🌟 I Will Find You 🌟

پــارتــ_18

........................................................

"تهیونگ"

جنی روی صندلی خوابش برده بود و منم برای اینکه سردش نشه کتمو در آوردمو انداختم روش.
داشتم تو اتاق انتظار قدم میزدم که پرستار اومد و وسایله هیونگو بهم داد. بهشون نگاه انداختم و یه دستگاه ضبط صوت توجهمو جلب کرد.
با فکر اینکه چیز مهمیه از تو کاور درش آوردم و گذاشتمش توی جیبم.
دوباره شروع کردم به قدم زدن که صدای ضعیفی شنیدم. برگشتمو دیدم که جنی تو خواب داره گریه میکنه و زمزمه وار چیزی میگه برای همین رفتم پیشش.

+نه نه نزنش، نه ولش کن!

یکم تکونش دادم و صداش کردم.

+نهههههههه نه

فایده ای نداشت برای همین این دفعه محکم تر تکونش دادم که از خواب پرید و با چشمای گرد شده بهم نگاه کرد.

_چیزی نیست کابوس دیدی.

صورتش به حالته طبیعی برگشت انگار که تازه فهمیده بود کجاست.
خواست چیزی بگه که با دیدنه دکتر دوید سمتش.

• عمل با موفقیت انجام شد و الان بیمارو تو قسمته ICU نگه میداریم.

هر دومون یه نفسه راحت کشیدیم.
و من پرسیدم:

_میتونیم ببینیمش؟!

• البته، یکم دیگه بیمار به هوش میاد و فقط یک نفر از شما میتونه به مدت 5 دقیقه بره داخل.

_خیلی ممنون آقای دکتر.

• خواهش می کنم.

با رفتنه دکتر رو به جنی گفتم:

_تو برو پیشش حتما با دیدنت خوشحال میشه.

+من نمیتونم، باید سریعا برگردم خونه تا الانم به خاطره این که از وضعیته یونگ مطمئن شم موندم.
دوباره برمی گردمو بهش سر میزنم ولی لطفا اگه اتفاقی افتاد حتما بهم خبر بده.

رفتاره جنی عجیب بود و باعث شد به این فکر کنم که چی براش مهم تر از دیدنه جیمینه اونم در حالی که برای تموم شدنه عملش و شنیدنه اینکه حالش خوبه یه جا بند نمی شد و مدام ناخوناشو می جوید و حتی تو خوابم گریه می کرد.

_واقعا عجیبه!

لباسای مخصوص که برای جلوگیری از الودگیه محیط استفاده می شد رو پوشیدم و وارد اتاقه هیونگ شدم.
با دیدنه وضعیتش نتونستم خودمو کنترل کنم و احساساتی شدم.

_لامصبا بدجور زدنش‌.

اما دلم نمی خواست که هیونگ با دیدنم ناراحت بشه برای همین سعی کردم لبخند بزنم و برم رو حالته بَشاشم.
کنارش نشستم که لای چشماشو باز کرد و با صورته پف کرده زل زد بهم.

_به به زیبای خفته بالاخره چشماشو باز کرد.
میبینم کادو پیچت کردن ولی خودمونیما هیچیت نشده بود الکی خودتو زده بودی به موش مردگی.