Hate or love?

Chapter 9

Greis :

Πήγαμε σε διάφορα πάρκα, μουσεία και επιτέλους θα πάμε στον πύργο του Aiffel.

《Emma κοίτα είναι καταπληκτικά! 》λέω εκφράζοντας έντονα τον θαυμασμό μου.

《Ναι Resi είναι τελεια! 》μου απαντάει συμφωνοντας απόλυτα μαζί μου.

Δίπλα μας ήταν ο Darien και ο James, οι οποίοι επίσης κοιτούσαν τη θέα με θαυμασμό.

Καθώς περπατούσα δίπλα στον πύργο του
Aiffel για να βγάλω φωτογραφίες, πάτησα ένα λιωμένο παγωτό και πήγα να πέσω... εκείνη τη στιγμή κάποιος με έπιασε....
Ανοίγω ελαφρώς τα μάτια μου και βλέπω εκείνον...

Είχα πιαστεί σφιχτά στους ώμους του και αυτός με κρατούσε από τη μέση....

Ξαφνικα η Emma και o James άρχισαν να χειροκροτουν και να μας βγάζουν φωτογραφίες...

《Θα προτιμούσα να είχα πέσει στο πάτωμα πάρα να με έπιανες εσύ! 》του λεω.

《Αλήθεια?》μου απαντάει με ένα δαιμονικό χαμόγελο και ύστερα έβγαλε τα χέρια του από την μέση μου και εγώ έπεσα κάτω.

Η Emma έτρεξε για να με βοηθήσει, αλλά εγώ συνέχισα να μιλάω μαζί του :

《Γιατί με έπιασες όταν είχες σκοπό να με αφήσεις μετά? 》του φωνάζω.

Εκείνος σταύρωσε τα χέρια του και γύρισε το κεφαλι του άλλου, λέγοντας :

《Για να μην χτυπούσες άσχημα και να σε ακούγαμε  να κλαις σαν μωρό. 》

Εκείνη την στιγμή δεν άντεξα πια, πήρα την τσάντα μου και του την έριξα στο κεφάλι του με όση δύναμη είχα.

《Είσαι ΑΠΑΙΣΙΟΣ!!!!》του φωνάζω.

Ύστερα σηκώθηκα και άρχισα να περπατάω γρήγορα προς μια κατεύθυνση, μη ξέροντας που θα με οδηγούσε.
Άκουσα κάποιον να με ακολουθεί, γυρναω και βλέπω την Emma, ένιωσα κάτι εκείνη την στιγμή... Μάλλον δεν περίμενα αυτήν αλλά κάποιον άλλον.....

《Έλα τώρα Resi, μην το κάνεις τόσο τραγικό. Εσείς οι δύο δε τα βγάζετε πέρα με τίποτα και δεν μπορω να καταλάβω γιατί.》 μου λέει κοιτώντας με με ένα λυπητερό ύφος.

Ξαφνικα σταμάτησα να περπατώ....
Κοίταξα γύρω μου και δεν αναγνώρισα το μέρος... Μετά από λίγα λεπτά συνειδητοποιησα πώς είχαμε χαθεί! 

《Emma, ΧΑΘΗΚΑΜΕ στην μέση μιας τεράστιας πόλης! 》

《Αυτό δεν θα είχε συμβεί εάν δεν μετέτρεπες εκείνο το γεγονός σε κάτι τόσο
τραγικό! 》μου λέει. Και όμως, είχε δίκιο.

Υστερα από λίγο, είδα κάποια αγόρια να έρχονται προς το μέρος μας.

《Για να δούμε, νομίζω έχετε χαθεί εδώ έτσι? 》ρωτάει κάποιος από αυτούς πιάνοντας με από τον καρπό δυνατά.

《Εϊ, άφησε την να φύγει, ΤΏΡΑ!》 φωνάζει η Emma πανικοβλητη.

Τότε ο ένας από αυτούς νευρίασε και κατευθύνθηκε προς εκείνη.

《Emma, δεν μπορώ να κουνηθω, ΤΡΈΞΕ και ζήτα βοηθεια!》φωνάζω όσο δυνατά  μπορούσα.

Τότε η Emma άρχισε να τρέχει, όμως ένα από τα αγόρια την έπιασε...

Δεν είχαμε πια καμιά ελπίδα...

Ξαφνικα κάποιος εμφανίστηκε μπροστά μου...ήταν ο Darien !!

Έπιασε το αγόρι, το οποίο μου εσφιγγε
τον καρπό, από το λαιμό...

《Θα το μετανιώσεις αυτό που έκανες》του λέει  σφιγγοντας τον ακόμα πιο δυνατά.

《Σε παρακαλώ, άφησε με να φύγω》τον παρακαλάει εκείνος.

《Δε θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου σήμερα και ποτε》φωνάζει ο Darien.

《Δε θέλω να  ξαναπειραξεις ούτε μια τρίχα  από το κεφάλι της, διότι μετά θα έχεις να κάνεις μαζί μου》συνεχίζει και τον αφήνει να φύγει.

Εν τω μεταξύ o James πήγε στην Emma για να τη βοηθήσει.

Πλησιάζω τον Darien αργά, τον κοιτάζω στα μάτια και τον αγκαλιάζω σφιχτά...πολύ σφιχτά......
Το κεφαλι μου ακούμπησε στο στήθος του και εκείνος το χάιδεψε απαλά....
Μετά απομακρυνθηκε από μένα και άρχιζε να φωνάζει :

《Γιατί έφυγες έτσι? Τι θα έκανα εγώ εάν σου συνέβαινε κάτι???》

《Γιατί νοιάζεσαι τόσο? 》τον ρωτάω θυμωμένη.

《Νοιάζομαι, νοιάζομαι διότι εγώ σε.....》φώναξε όσο πιο δυνατά μπορούσε και μετά σταμάτησε αποτομα...

Τότε ήρθε η Emma με τον James και χωρίς να χάσουμε χρόνο, πήγαμε ξανά εκεί που είμασταν πριν...

Ήθελα να μάθω τι θα έλεγε...Ήθελα να μάθω γιατί σταμάτησε....Ήθελα να μάθω επίσης τι ήταν αυτό που βασάνιζε την καρδιά μου....