Chapter 22

196 20 149
                                    

Mia Jasmin's POV.

Naalimpungatan ako ng maramdaman ang malamig na buga ng hangin sa balat ko, pag mulat ko ay dahan dahan akong naupo upang hanapin kaagad si Luke. Ngunit hindi ko siya Makita, nag iisa ako sa buong kwarto ngunit biglang bumukas ang pinto. "Dongsaeng," pag tawag ko sa kaniya.

"N-noona gising ka na pala."

"Mm, si Luke nasaan?" tanong ko.

"Ah nasa labas siya noona, m-mamaya lang ay bibisitahin ka niyang muli." Aniya niya kaya naman nag tataka kong kinapa ang dibdib dahil kakaiba doon at doon ko napagtanto ang mga apparatus na nakadikit sa dibdib ko at ang makina na nasa gilid ko.

"Bakit ako naka swero?" tanong ko.

"You fainted." He said.

"Yun lang? hindi ko kailangan nito. Gusto kong Makita si Luke ngayon," mariing sabi ko sa kaniya.

"Noona, bawal. B-binisita ka na niya kanina at bawal na ulit." Explain pa niya.

"Gusto ko nga siya Makita ngayon," pag pupumilit ko.

"N-noona," tila nauubusan na ang pasensya niyang sabi.

"Si Luke," sagot ko.

Ngunit biglang bumukas ang pinto ngingiti na sana ako pero mukha ng matandang hudyo ang nandito.

"What are you doing here?" tanong ko.

"Hindi siya maaring pumunta rito ayon sa batas na sinabi ng tulog ka pa," mariing sabi niya kaya umirap ako.

"Gusto ko siyang Makita at makausap ngayon." Mariing sabi ko.

"Hindi maari, First Born." Saad niya pa.

"Gusto ko nga siya rito," pag mamatigas ko pa lalo.

"First Born."

"Ngayon na." dagdag ko.

"Hindi maari." Sagot niya kaya sa inis ko ay hinablot ko ang apparatus na nakadikit sa dibdib ko at saka inis na inalis ang swero ko.

"Noona!"

"First Born!"

"Noona, please baka mapano ka!" aniya ni kent pero mabilis akong bumaba ng walang kahit anong sapin sa paa at galit na inalis ang pag pigil sa akin ng hudyo.

Kahit na dumudugo ang inalisan ko ng swero ay hindi ko iyon ininda. Lumabas ako ng kwarto upang hanapin siya, lakad ako ng laka habang humahabol sa akin sila Kent at ang Hudyo.

'Nasaan ka ba Luke..'

Sa pag hahanap ay naramdaman ko ang kirot sa dibdib ngunit binalewala ko yun at patuloy na naglakad habang naka paa-paa. "LUKE!" malakas kong sigaw ng hindi ko siya Makita.

"Noona, please go back." Mariing sabi ni kent ng maabutan nila ako.

"Bawal niya akong puntahan, pero pwede ko siyang puntahan." Saad ko pa at luminga linga upang mahanap na si Luke.

"Nasaan siya?" tanong ko.

"First Born bumalik ka na sa Kwartong iyon, hahanapin namin siya." Maayos na sabi ng Hudyo.

"Gusto ko nga siyang Makita ngayon!" mariing sabi ko.

"Hindi ko kayo kailangan! Si Luke nga ang gust—"

"Chill baby, your heart." Mabilis kong nalingon ang nag salita sa likod ko kaya naman mabilis akong naglakad papalapit sa kaniya at yumakap.

LUKE GARCIAOn viuen les histories. Descobreix ara