Hate or love?

Chapter 24

Greis :

Η Emma συνέχιζε να μου λέει πως παρατηρούσε κάτι διαφορετικό σε εμένα αλλά εγώ δεν την άκουγα...Πάντα συμπεραίνει πράγματα που δεν μπορείς ούτε να τα φανταστείς.

Πήγα σπίτι...5η μέρα από τότε που πήγε στο Λονδίνο και δεν έχουμε μιλήσει καθόλου....

"Μα γιατί, πρέπει κιόλας??Ευτυχώς που έφυγε και με άφησε ήσυχη...Όμως άμα εξαφανιστεί ξανά έτσι χωρίς να μου πει τίποτα ούτε γω ξέρω τι θα του κάνω" σκέφτηκα νευριασμένη και κατά λάθος μου έπεσε ένα ποτήρι κάτω και έγινε χίλια κομμάτια...Σαν την καρδιά μου... ΑΑ,ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΟΥ ΦΎΓΟΥΝ ΑΥΤΈΣ ΟΙ ΣΚΈΨΕΙΣ??!!

Μάζευα τα κομμάτια προσεκτικά όταν είδα ένα χέρι να ακουμπάει το δικό μου...

《Πρόσεχε...Θα κοπείς...》μου είπε ο Lucas.

Μα τι φάση??Έλεος δηλαδή.

《Άμα δε θες να σου σπάσω κανένα άλλο ποτήρι στο κεφάλι, σε παρακαλώ φύγε! 》του είπα θυμωμένη.

Τότε με άκουσε η μητέρα μου, ήρθε κοντά μου μολις εφυγε ο Lucas και άρχισε να μου λέει :

《Δεν έπρεπε να του είχες μιλήσει έτσι...Μα εκείνος νοιάστηκε για εσενα...Μπορεί να είχες κοπεί στα αλήθεια...Μην είσαι τόσο σκληρή. Δεν βλέπεις πως προσπαθεί να σε κάνει να νιώθεις καλά?》

Τα λόγια της με πείραξαν...διότι μου θύμισαν κάποιον...

《Μαμά, σε παρακαλώ! Ξέρω ποιος νοιάζεται πραγματικά για εμένα, εντάξει? Απλά δεν θέλω να ακούω τέτοια πράγματα πια!》της είπα και έτρεξα στο δωμάτιό μου με βουρκωμένα μάτια.

Darien :

Προσπαθούσα να φτάσω ένα ψαλίδι με το πόδι μου αλλά μάταια...Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα...Δεν μπορούσα να σώσω τον εαυτό μου...

《Όσο και να προσπαθείς δεν θα μπορέσεις να φύγεις από εδώ Darien》 μου λέει ο Lucas ο οποίος μόλις είχε μπει στο δωμάτιο.

《Την έχεις κάνει να σκέφτεται μόνο εσένα και κανέναν άλλον...Να κοιτάει μόνο εσένα και κανέναν άλλον...》μου είπε.

Μιλούσε για την Greis...

《Κρίμα για εσένα...Όμως από ότι ξέρεις, δεν την έχω αναγκάσει να κάνει τίποτα από αυτά, έτσι δεν είναι? 》του απάντησα...

Τον είδα να νευριάζει...

《Μην ανησυχείς Darien, μην ανησυχείς. Θα την κάνω εγώ να αλλάξει γνώμη...Και αν χρειαστεί θα την αναγκάσω.》μου είπε γελώντας.

《Δεν θα σε αφήσω να της ακουμπήσεις ούτε μια τρίχα από το κεφάλι της, ΣΥΝΕΝΝΟΗΘΗΚΑΜΕ? 》του φώναξα...Ήθελα πραγματικά να την προστατέψω τόσο πολύ???

《Ωπ, νευρίασες τώρα? Πρέπει να σου πω όμως πως εγώ θα σου την πάρω...Έτσι όπως μου έκανες εσύ.》μου είπε με ένα κρύο βλέμμα.

《Μην μπλέκεις άλλους σε όλο αυτό! Επίσης...Νομίζω πως και οι δύο ξέρουμε καλά την αλήθεια...》του είπα...

《Ναι Darien...Και η αλήθεια είναι πως εσύ μου την πήρες...》μου απάντησε.

《Νομίζω πως ξέρεις πολύ καλά ότι η Jane σε πρόδωσε, αλλά εγώ δεν έχω να κάνω με όλο αυτό. Lucas, έπρεπε να αποδεχτείς την αλήθεια από καιρό...Ναι, η Jane δεν σε ήθελε, όμως δεν φταίω εγώ που εκείνη κόλλησε σε εμένα...》του εξήγησα, όμως δεν ακολούθησε καμία θετική αντίδραση...

《Φτάνει Darien, Φτάνει! 》μου φώναξε, όμως όχι,  εγώ συνέχισα διότι δεν μου αρέσει να με κατηγορούν άδικα για κάτι.

《Η ζήλια δε σε αφήνει να βλέπεις τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα Lucas. Είτε την αποδέχεσαι είτε όχι, αυτή είναι η αλήθεια. Ποτέ δεν την αγάπησα, ποτέ δεν ήθελα να την αγαπήσω και πότε δεν ηθελα να είχα σχέση με εκείνη...παρόλο που η Jane είχε κολλήσει άσχημα και δεν μπορούσε να λειτουργήσει με την λογική της.》

Εκείνη την στιγμή, ο Lucas δεν άντεξε άλλο... Έφυγε και βρόντηξε την πόρτα όσο δυνατά μπορούσε.

Χαμήλωσα το κεφαλι μου και κοίταξα κάτω...

《Δε θέλω να σoυ συμβεί κάτι Greis...Δεν θα το άντεχα...》μουρμούρισα...

Greis :

Είχε περάσει σχεδόν  μια εβδομάδα...και εγώ ακόμα να συνέλθω...

Η μητέρα μου, μου είπε να δώσω μια ευκαιρία στον Lucas...Μα τι ευκαιρία??Δεν μπορεί να καταλάβει πως εκείνος ούτε καν υπάρχει στην ζωή μου? Τι ευκαιρία ζητάει?

Ο Lucas συμπεριφέρεται πολύ περίεργα τελευταία...όλο θέλει να μιλάει μαζί μου...

Η Emma δεν τον έχει γνωρίσει ακόμα, αλλά πιστεύω θα ήταν μια υπέροχη ιδέα, διότι τότε εκείνη δεν θα τον άφηνε ούτε ένα λεπτό μόνο του και εγώ θα μπορούσα να μείνω μόνη μου.