'Til The Perfect Day

~♥~ Flashbacks (15) ~♥~

Continuation of Chapter (5)

( Dust Leanther Theo, Montana Point Of View )
<<Sat. March 17, 2017.>>

'Nakakapanlumo'

o(╥﹏╥)o

Mahigit isang buwan, dalawang linggo at limang araw na ng malaman ko'yung impormasyon na'yon pero heto ako at naghahanap parin sa anak ko. Kahit gaano katagal, kahirap, kapagod ay hahanapin ko parin sya.

'Oo may anak ako! Ang masaklap pa, sa loob ng labing pitong taon! Ngayon kolang nalaman ang puta! Kung hindi kopa sya pa iimbistigahan kay Eastron ano 'yon? Hindi nya sasabihin sa'kin? Nakaka puta at tanga lang! Anak ko'yon eh! Anak namin!'

Nang marinig ko lahat ng sinabi nya pilit kong iniintindi. Pilit kong initindi kahit masakit! Pilit kong isinisiksik sa kokote ko 'yung mga paliwanang nya!

'ARRRGGGH!!'

Nang malaman kong nasa Pilipinas 'yung anak ko? Umalis ako ng America at umuwi agad sa Pilipinas. Kahit gabi na no'ng naka uwi ako ay nag hanap parin ako. Kahit alam kong mapanganib pero wala akong pake alam dahil kaya ko naman ang sarili ko. Pero.. .

Hanggang ngayon hindi koparin sya nakikita.

---------------------------------------------------------
*ᴛʜɪs sᴄᴇɴᴇs ᴀʀᴇ ʀᴇʟᴀᴛᴇᴅ ᴛᴏ ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ Ғɪᴠᴇ!
----------------------------------------------------------

<<<<<FlAsHbAcK>>>>>

Nagkatinginan kami ni Jaxton ng tapus na'yung 15 minutes na hinihintay na'min.

'Gising nasi Kiera.'

Wala akong pake alam kahit naka earpiece pa kaming dalawa dahil mapagkakatiwalaan ko naman 'tong isang 'to.

'Gusto ko rin kasing kaming dalawa 'yung maghahanap sa anak ko. This time kahit ako naman? Kahit mapanganib at mayroong pagkakataong kumanti 'yung kalaban sa'min, wala akong pake alam.'

Tumango ako kay Jaxton senyales na papasok na'ko sa loob ng kwarto. Bago ako pumasok ay huminga muna ako ng malalim bao. pinihit 'yung doorknob. Pagkapasok ko sa loob ay tulog parin si Kiera pero ilang segundo o minuto nalang ay gigising na ang isang 'to. Lumakad ako ng walang tunog at umupo sa dulo ng kama at tumingin sa kawalan.

'Hayyst. Sana naman maganda ''yung paliwanag para kahit papaano naman maibsan 'yung sakit na nararamdaman ko. Nang iwan kana nga, nag lihim kapa. Double kill but for me it's more than savage.'

Tumingin ako kay Kiera at pinakiramdaman 'yung puso ko.

**Tugdug*Tugdug*Tugdug** Normal lang naman 'yung tibok ng puso ko.

'Siguro dahil matagal narin at nung nalaman kong may anak kaming dalawa lalo akong nasaktan sa pinag-gagawa nya kaya ayan. Pagod ng umasa 'yung puso ko.

Nakita ko 'yung dahang dahang pagmulat ng mga mata nya.

**Tugudugudug*Tugudugudug*Tugudugudug**

Shit! Ayan palang 'yung puso ko! May apekto parin talaga sya sa'kin.

'Pero sa mundong 'to walang laban ang puso.'

Dahan dahan nyang inilibot 'yung paningin nya.

'Hindi nya siguro maalala kung anong nangyari kanina. Pero ayun naman talaga lahat 'diba? Kapag nagmulat ka nang mga mata, kapag hindi ka pamilyar sa isang lugar ay ililibot mo naman talaga ang paningin mo? Hayystt!! Puro ako katangahan! Naiisip ko minsan kung bakit ako 'yung pinaka mataas sa lahat eh ano ano lang naman 'yung umiikot sa isip ko. Puro kalokohan panga madalas eh! Pero back to reality tayo.'