Hate or love?

Chapter 5

Darien :

Σήμερα ο James μου επέστρεψε το ημερολόγιο μου, μου είπε πως κατά λάθος το είχε πάρει η Resi. Ελπίζω να μην το έχει διαβάσει...

Greis :

Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, βαριόμουν το κάθε λεπτό και αποφασίζω να πάω μια βόλτα στη παραλία, ελπίζω να μην είναι ο Darien εκεί. Περπατάω ησυχα στην ακτή της θάλασσας και όχι....εντοπίζω πάλι ΑΥΤΌΝ. Θα φαινόμουν περίεργη εάν γυρνούσα πίσω και έτρεχα οπότε αποφάσισα να περάσω δίπλα του. Ξαφνικα μου μιλάει...

《Κοίτα πόσο ήρεμη και γαλήνια είναι η θάλασσα...ο ήλιος είναι τόσο κοντά που φαίνεται ότι θα βυθιστεί στη θάλασσα και οι ακτίνες του θα προσπαθούν να βγουν από αυτήν, δημιουργώντας μια καταπληκτική εικόνα...》λέει αργά και χαλαρά.

《Από ποτέ έγινες τόσο "καλός" μαζί μου》τον ρωτάω ειρωνικά.

Όμως κάτι άλλαξε, φαίνεται πως τότε συνειδητοποιησε πώς μιλούσε σε εμένα, στο κορίτσι που μισεί απάνθρωπα σε αυτό τον κόσμο.

《Ωπ, περίμενε να το συνεχίσω》λέει με ένα δαιμονικό βλέμμα. 《Όπως έλεγα, κοίτα όλη αυτήν την υπέροχη εικόνα, όμως όταν βγαίνεις εσύ από μπροστα καταστρεφεται τελείως》λέει και σηκώνεται να φύγει.

《Που είναι το πρόβλημα σου δε μπορώ να καταλάβω, ήσουν μια χαρά αλλά μετά άλλαξες τα λόγια σου και τα κατέστρεψες όλα! 》του λεω αγριεμμενα.

《Μάλλον δε με ξέρεις τόσο καλά όσο νομίζεις, και σε λυπάμαι πολύ για αυτό》λέει, σηκώνεται και φεύγει.

Δεν μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει, είναι σαν μέσα του να ζει μια ήρεμη γαλήνια θάλασσα και ένας γκρεμός γεμάτος φωτιά στο ίδιο μέρος......όμως παρόλα αυτά έχει κάτι που τον κάνει...μοναδικό...

Darien :

Πήγα μια βόλτα στη παραλία...και βλέπω εκείνη να περνάει δίπλα μου...μετά άρχισα να λέω κάτι λόγια χωρίς να το καταλάβω...φαινόταν  πως εκείνη τη στιγμή μιλούσε η καρδιά μου και όχι το στόμα μου.....Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει...Όταν είμαι δίπλα της νιώθω διαφορετικά......νιώθω.....όχι όχι όχι, πρέπει να μην τη σκέφτομαι τόσο,  πρέπει να μην με νοιάζει καθόλου για αυτήν...

Greis :

Καθώς γυρνούσα από τη παραλία περνάω κοντά από ένα κοσμηματοπωλειο και βλέπω ένα καταπληκτικό κολιέ, ήθελα να το αγοράσω αλλά εκείνη τη στιγμή δεν είχα χρήματα μαζί μου οπότε γύρισα σπίτι...

Ευτυχώς Σάββατο! Καθόμουν στον καναπέ και κοιτούσα τηλεόραση. Ακούω κάποιον να χτυπάει την πόρτα, την ανοίγω και βλέπω την Emma με μια όμορφη χάρτινη σακούλα στο χέρι της...

《Γειά σου Emma, τι έχεις σε αυτήν τη σακούλα? 》την ρωτάω απορηματικα.

《Γειά σου Resi, λοιπόν κοίτα...χτες το απόγευμα ο Darien ήρθε για να συναντηθεί με τον James και μου έδωσε αυτό για σένα 》μου εξηγεί με δυσκολία.

Και εγώ αμέσως σκαω στα γέλια.

《Χαχαχα χα Emma ωραίο αστείο. 》όμως η Emma είχε σοβαρό ύφος.
《Emma, λες την αλήθεια? ?》την ρωτάω

《Ναι Greis εννοείται》λέει , μου δίνει τη σακούλα με χαιρετάει και φεύγει.

Μα πως γίνεται αυτό? Δεν το πιστεύω.
Ανοίγω τη σακούλα και βλέπω το κολιέ το οποίο είδα χθες όταν γυρνούσα από τη παραλία. Δεν πίστευα στα μάτια μου, ο Darien το α- αγόρασε αυτό για ε-εμένα???

Darien :

Όταν γυρνούσα από την παραλία,  είδα τη Resi να κοιτάει με θαυμασμό ένα κολιέ....Δεν ξέρω γιατί το έκανα αλλά...αγόρασα το κολιέ και είπα στην Emma να της το δώσει...δεν μπορούσα να το κάνω μόνος μου αυτό......δε ξέρω γιατί....