FINALE (02) kabanata 91

45 1 0
                                    

Alexis's POV



"LEAAAAAAAAVVVVEE!"




Halos mapaupo ako habang umiiyak dahil sa takot, sumigaw siya sa harapan ko at eto ang una niyang beses ma ginaws sakin yon.



Clark.....




Pumasok sa pintuan ang nanay atska tatay ni clarkson inalalayan ako ng tatay ni clarkson.




"Clark anong ginawa mo." Usal ng nanay ni clark habang pinapakalma ang sariling anak.





Napatitig ako sa nanay niya, she is so helpless. Huminga ako ng malalim.




"Its okay, i will leave." Usal ko at inalalayan ako lumabas ng tatay mi clarkson habang buhat buhat ang sariling luha.




"Pagpasensya----" naputol ang sasabihin niya nang magsalita ako.


"No tito, ala  ko ang nangyayari sakanya. I think he needs time, mauuna na ho ako. May pasok pa ako." Usal ko at tumango siya. Bawat yapak ko sinusuklian nito ng luha.





Pumasok ako sa kotse at pinatong ang mga braso sa manibela sa manibela. Halata na ang pagod sakin hindi kona din napapasukan ng maayos ang mga subjects ko kahit patapos na ang school year.



Bumaba ako ng kotse at nakitang bakante ang laging pwesto ng kotse ni clark noon, huminga ako ng malalim at sinimulan ng maglakad. Nakita ko sa hindi kalayuan ang mga nakukumpulang mga estudyante.


Lalagpasan kona sana ang gawing yon nang marinig ang mga nagsasalita sa paligid.




"Omg wala na sa Dean lister si clarkson"



"Omaygad ang tagal niya kasi nawala. Ang sabi hindi pa daw nakakalabas ng hospital si clarkson."




"He deserved to be dean lister padin sana maayos pa."




Agad pumunta ang mga paa ko sa gawing yon at sinilip ang mga nakalista agad kong hinanap ang pangalan ni clark pero wala akong nakitang bakas ng pangalan niya.



Nanatili ako sa pangatlong palapag ng dean lister habang si katelyn ay nasa pang walo si june naman ay nasa pang-apat. At hindi ko inaakalang.......





Si margaux ang pang huling nakapasok sa dean lister. Bumalik ulet siya simula ng mabalitaan kong pinabalik siya ni clarkson.




"He deserved to be on a dean list right.?"


Napatalikod ako sa nagsalita at bumungad sakin si margaux habang nakatingin sa mga bulletein board.



"He deserves a lot, pero bat kailangan mangyari sakanya to." Usal nito at tumingin sakin. "And he deserves you." Ngumiti siya at hinawakan ang kamay ko.




"Margaux." Usal kona lamang.




"Mahal na mahal ka niya alam mo yon? And im happy for it" usal niya at nangilid ang mga luha niya.




"You deserved more happy margaux hindi ko alam kung paano kita pasasalamatan." Usal ko at ngumiti ako. "Salamat kasi nung mga time na wala ako ikaw nagpapasaya kay clarkson." Usal ko at umiyak siya ng todo.




"Sorry for being so rude to you alexis sorry!" Usal nito at niyakap ako. "Masyado ako naging mataas alexis sorry!" Usal niya nanaman at napapikit na lang ako at hinaplos siya.



"KYAHHHHHH!!!!! ANO YON!"




"OMAYGAD! WHAT'S HAPPENING!"




"CALM DOWN!"



Hanggang sa may marinig akong putom ng baril. Hinarap ko si margaux nang.




"MARGAUXXXX!! GUMISING KAAAA! MARGAUX!!! MARGAUXXXXX!" Sigaw ko habang umiiyak. "TUMAWAG KAYO NG AMBULANSYA!" Sigaw ko habang natataranta ang mga estudyante. Nag ring ang bell ng mga building hudyat na lumabas sa kanilang mga siliid.




"Alexis anong nangayari kay margaux!" Sigaw ni katelyn kasama si drak at si june. "Shit!" Napasigaw siya at hinubad ko ang sariling blazer at tinakip kung saam binaril si margaux.





"A-alexis," usal niya habang umiiyak ako. Hindi ako makatayo dahil nanginginig ang mga kalamnan ko. "A-lexis kapatid mo si---" naputol ang sasabihin niya ng kuhanin siya sakin ng mga doktor.



"Bilisan mauubos ang dugo ng pasyente." Binuhat siya at sumunod ako.



"Margaux," singhal ko sa huli at napaluhod habang nakatingin ang papalayong ambulansya sa pwesto namin.



Niyakap ako ni katelyn at jue habang nakatingin sa papalayong ambulansya. Hindi ko nanaman maiwasang umiyak.




"Magiging ayos din ang lahat alexis." Usal ni june




At naaninag ko ang naka sumbrerong lalaki at nakangisi ito sa gawi namin. Hindi ko maiwasang manginig at humawak kay katelyn at june. Iniwas kona lamang ang paningin ko at pumikit.

we don't deserved this.

Your the Cause of my Euphoria  (COMPLETED)Where stories live. Discover now