Hate or love?

Chapter 28

Greis :

Ακολουθούσα τον Nick πανικοβλημένη, χωρίς
 να ξέρω γιατί ήμουν τόσο ανήσυχη για έναν άνθρωπο που μισώ...
Πλησιάσαμε ένα κτίριο δίπλα στο οποίο ήταν παρκαρισμένο ένα αυτοκίνητο...
"Μπες μέσα, εκείνοι έχουν πάει μακριά, δε θα μπορούμε να τους φτάσουμε αλλιώς"
Για μια στιγμή δίστασα, αλλά θυμήθηκα πως δεν είχα άλλη επιλογή...
Ο Nick ξεκίνησε να οδηγάει γρήγορα καθώς η ανυπομονησία μου με βασάνιζε.

Darien :

"Απ 'ότι βλέπεις Darien, η φίλη σου δεν νοιάστηκε πολύ για σένα έτσι? Τόσο απλά σε ξέχασε..." χαμογέλασε ο Lucas

Εκνευρίστηκα... αλλά δεν αντέδρασα, δεν υπήρχε λόγος να ασχοληθώ με ένα άτομο το οποίο δε θα μπορούσε να με καταλάβει ποτέ...

"Λοιπόν, Darien, σου έδωσα αρκετό χρόνο να απολαύσεις τα τελευταία σου λεπτά..." είπε ο Lucas καθώς διέταξε έναν φίλο του να του φέρει ένα όπλο...

"Η τρέλα σου έχει φτάσει σε σημείο να σκοτώσει και άνθρωπο έτσι? " του λέω και ένα δαιμονικό χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη μου...

Ο Lucas πήρε το όπλο και έκανε μερικά βήματα μπροστά μέχρι που έφτασε αρκετά κοντά στο κεφάλι μου...

"Θα παίξουμε ένα παιχνίδι..." άρχισε να λέει...

"Εγώ θα μετρήσω μέχρι το τρία και εσύ θα κλείσεις τα μάτια σου μόλις πω τρία..."

"Ένα"

Σκέφτηκα τη Lia, την οικογένειά μου...Κάθε φορά που χτυπούσα όταν ήμουν μικρός, η Lia ήταν εκεί για να με παρηγορήσει, λέγοντάς μου πως ο Darien, ο μοναδικός της Darien, είναι δυνατός...

"Δύο"

Σκέφτηκα την Greis, την εκνευριστική Greis και το γέλιο της, κάθε φορά που μου πετούσε κακία, έτσι απλά, αυθόρμητα...Ξαφνικά γέλασα ελαφρά, διότι τόσο καιρό κορόιδευα τον εαυτό μου... Ποτέ δεν τη μισούσα πραγματικά, αλλά δε το καταλάβαινα...

"ΤΡΊΑ"

"ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΚΕΊ ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ!"

Ακούγεται μια φωνή από την ορθάνοιχτη πόρτα... μια γνωστή φωνή.

Ο Lucas γυρνάει το κεφάλι του υποτιμητικά, απερίσκεπτα ξαφνιασμένος από την κοπέλα που στεκόταν στη πόρτα.

"Κάνε ένα βήμα μπροστά και πέτα το όπλο...και εγώ θα μείνω εδώ μαζί σου"

Ήταν η Greis.

"Greis φύγε από τη πόρτα. Τώρα. Δε ζήτησα τη βοήθειά σου GREIS ΦΎΓΕ ΑΠΌ ΤΗ ΠΌΡΤΑ ΤΏΡΑ" φώναξα, και η φωνή μου έτρεμε...

Greis :

Όταν είδα τον Darien, δεμένο σε αυτή τη καρέκλα, με ένα όπλο γυρισμένο προς το κεφάλι του, πραγματικά το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω ήταν να φωνάξω να τον ελευθερώσουν...

"Greis, Greis... Γιατί το κάνεις αυτό Greis γλυκιά μου?" είπε ο Lucas, καθώς με πλησίασε και στάθηκε ακριβώς μπροστά μου.

"Διάλεξε Greis, εκείνον ή τον εαυτό σου? Κάνε το απλό, φύγε από εδώ, σαν να μην ήρθες ποτέ..."

"Διαλέγω αυτόν." λέω αποφασιστηκά και ένιωσα ένα δάκρυ να κυλάει στο μάγουλό μου...

"Πολύ ωραία, λύστε τον" διέταξε ο Lucas και οι φίλοι του αμέσως έλυσαν τον Darien.

O Darien ετοιμάστηκε να τρέξει..., αλλά ο Lucas έστρεψε το όπλο προς το μέρος μου...

"Darien μη κάνεις τα πράγματα πιο δύσκολα από ότι ήδη είναι...βγες έξω από το κτίριο, και μην ξαναγυρίσεις για κανένα λόγο. Α, και επίσης, ξέρεις ξεκάθαρα πως είσαι υποχρεωμένος να μην πεις τίποτα πουθενά...Γιατί οι φίλοι μου είναι παντού, και παρακολουθούν ξέρεις..."

Ο Darien προχώρησε, νευριασμένος και με πλησίασε...