GÖKYÜZÜNDEKİ TEK YILDIZ

TANITIM

Merhaba arkadaşlar, bu benim ilk kitabım olduğu için yanlışlarım, betimleme vb. hatalarım olabilir. İlk bölüme göre yargılamamanızı öneririm🍁

***

"Ağzındaki bandı çıkarıcam.Sakın ses çıkarma yoksa olacaklara karışmam."Hızlıca kafamı salladım. Tanımadığım adam bandı çıkarırken bana üzgün gözlerle bakıyordu. Bu işte yeni olduğu belliydi.

" Babanla konuşacaksın ağzından yanlış bir şey kaçırmayacağına inanıyoruz." Arkamdan gelen sese başımı ne kadar çevirmek istesemde bağlı olduğum sandalye buna izin vermiyordu.

"Hayat! Kızım." Bandı çıkaran adamın elindeki telefona baktığımda karşımda endişeli olan babamı gördüm. Bende endişeliydim ama bu adamlara bunu belli etmek istemiyordum. Bu benim acizliğim demekti. Ben babamın kızıydım aciz olamazdım.

"Baba ben iyiyim. Sizi hep sevdiğimi unutma." Kendi aklımca babama bir şifre vermeye çalışmış 'hep' demiştim bu buraya üçüncü kaçırılmam falan olmuştu anlayacağını düşünüyordum.

"Evet, Yalın Bey seni biraz kızından uzaklaştıralım."

...

Abimin zorla getirdiği psikiyastrimin önünde ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Bunun benim için daha iyi olacağını düşünüyorlardı ama aynı şeyleri tekrar tekrar anlatmak daha çok canımı yakıyordu.

"Peki tatlım ilaçlarını kullanıyor musun?"Selda Abla ile aynı sitede oturuyorduk. Onunla bunları konuşmak hoş gelmiyordu eminim anlattıklarım karşısında susması için yeterince para almıştı.

"Hayır, kullanmıyorum çünkü onlar beni daha çok kötü yapıyor." Selda ablanın kızgın bakışları vardı üstümde ama aynı zamanda sanki beni anlıyor gibiydi.

"Tatlım onların seni daha kötü yaptığını sanıyorsun ama onlar aslında seni iyileştiriyor. Hem zaten dozu en az ilacı kullanıyorsun. Lütfen ilaçlarını kullan."

Yüzümdeki buruk tebessümle başımı salladım.

...

Kaçarak yaşamak zordu hele ki kimden kaçtığını bilmiyorsan ne arkadaş edinebiliyordun ne de etrafındaki eski yeni bütün insanlara güvenebiliyordun. Duygular karışıktı. Bağıra bağıra ağlamak istiyordu kız aynı zamanda kahkahalarla gülmek de geliyordu içinden. Hayatında çok sevdiği iki erkekten biri onu korumak için ölmüş diğeri ise onu korumak zorunda hissediyordu bunun vicdan azabını artık aşamıyordu intihar etmeyi düşündüğü günden beri psikiyatriye gönderilmeye başlamıştı. Kalbi acıyordu kızın ama mecazi anlamda değil gerçekten kalbinin olduğu yer sızlıyor canı çok yanıyordu...

Asansör zemin katta durduğunda derin bir nefes çekti içine saçına taktığı gözlüğü gözlerine indirdi ve saçlarını düzelterek dışarı çıktı. Otoparkta onu bekleyen Hasan'ın yanına doğru ilerlemeye başladı .Hasan yıllardır onların yanında çalışıyordu şoför olarak, çok küçükken babası ona yardım etmişti. Şu an kızın şoförlüğünü yapıyordu.

"Hayat Hanım abiniz acil yanına çağırdı."

***

"Abicim beni çağırmışsın?" diyerek odaya girdim.

"Evet Hayat otur konuşacaklarımız var." masasının karşısındaki sandalyeye oturdum. Burası ölmeden önce babamın odasıydı. Ne kadar zaman geçsede onun kokusu bulunduğu her yerdeydi. Bir kızın babasının olması farklıydı. Ben hiç bir zaman babamla arkadaş gibi olamamıştım ama bir babam vardı o yemekte baş köşede oturan kişi vardı. Varlığı bile yeter dediğim kişi vardı.