TÖRE KİTABI DEĞİLDİR
TAMAMLANDI
"Cihan," dedi en nazlı sesiyle, her zamanki gibi. Bakışları bir şey isterken olduğu gibi kısılmış mavi mavi bakmaya başlamıştı. Sanki onun küçücük ağzından çıkan her sözün benim için birer emir olduğunu bilmez gibi.
...
Şebnem Ferah - Bugün Sınır 300 oy 300 yorum Keyifli okumalar dilerim
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Eve gelmemizin üzerinden neredeyse iki saat geçmişti ve ikimiz de bu süreçte birbirimizden kaçmıştık resmen. Çünkü ikimiz de bu yüzleşme için hazır değildik. Bir şeyleri anladığım için ona karşı sarf ettiğim cümlelere karşın kendimi suçlu hissediyordum. O bana anlatamayacaktı ama ben bakışlarından bile anlayabilecektim ve bunu kaldırabilir miydim onu bile bilmiyordum. Keza onun için defe öyle olacak ki ben duşa kaçınca sigara alma bahanesiyle evden çıkmıştı. Ve saatlerdir gelmemişti. Halbuki bakkal bir dakikalık bir mesafedeydi.
Elbette onu da anlayabiliyordum. Araya yıllar girmişti ve birbirimizi yeniden gördüğümüz andan beri hiç de tanıdığımız gibi değildik. Ne ben onun tanıdığı Akşın gibi davranmıştım ne de o benim tanıdığım Cihan gibi... bir nevi saçmalamıştık ve şimdi orta yolda nasıl buluşacağımızı bilmiyordum.
Düşüncelerimden dış kapının kilidinin açılmasıyla sıyrıldım. Kapının kilidinin dönme sesini duymasam ya da ufacık bir gıcırtıyla açılıp kapanmasını duymasam onun içeri girdiğini asla anlamazdım. O istemediği zaman varlığından haberdar olmazdınız. Bunun eğitimini almıştı bir ömür sonuçta.
Adımlarının sesini duymadan hislerimle önce odama girdiğini duyumsadım. Sonra banyoya sonra mutfağa. En son adımları salonun girişinde duraksarken bakışlarımız çarpıştı. Bir süre bakıştık. İkimiz de ne diyeceğimizi bilmiyorduk. Bunu onun bakışlarından anlamıştım. Eh, ben de farksız sayılmazdım.
Dışarıdan gelen o olduğu için- ne saçmalıyorum ki... kendimi ona karşı suçlu hissettiğim için sözü ben devraldım. "Sigara bulabildin mi?"
Ağır ağır başını salladı. "Evet."
Onu taklit ederek başımı salladım. Hala kapının önünde dikildiğini fark etmemle gayriihtiyari salonu gösterdim. "Geçsene."
Yeni aklına gelmiş gibi geçip karşımdaki tekli koltuğa oturdu. Tekli koltukları pek sevmezdi. Onu sıktığından bahsederdi. Ki şimdi de öyle olmuş sanki oturduğunu yeni fark etmiş gibi yüzünü buruşturmuştu. Hafifçe gülümsedim. Hala hatıralarımdaki Cihan'dan izler bulmak konuşmamızın gidişatıyla ilgili beni memnun etmişti. Bir tık rahatlamış bile sayılırdım. "Buraya gelsene."
Onu kendi oturduğum üçlü koltuğa davet etmemle ayaklanıp yanıma gelmişti. Yanıma oturmasıyla duyumsadığım ağır sigara kokusuyla burnumu kırıştırdım. "Sigaraya başlamışsın."
