LUKE GARCIA

Chapter 47

Luke's Point of View.

I was hugging Mia when the door opens out of the blue. "S-Sorry.." Mahinang sabi ni Tito Vince.

"Pasok po," wika ko at umayos ng upo. Huminga ako ng malalim ng ihiga ko si Mia ay sandaling magtama ang mga mata namin.

Nginitian ko siya at sinabi ko ang 'I love you' ng walang tunog. "May problema po ba Tito--"

"Dad." Pagtatama niya sa akin kaya matipid akong ngumiti sa kaniya.

"Dad," sambit ko.

"Kamusta ang nararamdaman mo anak? May gusto ka ba at uutusan namin yung guards natin para bumili ng kagamitan." Maayos na sabi ni dad at ibinulsa pa ang kaniyang dalawang kamay.

Magsasalita pa sana siya ngunit malakas na bumukas ang pinto dahilan para tamaan siya sa likod. "Aray naman." Sambit niya kaya mahina akong natawa ngunit agad na natigilan ng makita ko si Mom at Dad yung mga magulang ko mismo.

'But why are they together?'

The look in their eyes started to pity me. "Anak, are you still eating? You need rest anak. Look at you oh my god.." Lumapit sa akin si mom at hinawakan ang mga pisngi ko.

"Look at that oh god why is this happening.." Maluha luha niyang sambit at tinignan ang kalagayan ko tapos ng malingon si Mia ay nag-aalala siyang lumapit dito.

"Hija kumusta ka? Anong nararamdaman mo? Huli na ng makarating sa akin ang balita. Hindi ako hinayaan ni Luke na puntahan kayo at nalaman ko na lang sa Main Underground na umalis kayo ng bansa kung ka--"

"Mom 'wag na muna nating pag-usapan yan n-ngayon. H-Hindi ko wari kung ano ang makasama sa kaniya gayung hindi pwedeng magbago bago siya ng emosyon." Mahinang explain ko at ipinatong ang kamay ko sa balikat ni mom.

"You should have told me Luke, I was worried." Nginitian ko si mom tapos ay tumango tango.

"I'm sorry mom."

"B-But why are you with that man?" Mahinang tanong ko tapos ay nang magkatinginan kami ni Mia tumango tango siya.

"Mag-usap po muna kayo d'yan. Gagamit na lamang ho ako ng musika upang 'di kayo mag-alala." Sabi ni Mia.

"Maupo muna kayo." Mahinang sabi ko ng gumayak doon si mom ay niyuko ko si Mia at walang ano-anong hinalikan siya sa kaniyang labi. Ipinikit ko ang mata at hinawakan ang kaniyang pisngi nahaharangan ko naman kung kaya't walang makakakita.

Matapos no'n ay bahagya akong lumayo at tinitigan ang kaniyang mukha dahan dahan niyang iminulat ang mga mata at tila may nais sabihin ngunit umiling na lang siya.

"Go baby." She whispered.

Hinaplos kong muli ang kaniyang pisngi bago lapitan sila mom at ang dad ko na hindi ko mawari kung bakit nandidito.

"What are you doing here?" I questioned.

He looked so tense that made me sighed. "Is no one will really answer me?"

"He's sorry.. He wants everything back the way it used to be," wika ni mom na ikinatigil ko.

"You can't just have everything back the way it used to be because you ruined it." I rebat.

"I already forgot the fact that you are my father, I still hate you. You planted a bomb in me, take a look if you can still stop its time from exploding." Mariing sabi ko na damang dama ang sama ng loob sa sarili kong ama.