Your the Cause of my Euphoria (COMPLETED)

02: kabanata 80

Kabanata 80

Alexis POV

Ilang oras na lang ay magsisimula na ang laro nila clarkson. Maaga kami dahil wala naman masyadong ginagawa sa labas kaya mina buti naming pumasok na ng gymnasium at maghintay ng laro.

"Last game ng clydon ngayon pag nanalo sila, champion na sila pero pagnanalo westford may isang laro pa." Sambit ni katelyn sabay higop ng juice.

Nakita ko naman si margaux na tumungo sa bleachers side at mukhang hinihintay si clarkson na lumabas. Ilang oras pa ay nagsimula na ang laro.

"KYAAHHHHH AYAN SIGEE SHOOT AYERNMM KYAHHJ WHOOOOOOO" sigaw ni katelyn ng makshoot si drake.

Kitang kita ko kun gaano kasaya si margaux mag cheer kay clarkson. At tanginğ ginagawa ni clarkson ay ang maglaro. Nanatilimg kalmado ang laro habang nasa kabilang panig ay sobra ang kaba dahil lamang padin ang clydon hanggang sa pangalawang quarter.

"Sis, i think clydon is a champion HAHA" Si june at humalkhak at ako ay nanatiling seryosong nanunuod

'Hindi muna kailangan ng sigaw mo dahil anjan na siya.'

Ngumiti ako dahil alam kong pinapasaya siya ni margaux at alam kong mahal nila yung isat-isa.

Sinusubukang humabol ng westford pero hindi mahabol. Natambakan na ang kabilang panig. Nag tawag ng time out ang kabilang panig at nakita ko kung pano siya alagaan ni margaux.

'Alam ko kung ank ang sa ayaw niya o gusto.'

Nanatiling seryoso ang mga mukha niya habang pinapalibot niya ang paningin niya. Nagtama ang paningin namin at ngumiti ako ng bahagya at ganon din siya.

"So poor margaux, pretending to be loved" si june at lumingon ako sakanya.

"malakas ang pakiramdam ko na mahal nila ang isat-isa" usal ko at bumalik sa court ang paningin.

Nakita ko na lamang padin ang clydon at sa mga oras iyon ay hindi na pinaglaro si clarkson, palagay ko mukang kaya na ng grupo buhatin ang score.

'Nalulungkot ako pero masaya ako na magkasama na kayo.'

"I need to go home." Usal ko at agad na tumayo dahil hindi ko alam na tumutulo na ang luha ko.

"U-uy alexis! W-wait lang!" sigaw ni katelyn pero pinanindigan ko ang paglabas ng gym paglabas ko ay napatingin ako sa kawalan at umiyak.

'hindi ko pa din ba kaya na wala siya? Na may kasama siyang iba?'

"Sabi ko na nga ba. Hindi mo padin ako kayang iwan alexis."

Nanatili akong nakatalikod at pinunasan ang sariling luha. Naghihintay ulet ako ng boses niya pero wala na.

"Nagkakamali ako clark oo mali ako!" Sigaw ko.

"Ginamit ko lang si margaux para makalimutan ka! Pero hindi kita makalimutan.! Alexis hind-----" naputol ang sasabihin niya nang...

~~PPPPPPAAAAAKKKKKKKK!!!!!!!!!!!!~~

Sinampal ko siya. Napasapo siya sa kanang pisngi niya at humarap sakin.

"Wag mong gawin kay Margaux kung anong ginawa mo sakin noon." Malamig kong sambit. "Nung wala ako, siya nagpasaya sayo! Siya nagbigay ng pangalawang kasiyahan mo! Kaya wag kang gagawa na ikakaiyak ni margaux dahil nakikita ko na kung anong mangyayari sakanya!" Sigaw ko at lumuha.

'Hindi ko kaya.'

Nagulat ako ng niyakap niya ako. At inilagay sa mga bisig niya at inaamin ko na namiss ko yon. Pero hindi pwede.

Damang dama ko ang tibok ng puso niya at pinakinggan ko lamang iyon dahil hindi ko maiwasan.

"Kahit ilang sampal pa, kahit ilang gulpi pa, kahit ilang taboy mo sakin. Tatanggapin ko. I deserved this i said." Usal niya at pilit na kumawala pero masyado siyang malakas.

Naramdaman ko ang pagluha niya, ngayon ko lang siyang nakitang lumuha ng ganto sa harapan ko.

"Nagpapasalamat ako kasi, nabuhay tayong dalawa. Binigyan tayong dalawa ng pagkakataon na magkasama pero." Huminto siya at nanatili akong kalmado. "Pero. Wala, ilang beses kitang hinanap sa singapore, ilang beses kitang tinext but. Nothing." Usal niya.

"We don't deserved each other clark. This is the last." Usal ko nang

"MALANDI KAAAAA!!!!!!"

Nagulat ako ng may humatak sa buhok ko at hindi agad ako nakalaban. Nagpadala lamang ako sa ginawa niya. Hanggang sa tangkain niya ako sampalin.

Nahawakan ko ang kanang kamay niya na papunta sa mukha ko.

"Baka ako magparamdam sayo ng ganito margaux."

"Hindi mo ako kilala alexis! Hinding hindi,"

"Yes, i don't know you."

~~PPPPPPAAAAAAAKKKKKKKKKKK~~

Sinampal ko siya.

"Hindi mo alam kung anung nangyari samin ni clark nung wala ka dito sa pilipinas madaming nangyari samin!" Sigaw niya at halatang nangiinggit siya.

Hinatak ko ang buhok niya at hinarap sakin.

"But you don't know if its true." Usal ko at binagsak ko ang mukha niya sa lapag,

"Alexis please stop!" Si clarkson.

Tumawa ako ng mapakla at humarap sakanya.

"Wow, just wow. Okay i'll stop it. But you promised me na hindi muna ako kakausapin." Usal ko ng malamig at natigilan siya.

"I don't promise Alexis. Mahal kita." Usal niya humawak siya sa palapulsuhan ko.

Tumingin ako kay margaux na ngayon ay umiiyak at tanging mga paningin ko lang ang nakatingin sakanya.

'sinasabi ko na nga ba.'

Nakikita ko ang sarili ko sakanya. Nakikita ko kung paano siya masaktan. Naluha ako ng mataimtim at hinawakan ng mahigpit si clarkson. Marupok ako. Sobra hindi ko alam gagawin ko.

"Iuwi mo na si margaux." Usal ko

"I can't can we just talk please." Malamig niyang usal.

"I UWI MUNA SI MARGAUX!" Sigaw ko at napatingala si margaux sa kinauupuan niya at kusa akong bumitaw sa hawak ni clarkson sa mga kamay ko.

"Madami tayong dapat pag-usapan." Usal ni clarkson at hinatak ako papalayo kay margaux.

Sinubukan kong lumaban pero masyado siyang malakas kumpara sa lakas ko.

'I'm so sorry margaux, hindi ko sinasadya'