The Unconscious Guy

Chapter Twenty-One

CHAPTER TWENTY ONE

TO MY DEAREST

She was really happy when I confess my feelings to her, I made her happy. Finally, I always make her uncomfortable kapag magkasama kami. She is always concern to me, eventhough sa kahit anong mangyari saakin.

Now I confess my feelings to her, somewhat happy and at the same time parang may responsibilidad nanaman ako. Pero hindi ako nag sisisi na nag confess ako sa kaniya, but I'm also happy because she is happy too!

Habang nag lalakad kami, she hold my hand tightly at ginawa rin ito sa kaniya. I hold her hand too, kinikilig ako sa kaloob-looban. Habang nag lalakad kami bigla siyang napatigil, nag taka naman ako kung bakit.

"Marco!"

"Hmm..?"

"Minahal mo ba talaga ako?"

After niyang sabihin yun, napaisip rin ako sa sarili ko kung tunay ko nga ba siyang minahal. Pero iba parin ang feeling ko kapag kasama siya, parang kaibigan vibe lang ba ganon?

"Oo naman bakit mo natanong?" Sabi ko.

"Ewan ko kung bakit ganun yung feeling HAHAHA, siguro ganito lang talaga kapag inlove." Sabi ni Lhisa.

I did it because I want her to be happy, not because I love her really. I want her to be happy para hindi na siya mabothered saakin, she is always bothered sa lahat ng bagay. Sana hindi ko ito pagsisihan.

Nandito na kami sa tapat ng bahay niya but she suddenly kiss me, her lips are so soft. Hindi ko aakalaing hahalikan niya ako, she is so adorable. Pagkatapos niya akong halikan tumakbo siya ng mabilis at pumasok sa loob ng bahay, ganyan pala siya kapag naiinlove? Nakakatuwa siyang tignan.

Lumakad na rin ako papauwi pero may pumukaw sa aking pansin kaya napatigil ako bigla, I saw Vein's car at hinalikan niya si Ry. Sila na ba? Siya ba yung pupuntahan ni Ry kanina? Anong meron sa kanila? What is he doing here?

Pag pasok ni Vein at Ry sa bahay ni Lhisa, agad naman akong tumakbo ng mabilis papuntang bus stop. Like really? Sila na ba? Official? I don't want to ask him because I hate him, but I want to know the truth between them.

Tinawagan ko ang driver ko para sunduin ako sa may bus stop, wala na akong masakyan na bus kaya no choice ako. Bigla naman akong napatingin sa black car na dumaan sa may bus stop pero biglang bumalik ito sa harap ko.

Binaba niya ang bintana and guess who?

Vein look at me, at alam ko na ang mga tingin na yun. Sumakay na daw ako, pero wala nanaman akong imik. Bumaba siya sa kotse at umupo sa tabi ko, I look at him parang saya niya? May nakain ba ito o dahil kay Ry?

"Hindi ka parin nag babago Marco! Hindi ka talaga nakakapagsalita agad."

"What's with that smile?"

"Ry and I are officially dating." Sabi niya.

I knew it! Sabi na eh! Paano ko hindi mahahalata? Naghalikan pa sila sa loob ng kotse bago bumaba? Ibang klase rin pala tong si Ry, kala ko ba ayaw niya sa babaero? Pero si Vein pinatulan niya like what?

"Congrats!"

"Eh kayo ni Lhisa? Kayo na ba?"

"Not sure."

"Not sure? Sapakin kaya kita! Pinaubaya ko siya sayo dahil alam kong mapapag-katiwalaan ka, at hindi ka paasa."

"Yun ba ang tingin mo saakin?"

"Oo, a guy like you dreams ng mga babae."

"How about feelings?"

"Bro, mahal na mahal ka ni Lhisa. Kahit kailan hindi ka niya ipagpapalit, so please love her katulad ng pagmamahal niya sayo."

"Ahh..."

"What's with that answer? Mahal mo ba?"

Gusto kong sabihin na hindi because I want her to be happy, gusto ko lang na sumaya siya katulad nung kasama niya ako. But I don't want to hurt her feelings, nandyan na yung driver ko at agad naman akong tumayo but Vein grab my hand and stop me.

"Hey! You are not answering my question."

"Let's talk sa ibang oras." Sabi ko at sumakay na ako sa kotse.

I want to avoid his question about Lhisa, I also don't want to hurt Lhisa about what I do. She just want to be happy, so I need to avoid that question that can make Lhisa hurt. How did Vein feel the way I feel? Because he knows me more?

Nakatingin na lang ako sa may bintana ng kotse at hindi parin ako mapakali, ano ba ang dapat kong gawin? Sabihin ang totoo pero masasaktan siya o itago na lang at isekreto para lang sumaya siya? Hindi ko parin maintindihan at hindi ko parin magawang sabihin sa kaniya.

Habang patagal ng patagal na kasama ko siya, lalo akong tumatahimik at walang imik. Paano ko ba masasabi sayo Lhisa na hindi talaga kita mahal? Ganun ka pala magmahal ng isang katulad ko, hindi mo kahit kailan papabayaan.

Bakit nga ba hindi kita minahal? Sa dinami-dami na nangyari sa atin, aabot tayo sa ganito? Ilang beses ko bang sasabihin at uulit-ulitin sa isip ko kung paano kita kakausapin? Kahit anong pilit ko sa sarili ayaw ko paring sabihin sayo dahil alam kong masasaktan ka lang, Lhisa sorry.

"Sorry for what I did."

Nakarating na kami sa bahay at nag mano kayna lolo at lola pati kay Mommy, kaso nilagpasan ko lang sila at dumretso sa kwarto ko.

Knock knock knock

"Anak, kain ka na! Nagluto si lolo mo ng dinuguan."

"Sige po, kayo na lang hindi po ako gutom."

"Anak may problema ba?"

"Ma wala po! Sige po hinihintay na po kayo nina lolo sa baba."

Tumulo ang luha ko mula sa aking mata, nagulat ako na umiiyak na pala ako. Hindi naman siguro masamang umiyak bilang lalaki, gusto ko lang ilabas ang sama ng loob ko! Paano na?

"Lhisa sorry..."

"Lhisa hindi...."

"Hindi kita minahal, niloko lang kita."

Parang pinag-laruan ko lang siya, pinag-laruan ang feelings niya. Ang sakit-sakit ng dibdib ko na parang may sumasakal saakin, Lhisa....Lhisa...sorry! I'm really sorry.

To my dearest Lhisa,

Sorry but I can't love you, I don't really love you. Hindi dahil sa may mahal akong iba pero inibig lang kita para sumaya ka, don't be sad because of me.

Fuck yourself Marco! Fuck!