GÖKYÜZÜNDEKİ TEK YILDIZ

1.BÖLÜM

"Hayat Abla kahvaltını getirmiştim." odamın kapısını yarım bir şekilde açmış olan Aslı'yı içeriye davet ettim. Aslı ve annesi yıllardır bizimle çalışıyordu ve bu sene üniversite sınavına hazırlanıyordu.

"Aslı verdiğim kitapları kullanıyor musun?"

"Evet Hayat Abla çok işime yarıyor. Tekrar teşekkür ederim her şey için."

"Tatlım biliyorsun ki sürekli evdeyim. Eğer anlamadığın bir şey olursa sorabilirsin." Tepsiyi masamın üstüne koydu ve " Tamam .Afiyet olsun."

"Sağol" diyerek içten bir gülümseme gönderdim. Günlerdir o kadını görmemek için odamdan dışarı çıkmıyordum. Şanslıydım ki odamda balkonum vardı.

****

Ayaz Serin

"Ayaz Bey en son şirketten abisiyle çıkarken gördük ve sonra beraber eve gittiler. Kız ya dışarı çıkmıyor ya da gizli başka bir kapıları var. Samet Bey ise şirketten eve evden şirkete gidiyor Karanlığa bile gitmiyor uzun zamandır ya bir şeyler planlıyor ya da korktuğu bir şeyler var." Sinirlenmeye başlamıştım . Bir haltı bensiz halledemiyorlardı.

"Bana gereksiz bilgiler verme. O kız hangi cehennem deyse bulacaksınız. İster eve gizlice girin ister evden birini tutun. Beni ilgilendirmez yarın elimde beni mutlu edecek bir şeyler bekliyorum." Ferhat'ın odadan çıkmasını bekliyordum. Aylardır bu kadar insan bir kızı nasıl yakalayamazdı anlamıyordum. Başımdaki en büyük bela ölmüştü kendisi ölürken babamı da götürmüştü yanında. Öyle kolay değildi babamı öldürmek. Öyle kolay değildi kardeşlerimin gözlerinden akan yaşlar. Ben ona iyilik yapacak çocuklarını yanına yollayacaktım. Herkes hakettiği yerde olacaktı. Kız umurumda değildi aslında Samet'leydi hesaplaşmam bir nevi.

"Abi napıcaksın?"

"Napıcaksını mı var Aras ? Yapılacak şey belli bir tane Eroğlu bırakmıycam." dedim kızgınlıkla.

"Abi tamam Samet'in bu dünyadan yok olmasını bende istiyorum ama kızın hiç bir günahı yok." İncelediğim kağıtlardan başımı kaldırdım. Aras karşımda rahat bir şekilde oturuyordu.

"Bende farkındayım o kızın günahsız olduğunu ama ben onların işini bitirmezsem onlar bizim işimizi bitirecek. Kendimi düşündüğümden değil ama kardeşlerimi düşünmek zorundayım."Aras gülerek bana baktı.

"Abi aslında Hasan Amca'nın söylediği bir kurtuluş varda... Sen istemezsin, kız da güzel hani."

"Kes tatava yapmayı. Haydi işinin başına dön. Ha bir de Aras sakın o kıza karşı bir şey hissedeyim deme sonra çok üzülürsün." Tam Aras bir şey söyleyecekken kapı çaldı.

"Gir."

"Abi çok önemli bir gelişme bulduk. Toplantı odasında Hasan Bey seni bekliyor. " dedi ve hemen çıktı Ferhat.

"Abi ben dikkat ederim de dediğim gibi kız güzel sende dikkat et." Tam sandalyeden kalkarken masadan aldığım kalemi Aras'a doğru fırlattım anında kapıdan çıktığı için kalem kapıya çarpıp yere düştü.

***

Hayat Eroğlu

"Gül güle gül dedi. Gül gülmedi gitti." Ahsen'e yastık fırlattım."Sus artık."

"Ya kızım ben canın sıkılıyordur diye geldim ama senin canın falan sıkılmıyor belli." Ahsen benim çocukluk arkadaşımdı. Karşı evde oturuyorlardı.

"Asen köyüne dön artık."

"Öf be tamam. Gitmeden abini de görseydim keşke." dedi. Şaşkınlıkla ona döndüm.