Hate or love?

Chapter 23

Greis :

Αφού η μητέρα μου σταμάτησε να μιλάει, πήγα πάνω στο δωμάτιό μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι μου κουρασμένη...κουρασμένη από αυτόν...κουρασμένη από τις σκέψεις...κουρασμένη από τους εφιάλτες...και κουρασμενη από τα δάκρυα...

Το επόμενο πρωί...

《Greis, ξύπνα, η ώρα είναι 11.00 το πρωί. Ξύπνα γιατί ήρθε ο κύριος Matthew και ο γιος του, ο Lucas.》μου λέει με την γλυκιά φωνή της...Με την γλυκιά φωνή της μητέρας...

《Εντάξει μαμά, δε μου προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτό》της απαντάω με μισάνοιχτα μάτια.

《Αυτό το ξέρω. Έπρεπε να είχες δει το ύφος του πατέρα σου, όταν τους είδε στην πόρτα. Ήταν σαν να είδε κάποιο φάντασμα. Το ξέρεις ότι δεν τους συμπαθεί πολύ.》μου είπε γαργαλώντας με, καθώς εγώ γελούσα.

Ντύθηκα και κατέβηκα κάτω στο σαλόνι.
Τους χαιρέτησα και πήγα στην κουζίνα...Πεινούσα πολύ, διότι δεν είχα φάει αρκετά τις προηγούμενες μέρες.

Ύστερα βγήκα έξω για μια βόλτα. Είδα και τον Lucas - νομίζω έτσι τον λένε- να βγαίνει και να πηγαίνει κάπου προς την περιφέρεια της πόλης. Περίεργος αυτός και ο πατέρας του. Δεν τους συμπαθώ ιδιαίτερα...

Darien :

Ξύπνησα ξανά στο ίδιο μέρος...Ένα εγκατελειμμένο κτίριο στην περιφέρεια της πόλης όπου ζούσα.

Η πόρτα άνοιξε και ο Lucas μπήκε μέσα με το κινητό μου στο χέρι του.

《 Ώρα να τηλεφωνήσεις την Lia...αααα ναι και την Resi...》μου είπε και τότε συνέχισε με σοβαρό τόνο στην φωνή του...

《Και μην τολμήσεις να αποκαλύψεις κάτι. 》

Εκείνη την στιγμή θυμήθηκα όταν την φωναξα "Resi" για πρώτη φορά...Νευρίασε άσχημα...Μου λείπ....Τι??

Βγήκα από τις σκέψεις μου και πήρα το κινητό στα χέρια μου...

《Darien, πρέπει να με τηλεφωνείς πιο συχνά! Πότε θα γυρίσεις?》με ρωτάει η Lia ενθουσίασμενη.

"Δεν ξέρω ΑΝ θα γυρίσω ποτέ..." σκέφτηκα...

《Εντάξει Lia, θα σε παίρνω πιο συχνά...Δεν είμαι σίγουρος για το πότε θα γυρίσω αλλά όχι σύντομα...》της είπα προσπαθώντας να δείξω πώς ήμουν καλά...

《Εντάξει...》μου είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

《Μπράβο Darien. Καλή δουλειά.》μου είπε ο Lucas.

Σκεφτόμουν πολλά...Για πολλές ώρες...σκεφτόμουν πως δεν είχα ακούσει την σπαστική φωνή της για αρκετές μέρες...αναρωτιόμουν αν θα την έβλεπα ξανά...αν θα την αγκάλιαζα ξανά...Τι λέω παλι???

Greis :

Πήγα στην Lia -όπως πάντα- και μου είπε πως μόλις μίλησε με τον Darien...Ήθελα και εγώ να του μιλήσω...Δεν ήθελα απλά να του μιλήσω...Ήθελα να το έχω εκεί...Tι?

Γύρισα σπίτι και είδα πως δεν βρισκόταν κάνεις εκεί, εκτός από τον Lucas.

Ήμουν στεναχωρημένη για κάποιο λόγο και απλά δεν του απάντησα όταν μου είπε "γεια" και σιγά μην του απαντούσα. Όταν αντιπαθώ κάποιον δεν αλλάζω πότε την γνώμη μου.

Αλλά μάλλον η γνώμη μου άλλαξε για τον Dar... Πρέπει να χαλαρώσω για λίγο... Θα καλέσω την Emma να πάμε για ψώνια μαζί.

Φτάσαμε στο εμπορικό κέντρο και η Emma άρχισε να μετράει αυτά που ήθελε να αγοράσει.

《Λοιπόν θα αγοράσω δύο τζιν, μια από εκείνες τις μπλούζες, αααα και παπούτσια, μια καινούρια θήκη για το κινητό μου...》και συνέχισε να μιλάει...

《Δεν θα αλλάξεις πότε έτσι? 》της είπα.

《Φοβάμαι πως έχεις απόλυτο δίκιο》μου απάντησε γελώντας σαν χαζή. Πάντα έτσι είναι, ΧΑΖΉ.

《Γιαυτό είσαι κολλητή μου, επειδή κανείς άλλος δεν αντέχει μια χαζη σαν εσένα 》της είπα ειρωνικά.

《Ξέρεις, καμία φορά έχω την αίσθηση ότι είσαι ακόμα πιο χαζή από ότι φαίνεσαι αλλά τέλος παντων》μου απάντησε, κάνοντας την ψωνάρα.

Καθώς ψωνίζαμε, ένιωσα καλύτερα αλλά η Emma είχε να πει το αντίθετο...

《Greis, είσαι πραγματικά καλά? Μου φαίνεται πως δεν έχεις όρεξη για τίποτα...Σε παρακαλώ μην μου πεις πως κάνεις έτσι για αυτον...ΞΑΝΆ! 》μου είπε στεναχωρημένη.

"Φοβάμαι να αποδεχτώ την αλήθεια" σκέφτηκα και ξέχασα να της απαντήσω...