Poison (1)

45. Dylan thuis.

Hoofdstuk 45. Dylan thuis.

Ik kijk Kian en Dylan nog één keer aan voor het misschien wel te laat is. Ik loop de gangen door naar de uitgang en ik loop door naar buiten. Het duurt denk ik een half uurtje voor ik eindelijk bij het huis van Callum ben. 

Ik klop op de deur en ik wacht af. Hier heb ik geen geduld voor. Denk ik bij mezelf en ik kijk of de deur gewoon open is. De deur gaat een klein beetje open. Ik glimlach en ik loop naar binnen. 'Callum'! Roep ik door het hele huis heen. Ik kijk naar het schilderij op de muur. Hij is vast en zeker daar beneden. Ik haal het schilderij van zijn plaats en ik spring door de buis heen.

 Ik glij helemaal naar beneden en ik kom gelukkig rustig aan. Ik ken nog een aantal momenten dat dat verkeerd gegaan is. Ik loop naar de kamer waar ik steeds onderzocht werd van het Poison. Ik zie Callum met heel veel chemische spullen bij een computer zitten en de armbanden die ik en Dylan om hebben gehad. 'Callum'. Vraag ik zachtjes. Hij draait zich om. 'Reve, jij bent het'. Zegt hij.

 'Het is echt super moeilijk om een tegen gif te maken maar ik denk dat ik weet hoe het zal moeten'. Zegt  hij. Ik schrik een beetje. Hij DENKT het te weten! 'Wil je Dylan zo uit het ziekenhuis halen'. 'Daar hebben wij jou voor nodig'. Zeg ik. Hij knikt. 'Maar eerst maak ik dit even af'. 'Ik weet niet of het mij lukt maar ik moet alle mogelijkheden proberen'. Zegt hij.  

Hij rommelt met heel veel spullen. Ik kijk op mijn horloge. Ik heb nog iets van twintig uur. Twintig uur voor het Poison uitgewerkt is en ik waarschijnlijk niet meer leef. Ik heb wel vertrouwen in Callum maar het is kennelijk gewoon bijna onmogelijk om er een tegen gif van te kunnen maken. Het is gewoon te moeilijk. 

Dat kan ik ook zien aan hoe Callum bezig is. Tien duizend van die flesjes met allemaal verschillende kleuren en spul erin. De computer waar echt van alles op gebeurt. Gewoon te veel eigenlijk. De armbandjes die bijna niet onderzocht kunnen worden. 

'Ik ga weer eerst even met jou mee om Dylan weg te halen uit het ziekenhuis'. Zegt Callum en hij staat op van zijn computer. 'Ik heb ook even een pauze nodig hiervan'. Ik knik.  'Dat is een goed idee'. Zeg ik en we lopen naar boven toe. 

We stappen zo snel mogelijk in de auto. Wij hebben namelijk niet alle tijd. Ik ga voorin zitten en ik zet de gordel snel vast. Callum rijdt super snel weer naar het ziekenhuis toe. We zijn er binnen een kwartiertje maar dat gaat ook nog van mijn tijd af. 

'Achttien uur en vijftien minuten'. Zeg ik en we lopen het ziekenhuis binnen. 'Wat is er dan'? Vraagt Callum. Ik kijk hem aan. 'Serieus, dat is jou vraag'. Zeg ik. 'Oh laat maar'. Zegt Callum en hij loopt naar de receptie. Ik pak zijn arm en trek hem mee naar de gang.

 'Dylan is in kamer tien'. Zeg ik en wij rennen weer door de gangen om bij kamer tien te komen. Ik ren de kamer binnen. 'Dylan, wij halen jou hier weg'. Zeg ik. Callum rent weer naar de receptie terwijl ik Dylan help hem naar de receptie te brengen. Kian is vandaag al zo bezorgt geweest. 

De laatste twee maanden eigenlijk. Ik kom met Dylan en Kian aan bij de receptie en ik zie dat Callum al aan het praten is. De mevrouw kijkt ons weer aan. 'Zijn jullie niet die drieling van twee maanden geleden'? Vraagt ze aan ons. Ik knik. 'Dat zijn wij weer'. Zeg ik. 'Dylan, je mag naar huis toe'. Zegt ze. Ik glimlach. 'Laten wij maar gaan'. Zegt Callum. 

'Ik breng jullie nu naar huis'. We lopen met z'n vieren naar de auto van Callum. Ik ga met Dylan achterin zitten deze keer. Ik blijf de hele tijd staren naar buiten. Steeds naar de bomen die voorbij komen. De struiken en alle andere auto's tot ik mijn huis zie verschijnen en de auto stopt. Ik trek de deur open en ik stap uit. 

Ik loop naar de deur en ik maak de deur open met mijn sleutels. Ik laat Dylan als eerste naar binnen. Kian en ik blijven bij Callum staan. 'Reve, ik ga zo snel mogelijk weer verder aan het tegen gif'. 'Ik zie je vandaag nog'. Zegt hij en hij stapt gelijk zijn auto in. Ik en Kian stappen naar binnen en ik wil net de deur dicht doen als ik een stem hoor.

———————————-

hey allemaal,

1 van de laatste hoofdstukken en ik ben er nu bijna zeker van dat ik deel 2 ga maken. Ik heb gezien hoeveel reacties, stemmen en hoe snel mijn aantal lezers stijgen en ik ga zeker alvast bedenken wat ik in deel 2 ga doen :)

tot het volgende hoofdstuk

-YinYangLaraa