'Til The Perfect Day

~♥~ Flashbacks (2) ~♥~

p>__<q

" Hon, bata pa 'yung anak natin. He's only 4 years old. Masyado pa syang bata para humawak nang ganyang bagay. Hon, naiintindihan ko 'yung kapakanan at kaligtasan ng anak natin pero sana naman hayaan mo muna sya maging masaya at hayaan mo munang i-enjoy nya 'yung pagkabata nya dahil minsan lang 'yan, hon. Tignan mo nga 'yung sabi mo na gusto mo syang humawak ng baril para maprotektahan nya yung sarili nya, kaya darating ang panahon na mangyayare 'yan. From now, hayaan mo muna sya maging bata. Hindi mo naman kami papabayaan, right?" Rinig kong paliwanag ni mommy kay daddy. Naririnig ko sila pero hindi ko maintindihan yung mga pinupunto nila.

" Naiintindihan ko wifey. Sorry sa inasal ko kanina. Salamat wifey." Rinig kong sabi naman ni daddy.

'Si daddy nag so-sorry? Alam ko ang sorry ay pag magawa kang nali sa kapwa mo kaya sasabihin moto.'

" Haha, hon sa tingin ko sakanya ka dapat mag sorry." Sabi naman ni mommy.

'Napalo na kaya sya ni mommy?'

pʕ•ﻌ•ʔq

" Oo sige mamaya, baka galit pa sa'kin 'yung anak natin, eh" Rinig kong sabi ni daddy. Wala naman akong mai tindihan kaya umalis na'ko at pumunta nalang sa kwarto ko.

Sigh!

Sa edad kong 'yan hindi kopa maintindihan ang mga nangyayare lalo na ang inaasal ni daddy.

p (｡•́︿•̀｡)q

Malungkot akong umupo sa kama. Napatitig ako sa ceiling sa taas at napa isip.

'Kailan ko kaya makakabonding si daddy? Alam kaya nyang galit ako sakanya? Palagay ko hindi kasi parang wala naman syang pake elam sa nararamdaman ko at napakarami naman nyang ginagawa. Ni hindi nga nya'ko napapansin dito sa bahay. Napapansin lang nya'ko kapag gusto nya'kong saktan. Sa tingin mo, pag-aakasayahan paba nya ako ng oras? Lalo lang akong nagalit sakanya. Sinira nyapa yung paborito kong laruan!'

Hayyyyssssst!!

Kailan kaya ako makakalabas? Kailan kaya ako magkakaroon ng kaibigan at crush?

'Ay may crush pala ako hehe.'

'Yung teacher ko na nagtuturo sa'kin dito sa bahay.

'Shh.'

Kailan kaya ako makaka salamuha ng mga batang katulad ko? Kailan kaya ako makakalibot kasama yung nga magulang ko? 'Yung kumpleto kami at walang mga malalaking langgam. Kailan kaya ako makakatawa na hindi ko pinipilit? 'Yung tawang bukal sa puso ko dahil walang lungkot na sumisingit. Na kapag tumawa ako kailan kaya 'yung hindi magiging may lungkot na sumisilip yung tawang walang pero? Pero na iba parin kapag kasama mo yung mga kaibigan mo. Pero iba parin yata yung saya kapag malaya ka. Iniiyak ko nalang.

Nung araw na'yon, kinausap ako ng daddy ko. Minsan ko lang sya maka-usap kaya kinapalan kona yung mukha ko. Nung araw nayan naging masaya rin ako kahit papaano dahil humingi ng tawad sakin 'yung daddy ko. Nag paliwanang din sya sa'kin ng kaya nyang sagutin 'yung iba kong tanong. Pinaliwanag rin nya sakin na hindi paraw ako handa na malaman 'yung ibang tanong sa sagot ko. Kahit medyo naguguluhan pa ako naging masaya ako ng araw nayan dahil naka usap ko ng matagal yung daddy ko. Nilagyan korin ng marka ang araw nayan sa kalendaryo ko. Galit ako sakanya pero parang wala na dahil hindi ko kayang magtanim ng sama ng loob sakanya.

Pero ngayon, naiintindihan kona. Mas naiintindihan konarin kahit papaano. Mabait ang daddy ko, lagi syang nandyan sa'kin at hindi nila ako pinapabayaan ni mama. Naririnig ko ang pag-uusap nila sa kwarto kaya nag karoon ako ng kaalaman. Alam konarin kung bakit napakaraming unipormadong lalaki na mukhang langgam na itim sa bahay dahil sa dami nila at kung bakit hindi nyako pinapalabas. Sampung taong gulang ako. Sampung taon gulang ako at naalala kopa nung unang araw na tinuruan nya akong gumamit ng baril.