Chapter 16: Monkey

4.7K 116 20
                                    

MJ's POV

Hindi ko maiwasang mapatili tuwing naiisip ko iyong sinabi ni Jenn. Kahit pa arranged marriage sila, kinikilig pa rin ako. Kasi naman 'e. They have the chemistry. Gwapo si Sir Marvin, maganda naman si Jenn. Idagdag pa na medyo arrogant si Marvin at masungit si Bestie.

Until I finally got home I couldn't stop teasing Jenn. She's just keep saying "I'm already sleepy" and denying my words. She's still in in denial stage. Alam ko na iyon ehh. I've been there.

Bago pa kung saan-saan mapunta ang isip ko nagpasya akong humiga na sa kama at matulog.

Kinabukasan, pumasok na ako sa trabaho. Naabutan ko pa si Bestie sa may elevator kaya sabay na kaming pumasok. Inasar ko pa siya tungkol sa Hubby niya na tinawanan lang niya. I know sooner or later, she'll definitely realize her feelings.

When we arrived at our department, I quickly go to my table to arrange my things. Napansin kong nasa pwesto na rin niya si Cass, ang partner ko. She just smiled at me and I did the same.

Pagdating ng break, tumunog ang phone ko. I was surprised when Mom was calling.

"Bestie, tara na sa baba," sabi ni Jenn at napalingon pa sa phone ko.

Agad ko iyong kinuha, "Wait lang Jenn punta lang ako sa garden to talk with Mom."

She smiled, "Okay MJ I just wait you downstairs."

Pagkadating ko sa garden, sinagot ko agad ang tawag ni Mom.

"Hello Anak!" masiglang bati niya.

"Mom why did you call?" hindi ko maiwasang mag-alala kasi tumatawag lang si Mom kung may emergency.

"I just missed you MJ, bakit ba kasi umuwi ka pa diyan sa Pilipinas?" nakahinga ako nang maluwag sa sagot niya.

"I missed you too. Mom I already told you it's not only about Dad," I paused trying to be calm.

"Okay anak, hindi lang kasi ako sanay na malayo ka sa'kin," I know Mom was trying to hold back her tears.

"Don't worry Mom I'll be back soon. Gusto ko lang pong maging independent sa ngayon."

"Alright. Take care always anak."

"I will Mom. Kayo din po," I said then ended our call.

I walked towards the hallway but unfortunately I slipped on the floor. It was late when I realized that I step on a banana peel.

"OUCH!" napasigaw na lang ako dahil sa sakit.

Ang sakit ng balakang ko! Buti na lang walang tao sa hallway.

"Miss are you okay?"

Nagulat ako nang may nagsalita. So may tao? Gosh! It was so embarrassing!

He walked closer and offerred his hand to help me. Tatanggapin ko dapat ang kamay niya nang makita kong may hawak siyang plastic bag. And it was full of banana!

Napairap ako at hindi tinanggap ang kamay niya. I stood up using my own strength and glared with this guy.

"Why are you glaring at me? I'm just trying to help,"

Tumaas ang kilay ko na muntik nang umabot sa Mars.

"So? It was your fault! Tingnan mo nadulas ako dahil sa balat ng saging na tinapon mo," sabi ko pa at tinuro ang balat ng saging kung saan ako nadulas.

He diverted his sight away, "Kasalanan ko na agad? Sure ka ba na ako ang nagtapon niyan?"

"Bakit? May iba pa bang tao dito? Oh well maybe you're not. I think you're a monkey!" natatawang sabi ko.

He arched his eyebrow like a gay, "Ako? Sa gwapo kong 'to?"

"Haha ayaw mo no'n gwapong monkey? Unique right?" I can't help but to laugh at his annoying face.

He rolled his eyes, "Miss whatever you say. I'm just a handsome man here."

"Dream on Monkey pfftt," I said then walk out.

Hindi ko na kayang makipag-usap sa unggoy. I can't understand his own language. Hindi man lang siya nag-sorry hmmppp!

Kahit masakit ang balakang ko dahil sa kapabayaan ng monkey na iyon, naglakad pa rin ako pababa para puntahan si Bestie.

As I enter the elevator I look at my wrist watch. Oh crap! 10 minutes na lang bago matapos ang break!

I quickly exit the elevator and find Jenn who were sitting on our favorite spot here in the cafeteria. She's not eating yet. I smiled guilty. I walked towards her.

"Bakit di ka pa kumakain, Jenn?" nagtatakang tanong ko.

"Bestie hinihintay kasi kita," she answered smiling.

Umupo na ako sa harap niya, "Thanks bestie and sorry medyo natagalan ako."

"It's okay. Alam kong namiss ka ni Tita Marie," she smiled mentioning Mom.

"Inorder ko na rin ang sa'yo Bestie," she added.

"Salamat Jenn. Actually mabilis lang naman kaming nagkausap ni Mom. Medyo natagalan lang ako kasi..."

I was hesitant to say her this but I wanted to release my stress out.

Nag-angat siya ng tingin sa'kin habang inaayos ang pagkain niya, "Kasi?"

I sighed, "It's because I just encountered a monkey." I said trying to stop myself from bursting out of laugh.

Nangunot ang noo niya at di makapaniwala sa sinabi ko, "What? Monkey on the company's garden? Kailan pa nagkaroon ng unggoy do'n?"

Tuluyan na akong natawa, "Pfffttt...kasi hindi...haha...siya...Haha..."

"Bestie ubusin mo muna tawa mo," singit niya.

Tumango ako at huminga nang malalim, "I mean Bestie he's not literally a monkey but he's an annoying guy who love to eat bananas. Tsss...it his fault kaya ako nadulas kanina ughh!"

Nagulat siya sa sinabi ko, "What? Nadulas ka MJ? Are you okay? Bakit di mo agad sinabi?"

"Teka hinay-hinay lang Jenn. I'm okay you don't need to worry. Medyo masakit lang ang balakang ko pero may dala naman akong Pain relief rub. Lalagyan ko na lang mamaya."

"Are you sure? May clinic dito sa company, gusto mo samahan kita?" tanong pa ni Jenn.

"Okay lang ako Inay," sabi ko na tinawanan lang niya. Napaka-over protective talaga niya sa'kin. Kaya mahal na mahal ko ang Bestie ko ehh.

After naming kumain, nag-CR muna ako para na rin malagyan ko ng Pain relief rub ang balakang ko. Sana talaga mawala na ang kirot nito.

Tsss...that monkey. Once I saw him again, I definitely kick him ang throw his bananas on his annoying face!

The CEO is My Husband? (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon