GÖKYÜZÜNDEKİ TEK YILDIZ

18.BÖLÜM

İyi okumalar....

*******

"Yoruldun mu?" dedi arabayı durdurmuş bana dönmüştü. "Çok fazla."dedim gülerek. Evet çok fazla yorulmuştum ama aynı zamanda da çok fazla eğlenmiştim. Çocukların yanından ayrıldıktan sonra bir yerde yemek yemiş ve karavanını kafeye dönüştürmüş bir kadının yanında kahve içmiştik. "Çok teşekkür ederim beni o çocuklarla tanıştırdığın için."

"Önemli değil." dedi o da gülerek. "Görüşürüz."dedim kararsız bir şekilde vereceği tepkiden korkarak yanağından öptüm gülümsemesiyle arabadan indim. "Görüşürüz."

"Bu telefon ne için var?"kapıdan girer girmez annemin endişeli sesi ile ne olduğumu şaşırdım. "Şarjım bitmiş olmalı anne, neden bu kadar endişelendin?" dedim. "Sence neden Hayat, bir de bunu soruyor musun?" Endişelenmekte haklıydı ama bence aşırı tepki gösteriyordu sonuçta Ayaz ile birlikte olduğumu biliyordu. Yanaklarını sıkıp "Özür dilerim." dedim. Merdivenden neredeyse sürüne sürüne çıktım. Telefonumun çalmasıyla yattığım yerden telefona uzandım kimin aradığına bakmadan açtım. "Alo."

"Kızım aramasam aramayacaksın."Ahsen'in sesi ile yattığım yerden doğruldum. "Özür dilerim." dedim haklıydı onu hep arayacağımı söylemiştim ama neredeyse hiç aramamıştım.

"Abim nasıl?"

"İyi sayılır, bizde doğru düzgün görüşemiyoruz. Sürekli bir şeylerin peşinde." sesi üzgün geliyordu. "Kavga mı ettiniz?"dedim.

"Sayılır ama sen onu boşver ben alıştım onun bu hallerine. Hayır bir şey de diyemiyorum çünkü haklı baban öldükten sonra sırtına çok yük bindi." Ahsen'in dediğinden sonra derin bir sessizliğe gömüldüm. Buraya geldiğimden beri hiç onu düşünmemiştim. Ülke değiştirince acılar mı diniyordu? Zamanın acımı dindireceğini hiç sanmazdım aksine daha çok birikeceğini düşünürdüm. Ne çok yanılmışım.

"Ahsen onu bırakmayı düşünmüyorsun değil mi?"dedim bunu sormuştum ama cevabından oldukça korkuyordum. Ben ve annem buradayken zaten o orada yeterince yalnızdı bir de Ahsen bırakırsa daha çok yalnız kalacaktı.

"Tabii ki de düşünmüyorum Hayat."ne zaman tuttuğumu bilmediğim nefesi bıraktım. Ahsen'e karşı belki bencillik yapıyordum ama abimin üzülmesini istemiyordum.

"Buna cidden sevindim."dedim.

"Sen anlat bizim buralar hep bildiğin gibi."dedi.

Uzun süredir konuşmadığımız için anlatmadığım şeyleri en baştan anlatmaya başladım.

***

"İşte böyle." dedim. "Şu an yanımda olsan seni öldüresiye kadar döverdim."

"İyi ki yanında değilim o zaman, canımı seviyorum kızım ben."

"Bence sen başka bir şeyde seviyorsun da neyse."dedi kahkaha atarak. "Ahsen, bak anlattığıma pişman etme beni."dedim ama bende gülmeden edemiyordum. "Sen bence bir düşün var gibi bir şeyler. Sadece sende değil onda da var gibi Bert'den kıskanmalar falan." biraz durduktan sonra "Ay Hayat çok güzel olur kız."dedi.

"Ahsen ben bugün çok yoruldum senin çenenin susacağı da yok. Hem hiç de güzel olmaz."dedim bir şey demesini beklemeden kapatıp, gözlerimi tavana diktim. Bunlar tesadüftü bunlar sadece büyük bir tesadüftü arkasında başka bir şey aranmayacak tesadüfler. İçimdeki büyük boşluk artık yok gibiydi acaba o boşluğu Ayaz mı doldurdu? Saçmalama Hayat, senin içindeki o boşluk kendiliğinden kapandı Ayaz'la ilgisi yok. Yorgunluğum iyice artmış göz kapaklarım ağırlaşmıştı.