I can't do this anymore ft Niall Horan [onregelmatige updates]

#11

Ik kijk op mijn gsm en glimlach, Carolina stelt voor om af te spreken. Lijkt me wel leuk, even onder ons om bij te praten over alles wat nog niet gezegd is.
Ik stuur een berichtje terug dat het oké is en maak dan eten. Ik zucht zacht als ik er naar kijk. Niet opeten. Ik zet het op Diana haar plaats en glimlach zwak. Chelsea moet uit mijn hoofd.. We zijn nu op het einde van de jongens hun weekje vakantie en we hebben zo goed als elke dag afgesproken. Het was super leuk en gezellig en ik heb zo het gevoel dat we echt in de groep opgenomen worden. We zijn echt enorm goed bevriend geraakt met de jongens wat het allemaal soms wel wat moeilijk maakt om niet ook daarover te fangirlen.
Ik lees het nieuwe bericht van Carolina en glimlach meteen, binnen een uurtje bij haar. Top.
Ik ga naar boven en maak Diana wakker die me verward aankijkt.
"Wat?" Ik lach zacht.
"Je eten staat klaar en we moeten binnen een uur bij Carolina zijn. Chupchup." Ze klimt blij uit bed en trekt kleren aan waarna ze komt eten.
"Heb jij al gegeten?" Ik kijk op bij haar vraag en knik. "Daarnet." Ze knikt en eet haar eten op waarna we onze spullen pakken en naar Carolina gaan.
Ik wandel het hotel binnen en glimlach meteen terwijl ik rondkijk. Het is hier prachtig.
"Jij vraagt waar Carolina haar kamer is." zegt Diana meteen waardoor ik lachend mijn hoofd schud.
"Welke Carolina zoeken jullie?" Een man in zwart pak die al de hele tijd naast de deur stond, komt aangewandeld en kijkt ons doordringend aan.
"Carolina Davis." antwoord ik waardoor hij kort knikt.
"Ik mag jullie helaas geen toegang geven tot haar kamer." Ik frons.
"Oh nee dat begrijp ik hoor maar we zijn goede vriendinnen van haar en we hadden eigenlijk afgesproken-." Hij knikt en neemt zijn gsm uit zijn zak. "Ik vraag het haar even." Hij belt kort met iemand, waarschijnlijke Care, en kijkt ons dan met een korte knik aan. "Volg mij maar." We volgen de man en kijken onze ogen uit. Dit hotel is echt geweldig. Hij steekt een kaartje in de scanner van de lift waarna de grote deuren opengaan. We stappen alle drie de lift in en met gesloten ogen zucht ik trillerig. Claustrofobie is echt geen pretje. De lift stopt na enkele lange seconden en de deuren schuiven open. Een prachte kamer komt tevoorschijn aan het einde van een lange gang. We wandelen de lift uit en kijken verward rond. Is dit een hotel kamer of een hotel verdiep want jesus dit is gigantisch... Ik loop samen met Diana naar de kapstok in de gang en schrik van luid gegil. De security man, die Paul heet, kijkt meteen alert om in de richting van het geluid en doet zijn best om niet meteen te rennen en impulsief te reageren. Carolina rent gillend op ons af en knuffelt ons blij waardoor ik opgelucht zucht en lach.
"Ik dacht dat je aangevallen werd gek!" lacht Diana. Ik knik instemmend en por Carolina die meteen mijn hand wegduwt na het intrekken van haar buik en een gek geluidje te maken. Paul knikt, wetende dat Carolina in orde is, en gaat weer weg.
"Zo die Paul is ook geen man van veel woorden." zeg ik waardoor beiden meiden me verward aankijken. "Hoe weet jij zijn naam?" Ik grinnik. "Zijn badge?" Ze laten beiden en 'oh' horen en lachen dan zacht als ik mijn hand tegen mijn hoofd sla. Typisch. We zetten wat gezellige muziek op waarna we meteen mee beginnen zingen en dansen, totaal niet doorhebbend dat de jongens spons staan aan te gapen totdat Louis ineens luid mee zingt en danst. Ik schrik verward op en bloos als ik Niall met een lachje zie toekijken. "Hi." Ik zwaai awkward en ga naar hen toe waarna ik hen allemaal een kus op hun wang geef.
"Zo, jullie hebben veel plezier zie ik?" Ik knik en kijk naar de meisjes die hetzelfde doen. Diana kijkt blozend naar beneden waardoor Louis zijn hoofd schud. "Geen zorgen! Het was super schattig. Waarom zijn jullie trouwens gestopt? Zijn we zo ongewenst hier?" Diana en ik zeggen meteen synchroon 'nee' waardoor iedereen lacht. Fan zijn is niet altijd handig hoor...
"Laten we pizza bestellen en hier nog wat dansen?" Oppert Niall waarop ik meteen mijn duimen opsteek. "Goed plan! Ik bel wel even." Iedereen geeft zijn bestelling aan me door die ik dan doorbel waarna we wachten tot we ze mogen gaan halen.
"Ik ga wel met je mee." zegt Harry lief die mijn arm in de zijne haakt en met mij naar beneden gaat waar Paul al op ons wacht aan een zwart busje.

