Kabanata 27

23.8K 750 143
                                    

I woke up the next day feeling heavy. When I opened my eyes, the familiar white ceiling greeted me. I am on my room and I am naked. Nababalot lamang ng makapal na comforter ang aking katawan. Nang luminga ako sa aking tabi ay nakita kong wala na roon si Atlas. Wala rin ito sa loob ng kuwarto nang tingnan ko ang buong lugar.

I sighed and touched my belly. Inalala ko ang nangyari sa amin ni Atlas nang nagdaang gabi. My screams and my moans. His embrace and his possessiveness to claim me. Everything seemed surreal. Hindi ko pa rin mapaniwalaan. Parang napakabilis ng lahat.

I sighed again and shrugged the thought off. Pinilit ko ring tumayo para sana magbihis nang saktong bumukas ang pinto. My eyes stucked on him. To his handsome face and to his glorious body.

“Ahem!”

I blinked a few times to regain my senses. I saw Atlas smirked while walking toward me. Carrying a tray of food. He was half naked. Tanging boxers lang ang suot nito habang umuusok pa ang pagkaing dala.

“It’s very awkward when you stare at me like that, Olive.” Lumunok ito. He put the tray on the bedside table then look at me from head to toe. “Mas gusto kong kainin ka kaysa sa pagkaing niluto ko,” he said sensually.

Mabilis kong niyakap ang sarili. My eyes widened when the realization hit me. Napamura ako sa isip at mabilis ang mga kilos na bumalik sa kama at muling takpan ang sarili ng comforter. I heard Atlas chuckled. I looked back at him and gave him a death glare.

“Stop it!” I shrieked.

Atlas chuckled loudly. He looked at me like I’m the funniest creator he had ever seen and shook his head. He put his hand on his jaw and massaged it lightly. Nakita ko ring kinagat nito ang ibabang labi bago ako seryosong tinitigan.

“I kissed and touched every part of you, Olive. No need to cover your body,” he said teasingly.

Pakiramdam ko ay pulang-pula ang aking pisngi dahil sa sinabi ni Atlas. I looked down and covered myself more. Kung pwede nga lamang magtago sa ilalim ng kumot ay gagawin ko. To hide from his stare and teasing words. Nahihiya ako. Nahihiya ako sa sinabi nito dahil totoo iyon.

Ilang sandaling katahimikan ang namayani sa amin ni Atlas nang maramdaman ko ang paggalaw ng kama sa aking tabi. I looked up and saw him put the tray on my lap. Puno rin iyon ng mga pagkain. Bacon, egg, fried rice, at mushroom soup. May juice din sa tabi niyon at kape para marahil dito.

“This is too much.” I shifted my gaze and saw his serious face looking at me. Nasa paanan ko ito habang ako naman ay nasa kabilang dulo. We were facing each other and I could almost see myself on his eyes. “You don’t need to do this, Atlas.”

“I want to,” seryosong sagot naman nito.

Tumango ako at hindi na nakipag-argumento pa kay Atlas. He started giving me food. Kinain ko naman lahat ng iyon. Even Atlas ate with me, too. We shared the same spoon for the very first time and Atlas didn’t mind. Nakakapanibago dahil hindi naman siya dating ganito. Nakakatakot dahil hindi na dapat.

“I don’t know why you’re doing this, Atlas,” anas ko matapos uminom ng juice. I put it back on the tray and looked at him intently.

“I want you back, Olive. Alam kong huli na, pero gusto kong bumalik ka.” Napabuntonghininga ito. “I want us to start again.”

“Why?” I asked, confused. Nakakunot ang noo ko habang nakatitig dito.

“Dahil mahal kita,” mahinang sagot nito.

“Kung mahal mo ako, bakit ngayon mo lang sinabi?” tanong ko rito. Bitterness filled my being. Naalala ko na naman ang sinapit ko sa nagdaang sampung taon. My pain and my agony. My cries and my pleading.

WIFE SERIES: Tears Of A WifeTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang