Hij houdt wel van me, hij houdt niet van me... (Flikken Maastricht)

Deel 6

Bij het bureau aangekomen liep ik zonder iets te zeggen naar mijn plek en pakte een dossier. Ik hoorde Wolfs aankomen en voelde zijn ogen in mijn rug prikken. ‘Wat lees je?’ vroeg hij. Ik zuchtte en antwoordde niet. Hij ging ook aan zijn bureau zitten en startte zijn computer op. Mechels kwam haar kantoor uit. ‘Wat hebben jullie?’ ‘Een meisje van een jaar of tien, gewurgd en toen in de bosjes gedumpt.’ Legde Wolfs uit.  ‘Sporen van de dader?’ ‘Forensisch is er mee bezig’ antwoordde ik, voordat Wolfs iets kon zeggen. Ik glimlachte overdreven vriendelijk naar hem en ging verder met mijn werk. Ik voelde dat hij me aanstaarde, over zijn computer heen, maar probeerde het te negeren. Knettergek werd ik van die man. Hij wist niet wat ‘ie wilde. Hij gebruikte me gewoon voor z’n eigen pleziertjes. Ik kon zijn prikkende ogen niet langer negeren en keek met een arrogante blik op. Hij schrok zichtbaar van mijn gezichtsuitdrukking en ik onderdrukte een glimlach. Snel keek ik weer naar mijn computer, voordat ik me weer zou verliezen in zijn prachtige, blauwgrijze ogen. Nee Eva, die ogen zijn lelijk. Hij is niet leuk. Hij is een arrogante zak die vrouwen zoals jij gebruikt.

Na een tijdje gewerkt te hebben had ik behoorlijke dorst gekregen en liep even naar de kleedkamer om een flesje water uit mijn tas te pakken. Natuurlijk hoorde ik voetstappen achter me aankomen. Ik probeerde snel de kleedkamer uit te komen voordat hij er was, maar ik was te laat; Wolfs kwam de kleedkamer al in. Ik probeerde me nog langs hem heen te wurmen, maar hij pakte me bij mijn bovenarm. ‘Auw! Wat doe je?’ Wolfs zei niets, hij trok me gewoon mee, de kleedkamer weer in. Ik probeerde me los te trekken, en hij liet me eindelijk los. ‘Wat moet je nou?’ vroeg ik geïrriteerd. Hij zuchtte. ‘Eef, ik…’ ‘Nee, niks Eef. Ga weg met je geslijm. Wat heb jij?’ ‘Wat ík heb? Wat heb jíj?! Je begint in één keer tegen me te schreeuwen, terwijl je de vorige keer dat we samen in de kleedkamer waren ineens je tong in mijn mond drukte!’ Dat ik mijn tong in zijn mond drukte… zie je wel, hij wilde het helemaal niet. Het betekende niks voor hem. De tranen sprongen in mijn ogen. Hij was mijn beste vriend, mijn partner in crime, mijn huisgenoot, mijn alles. En nu begon hij ruzie te maken en wilde hij ineens niks meer. Wolfs zag het. Die man had ook alles door. Hij kende me zo ontzettend goed, en ik vertrouwde hem zo erg dat ik hem alles vertelde. Behalve dat ik misschien, heel misschien een beetje verliefd op hem ben. Maar dat had ik hem alsnog verteld. Zelfs dat. En nu begon hij er ineens over dat het allemaal mijn schuld was of zoiets. Ik was helemaal klaar met die vent. ‘Eef… Eva… ik bedoelde het niet zo… ik… ik vond het ook heel gezellig gisteravond, en alles wat ik zei meende ik, maar het kan niet…’ ‘Waarom niet?!’ riep ik half huilend. Hij stond op en sloeg zijn armen om me heen. Ik begon te snikken en legde mijn hoofd op z’n schouder. ‘Ik wil met jou blijven werken, schat. En als ze ontdekken dat wij…’ ik knikte, ik begreep het, ook al wilde ik dat liever niet. ‘Maar,’ begon ik, ‘we kunnen thuis wel stiekem… toch?’ Wolfs aarzelde. ‘Ik weet niet of ik dat kan, Eef. Als ik een relatie met jou heb wil ik je kunnen zoenen en knuffelen wanneer ik dat wil.’ Ik knikte. Dat was precies waar ik ook over nagedacht had. ‘Maar we kunnen het proberen toch?’ vroeg ik aarzelend. Nu was hij degene die knikte. ‘We gaan dit samen doen, Eef. In ieder geval proberen.’ Ik glimlachte. Hij drukte me tegen zich aan, drukte een kus op mijn voorhoofd en liep weer de kleedkamer uit. Om het niet te laten opvallen wachtte ik nog een paar minuten en toen liep ik ook weer naar mijn bureau, met mijn flesje water in mijn hand. Ik liep langs Marions bureau en ze keek op. ‘Hey Eef, zullen wij weer eens een keer samen wat drinken? Is al lang geleden, of niet?’ Ik knikte. ‘Ja gezellig! Ik kan vanavond wel?’ Marion dacht even na. ‘Vanavond kan ik wel, maar wel pas na half negen.’ ‘Oh, wat ga je doen?’ ze lachte. ‘Dat vertel ik vanavond wel!’ ik lachte ook en liep naar mijn bureau. Wolfs keek me vragend aan. ‘Vanavond even wat drinken met Marion,’ vertelde ik. ‘Oh gezellig! Komt ze in de Ponti?’ vroeg Wolfs. Ik schudde mijn hoofd. ‘Nee, ik ga denk ik even bij haar langs… als jij dat goed vindt tenminste?’ Wolfs lachte. ‘Tuurlijk!’ en zachtjes voegde hij eraan toe; ‘maar ik ga je wel missen hoor.’ Ik bloosde. Hij zag het en glimlachte lief naar me.

De rest van de middag werkten we rustig aan ons bureau. We kwamen geen steek verder zolang Forensisch niks wist over eventuele sporen van de dader. Om half 5 kwam Mechels naar ons toe en zei dat we wel konden gaan, omdat Forensisch vandaag waarschijnlijk niet meer zou bellen. We ruimden onze spullen op en ik liep naar de kleedkamer om mijn tas te pakken. Ik bleef even staan om te luisteren, maar Wolfs kwam gelukkig niet achter me aan. Ik glimlachte. Hij was zo lief, ik kon hem echt niet weerstaan. Snel liep ik naar de uitgang van het bureau. Wolfs had zijn auto voorgereden en toen hij mij zag aankomen stapte hij snel uit en hield mijn deur voor me open. ‘Stap in, mevrouw Van Dongen,’ zei hij galant. ‘Bedankt hoor, meneer Wolfs.’ Ik stapte in en Wolfs stapte ook in aan de bestuurderskant. Hij pakte zijn mobiel, en verstuurde snel een Whatsappje. ‘Met wie app je?’ vroeg ik nieuwsgierig. Hij lachte. ‘Geheimpje’. Hij wist dat ik daar niet tegen kon, en ik bleef doorzeuren. ‘Je ziet het gauw genoeg’ zei hij mysterieus. We reden naar huis. Onderweg keek ik een paar keer naar Wolfs. Hij was best knap eigenlijk. Met zijn mooie blauwe ogen en z’n warrige grijsblonde haar. ‘Eef, je staart…’ Ik schrok op uit mijn gedachten. Wolfs had gelijk. Ik staarde hem aan. Oeps… ‘Uhh sorry’  stamelde ik, en ik voelde dat mijn wangen rood werden. Altijd dat stomme blozen als ik bij hem was. Ik keek snel de andere kant op, in de hoop dat hij het niet gezien had. Maar dat had hij natuurlijk wel, want hij zag altijd alles. ‘Ik vind je schattig als je bloost.’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Ben niet schattig.’ Zei ik quasi boos. Hij lachte. ‘jij bent echt wel schattig, want ik val alleen op schattige vrouwen.’ weer bloosde ik. ‘Jaaa zo ben je echt lief!’ riep hij lachend. We reden de straat in waar de Ponti stond en hij zette de auto stil. Ik wilde uitstappen, maar hij zei dat ik moest blijven zitten, dus dat deed ik. Hij stapte snel uit en deed opnieuw de deur voor mij open, maar voordat ik uit kon stappen had hij me al opgetild, zoals een bruidegom zijn bruid draagt. Ik gilde. ‘Wolfs, zet me neer!’ maar hij luisterde niet. De voordeur van de Ponti zwaaide open, en daar stond Fleur. Ineens wist ik naar wie Wolfs een appje gestuurd had. Wel lief dat hij dat allemaal zo regelt. Binnen zette hij me neer en hielp me uit mijn jas. ‘Ik ga even douchen!’ riep ik, en ik liep naar boven. Ik hoorde Wolfs en Fleur zachtjes met elkaar praten. Snel liep ik naar mijn slaapkamer, om kleren te pakken voor na het douchen. Ik liep de kamer in en slaakte een gilletje. Gelijk sloeg ik mijn hand voor mijn mond, maar wat ik daar op bed zag liggen… er lag een prachtige, zwarte cocktailjurk, in mijn maat. Naast het bed stond een paar hakken, ook precies mijn maat! Ik zag een briefje liggen. Trek deze kleren maar aan, we gaan uit eten. Kus. Stond erop. Wat lief van hem om dat te regelen! Snel sprong ik onder de douche. Na het douchen deed ik de jurk en de schoenen aan. Het paste perfect, en de jurk stond me nog mooi ook! Normaal gesproken droeg ik geen jurken, maar deze was zo mooi. Ik deed snel even wat make-up op en liet mijn haar loshangen. Toen liep ik naar beneden, waar Wolfs al stond te wachten. Toen hij me zag viel hij nog net niet flauw, maar hij stond wel met open mond naar me te kijken. ‘Je staart.’ Zei ik plagerig. Hij moest lachen. ‘Bijdehandje’ zei hij. Ik glimlachte. We zeiden Fleur gedag en samen liepen we naar buiten.