TÖRE KİTABI DEĞİLDİR
TAMAMLANDI
"Cihan," dedi en nazlı sesiyle, her zamanki gibi. Bakışları bir şey isterken olduğu gibi kısılmış mavi mavi bakmaya başlamıştı. Sanki onun küçücük ağzından çıkan her sözün benim için birer emir olduğunu bilmez gibi.
...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Akşın'a en çok benzeyen görsel diyebilirim. Cihan'a benzer bir görsel bulursam onu da paylaşırım <3333
'Annecim seni dünyalar kadar seviyorum.'
Zihnimde canlanan küçük Cihan bunları söylüyordu annesine. 5-6 yaşlarında, yemyeşil gözlü, annesinin prensi olan o çocuk. O hallerini görmek için albümleri karıştırmama gerek yoktu çünkü o benim düşündüklerimin tamamıydı. "Kızım?"
Hızla başımı kaldırdım. Masanın diğer tarafındaki annemin bakışları üzerimdeydi. "Efendim anne?"
"Şekeri uzatır mısın diye sordum ama duymadın sanırım."
Başımı olumlu anlamda salladım ve yanımdaki şekeri anneme uzattım. Sorgular bakışları üzerimde olsa da fazla uzatmamış ve önüne dönmüştü. Neyse ki.
Malum akşamın üzerinden bir koca 24 saat geçmişti ama Hatice teyzeye bakmaya hala çekiniyorum. Çünkü o sabah... pek iyi değildi. Tüm gün annem onu sakinleştirmeye çalışmıştı. Cihat amca onu o halde görünce kahrolmuştu. 'Oğlumu gördüm. Geldi buraya, kocaman sarıldım mis kokusunu soludum diyorum Cihat! İnanmıyor musun bana?'
Ben inanıyorum sana, diyemedim. Diyemezdim de. İsteğini kabul ederken kimsenin zarar görmeyeceğine neredeyse emindim. Şimdiye uzun zamandır iyi olan Hatice teyze çok kötü olmuştu. Önceden de aşırı iyi değildi ama en azından bizimleyken yalnızca bedenen değildi. Verdiğim izni sorgulamak için çok geçti belki ama onu bu şekilde görüp de pişman olmamak elde değildi.
"Bugün çıkıp biraz hava alalım Akşın."
Bir şeyler konuşup sessizliği kırmaya çalışan annemden başkası değildi. Onun bu çabasına destek oldum. "Olur anne, biraz alışverişe gideriz."
Babam emekliye ayrıldıktan ve kahvelerde takılmaya başladıktan sonra biraz daha rahatlamıştı. Hatırlıyorum da ben henüz ortaokuldayken o askerdi ve sürekli tepemizdeydi. Çok katı kuralları vardı. Ona şimdi hak veriyorum adam kim bilir neler görüyordu ki önlem almaya çalışıyordu.
"Karargâha gidelim Özdemir."
Cihat amca ortaya bombayı bırakıp susarken annemle babamın atışması da son bulmuştu. Babam merakla Cihat amcaya döndü. "Ne yapacağız karargâhta devrem?"
