Hate or love?

Chapter 27

Greis :

Ήταν...Ήταν ένα από τα αγόρια που είδα μαζί με τον Lucas και τον Darien σήμερα το πρωί...

《Εντάξει εντάξει, σταματήσαμε. Greis, αυτός είναι ο Nick, φίλος του James, ήρθε εδώ πριν λίγο και τον περιμένει.》λέει η Emma αναστενάζοντας.

Είχα νευρίασει άσχημα, αλλά αποφάσισα να μην το δείξω...Η Emma δεν έπρεπε να μάθει τίποτα...

《Emma, μπορείς να μου φέρεις ένα ποτήρι νερό?》την ρώτησα, για την ξεφορτωθώ για λίγο και να μιλήσω στον Nick.

Μόλις έφυγε η Emma, πλησίασα τον Nick και άρχισα να του μιλάω με αγριεμμένο τόνο...

《Θα μου πεις τώρα που πήγατε τον Darien, αλλιώς θα τα πω όλα στον James, και πίστεψέ με, δεν θα σου αρέσουν τα αποτελέσματα.》

Με κοίταξε φοβισμένος και μπερδεμένος, διότι δεν με είχε δει ποτέ και δεν με ήξερε...

《Ποια στο καλό είσαι εσύ και που τα έμαθες όλα αυτά? 》με ρώτησε.

《Ήμουν εκεί σήμερα το πρωί και τα είδα ΌΛΑ, δεν μπορείς να τα κρύψεις. Τώρα τελείωνε και πες μου που τον πήγατε!!!》του είπα νευριασμένη και ύψωσα την φωνή μου...

《Όλα καλά εκεί Greis?》με ρώτησε η Emma, η οποία είχε αργήσει...Μάλλον είπε να αδειάσει το ψυγείο τώρα που έχει την ευκαιρία.

《Ναι όλα καλα》της απάντησα.

《Λοιπόν, λέγε!》είπα στρέφοντας το βλέμμα μου προς τον Nick ξανά, καθώς ήμουν έτοιμη να του δώσω καμιά μπουνιά, αλλά τα πράγματα δε λύνονται έτσι δυστυχώς...

《Εντάξει, δεν έχω άλλη επιλογή...Θα σε αφήσω να με ακολουθήσεις μετά και να ανακαλύψεις που βρίσκεται...》μου είπε και ύστερα είδα τον James να μπαίνει στο σπίτι...

Σταματήσαμε να μιλάμε ο ένας στον άλλον αμέσως.

《Χεϊ Greis!》με χαιρετάει ο James καθώς έψαχνε την Emma.

《Αχ, μην την ψάχνεις, στην κουζίνα είναι, τρώει σα γουρούνι.》του είπα γελώντας.

Ξαφνικα ένιωσα νερό να χύνεται πάνω στο κεφάλι μου.
Για μαντέψτε... Η Emma.

《Αμάν ρε άνθρωπε!》της φωνάζω καθώς εκείνη δεν μπορούσε να κρατήσει το γέλιο.

Μετά από λίγη ώρα, είδα τον Nick να χαιρετάει τον James και να κατευθύνεται προς την πόρτα... Ήξερα που θα πήγαινε...

《Εμ, και εγώ πρέπει να φύγω τώρα...Γειά σας!》τους λέω στα γρήγορα και φεύγω.

Darien :

Ο Lucas ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα σοβαρός...

《Τι έγινε Lucas, πάλι σε απέρριψε η Greis? 》του είπα ειρωνικά...

Τότε εκείνος άρχισε να γελάει...

《Είσαι καλός στα αστεία... Λοιπόν,η Greis δεν θα με αποδεχτεί όσο σκέφτεται εσένα οπότε άμα εσύ πάψεις να υπάρχεις τότε μάλλον θα πετύχω τον στόχο μου...》μου είπε...

《Λυπάμαι Darien...αλλά πραγματικά πρέπει να το κάνω αυτό...》συνέχισε να μου λέει...

《Ίσως να μην χρειαστεί να ξαναγυρίσεις πότε στην Greis, στην Lia και στους υπόλοιπους 》ειπε και τότε έβγαλε το κινητό μου από την τσέπη του...

《Ας καλέσουμε την Greis για να της πεις τα τελευταία σου λογάκια...》συμπλήρωσε...

"Το ξερω πως δεν έχεις τα κότσια να με σκοτώσεις Lucas, δεν μπορείς να με σκοτώσεις... Να με απαγάγεις για πάντα ναι, αλλά να με σκοτώσεις δεν μπορείς " σκέφτηκα και ύστερα ένιωσα έναν κόμπο στον λαιμό μου...

Greis :

Καθώς περπατούσα με γρήγορα βήματα, άκουσα το κινητό μου να χτυπάει...

《Παρακαλώ? 》είπα και τότε άκουσα μια γνωστή φωνή... Την φωνή του Darien!

《Άκουσε Greis...》άρχισε να λέει όμως τον διέκοψα...

《Darien, θα σε σώσω... Έρχομαι...》του είπα πανικόβλητη.

《Όχι Greis άκου... Θέλω να σου πω πως...πως εγώ σε αγαπ... Αντίο...》ειπε όμως τότε το κινητό έκλεισε...

Σταμάτησα να περπατάω και πάγωσα...

《Το άκουσα καλά αυτό που είπε????Τι???Γιατί μου το είπε αυτό??? Και γιατί μου είπε αντίο????Όχι! Κάτι θα του έκανε ο Lucas...》είπα και άρχισα να κλαίω...

Τότε άρχισα να τρέχω προς τον Nick και του είπα :

《Σε παρακαλώ... Σε παρακαλώ βοήθησε με... Το ξέρω είσαι με το μέρος τους αλλά σε παρακαλώ... Δεν θέλω να του συμβεί τίποτα κακό...》

《Εντάξει! Θα σε βοηθήσω. Φτάνει να κλαις τώρα!》μου είπε και έτρεχα πίσω του για να φτάσω στον Darien...