptığımız bu isin sonuçları katlanamayacagimiz kadar ağır olmamalıydı bence cunku biz bir şey yapmamış sadece sevenleri kavusturmustuk.

Araçtan elinde silahla damat inmiş "Durun" diye bağırmisti.

Ne dursun?
Kim dursun?
Onlar mi,sevdaları mi?

"Gazel buraya gel"dedi adam silahi bize doğrultarak. Gazel Yucelin arkasına sığınmış ürkek bakışlarla olacakları izliyordu sadece.

Yazik degil miydi bu kiza.

"Siz de kendinize adam mi diyorsunuz ya? Birakin adamlığı insanlıktan nasibinizi bile almamış zavallı yarattıklarsınız sizler"dedim Gazelin o melul bakislarindana destek alarak.

"Bacım çekil yolumdan gerekirse senide ezer alirim karımı elinizden."

Atesinde sinirlendiği alnında kendisini belli eden damardan anlaşılıyordu.

"Sen kimsin de benim karımla bu denli konuşmaya cesaret edersin it herif"diyerek öfkesini belli etti Ateş.

"Biz karina bir sey demedik. Yolumuzdan cekilin sadece"diyerek savunmaya geçti adam.

Gazel ile Yücel arkamızda durarak olacakları seyrediyorlardi sessizce. Söyleyecek sözleri yok gibi davranıyorlardı halbuki bir başlasalar konuşmaya, sevdalarını anlatmaya, bu seferde kelimeler yetmeyecek ama onlar sükuneti seçti. Dudaklarının arkasında biriken onca kelimeye kırmızı bir mühür vurmayı tercih ettiler.

"Gazel senin hiçbir şeyin degil. Seni hiçbir zaman sevmedi bunu sen de biliyorsun."dedim onların suskunluklarina ses olarak.

"Bunu da nerden çıkardın sen?"dedi adam afallamış bir sekilde. Ya gercekleri kabul etmiyordu ya da bunu bir başkasından duymak kalbine dokunmuştu.

"Gazelin duygularindan... "dedim. "Kendisi söyledi. O Yücel'i seviyor."

Adam "Bu doğru degil. Gazel bir sey de. Doğru degil de. Seni seviyorum de"dediginde tüm gozler Gazele dönmüştü. Herkes ondan gelecek olan cevaba odaklanmış dudaklarından çıkacak olan o sözcüklere kilitlenmişti.

Gazel tüm cesaretini toplayarak "seni sevmiyorum"dedi.

Damat etrafında istemsizce dönüp elini alnına dayadı.

"Gazel kendine gel. Sen benim karimsim"diye haykirdi adam adeta.

Belki o da gercekten seviyordu Gazeli. Onu karısı olarak görmek istiyordu.

Hayir Su hayır. Sen dogru olanı yaptın. Pisman olmak yok diyerek teselli etmeye calistim kendimi.

Gazel "Ben kendimdeyim zaten. Seni istemiyorum"dediğinde damat elinde tuttuğu silahi havaya doğrultarak 3 el açtıktan sonra silahin namlusunu Yücele dogru uzattı. Bir anda tüm gözler o ikisine dönünce Yücel bulunduğu yerden iki adim one çıkarak silahın namlusunu tam alnına dayadı.

"Hadi vur. Ne bekliyorsun? Vursana. Ask icin öleceksem ben ölüm bana cennettir."diyerek ne kadar cesur oldugunu gösterdi bir kez daha.

Her kafadan damadin silahi indirmesi icin bir ses yükseldiği o anda Ateş sabrının son demlerini yaşıyordu. Bu hareket ise bardaktan tasan son damla olarak Atesin öfkesini suladı ve Ateş ani bir manevrayla damadın elinden silahi tutup indirmeyi başarmıştı fakat sadece silahi elinden almakla kalmayıp kafasına afili bir yumruk atıp 1.80 yere yatmasına sebep olurken Gazel koşup sevdiği adama sarıldı.
Yücel de sarıldı Gazele ama sanki bu kez farkli sarıldı. Son kez sarılıyormuş gibi geldi gözüme ya da cok kuruntu yaptığım icin oyle hissettim. Adam yerden dogrulmaya yeltendigi o esnada bir ses daha duyuldu.