Chapter 34: Hope

4.3K 108 0
                                    

A/N: This chapter is dedicated to imfaithywho9

Someone's POV

"Why are you here?"

I arched my eyebrow as if saying 'Isn't obvious?'

"I'm here to help you."

He sighed, "You don't have to."

I crossed my arms, "Lance, I'm only doing what should I do before. Dapat noon ko pa 'to ginawa. I might be able to stop my father."

Even though I realized it late, I will definitely do the right thing now kahit ikasira pa iyon ng ugnayan namin ni Dad. I don't care anymore.

Ang mahalaga sa akin ngayon ay ang reputasyon ng pamilya namin. I have to protect our dignity no matter what happen.

"Hindi mo kasalanan kung anong ginagawa ng tatay mo. Please let me handle this Margareth."

I frowned when he called me in my second name, "Yah! I told you, don't call me that."

Ngumisi siya at ginulo ang buhok ko, "You're calling me using my second name, too. We're only fair."

Fair and square. I rolled my eyes.

"Whatever. Anyway, I'm serious. I really want to help. More than anyone, I know about my father. Alam ko rin na kailangan niyo ang tulong ko to punish and catch him down."

He sighed. Sign na sumusuko na siya.

"Fine. Just be careful. Delikado si Harris. Kahit anak ka pa niya. Look, we already put him in jail, but still he managed to escape."

By looking in his eyes, I already know how he hated my father. Even me, I'm upset with all of his wrong doings. Dapat na talaga siyang mapigilan.

"I know. Thank you Lance. You should also be careful. Lalo na ngayon at kasal ka na," I said with a grin.

I remember seeing his wife. She's too innocent, pretty and a kind-hearted woman. That is why, he must protect her.

He smiled. A genuine, "Yeah. I will always protect her, no matter what it takes."

I smiled too. Sana balang-araw, kapag may lalaking nagmahal sa'kin. Sana katulad din niya. I really hope nothing but that. I always admire guys like Lance.

Jenn's POV

Gabing-gabi na nang bumalik kami sa homestay. Malapit nang maghatinggabi. Almost 11 pm na. Masyado kasi kaming nag-enjoy. We used the time to refresh ourselves.

"Hon, thank you for tonight. Nag-enjoy ako," saad ko at medyo pinisil ang kamay ni Marvin na nakahawak sa'kin.

Nandito kami ngayon sa may lobby. Magkahawak ang kamay, hindi na naiisip ang oras. Feeling ko nga hindi ako nakaramdam ng antok gaya ng dati kapag ganitong oras na.

Kasama ko kasi siya.

He smiled. Hinigpitan lalo ang hawak sa kamay ko.

"I enjoyed it too. Hon, I am the one who should be thankful for this night."

Umiling ako, "Hindi. Ako dapat. Kasi...," napatigil ako. Hindi alam kung itutuloy pa ang sasabihin.

"Kasi?" interesado pa niyang tanong.

"Kasi hindi ko inakalang uhh...ma-magiging sweet ka sa'kin ngayon. Uhm...akala ko kasi..."

Muli napatigil ako. Umiwas ako ng tingin. Iniisip kung dapat ko bang sabihin iyon sa kanya nang direkta sa punto.

The CEO is My Husband? (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon