Hij houdt wel van me, hij houdt niet van me... (Flikken Maastricht)

Deel 18

Ik draaide me stilletjes om en wilde rechtstreeks naar mijn slaapkamer lopen. Blijkbaar had hij me toch gehoord, want hij riep mijn naam. Zijn stem klonk vreemd, alsof hij gehuild had. Ik twijfelde. Nu naar hem toe gaan betekende waarschijnlijk ruzie. Maar eigenlijk hadden we dat al, dus had ik niets te verliezen. Ik draaide me om en liep de keuken in. Hij keek me aan, met rode oogjes. ‘Wat?’ vroeg ik geïrriteerd. ‘Eef, ik… het spijt me, maar ik kan onze relatie niet langer geheimhouden.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Nou, dat scheelt, want onze relatie is over, dus zo veel valt er niet meer geheim te houden,’ zei ik wijs. Hij schudde zijn hoofd. ‘Maar toch zit ik hier nu te janken, Eef, om ons. En ik geloof niet dat jij er echt zo koel onder bent.’ Ik slikte. ‘Wat wil je nou?’ ‘Ik… ik wil verder, met jou. Maar niet meer geheim. Ik ga wel op zoek naar ander werk, dan.’ ‘Nee, dat sowieso niet, Wolfs. Ik wil dat jij mijn partner blijft. Zowel wat betreft een relatie als wat betreft het werk. We gaan morgen naar Mechels om haar te vertellen van onze relatie, en hopelijk vindt ze ons te goed om kwijt te raken.’ Wolfs keek me verrast aan. ‘Meen… meen je dat, Eef?’ ik knikte. ‘Als jij nog verder wilt met mij dan,’ zei ik aarzelend. Hij knikte blij. ‘Natuurlijk wil ik bij de mooiste vrouw van de wereld blijven!’ ik bloosde en keek naar de grond. Hij stond op en streek mijn haar uit mijn gezicht. ‘Maar… bij wie was je net?’ vroeg hij me toen. Ik keek glimlachend op. ‘Bij een man die me zag lopen langs de kant van de weg. Maak je geen zorgen, er is niks gebeurd.’ Raadde ik zijn gedachten. Hij keek opgelucht dat ik niets had gedaan met een ander en gaf me toen een kus op mijn voorhoofd. Verlangend keek ik naar zijn lippen en al snel voelde ik ze. Eerst op mijn lippen, toen in mijn nek, achter mijn oor, overal. Hij droeg me naar de bank en vlug trokken we onze kleding uit. Weer zijn lippen overal. Ik kreunde genietend en hij zuchtte. We hadden een geweldige avond, met zijn tweetjes.

De volgende ochtend werden we wakker van de wekker. Ik zuchtte. Het zou een moeilijke dag worden vandaag. Ik sprong onder de douche, waste me, droogde me af, kleedde me aan en liep naar beneden. Ik pakte mijn lunch aan van Wolfs. In ontbijt had ik geen zin, te zenuwachtig. Samen reden we naar het bureau, waar we gelijk Mechels’ kantoor inliepen. Wolfs nam het woord en zei: ‘Mevrouw, Eva en ik… we hebben een relatie.’

Sorry voor het korte stukje, ik ben heel erg moe, dus ik ga slapen! xxx