( Jaxton Atlantic, Corleone Point Of View )
*TUWITUWITUWITUWITUWIWIWI*
*KRUUUUUUUUUUUUUUUUUEEEE*
'Wag ka! Tunong ng kuliglig 'yan. Try mong bigkasin.
Nagising ako sa isang madilim, maraming damong lugar.
'T-teka! N-nasaan ako? O-oh f-fvck! A-anong l-lugar 't-to? N-nakakatakot!'
Nilibot ko sa lugar ang paningin ko at nakakatakot talaga. Matagal na siguro akong tulog kaya gumagana na ang night vision ko. Tinignan ko ang katawan ko at nakatali ako! Nakaupo at nasa dibdib ko ang tali. Nasama rin sa tali ang dalawang braso ko kaya hindi taga ako makagalaw. Madeyo maluwag rin ang tali.
'Weeh? N-n-nasaan ako!?'
Tahimik. Napakatahimik ng lugar. Nakakabingi ang katahimikan. Nakakabaliw. Malamig. Napakalamig. Kakaiba ang temperatura sa lugar na'to. Nakakailang. Parang ang daming mga matang nagmamasid sa'yo. Bintana. May bintanang gawa mula sa sinaunang disenyo. Napakarami. Napakaraming bintana at tanaw na tanaw ko ang daan mula sa loob no'n at padilim ng padilim hanggang sa wala kanang makita.
Tumingin ako sa kaliwa at may nakita akong paa.
'Pu+@|\|G!|\|αα!!! Pu+@|\|G!|\|αα!!!'
Matatakot na sana ako ng makita kong sapatos ni Jakxic 'yon!
'O-o-oh G-god.. . Hingang malalim at tanggalin ang masamang imahinasyon sa utak ko.'
Tumingin naman ako sa kanan at nakita ko naman 'yung paa ni Frances. Kinikilabutan talaga ako. Nakapaikot kami at mahigit ilang dangkal ang layo namin sa isa't-isa.
Tumingin ako sa itaas at kitang kita ko ang liwanag ng buwan mula rito. Napakarami ring bituin.
'Bilog na bilog ang buwan. N-nagbigay ilaw rin ang dilaw na buwan mula rito sa baba. A-ang ganda ng liwanag ng buwan pero nakakatakot talaga sa lugar na'to.
S-sino n-namang p-putungunung 'y-yun ang n-nanguha s-samin at d-dito p-pa k-kami d-dinala? O-oh baka naman nananaginip lang ako.
H-hindi k-kaya m-may s-serial k-killer dito? T-tapus? M-may h-hawak na p-palakol gano'n?'
Gumiling giling ako pero gising talaga ako. Humangin ng malakas kaya nagsitayuan lahat ng balahibo.
'Mas gugustuhin kopang i-torture kesa mapunta ako sa ganitong lugar.'
May narinig akong bumagsak mula sa malayo at halos manlaki na ang ulo ko sa kilabot. Ramdam na ramdam ko ang paglaki ng ulo ko at halos maihi ihi na'ko sa kilabo't kaba.
'P-parang a-ang b-bigat sa p-pakiramdam s-sinabayan ng p-pagkakilabot k-ko, n-napakatahimik. N-napakatahimik at r-rinig na r-rinig ko ang p-paghinga ng mga kasama ko l-lalo na ang p-paghinga m-mo.'
Huminga ako ng malalim. Ramdam ko ang pagtulo ng pawis ko at pagtindi ng pagtayo ng balahibo ko.
'F-fine! I-isa akong m-mobster n-na t-takot a-ako s-sa m-multo! Argghhh!! Nakakakilaabotttttt!! Oo p-pumapatay ako pero wala akong d-dalang armas ngayon. T-tyaka a-ang p-pumapatay h-hindi t-takot sa k-kapwa n-nila m-mamamatay! K-kaya a-ang k-kinakatakutan k-ko a-ay m-multo! G-ghost c-can't kill, r-right? P-pero kaya ka n-nilang takutin. T-takot na sila l-lang a-ang makakagawa.'
Pumikit ako.
'Hingang malalim. Kailangan kong pakalmahin ang sarili ko.'
Lalo akong kinilabutan ng may marinig akong ingay pero mula 'yon sa malayo at hindi pamilyar.
'Anong ingay naman 'yon? Halatang may bumagsak. Hindi naman mukhang pakana ng daga 'yun dahil iba talaga ang ingay.'
Wala ng humpay ang pag-taas ng balahibo ko.
YOU ARE READING
'Til The Perfect Day
RandomKahit kailan ay hindi naging pantay ang buhay ng mga tao. Nasa iisang mundo pero ang iba'y naguguluhan, nalilito, masakit pero 'yan ang totoo. Sa hirap ng buhay minsan gusto monalang sumuko, pero sila? hindi nagpaapekto. Sila 'yung taong pin...
