Nakatingin lamang ako sa hawak kong bote habang inaalog 'to.
Napakatahimik. Mula ng matapos akong magkwento ay napakatahimik.
Tumingin ako sa mga kasama ko na mukhang ang lalim din ng iniisip.
p‹•.•›q
'Nakaraan ko'yon. 'Wag nilang sabihing nalulungkot din sila?'
pv_vq
'Sabagay, kahit ilang taon na ang nakalipas may kaonting kirot parin akong nararamdaman.'
*Sniff*Sniff*Sniff* Napatingin ako sa umiiyak at nangasim ang mukha ko ng makita kong si tanda 'yon.
'Psh.'
" WAAAAAHHH!! DURST! WAAAHHH!! GRABE NAMAN! HUHUHUHU!" Malakas na sabi ni Zebra habang umiiyak na ikinangiwi ko.
'Ang OA naman ng isang 'to.'
" Buhay is life nga naman." Malungkot na sabi ni Frog na nakatingin sa sahig.
" Houy! Mag siayos nga kayo! Kaya nga binabalikan natin 'yung past dahil gusto na'ting ipakitang ayos na tayo, diba? Tapos na'yon!! Tyaka, matibay yata tayo!" Kunot noong pangungumbinsi na sabi ni Monkey na sinang-ayunan naming lahat.
" Para sa matatapang.. .CHEERRS!!" sabi naming lahat at inangat ang bote ng Red horse na iniinom namin.
" Mamaya mona ituloy 'yung pagkwe-kwento mo, Durst. Magpahinga ka muna dyan." Sabi ni Zebra kaya tumango naman ako.
" Sinong next?" Tanong ko at nagtaas naman ng kamay si Monkey.
" Ako naman." Nakangiting sabi nya at sumang-ayon naman kami ng mga kasama ko.
-----------------------------------------------------------
*ɪʙᴀɴɢ ᴛᴀᴏ ɴᴀɴᴀᴍᴀɴ 'ᴛᴏ!
*ɪʙɪɢ Sᴀʙɪʜɪɴ ɪʙᴀɴɢ ᴀʟᴀ-ᴀʟᴀ ɴᴀɴᴀᴍᴀɴ!
# Ʀᴇᴍᴇᴍʙᴇʀ ᴛʜᴇ ᴅᴀᴛᴇs ɪɴ ᴇᴀᴄʜ (ᴘᴏᴠ)
-♥(ˆ⌣ˆԅ)
-----------------------------------------------------------
~~Sa Kabilang Banda~~
( Jakxic Atlanter, Corleone Point Of View )
<<Wed. Feb. 03. 2017.>>
[{-Ang paghahanap ng kalayaan bilang isang tao.-}]
Nandito ako nakaupo at nakatanaw ngayon sa labas veranda. Kinuha ko 'yung kapeng iniinom ko na nakapatong sa table dito sa tabi ko at humigop.
'Napakabilis ng panahon.'
Parang dati ay galit ako sa dad ko samantalang ngayon ako pa ang no.1 gustong magpa fan sign sakanya. Hindi ko inaasahang aabot ako sa ganito. Ang natatandaan ko lang ay dati ay naiinis ako sa dad ko. Palagi nya'kong kinukulong sa bahay kasama si mom. Hindi nyarin ako pinayagang maglaro sa labas ng bahay ng walang kasamang unipormadong mga lalake na hindi ko maintindihan ang dahilan kung bakit.
<<<<<<<FlAsHbAcK>>>>>>>
" Mommy, bakit po hindi ako pinapayagan ni daddy na lumabas ng gate?" Patanong ko kay mommy no'ng lumabas ako ng bahay na may kasamang lalaking mga naka itim at may hawak na magagandang kalibre ng baril. Nandito lang din ako sa property namin na hindi nalalayo sa Mansion.
'Umaano kaya tong mga to? Tyaka bakit muka silang soldiers?' Patanong ko sa isip ko.
" Darling, kaya ka may kasama dahil mapanganib sa labas, maraming virus. Kaya sila muna yung magiging shield mo, okay?" Nakangiting sabi sa'kin ni mommy na ikinakunot ng noo ko.
YOU ARE READING
'Til The Perfect Day
RandomKahit kailan ay hindi naging pantay ang buhay ng mga tao. Nasa iisang mundo pero ang iba'y naguguluhan, nalilito, masakit pero 'yan ang totoo. Sa hirap ng buhay minsan gusto monalang sumuko, pero sila? hindi nagpaapekto. Sila 'yung taong pin...
