TÖRE KİTABI DEĞİLDİR
TAMAMLANDI
"Cihan," dedi en nazlı sesiyle, her zamanki gibi. Bakışları bir şey isterken olduğu gibi kısılmış mavi mavi bakmaya başlamıştı. Sanki onun küçücük ağzından çıkan her sözün benim için birer emir olduğunu bilmez gibi.
...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
5 sene evvel
Telefonumun zil sesi beynimi delmek istermiş gibi çalmaya başlarken mutlulukla gözlerimi açtım. Çünkü bugün benim doğum günüm ve aylardır görmediğim Cihan'ın da bugün eve geleceğine eminim. Ne de olsa doğum günüm, asla kaçırmaz.
Alarmı kapatıp yorganı üzerimden attım. Şansıma bugün Trabzon mükemmel bir mavilikle kaplıydı. Yağmur yoktu ve bu bira şaşırtıcıydı çünkü tüm hafta boyunca bir kez olsun dinmemişti. Her neyse şom ağzımı kapatmalıyım. Bugünün öncekilerden bir farkı var.
Yataktan kalkıp önce ahşap penceremi açtım. İçeriye doğal köy havası girerken yatağımı toparladım. Odamın içindeki banyoya girip elimi ve yüzümü yıkadım. Dün uyumadan duşumu alıp saçlarımı örmüştüm. Cihan örüp açtığım zaman saçlarımın bukleleriyle oynamayı seviyordu.
Şimdilik doğum günü kızı kombinimi yatağın üzerine bırakıp basit bir kot üzerine de tişört geçirip ayağıma kalın çoraplardan giydim. Hava yağmurlu olmayabilirdi ama burası hala Trabzon'du neticede. Siyah Vans'larımı da ayağıma giydiğimde hazırdım. Boy aynamda kendimi süzüp iyi olduğuma kanaat getirerek odamdan ayrıldım. Merdivenleri üçer beşer inip salona güm diye giriş yaparken annem elini göğsüne bastırdı.
"Akşın! Kız sana kaç defa dedim inme merdivenlerden şöyle diye."
Omuz silktim. "Sana da günaydın annecim."
Annem mutfaktan salondaki yemek masasına götürdüğü kahvaltılıkları masanın üzerine koyup bana döndü. Kollarını kocaman açarken koşarak sımsıcak kollarının arasına girdim. "İyi ki doğdun benim güzeller güzeli prensesim."
Gülümsedim kocaman. "Teşekkür ederim annecim."
Annem biraz yolarak biraz severek saçlarımı okşarken babam bahçeye açılan kapıdan salona girdi. Gülerek kollarını açarken annemden ayrılıp babamın kocaman kollarının arasına girdim. "İyi ki doğdun benim Çançurina'm." *[Çançurina (Lazca): Cılız, narin ama muhteşem güzellikte bir kuş türü.]
Babam ellerini omuzlarıma yerleştirip beni kendinden uzaklaştırırken iki yanağıma da birer sulu öpücük kondurdu. Hızla geri çekilip babama sitemle baktım. "Baba!"
Annemle babam birlik olup gülerken babam kendini zorlayarak ciddi bir ruh haline büründü. Ama dışarıdan bakan bir göz bile babamın ciddi olmadığını anlayabilirdi. "Babaya çemkirme cadı."
Yardım etmesi için anneme baktım ama annem omuz silkerek babamın kollarının arasına girdi. Babam, annemin sarı saçlarının arasına büyükçe bir öpücük kondururken bana nispet yaparmış gibi güldüler.
