Hij houdt wel van me, hij houdt niet van me... (Flikken Maastricht)

Deel 25

De volgende ochtend werd ik wakker van de wekker. Met een harde klap sloeg ik hem uit. Ik kan echt niet tegen dat geluid. Wolfs snurkte rustig door. Ik glimlachte. Hij ziet er lief uit als hij slaapt. Zo zacht en onschuldig. Zachtjes drukte ik een kus op zijn wang. Hij zuchtte even, maar reageerde verder niet. Ik verplaatste mijn lippen naar zijn mond en ging bovenop hem liggen. ‘Wolfs…’ fluisterde ik in zijn oor. Met mijn vinger draaide ik rondjes over zijn borst, terwijl ik zijn ogen strak in de gaten hield. Hij kreunde. ‘Hmm, Eef, zo wil ik wel vaker wakker worden…’ mompelde hij. Ik lachte en rolde van hem af. Hij reikte zijn arm naar me, want hij wilde blijkbaar niet dat ik wegging. Ineens kreeg ik een ideetje om hem goed wakker te maken. Ik trok zijn kussen onder zijn hoofd weg en sloeg hem ermee op zijn hoofd. ‘Wakker worden, monster. De criminelen wachten niet!’ hij mompelde en kreunde wat, maar ik kon hem niet verstaan dus ik besloot gewoon te gaan douchen.

Toen ik me na het douchen afgedroogd en aangekleed had, liep ik naar beneden om boterhammen te smeren en te ontbijten. Ik hoorde dat Wolfs inmiddels onder de douche stond, eindelijk. Ik glimlachte. Hij was echt geen ochtendmens, in tegenstelling tot mij. Snel dronk ik mijn kopje thee leeg en at ik een cracker met kaas. Vervolgens smeerde ik voor Wolfs 2 boterhammen met kipfilet en voor mezelf 2 met kaas. Daarna pakte ik een fles water, die ik in mijn rugzak stopte. Intussen kwam Wolfs naar beneden gelopen. Ik gaf hem zijn broodjes aan en wees naar het aanrecht, waar een kop koffie stond. Dankbaar pakte hij het en nam een slok. Toen zette hij zijn kopje weer op het aanrecht en sloeg vanachter zijn armen om me heen. Hij legde zijn kin op mijn schouder en ik draaide mijn hoofd een beetje naar achter. ‘Ik hou van je, Eef. Je bent geweldig,’ hoorde ik vlakbij mijn oor. ‘Ik hou meer van jou, lieve Flo,’ was mijn antwoord. Ik draaide me om in zijn armen en zoende hem. Daarna maakte ik me los uit zijn omhelzing. ‘De plicht roept!’ antwoordde ik op zijn vragende blik. Samen liepen we naar de auto en reden we naar het bureau. Toen we daar aankwamen, kwam Mechels ons al tegemoet. ‘Wolfs, Van Dongen, Romeo heeft wat mensen voor jullie opgespoord, die Giel had opgegeven als betrokkenen. Jullie gaan ze ophalen.’ Wolfs en ik draaiden ons gelijk weer om en liepen weer naar buiten. 

Sorry dat het niet zo'n lang stukje is, maar ik vond dat ik toch nog even wat moest posten op oudjaarsavond. In ieder geval wens ik jullie allemaal een goede jaarwisseling en een super 2015!

Heel veel liefs xxx