Poison (1)

3. Een avond met Clay. Leuk?

Hoofdstuk 3. Een avond met Clay. Leuk?

Al snel genoeg komt Clay weer naar beneden rennen met een grote glimlach op zijn gezicht terwijl ik hem bedroefd aankijk. Ik stap de deur weer uit. 'Hoe gaan we erheen'? Vraag ik. 'Auto'? 'Fiets'? 'Lopend'? Vraag ik. 'Lopend'. Zegt hij. 'Het is hier bijna tegenover'. Zegt Clay. Ik knik. Clay sluit de deur achter hem en we lopen richting het café. We steken de weg over. Ik heb echt het gevoel dat hij me alleen maar aan staart. Dit hou ik niet meer vol. Ik moet het doen en snel! We stappen het café binnen en ik zie heel veel mensen. Mensen die dansen. Mensen die niks doen.

Mensen die lachen en plezier hebben. Dan ben ik de enige die ontevreden is. 'Reve'? Vraagt Clay. Ik raak bijna helemaal in paniek. Ik wil wel weg rennen. Ik wil mijn broers bellen en wegrennen. 'Jij mag deze hele week wel bij mij logeren'. 'Dan kunnen we'..... Begint hij tot ik paniekerig door hem heen praat. 'Clay, hou eens op'! Roep ik. Ik draai me om. Ik bijt op mijn lip. 'Wat is er mis met je'? Vraagt Clay. 'Waarom ben je zo paniekerig en irritant'. Ik draai me om. 'Als je mij toch al irritant vind wil je vast mijn vriendje niet meer zijn'. Zeg ik. Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, ik hou van je'. Zegt hij. 'Maar ik niet van jou'. 'Dat is mijn probleem'. 'Daarom wil ik niet met jou weg'. Zeg ik. Hij kijkt me kwaad aan. 'Reve, als jij het vanavond met mij uitmaakt zal je er echt spijt van krijgen'. 'Je weet niet wat ik bezit'. Zegt hij. Ik pak mijn telefoon voorzichtig uit mijn achterzak. Clay duwt me naar achter. Nu staan we allebei in een hoekje en niemand ziet mij. 'Als jij het vanavond of ooit uitmaakt zal jij je broers nooit meer zien'. Zegt hij. Clay haalt een zakmes te voorschijn. 'Dit kan je niet doen'! Roep ik en stiekem hoop ik dat iemand mij hoort.

Hij kijkt even opzij. Ik ben nu echt klaar met hem. Ik kan zo de uitweg zien. Ik moet hier weg. Denk ik. 'Clay'. Zeg ik. Hij kijkt me aan. 'Ik maak het uit'. Zeg ik. Clay gooit zijn vuist naar mij toe. Ik buk snel naar beneden en ik ren onder zijn arm door. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak en ik sprint door alle mensen naar de uitgang. Ik draai me soms even om en ik zie steeds dat Clay nog steeds achter mij aan zit. Ik ren sneller naar de uitgang maar ik zie dat Clay mij in begint te halen. Ik kijk naar de deur. 'Nee'! De deur zit dicht. Ik pak de deurknop vast en ik open de deur. Ik probeer weg te rennen maar Clay pakt mijn arm vast. Hij knijpt hard in mijn pols terwijl ik tegenstribbel. Ik schiet ineens naar voor. Hij heeft me los gelaten?

Ik tik snel de code van mijn mobiel in. Het doet het niet! Ik draai me om. Ik zie Clay net door de deur stormen. Ik klik op noodoproep. Ik knik snel op Kian. Ik hou mijn telefoon bij mijn oor en ik ren snel over de weg heen. Ik hoor mijn mobiel een paar keer overgaan. Daarna hoor ik de voicemail. 'Nee'! Roep ik. Ik draai me om. Ik zie Clay niet meer. Ik pak snel mijn fiets bij Clay zijn huis en ik fiets weg. Ik klik weer op noodoproep. Misschien kan Clay nog terug komen. Ik moet Dylan bereiken. Ik bel Dylan. Ik hou mijn mobiel bij mijn oor terwijl ik angstig weg fiets. Ik draai me nog één keer om en ik zie Clay weer achter me aan sprinten. 'Blijf uit mijn buurt'! Roep ik.

Hij komt steeds dichterbij. Ik hoor ineens een stem. 'Hallo'? 'Reve'? Hoor ik aan de andere kant van de lijn. 'Clay'! 'Blijf uit mijn buurt'! 'Leer ermee te leven'! Roep ik bijna huilend. Ik zie ineens niemand meer als ik me weer omdraai. Ik voel iets in mijn pols. Het doet heel erg pijn. In mijn arm kan ik geen controle meer houden. In mijn benen ook niet. Ik val op de grond. 'Hallo'? 'Reve'? 'Gaat alles goed met je'? Hoor ik aan de andere kant. Dylan hoorde me. 'Dylan'. Probeer ik te zeggen maar er komt geen geluid uit mijn mond. 'Dylan, help me'. Probeer ik te zeggen. Ik val met mijn hoofd op de grond naast mijn mobiel. Mijn mobiel ligt bij mijn oor en ik hoor Dylan nog zacht praten.

'Reve'? 'Waar ben je'? 'Ik kom gelijk naar je toe'! Roept hij. Dan hangt Dylan op. Ik kan alleen nog maar ademen. Ook al gaat dat ook steeds moeilijker. Ik hoest een paar keer en ik zie wazig. Mijn ogen sluiten al bijna. Dan zie ik een gezicht voor me. Het is Clay. Hij kijkt me met zijn kwade gezicht aan. Ik beweeg nog met mijn armen en mijn ogen blijven iets meer open. Hij grijnst. 'Ik had je toch gezegd dat ik iets bezit'. 'Wat doe je met me'? Probeer ik te vragen maar ik krijg opnieuw geen woord uit mijn mond. Mijn zicht wordt alleen maar waziger en ik voel mijn hoofd opzij vallen. Ik sluit mijn ogen en ik hoor Clay nog lachen. Daarna hoor ik ineens voetstappen. Ik voel een traan over mijn wang rollen en ik hoor helemaal niks meer. Ik voel niks meer en ik zie ook niks meer. Ik kan zelf nergens meer aan denken. Maar het laatste waar ik aan dacht was: Wat gebeurt er toch?   

————————————————-

Hey iedereen

Dit hoofdstuk is het eerste echte spannende stukje. Wat zou Clay kunnen ? Wat bezit hij en wat is er met Reve? 

-YinYangLaraa