DOĞU KARTALI

DOĞU KARTALI| 9

The Neighbourhood - Sweater Weather

Keyifli okumalar...

"Murat?"

Murat'ın bir eli utangaç bir tavırla ensesine giderken diğer eli poşet tutuyordu. Bir an karşımdaki manzarayı idrak edemedim. İçeride Cihan vardı ve kapımda da Murat! Allah'ım aklıma mukayyet ol.

"Kusura bakma böyle habersiz geldim ama..."

Şok halinden sıyrıldım. "Evimin adresini nereden biliyorsun ki?"

Evet en mantıklı soru buydu. Onu bir süre oyalardı. "Müdür Bey'den istedim?"

Kaşlarım sinirle çatıldı. Böyle bir patavatsızlık beni kızdırmıştı. Hele de böylesine zor bir durumdayken. "Bunu neden yaptın?"

"Sürpriz yapmak istemiştim."

Çok mahcup görünüyordu ve öyle de olmalıydı. Resmen emrivaki yapıyordu ki ben bundan nefret ederdim. "Gelen kimmiş güzelim?"

Bu ses hayır, hayır! Böyle bir şey olmadı. Ah Allah'ım bu nasıl bir sınavdı böyle? Cihanşah'ın mutfaktan gelen sesi aramıza resmen bomba düşürmüştü. Murat bolca şaşkınlık ve kırgınlık dolu olan gözlerini benden başka her yere çevirdi. "Ben... Gideyim."

Murat arkasını dönmüştü ki kendimi tutamadım. "Murat."

Yüzünü bana dönmeden merdivenlere yöneldi. "Üzgünüm. Benim hatam."

Tek kelime etmeme müsaade etmeden merdivenlerden inerken saniyeler sonra apartmanın kapısının sesi dolmuştu binanın içine. Tam o anda belime iri kollarını sardı. Sırtım sıcak ve sert göğsüne yaslanmıştı. "Yerini öğrenmiştir."

Bir hışım ona döndüm ve sertçe kapıyı kapattım. "Sen ne yaptığını sanıyorsun?!"

Umursamazca omuz silkti. Yeşilleri keyifliydi. "Olması gerekeni yaptım. Aslında geç bile kalmıştım."

Gözlerim sinirden dolmuştu. "Def ol git hayatımdan, evimden! Sen kimsin ki?"

Alaylı çıkan sesim onu kızdırmışa benziyordu bu beni mutlu etti. Hayatım konusunda kendince kararlar alıyordu ve benden de bunu uygulamamı istiyordu. "Kim olduğumu hatırlatmam mı gerekiyor?!"

Onun da sesi yüksek perdeden çalıyordu artık ama bağrışmalarımız ikimizin de umurunda değildi. "Def ol!"

Sinirle güldü. Alnındaki mavi damar nabız gibi atıyordu. "Dediklerimi unutma güzelim."

"Siktir git Cihan!"

Omuzunun üstünden öyle bir bakış attı ki yere bir çukur kazıp kendi kendimi gömmek istedim. Ya da o bunu yapabilecek potansiyele sahip bakışlar atıyordu zaten. "Daha çok görüşeceğiz Akşın'ım."

Bir eli kısa, sarı saç tutamımı okşadı. Başımı çevirerek tutuşundan sıyrıldım. O da çok uzatmadı zaten. "Benim için ayırırsın tatlıdan güzelim."

Ona atabileceğim en sert bakıştan attım. Yarım ağız gülümsedi. Kapıdan çıktı. İşin garip yanı burada başlıyordu. Hızla mutfak camına çıktım. Birkaç saniye sonra apartmandan çıkıp aynı şekilde lojmanı terk etti. Buraya nasıl bu kadar kolay girip çıkabiliyordu? Kafayı yemek üzereydim. Murat'a yaptığı gıcıklık vardı bir de. Kaçık herif!

.♾.

Stresli bir günün sonunda evi baştan aşağı temizlemeye karar vermiştim ki zaten temizdi. Salondan başlayıp az eşyalı bekar evimi bir güzel temizledim. Yerleri her silişimde sanki içimdeki siniri viledayla yere boşaltıyordum ve bu  süper iyi gelmişti. Islak bezle kapılarda dahil bütün eşyaların üstünü sildim. Akşam 8'e doğru işim bitmişti ve acayip yorulmuştum. Ama değmişti. Evim çiçek gibi kokuyordu. Uzunca bir duş alıp öğrenciler için test hazırladım. Aslında tek yaptığım gün içinde yaşadıklarımı aklımdan uzak tutmaktı. Eh, işe yaramadığını da söyleyemezdim.