Ruling The Senator's Son (High Class Issue Series #2)

Chapter 47

"Y-Your mother fooled us," namuo ang galit ko dahil sa alam kong si Donya Ariella ang may kagagawan nito, ganon niya ba ako kinamumuhian na dahilan para baguhin niya ang resulta ng test?

Humigpit ang hawak ko sa DNA test dahil sa namumuong galit sa akin, wala ng ginawa ang nanay ni Aly kung hindi ang pahirapan kami. Kulang nalang ay patayin na ako dahil sa kasalanan ng kapatid ko sa kanya, hindi na siya nakuntento at wala siyang konsensya!

"Y-Your mother fooled me!" ang sabi ko at binalik kay Aly ang test na may halo ng galit, tinulak-tulak ko siya dahil sa kagagawan ng nanay niya sa akin at sa anak ko. Tinulak-tulak ko ang dibdib ni Aly dahil sa galit at pasakit na binigay sa akin ng magulang niya, mga walang konsensya!

"Your family fooled me again!" sigaw ko at hindi na mapigilan ang luha na tumulo dahil isa nanamang sakit ang dapat kong tanggapin, walang konsensya ang nanay ni Aly na maging pati ang anak ko ay dinamay niya.

"I hate you, I hate your family!" panay ang tulak ko sa dibdib ni Aly pero nahuli niya ang dalawang kamay ko na dahilan para makita ko ang awa sa kanyang mukha, hindi ko na mapigilan ang lumuha nalang sa harap niya dahil sa isang sikreto na nalaman ko.

Nasa sinapupunan palang ang batang 'yun pero naranasanan niya na ang kasamaan ng mga tao, nakakainis na naniwala kaagad ako sa sinabi ni Donya Ariella. Nakakagalit na pati ang anak ko ay nadamay sa maduming gawain niya at gusto kong siyang puntahan ngayon at saktan.

This pain is just too real, there's just too much that even time cannot erase.

"I hate you, that child was still inside of me, but he already experienced the cruelty of your mother!" sigaw ko at kahit hawak-hawak na ni Aly ang dalawa kong kamay ay ginamit ko pa rin ang natitira kong lakas para saktan siya, gusto ko siyang saktan kung gaano kasakit ang nararamdaman ko ngayon.

"Nasa loob ko palang ang batang 'yun pero hinayaan mong linlangin ako ng nanay mo!" ang sigaw ko na may kasamang pag-piyok dahil sa sakit na nararamdaman ko, hindi man lang siya naawa sa batang nasa sinapupunan ko na dahilan para hindi lang naman nito masilayan ang mundo.

"Sienna, please--"

"Wala kang ginawa! Wala kang ginawa dahil masama ka!" hagulgol na may halong galit ang pinapakita ko sa kanya, nanginginig na ang katawan ko hindi dahil sa takot, kung hindi sa galit at sakit na pinaramdam nanaman sa akin ng pamilya ni Aly.

"Ang sama ng pamilya mo, ang sama niyong mga Monreal!"

His parents fooled me, even the little angel inside of me already experienced their cruelty.

Bakit hindi ko napansin? Bakit tinanggap ko kaagad na hindi siya ang ama ng dinadala ko?

"Sienna, this is not the right time to fight because I need to know where's my child!"

Because of what he said, I calmed down but the way I looked at him is cold, I became fragile in front of him when he seeks for the child. Everything became cold, and even my heart became a stone when I saw his desperation for that child.

Anong karapatan niya para makita ang anak ko?

Anong karapatan niya para maging ama sa anak ko e' siya nga itong unang binitawan kami, siya ang unang bumitaw kaya anong karapatan niya para hanapin ang anak ko?

Nung bumitaw siya ay iyon na rin ang araw na wala na siyang karapatan sa anak ko, ang sama ng pamilya niya na maging ang batang nasa sinapupunan ko ang nadamay sa kagustuhan nila.

They are so selfish, fuck!

Malamig akong tumingin kay Aly na para bang sinayang niya lang ang oras niya sa akin, sa pag-balik ko ay walang-tigil na sakit ang pinadama sa akin ng lahat na para bang sinampal sa akin na hindi ako papatahimikin ng nakaraan ko.