"Dus jullie kunnen nooit echt zelf ergens naartoe?" vraag ik aan Harry als we wachten op Paul die binnen onze bestelling is gaan halen. Hij schud zijn hoofd.
"Nee, het is soms wel frustrerend maar we leven onze droom dus ik omarm het gewoon in plaats van erover te klagen. Het zijn offers die je moet maken maar ik maak ze graag als dat betekend dat ik elke avond voor een publiek kan zingen met de jongens." Ik glimlach. "Dat is echt heel mooi van je." Hij glimlacht terug en trekt me tegen hem aan. "Nu jij en Diana bij ons groepje gekomen zijn is het echt geweldig weet je dat? Ergens voelt het alsof we compleet zijn. We hebben nooit echt een vriendschap opgebouwd met Sofia en Carol, nuja zij is niet bepaald geliefd bij ons dus het is leuk om meer vrouwen in de groep te hebben." Ik bloos en knuffel hem stevig.
"Bedankt Harry, jullie zijn ook echt geweldig. Ik moet nog leren om mijn fanbrein wat meer af te sluiten als ik bij jullie ben maar dat komt nog wel goed. Ik had nooit kunnen dromen dat ik jullie ooit zou ontmoeten, laat staan bevriend worden met jullie en daarop nog eens Carolina terug krijgen maar god wat ben ik blij dat het zo is. Jullie betekenen echt veel voor ons en dan spreek ik niet over een fan-idool relatie maar echt als vrienden." Hij kust mijn hoofd en glimlacht.
"Dat geldt voor ons ook Oli geloof me maar. We zouden jullie voor geen goud kunnen missen. Deze voorbije dagen met jullie zijn geweldige geweest en ik zou jullie voor niets of niemand ruilen." Ik knipper mijn tranen weg en lach zacht als ik hem met grote ogen zie kijken.
"Fan brein?" Ik schud mijn hoofd. "Neen, ik heb gewoon nog nooit zoiets liefs gehoord. Ik zie dat je dit meent en het betekend enorm veel voor me, en voor Diana ook, om eindelijk eens echt vrienden te hebben die niet zomaar weg zullen gaan." Hij zucht en knuffelt me stevig.
"Ik beloof je dat wat er gebeurd op jou rot school, ik er altijd voor je zal zijn en wat er ook gebeurd tussen jullie en de jongens, je me nooit kwijt zal raken. Je betekend veel voor me Olivia. Je voelt aan als mijn kleine zusje en dat is misschien vreemd omdat het allemaal vrij recent is maar ik geef echt om jou en om je zus." Ik glimlach dankbaar en kus hem op zijn wang waarna Paul terug komt en we weer naar het hotel rijden waar we de pizza's opeten en nog een hele avond dansen en lachen met elkaar.