GÖKYÜZÜNDEKİ TEK YILDIZ

6.BÖLÜM

Merhaba arkadaşlar,
Bu bölümüKimMinji2727 ye ithaf ediyorum. Yaptığı yorumlar ve güzel mesajları için onun kitabına da bakmanızı öneririm heyecan arayanlar için güzel bir kitap.

İyi okumalar umarım beğenirsiniz🍀

***

"Uçmak ister miydin?"

"Bilmem,hiç düşünmedim . Ya sen?"dedim .Bağlı olmayan ayaklarımla bağdaş kurmaya çalışarak.

"Ben hep uçmak isterdim çünkü..."

"Çünkü uçmanın seni annenden uzak tutacağını düşünürdün." diye tamamladım sözünü.

"Unutmamışsın." dedi ayaklarını sehpaya uzatarak. "Çok kötüsün." dedim gülerek."Bari abim gelesiye kadar çöz şu ellerimi."

"Abin gelince ellerini bağlayacak zaman olmaz. Hem sıkı bağlamadım ki ellerini iki oynatsan açılacak." dedi. Engin Aral... Bebekliğim,çocukluğum. Tam on bir senedir görmüyordum onu. Ne çok değişmişti öyle.

Kilidi açtığımda Ayaz'ı değilde Engin'i görünce çok fazla korkmuştum. En son on yaşında görmüştüm onu. Korkudan dolan gözlerim adını söyleyip sarılmasıyla özlemden akmıştı. Babama beni ona götürmesi için çok yalvarmış çok dil dökmüştüm ama hiç bir çabam işe yaramamıştı. Nasıl götürebilirdi ki zaten onun yüzünden taşınmış kişinin evine? Nasıl bakardı yüzlerine? Hiç sanmıyordum.

"Neden onca zaman gelmedin de şimdi geldin?"bana bakan gözlerini cama çevirdi. Nerede olduğumuzu bilmiyordum dışarıda çocuklar futbol oynuyorlardı. Dıştan eski ama içerisi çok güzel olan gecekondu tarzı bir evdeydik. Dışarıya bakan Engin ufak bir tebessümle dışarıyı seyretmeye devam etti bir süre, ardından bana döndü tekrar.
"Denemedim mi sanıyorsun Hayat? Ben bu hayatta herkesi karşıma alırdım ama sen? Sen çok farklıydın benim için. Düştüğümde kaldıranımdın. Nasıl sırt çevirebilirdim? Çok denedim. Babama söyledim izin vermedi. Okuldan kaçtım size geldim bir gün. Babanın kesin emri varmış ben ve benim ailemden kimse ile konuşmak görüşmek yasakmış öyle söylediler, almadılar içeri. Bunu sana söylemek istemem ama baban senin sandığın kadar iyi biri değildi." gözümden akan yaş ile başımı yere eğdim . Kolumla gözümü silip Engin'e döndüm geri.

"Peki, bu Ayaz oyunu neydi?"

"Ben o zaman-sana araba çarpacağı an- oradaydım. Seni kurtarmak için gelirken benden önce Ayaz kurtardı. Konuştuklarınızı duydum. Karşına acaba nasıl çıksam diye düşünürken aklıma bu fikir geldi. Şansa Ayaz'da tanıdığım birisiydi."dedi gülerek.
"Bilirsin ki normal şeyler pek bana göre değildir." dedi gülerek.

"Bilirim bilirim." dedim bende.

***

"Açın kapıyı"diye bağırıp aynı zamanda kapıyı yumruklayan abimin sesiyle Engin ayağa kalktı.
"Gazamız mübarek olsun." dedi gülerek.

Dışarıdan bağırış seslerinin artması ile dayanamayıp bende çıktım. Koridora girmemle abim Engin'in gözüne yumruk attı. Koşarak yanlarına gittiğimde sıkı sıkı sarılıyorlardı. Yok yani yok. Çevremde bir tane normal insan olmaz mı arkadaş?

Ayrıldıklarında Engin "Abi ya hiç değişmemişsin vallahi." dedi gülerek."Bu arada aldım haberi, hayırlı olsun."

"Ne kadar boş boğazsın kızım. Hangi ara söyledin?"

"O kadar çok şey söyledim ki. Hangi ara söylediğimi bende hatırlamıyorum." hep beraber söylediğime güldük. Özlemiştim Ahsen ve Aytekin Abi de burada olsaydı grup tekrar tamamlanacaktı. Eksik parçamızı bulmuş gibiydik hepimiz.